Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 1702 ความเกลียดชังของผู้คน

บทที่ 1702 ความเกลียดชังของผู้คน

“ทรัพยากรของหุบเขาเรือนจําถูกขโมยมากกว่าครึ่งโดยผู้อมตะลึกลับ”

“ค่ายกลวิญญาณอมตะของแม่น้ําแดงถูกทําลาย หินเพลิงโชติช่วงถูกปล้นโดยผู้อมตะ

สามคน

“บางคนขโมยทรายดึกดําบรรพ์จากน้ําตกสวรรค์ แต่เขาถูกบังคับให้ทิ้งสมบัติไว้ข้างหลังโดยผู้อมตะของนิกายเหนือสวรรค์”

ข่าวสารเหล่านี้ทําให้เทพธิดาจื่อเว่ยต้องขมวดคิ้วลึก

นางโกรธมาก

ภาคกลางมีทรัพยากรมากมาย วังสวรรค์และสิบนิกายโบราณทุ่มเทความพยายามอย่างมาก เพื่อสร้างความรุ่งเรืองในปัจจุบัน

แต่ตอนนี้โจรบางกลุ่มกําลังขโมยความมั่งคั่งของพวกเขา

ราชันมังกรนั่งฟังรายงานจากเทพธิดาจื่อเว่ยด้วยการแสดงออกที่สงบนิ่ง

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่ หากเราสูญเสียทรัพยากรเหล่านี้แล้วอย่างไร? พวกมันเป็นเพียงปัญหาเล็กๆ” ราชันมังกรบิดเปลือกตาพักผ่อน

เทพธิดาจื่อเว่ยสูดหายใจลึกและพยายามสงบจิตใจลง แต่วินาทีต่อมาดวงตาของนางกลับเบิกกว้างขึ้น นางกล่าวด้วยความโกรธ “ฟางหยวนหนีไปแล้ว สามผู้อมตะระดับแปดของภาคกลางได้รับบาดเจ็บ ผู้อาวุโสโจวซ่งซิน…เขาตายแล้ว!”

“โอ้” ดวงตาของราชันมังกรส่องประกายขึ้น เขานั่งตัวตรงและกล่าว “โจวซ่งซินได้รับการคัดเลือกมาเป็นพิเศษเพื่อต่อสู้กับฟางหยวน เขาแข็งแกร่งมากแต่เขากลับถูกสังหารขณะที่คนอื่นๆ ได้รับบาดเจ็บ ต้องมีเหตุผลเกี่ยวกับเรื่องนี้ รายงานการต่อสู้อยู่ที่ใด?”

“อยู่นี่” เทพธิดาจื่อเว่ยส่งวิญญาณบนเส้นทางแห่งข้อมูลให้กับราชันมังกร

มันเป็นรายงานการต่อสู้ที่ละเอียดมาก หลังจากเห็นรายงาน ห้องโถงก็เงียบลง

ไม่นานหลังจากนั้นเทพธิดาจื่อเว่ยเบิดปากกล่าว “เดิมที่ข้าคิดว่าฟางหยวนจะสังหารผู้อาวุโสโจวซ่งซินด้วยตราประทับเหล่าโปแต่ผู้ใดจะคิดว่าเขาจะใช้กรรไกรฤดูใบไม้ผลิ”

“ตามข้อมูลนี้ กรรไกรฤดูใบไม้ผลิได้รับการพัฒนาอีกครั้ง สิ่งสําคัญที่สุดคือฟางหยวนอยู่ในร่างของอสูรปีวอกแรกกําเนิด พลังการต่อสู้ของเขาพุ่งไปถึงจุดสูงสุดของระดับแปด!”

