Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 1688 สิ่งกีดขวาง

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1688 สิ่งกีดขวาง

“โฮก…”

สัตว์ประหลาดยักษ์ฟางหยวนคําราม

“ถอย!” นักรบกวางถือหอกยาวกระอักเลือดออกมาหลังจากต่อสู้กับฟางหยวนเพื่อปกป้องผู้คนของป่าจิตวิญญาณธรรมชาติ

สุดท้ายนักรบกวางถูกหักคอและตกตายอย่างน่าอนาถ

ภาพจบลงที่นี่และทําให้เกิดควมโกลาหลขึ้นในห้องโถงใหญ่ นักรบอสูรหลายคนแสดงออกด้วยความตกใจและความโกรธ

ชายชราร่างผอมไอสองครั้ง

ห้องโถงเงียบลงทันที นักรบอสูรทั้งหมดมองชายชราด้วยความเคารพ

ชายชรากล่าว “พวกเจ้าเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว ตั้งแต่ปีศาจหัววัวปรากฏตัวขึ้น มันทําลายเมืองอินทรีย์ศักดิ์สิทธิ์ หุบเขาทมิฬ และป่าจิตวิญญาณธรรมชาติ”

ชายผมแดงตะโกน “ท่านราชาอสูร พวกเรายังต้องรอสิ่งใดอีก? นักรบอสูรทั้งหมดกําลังรอคําสั่งกําจัดปีศาจหัววัวจากท่าน!”

“ถูกต้อง โปรดออกคําสั่ง!”

“เรารอไม่ไหวแล้ว!”

“เราได้รับข้อมูลเกี่ยวกับปีศาจหัววัวมาแล้ว นักรบอินทรีย์และนักรบกวางตายอย่างน่าสังเวช เราต้องล้างแค้นให้พวกเขา!”

นักรบอสูรหลายคนกล่าว บรรยากาศในห้องโถงถูกปลุกปั่น

ชายชราถอนหายใจ “เห้อ…ดูเหมือนพวกเจ้าจะยังไม่รู้ถึงความรุนแรงของภัยพิบัติครั้งนี้ ข้ารู้ว่าทุกคนต้องการต่อสู้ แต่สัตว์ประหลาดยักษ์ตัวนี้แตกต่างจากสัตว์ประหลาดทั่วไป หากเราไม่สามารถจัดการอย่างเหมาะสม มันอาจเป็นจุดจบของโลก!”

“ท่านหมายถึงสิ่งใด?”

“สัตว์ประหลาดตัวนี้แข็งแกร่งจริงๆ แต่ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีสัตว์ประหลาดยักษ์ที่สามารถสังหารนักรบอสูรมาก่อน”

“สัตว์ประหลาดตัวนี้มีร่างกายใหญ่โตและมีทักษะการต่อสู้สองรูปแบบ ทักษะการชะลอเวล รับมือได้ยากแต่เรายังสามารถตอบโต้”

ชายชราส่ายศีรษะและกล่าวอย่างเคร่งขรึม “ปีศาจหัววัวน่ากลัวกว่านั้น มันคือสัตว์ประหลาดที่ทรงพลังที่สุด พวกเจ้าควรรู้ว่าราชาอสูรรุ่นแรกเสียชีวิตอย่างไร”

นักรบอสูรทั้งหมดตกตะลึง

“ท่านราชาอสูรหมายถึง…”

“ไม่มีทาง สัตว์ประหลาดยักษ์ตัวนี้อยู่ในระดับนั้นงั้นหรือ?”

ชายชราพยักหน้าอย่างช้าๆ “ห้องโถงหอยทากดาราที่พวกเราอยู่ตอนนี้คือศพของหอยทากดารา ท่านราชาอสูรรุ่นแรกเป็นตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์ แต่เพื่อสังหารหอยทากดารา ท่านต้องสละชีวิตของท่าน ปีศาจหัววัวตัวนี้อยู่ในระดับเดียวกับหอยทากดารา”

คําตอบของชายชราทําให้ห้องโถงกลายเป็นเงียบงัน

ชายชรามองไปรอบๆก่อนกล่าวต่อ “ข้ารวบรวมทุกคนมาที่นี่เพื่อวางแผนกําจัดปีศาจหัววัว แต่เรามีโอกาสชนะไม่มากนัก พวกเจ้าต้องใช้กําลังทั้งหมดเพื่อทําให้เรามีโอกาสชนะ จงต่อสู้ด้วยความคิดที่จะหลบหนีจากความตาย!”

