Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 1661 ตอบแทนความเมตตา

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1661 ตอบแทนความเมตตา

ผลการแข่งขันรอบที่ห้าทําให้มนุษย์เงือกเกล็ดเหลืองกลายเป็นมีนงง

ดวงตาของเขาแทบหลุดออกมาจากเบ้า

หากเขาไม่ได้เห็นสิ่งนี้ด้วยตาของตนเอง เขาจะไม่มีวันเชื่อ

เขาจําได้อย่างชัดเจนว่ามันคือซากศพวิญญาณที่เขาใส่ไว้ในหินเทียมแต่เหตุใด? เพราะเหตุใด!

เหตุใดซากศพวิญญาณดวงนี้ถึงไม่อยู่ในมือของเขาแต่อยู่ในมือของฝ่ายตรงข้าม?

มนุษย์เงือกเกล็ดเหลืองไม่เข้าใจ

ทั้งหมดเป็นภาพลวงตาใช่หรือไม่?” ใบหน้าของเขากลายเป็นแดง

เขากําลังจะบ้า

มนุษย์เงือกเกล็ดเหลืองชี้นิ้วไปที่เชี่ยหลินและกรีดร้องเสียงแหลม “เจ้าโกง!”

เชี่ยหินได้ยินและโกรธจัด

นางไม่รู้วิธีการของฟางหยวน นางตะโกน “ไร้สาระ! เจ้าสูญเสียความยุติธรรมไปแล้ว เจ้ากระทั่งปฏิเสธความจริงที่ปรากฏต่อหน้าทุกคน!”

มนุษย์เงือกเกล็ดเหลืองมองเซี่ยหลินและผู้ใช้วิญญาณที่อยู่รอบๆ เขาพึมพํา “ไม่ นี่ไม่ใช่ เรื่องจริงมันเป็นภาพลวงตา!”

เขาต้องการหลบหนีจากความจริงที่โหดร้าย

เมื่อเห็นท่าทีที่น่าสมเพชของเขา ผู้คนที่อยู่รอบๆแสดงออกด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อน พวกเขามองเซี่ยหลินด้วยความกังวลและระมัดระวัง

มนุษย์เงือกเกล็ดเหลืองเสียสติไปแล้ว

เซี่ยหลินกระตุ้น “มาทําธุรกรรมกันเถอะ เจ้าไม่ชนะแม้แต่รอบเดียว เรือนหยกทองหลังนี้เป็นของข้าแล้ว”

มนุษย์เงือกเกล็ดเหลืองตัวสั่น เขากรีดร้อง “ไม่ นี่เป็นของข้า นี่คือรากฐานของข้า ข้าจะไม่มอบมันให้ผู้ใด หากต้องการมัน ข้ามศพข้าไปก่อน!”

“นายท่าน พวกเราจะร่วมมือกันกําจัดพวกเขา!” มนุษย์เงือกที่มีรอยแผลเป็นอยู่บนใบหน้ากล่าวด้วยน้ําเสียงชั่วร้าย

ร่างกายของมนุษย์เงือกเกล็ดเหลืองสั่นสะท้านขึ้นอีกครั้ง

เขาต้องการทําเช่นนั้น แต่เมื่อได้ยินถ้อยคําเหล่านี้ เขากลับนึกถึงบางสิ่ง

“นางเงือกผู้นี้เป็นเพียงตัวหมากเบี้ย อีกฝ่ายสามารถจัดการสถานการณ์จากระยะไกลและวางกับดักข้า ข้าจะเผชิญหน้ากับคนเช่นนี้ได้อย่างไร? หากข้าต่อสู้ มันจะกลายเป็นการรนหาที่ตายหรือไม่?

มนุษย์เงือกเกล็ดเหลืองไม่ต้องการละทิ้งเรือนหยกทอง แต่เปรียบเทียบกับชีวิตของเขาสิ่งหลังสําคัญกว่า

มนุษย์เงือกเกล็ดเหลืองมองไปรอบๆ สัญชาตญาณบอกเขาว่าศัตรูอยู่ท่ามกลางผู้คนเหล่านี้

เขารู้สึกสงสัยแต่ไม่สามารถยืนยันตัวตนของฝ่ายตรงข้าม

“ข้ายอมแพ้!” เขาตะโกนและทรุดตัวลงบนพื้น “ไม่ว่าเจ้าจะเป็นผู้ใด ข้ายอมรับความพ่ายแพ้พอใจหรือไม่? เจ้าสามารถทําทุกสิ่งกับข้า แต่ก่อนหน้านั้นเจ้าช่วยบอกข้าได้หรือไม่ว่าข้าสร้างความขุ่นเคืองให้เจ้าเมื่อใด?”

เสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังขึ้น

การกระทําของมนุษย์เงือกเกล็ดเหลืองเป็นสิ่งที่ทุกคนคาดไม่ถึง บางคนมองด้วยสายตาเย้ยหยันบางคนรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่ค่อนข้างน่าเกรงขาม

การเป็นพ่อค้าที่ครองอํานาจมานานหลายทศวรรษไม่ใช่เรื่องง่าย

เชี่ยหลินมีนงง ในเวลาเดียวกันนางก็รู้สึกชื่นชมท่านชูมากขึ้น

นางเข้าใจว่าทั้งหมดเป็นเพราะท่านชู โดยปราศจากคําแนะนําของเขา นางจะพบปัญ หาใหญ่แต่เมื่อเห็นการแสดงออกของมนุษย์เงือกเกล็ดเหลืองในเวลานี้ นางรู้สึกโล่งใจและสนุกสนาน

“ถึงเวลาแล้ว” ฟางหยวนแนะนําเซี่ยหลิน

เซี่ยหลินกล่าวกับมนุษย์เงือกเกล็ดเหลือง “เจ้ารู้หรือไม่ว่าเหตุใดเจ้าถึงแพ้?”

เมื่อนางกล่าว ผู้คนจึงเงียบเสียงลง

มนุษย์เงือกเกล็ดเหลืองเงยหน้ามองเขี่ยหลิน “ข้าไม่รู้โปรดชี้แนะด้วย”

“เพราะมีคนอยากให้เจ้าแพ้” เซี่ยหลินตอบ

หัวใจของมนุษย์เงือกเกล็ดเหลืองกระตุก เขาก้มหน้าลง “ข้าเข้าใจ ข้าเข้าใจ”

เซี่ยหลินกล่าวเสริม “เจ้าต้องการเรือนหยกทองหลังนี้กลับคืนหรือไม่?”

“อันใด?” มนุษย์เงือกเกล็ดเหลืองตะลึง นางหมายความว่าอย่างไร แน่นอนว่าเขาต้อง การมันคืนแต่เขาไม่รู้ข้อมูลของฝ่ายตรงข้าม พวกเขาต้องการล้อเล่นกับเขาหรือมีแรงจูงใจซ่อนเร้น

เซี่ยหลินกล่าวต่อ “ข้ามีเงื่อนไขก่อนที่จะคืนมันให้เจ้า”

มนุษย์เงือกเกล็ดเหลืองโขกศีรษะลงบนพื้น “ท่านหญิง โปรดบอกข้า”

เซี่ยหลินมองมนุษย์เงือกเกล็ดเหลืองและกล่าวอย่างช้าๆ “เหตุผลที่เจ้าจบลงเช่นนี้เพราะบาปกรรมของเจ้า จากนี้ไปเจ้าต้องทําความดี เปลี่ยนแปลงตนเองเป็นคนใหม่ ข้าจะปล่อยเจ้าไปและคืนเรือนหยกทองหลังนี้ให้เจ้า แต่อย่าลืมว่าหากเจ้ากลับสู่วิถีเก่าครั้งหน้าเราจะไม่นําไปเพียงเรือนหยกทอง”

ทุกคนรู้สึกงุนงงเมื่อได้ยินถ้อยคําของเซี่ยหลิน

หลังจากทั้งหมดเซี่ยหลินและผู้สนับสนุนนางมีความตั้งใจเช่นนี้งั้นหรือ?

พวกเขาตอบแทนความแค้นด้วยความเมตตา?

นี่ไม่ใช่เรื่องธรรมดา

มนุษย์เงือกเกล็ดเหลืองรู้สึกประหลาดใจเช่นกัน แต่เขาไม่กล้าแสดงออก เขาเร่งขอบคุณนาง “ข้าจะเปลี่ยน ข้าจะเปลี่ยนเป็นคนใหม่ ท่านหญิงที่น่านับถือ ท่านเป็นผู้มีพระคุณของข้า ท่านเปลี่ยนชีวิตของข้า ท่านคือเทพธิดาที่นําทางผู้คนสู่สวรรค์ ข้าผิด ข้าผิดไปแล้วขอบคุณท่านหญิงที่ให้โอกาสข้าจากนี้ไปข้าจะเป็นคนดีและอุทิศชีวิตเพื่อทําความดี!”