เทพธิดาจื่อเว่ยถอนหายใจ

นางรู้ว่าฟางหยวนเป็นภัยคุกคามมานานแล้ว หากเขาได้รับอนุญาตให้เติบโตอย่างอิสระ เขาจะกลายเป็นปัญหาใหญ่

สิ่งนี้อยู่ในการคาดหมายของเทพธิดาจื่อเว่ยแต่นางไม่คิดว่ามันจะมาถึงอย่างรวดเร็ว

“ฟางหยวนเป็นผู้อมตะมานานเท่าใด? เพียงพริบตาเขาก็กลายเป็นผู้อมตะระดับแปด ด้วยการกระพริบตาอีกครั้ง เขาไปถึงจุดสูงสุดของระดับแปด กระทั่งพลังการต่อสู้ของข้าก็อยู่ในระดับแปดเท่านั้น”

เทพธิดาจื่อเว่ยรู้สึกหดหูเล็กน้อย

ราชันมังกรมองเทพธิดาจื่อเว่ยและกล่าวเสียงต่ํา “จื่อเว่ย อย่าดูแคลนตนเอง ฟางหยวนเติบโตอย่างรวดเร็วไม่ใช่เพียงเพราะความสามารถของเขาแต่เขาได้รับความช่วยเหลือจากภายนอก เขาเป็นผู้สืบทอดของเทพปีศาจบัวแดง เขามีวิญญาณกาลเวลา นอกจากนี้เขายังได้รับมรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจจิตวิญญาณและรับสืบทอดนิกายเงา เขามีผนึกภูตผีของเทพปีศาจปล้นสวรรค์ และอย่าลืมว่าการล่มสลายของวังแปดสิบแปดเปลวเพลิงที่แท้จริงทําให้เขาได้รับผลประโยชน์จากเทพอมตะตะวันเดือด”

“เราให้ความสําคัญกับเขามากแล้ว ความคิดของเจ้าไม่ผิด เหตุผลที่เราล้มเหลวไม่ใช่เพียงเพราะฟางหยวน แต่มันยังเป็นเพราะกองกําลังที่สนับสนุนเขา เราไม่ได้จัดการฟางหยวนเพียงผู้เดียว เรากําลังต่อสู้กับกองกําลังที่อยู่รอบตัวเขา”

“นั่นคือเทพอมตะและเทพปีศาจ พวกเขาเป็นเหตุผลที่ทำให้ฟางหยวนสามารถเติมโตได้ถึงระดับนี้”

เทพธิดาจื่อเว่ยกล่าวด้วยความละอายใจ “ข้าสูญเสียความเยือกเย็น ขอบคุณสําหรับการตักเตือน”

ราชันมังกรเผยรอยยิ้มบาง “ข้าไม่ได้ปลอบเจ้า มันเป็นข้อเท็จจริง อย่างไรก็ตามแม้ฟางหยวนจะมีพลังการต่อสู้บนจุดสูงสุดของระดับแปด แต่ตราบเท่าที่เขาไม่ใช่ผู้อมตะระดับเก้า เขาก็ไม่สามารถล้มวังสวรรค์ของเรา รายงานกล่าวอย่างชัดเจนว่าเขาใช้ค่ายกลวิญญาณอมตะเพื่อทําลายกรงข่าวลือของโจวซ่งซิน”

“ฟางหยวนเป็นคนเจ้าเล่ห์และชั่วร้าย เขาจงใจถ่วงเวลาและทําให้กรงข่าวลือแข็งแกร่งขึ้นด้วยเจตจํานงของคนภาคกลาง ด้วยการทําลายมัน โจวซ่งซินจะได้รับผลกระทบย้อนกลับที่รุนแรง”

“สามผู้อมตะระดับแปดถูกกีดขวางโดยค่ายกลวิญญาณอมตะเช่นกัน ด้วยการเปลี่ยนเป็นอสูรปีวอกแรกกําเนิด เขาได้รับพลังการต่อสู้บนจุดสูงสุดของระดับแปดและสามารถสังหารโจวซ่งซิน”

“ฟางหยวนมักแสร้งอ่อนแอเสมอ เขาใช้กรงข่าวลือทําร้ายผู้อมตะของเรา แม้โจวซ่งซินจะระวังตัวมากแล้ว แต่เขายังตกลงสู่หลุมพรางของฟางหยวน”