“ต่อสู้เพื่อหลบหนีจากความตาย…” บางคนพึมพํา

“ฮ่าฮ่าฮ่า” บางคนหัวเราะ

บรรยากาศกลับมาเบิกบานอีกครั้ง ดวงตาของนักรบอสูรทั้งหมดส่องประกายขึ้น

เจตจํานงแห่งการต่อสู้ของทุกคนพุ่งสูงขึ้น

“ข้ามีความคิดที่จะเสียลสะเพื่อบ้านเกิดมานานแล้ว!”

“ถูกต้อง ข้าจะเสียสละชีวิตเพื่อครอบครัวและสหายของข้า”

“เราไม่สามารถปล่อยให้ปีศาจหัววัวสร้างหายนะต่อไป แม้มันจะอยู่ในระดับเดียวกับหอยทากดาราแล้วอย่างไร? ข้าเชื่อหมัดของข้าและเชื่อในทุกคน!”

“ถูกต้อง ข้าเชื่อในความแข็งแกร่งของสหายทุกคน ราชาอสูรรุ่นแรกต่อสู้เพียงลําพัง แต่พวกเราแตกต่าง พวกเรามีกันและกัน!”

ขวัญกําลังใจของทุกคนพุ่งสูงขึ้น

ชายชรายิ้มด้วยความพึงพอใจ “ดี ข้าจะส่งพวกเจ้าออกไป เราจะปิดล้อมปีศาจหัววัวและกําหราบมัน! จําไว้ อนาคตของโลกใบนี้ขึ้นอยู่กับพวกเจ้า!”

“เข้าใจแล้ว!”

เปลือกหอยทากดาราเริ่มสั่นสะเทือน

ฟางหยวนกําลังเดินอยู่บนพื้นที่รกร้าง ทุกย่างก้าวของเขาทําให้แผ่นดินสั่นไหว

“ราชาอสูรรุ่นแรกควรจะเป็นเจ้าของถ้ําสวรรค์แห่งนี้

ฟางหยวนมั่นใจเรื่องนี้

เขาทําลายสถานที่สามแห่งและยึดครองมรดกของเมืองเหล่านั้น พวกมันต่างเป็นมรดกของถ้ําสวรรค์นักรบอสูร

วิธีการบ่มเพาะของนักรบอสูรค่อนข้างสะดวก น่าเสียดายที่มันไม่ใช่วิธีการบ่มเพาะที่เหมาะสมสําหรับผู้ใช้วิญญาณ ทางเดินสายนี้จะแคบลงเรื่อยๆ คนเหล่านี้ไม่ตระหนักถึงมรดกที่แท้จริงของถ้ําสวรรค์นักรบอสูรแม้แต่น้อย

“คือ ผู้ใด?” ฟางหยวนหยุดเคลื่อนไหวอย่างกะทันหัน

ในเวลาต่อมาแสงระยิบระยับก็ส่องประกายขึ้นก่อนที่นักรบอสูรจะปรากฏตัวขึ้นทีละคนและปิดล้อมฟางหยวนเอาไว้ทุกด้าน

“สัตว์ประหลาด ตายไปซะ!”

“เพื่อความสงบสุขของโลก ข้าจะไม่เสียใจแม้ต้องสละทุกสิ่ง!”

“ทุกคน โจมตีพร้อมกัน เชื่อมั่นในตนเอง เชื่อมั่นในสหาย แม้สัตว์ประหลาดจะแข็งแกร่ง แต่มันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเรา”

การต่อสู้ปะทุขึ้นทันที

ในเวลาเดียวกัน ณ ก้นทะเลแห่งหนึ่งของทะเลตะวันออก

“ท่านอาจารย์ สําเร็จแล้ว ไม่มีอาณาจักรแห่งความฝันออกมาอีก!” ฟงจินฮวงมองวังมังกรด้วยความตื่นเต้น

ราชันมังกรพยักหน้า

“ความพยายามตลอดหลายวันที่ผ่านมาของเราไม่สูญเปล่า อุปสรรคที่ยิ่งใหญ่ที่สุดหมดไปแล้ว ตอนนี้วังมังกรหยุดทํางาน มันเป็นโอกาสที่ดีที่สุดที่เราจะคว้ามันมา”

ความทรงจําของราชันมังกรผุดขึ้นในใจของเขา

ตัวอักษรสีแดงคําว่า อายุยืน ถูกเขียนไว้ในห้องโถงของวังมังกร

ราชันมังกรนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวหลักและรายล้อมไปด้วยผู้คน