มนุษย์เงือกเกล็ดเหลืองก้มศีรษะลงและขอโทษอย่างจริงใจ

ใบหน้าของเซี่ยหลินกลายเป็นแดงก่ํา “ข้าไม่ใช่เทพธิดา ข้าไม่มีคุณสมบัติ อย่ากล่าวไร้สาระจําคําสัญญาของเจ้าเอาไว้ เราจะคอยดูเจ้า หากเราพบหรือได้รับรายงานเกี่ยวกับความชั่วร้ายของเจ้าในอนาคตเจ้าจะต้องเสียใจ”

หลังกล่าวจบคําเชี่ยหลินก็เดินจากไป

ผู้คนที่อยู่รอบๆเปิดทางให้นาง

เซี่ยหลินออกจากเรือนหยกทองและหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

ในเวลาต่อมานางปรากฏตัวขึ้นที่ชายหาดด้วยการเคลื่อนย้ายของฟางหยวน

“ที่นี่ปลอดภัยแล้ว เจ้าไปได้แล้ว” ฟางหยวนไม่ปรากฏตัวแต่ถ่ายทอดเสียง

“ท่านชู ท่านช่วยข้าอีกครั้ง ข้าจะตอบแทนบุญคุณของท่านได้อย่างไร?” เซี่ยหลินกรีดร้องอยู่ในใจ “ท่านชู ท่านชู”

“เราจะได้พบกันอีกหากเราถูกลิขิตให้พบกัน” ฟางหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม ความทรงจําผุดขึ้นในใจของเขาอีกครั้ง

บนชายหาด ฟางหยวนไล่ตามเชี่ยฮันโม่ที่กําลังจะจากไป “โปรดรอสักครู่!”

เซี่ยฮันโม่และองค์รักษ์ของนางหยุดเดิน สององค์รักษ์มองฟางหยวนด้วยความรําคาญ

“หยุดตามเรามา!”

“หากเจ้าต้องการตอบแทนความเมตตา เจ้าควรอยู่ให้ห่างจากพวกเรา เจ้ารู้หรือไม่ว่าครั้งนี้ท่านหญิงสามารถซ่อนตัว แต่เพื่อช่วยเจ้า ท่านหญิงต้องปรากฏตัวออกไป ตอนนี้เราไม่พบหลักฐานใดๆแต่กลับทําให้ฝ่ายตรงข้ามตื่นตัวแล้ว”

“ข้ารู้เ” ฟางหยวนหอบหายใจอย่างหนักหน่วง

“เจ้าไม่รู้สิ่งใดเลย” องค์รักษ์เกล็ดฟ้ากลอกตา

ฟางหยวนหัวเราะคิกคักก่อนจะเงยหน้ามองเซี่ยฮันโม่กับสององค์รักษ์ของนาง “ข้าใจร้อนเกินไปแต่ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้ว ท่านคือเทพธิดาเลือกแห่งวังเงือกศักดิ์สิทธิ์ ท่านมาที่นี่เพื่อค้นหาหลักฐานการทุจริตของเผ่าคลื่นน้ําแข็ง ข้าสามารถช่วยท่านในเรื่องนี้ ข้าเคยทําบ่อนการพนันมาก่อน ข้าเข้าใจวิธีการของพวกเขา เส้นทางการฟอกเงินของเผ่าคลื่นน้ําแข็งต้องเป็นบ่อนการพนันแห่งนี้อย่างแน่นอน”

“โปรดให้โอกาสข้าได้ชําระหนี้ชีวิตด้วย”

องค์รักษ์ทั้งสองมองเซี่ยฮันโม่ด้วยความลังเล

เชี่ยฮันโม่คิดก่อนจะมองฟางหยวนด้วยดวงตาที่บริสุทธิ์และส่องประกาย หลังจากสามลมหายใจนางพยักหน้า “เช่นนั้นข้าก็ต้องขอบคุณเจ้าล่วงหน้า ผู้ใช้วิญญาณเผ่ามนุษย์ชื่อของเจ้าคือ?”

“ข้าคือฟางหยวน” ฟางหยวนหัวเราะเสียงดัง