“หากทั้งสองต่อสู้กันอย่างยุติธรรม แม้ฟางหยวนจะแข็งแกร่ง เขาก็ไม่สามารถสังหารโจวซ่งซิน การต่อสู้หลังจากนั้นพิสูจน์จุดนี้ สามผู้อมตะระดับแปดของเราต่อสู้กับเขาและสามารถล่าถอย ฟางหยวนไม่สามารถสังหารพวกเขา”

เทพธิดาจื่อเว่ยพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง การวิเคราะห์ของราชันมังกรเหมือนการวิเคราะห์ของนาง “ฟางหยวนเติบโตเต็มที่แล้ว เขามีทั้งพลังและแผนชั่ว ตอนนี้พลังการต่อสู้ของเขาเพิ่มสูงขึ้น การเตรียมการก่อนหน้านี้ของเราไม่สามารถใช้งาน เราควรส่งหลี่ฮวงไปจัดการเขาหรือไม่?”

ราชันมังกรสายศีรษะ “หลี่ฮวงต้องปกป้องการแข่งขันใหญ่บนเส้นทางแห่งการหลอมรวม การฟื้นฟูวิญญาณชะตากรรมสําคัญที่สุด เราไม่สามารถเบี่ยงเบนความสนใจ กระทั่งเราจะส่งหลี่ฮวงออกไป ฟางหยวนก็ยังสามารถใช้วิญญาณท่องแดนอมตะหลบหนี หลังจากทั้งหมดฟางหยวนไม่ใช่คนเดียวที่ต้องการขัดขวางการฟื้นฟูวิญญาณชะตากรรมของเรา”

“ทราบแล้ว” เทพธิดาจื่อเว่ยกู้คืนความเยือกเย็น

แม้ราชันมังกรจะไม่ใช่ผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญา แต่เขาดูแลวังสวรรค์มานาน ความคิดของเขาไม่ธรรมดา เขาเหมือนเสาหลักที่คอยรักษาเสถียรภาพของวังสวรรค์

กระทั่งพลังการต่อสู้ของฟางหยวนจะพุ่งทะยานขึ้นถึงระดับเดียวกับราชันมังกร แต่ราชันมังกรก็เชื่อว่าวังสวรรค์จะสามารถฟื้นฟูวิญญาณชะตากรรม แม้ฟางหยวนจะสร้างปัญหามากมาย ตราบเท่าที่เขาไม่ใช่ผู้อมตะระดับเก้า เขาก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงสถานการณ์

สิ่งที่ราชันมังกรกังวลมากที่สุดคือการแข่งขันใหญ่บนเส้นทางแห่งการหลอมรวม

เขามองไปที่อีกคนในห้องโถงและถาม “ท่านเจิ้งหยวน ท่าไม้ตายอมตะความเกลียดชังของผู้คนเป็นอย่างไรบ้าง?”

คนที่ถูกถามเป็นชายชรา ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่น ร่างกายของเขาผอมแห้งราวกับกิ่งไม้ เขาดูเหมือนชายชราที่กําลังจะก้าวลงสู่หลุมศพ

เขาอาวุโสกว่าราชันมังกร แม้เขาจะเป็นเพียงผู้อมตะระดับเจ็ด แต่เขายังสามารถเป็นส มาชิกของวงสวรรค์ นี่แสดงให้เห็นถึงความสามารถของเขา

เขาคือเฒ่าเจิ้งหยวน

เขาตื่นขึ้นจากสุสานอมตะเพราะการฟื้นฟูวิญญาณชะตากรรม

โดยปกติวังสวรรค์จะรับผู้อมตะระดับแปดเท่านั้น พวกเขาต่างเป็นชนชั้นสูงในชนชั้นสูง แต่เฒ่าเจิ้งหยวนที่เป็นเพียงผู้อมตะระดับเจ็ดกลับได้รับการยอมรับจากวังสวรรค์

เหตุผลที่สําคัญที่สุดคือเฒ่าเจิ้งหยวนบ่มเพาะบนเส้นทางมนุษย์

แนวคิดเกี่ยวกับเส้นทางมนุษย์มีมานานแล้ว

ตํานานมนุษย์คนแรกเป็นมรดกที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เก่าแก่ที่สุด และลึกลับที่สุดในประวัติศาสตร์ของเองมนุษยชาติ