“ท่านปู ข้ามาที่นี่เพื่ออวยพรวันเกิด ขอให้ท่านปู่อายุยืนยาว นี่คือสัตว์อสูรเดียวดายที่ข้าล่ามาด้วยตนเอง หวังว่าท่านปูจะชอบ” มนุษย์มังกรหนุ่มคุกเข่าอยู่ด้านหน้าราชันมังกรและถือจานที่มีม้าน้ําตัวเล็กวางเอาไว้

“นี่คือม้าน้ําแห่งความสุข มันรวดเร็วและยากที่จะสังหาร”

“นายน้อยที่เจ็ดเป็นผู้อมตะระดับหก มันยากมากสําหรับเขาที่จะจับมัน แต่ผู้ใดจะคิดว่าเขาจะจับมันมาได้จริงๆ”

“ข้าได้ยินมาว่าเพื่อจับม้าน้ําแห่งความสุข นายน้อยที่เจ็ดใช้เวลาหนึ่งเดือนอยู่ที่ก้นทะเลโดยไม่เคลื่อนไหว ความกตัญญูของเขาช่างน่าประทับใจนัก”

ผู้คนลอบพูดคุย มีผู้อมตะเผ่ามนุษย์เล็กน้อย ส่วนใหญ่เป็นมนุษย์มังกร

ท่ามกลางมนุษย์มังกรเหล่านี้มีทั้งผู้อมตะและผู้ใช้วิญญาณ พวกเขาต่างเป็นทายาทของราชันมังกรทั้งสิ้น

ราชันมังกรเป็นบรรพบุรุษของมนุษย์มังกรทั้งหมด เขาเป็นผู้สร้างเผ่ามนุษย์มังกรขึ้น มาบนโลกใบนี้ นายน้อยที่เจ็ดเป็นผู้อมตะระดับหกเผ่ามนุษย์มังกรและเป็นหลานชายสุดที่รักของราชันมังกร

“ดี ดี ปู่จะรับของขวัญจากเจ้า” ราชันมังกรยิ้ม

ราชันมังกรเต็มไปด้วยความสุขกับบุตรหลานและแขกผู้มีเกียรติจํานวนมากที่อยู่ในห้องโถงแต่ตอนนี้

ราชันมังกรกลับสู่โลกแห่งความจริง

มีเพียงน้ําทะเลที่มืดมิดและความหนาวเย็นที่อยู่รอบตัวเขา วังมังกรเงียบสงัด

ความอบอุ่นที่เคยเติมเต็มหัวใจของเขาถูกฝังไว้ในอดีต มันไม่มีอีกแล้ว

“ผู้ใด? ออกมา!” ราชันมังกรตะโกนออกมาอย่างกะทันหัน

“ดังคาด ราชันมังกรแห่งวังสวรรค์ เจ้ามีการรับรู้ที่เฉียบแหลม” หญิงชราหลังค่อมปรากฏตัวขึ้น รอยเหี่ยวย่นเหมือนอสรพิษสีม่วงที่เลื้อยคลานไปทั่วใบหน้าและเรือนร่างของนาง

“ราชันมังกร คฤหาสน์วิญญาณอมตะหลังนี้เป็นของเรา” ผู้อมตะอีกคนปรากฏตัวขึ้น เขาอยู่ในชุดคลุมขาวและดูเยาว์วัย

“คนภาคกลางต้องการขโมยสมบัติของทะเลตะวันออกงั้นหรือ? ฮีม ช่างกล้าหาญนัก!” ผู้อมตะคนที่สามก่นเสียงเย็น เขามีดวงตาสามเหลี่ยมและดูแข็งแกร่ง

ผู้อมตะคนสุดท้ายปรากฏตัวขึ้นด้านหลังราชันมังกร เขาสวมเสื้อคลุมสีดํา ปิดบังใบหน้า เงียบเชียบราวกับภูผี และเต็มไปด้วยพลังงานแห่งความมืด

“ยายหรง หยางจื่ออี้ ซือเมี่ยว และจางหยิน พวกเจ้าเป็นผู้บ่มเพาะสันโดษและปีศาจอมตะของทะเลตะวันออก มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่พวกเจ้าจะก้าวเข้าสู่ระดับแปด เหตุใดพวกเจ้าต้องเอาชีวิตมาทิ้งที่นี่?” ราชันมังกรกล่าวด้วยความผ่อนคลาย

“ไร้สาระ!” ซือเมี่ยวตะโกน

การต่อสู้ครั้งใหญ่ปะทุขึ้นทันที