อัจฉริยะหลายคนได้รับประโยชน์จากมันและทําให้ผู้คนตื่นตกใจ

วังสวรรค์เป็นผู้นําของมวลมนุษย์ พวกเขารวบรวมวิธีบนเส้นทางมนุษย์ทั้งหมด มัน เป็นหนึ่งในความมั่นใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของราชันมังกร

เฒ่าเจิ้งหยวนกล่าวด้วยเสียงอ่อนแรง “ย้อนกลับไปเทพอมตะแรกกําเนิดพบกับความยากลําบากในการเผชิญหน้ากับปีศาจอมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์สิบแปดตน เขาอ่านตํานานมนุษย์คนแรกและสามารถสร้างท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางมนุษย์มากมายเช่นสิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วน รวมใจเป็นหนึ่ง และความเกลียดชังของผู้คน”

“ข้าเป็นเพียงกุญแจที่เปิดใช้งานวิธีการที่ถูกทิ้งไว้โดยเทพอมตะแรกกําเนิดเท่านั้น ท่านราชันมังกรไม่จําเป็นต้องยกย่องข้ามากเกินไป โปรดเรียกชื่อข้าโดยตรง”

เฒ่าเจิ้นหยวนถ่อมตนมาก “ตอนนี้ท่าไม้ตายอมตะสิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วนถูกกระตุ้นใช้งาน แล้วท่าไม้ตายอมตะความเกลียดชังของผู้คนส่งผลกระทบต่อภาคกลางทั้งหมด ตราบเท่าที่เราสามารถรวบรวมเจตจํานงของมนุษย์ได้ในระดับหนึ่ง เราจะสามารถใช้ท่าไม้ตายอมตะรวมใจเป็นหนึ่ง”

“ดี” ราชันมังกรยิ้ม “นี่เป็นสิ่งที่ดี ด้วยท่าไม้ตายอมตะความเกลียดชังของผู้คน ความโกรธของคนภาคกลางจะช่วยปกป้องการแข่งขันใหญ่บนเส้นทางแห่งการหลอมรวม”

ภาคกาง นิกายกายาลี้ลับ

นิกายนี้ถูกสร้างขึ้นโดยผู้อาวุโสสูงสุดของนิกายเมฆาวายุ อู๋ฟา มันเป็นสถานที่จัดการแข่งขันใหญ่บนเส้นทางแห่งการหลอมรวม

หลังจากรอบคัดเลือก ผู้คนที่มาถึงรอบนี้ล้วนมีความสามารถบางอย่างบนเส้นทางแห่งการหลอมรวม

มีผู้ใช้วิญญาณหลายพันคนรวมตัวกันอยู่ในลานกว้าง พวกเขากําลังหลอมรวมวิญญาณ

การหลอมรวมวิญญาณเป็นเรื่องอันตราย พวกเขาอาจได้รับบาดเจ็บหากเกิดข้อผิดพลาด

ผู้ใช้วิญญาณผู้หนึ่งประสบอุบัติเหตุระหว่างการหลอมรวมวิญญาณและหมดสติ ณ จุดเกิดเหตุ

ค่ายกลวิญญาณขนาดใหญ่ย้ายผู้ใช้วิญญาณออกไปเพื่อรับการรักษาทันที

ในไม่ช้าเขาก็ตื่นขึ้น

“แม้เจ้าจะตื่นแล้ว แต่แขนขาและจิตใจของเจ้ายังอ่อนล้า เจ้าไม่สามารถแข่งขันต่อไป” ผู้ใช้วิญญาณสายรักษาแสดงความเสียใจ

คนผู้นี้หัวเราะ “ล้มเหลวแล้วอย่างไร? แม้ข้าจะล้มเหลวแต่ข้ายังได้รับประโยชน์ มันจะเป็นประโยชน์ต่อฝ่ายธรรมะ ฝ่ายปีศาจพยายามทําลายการแข่งขันครั้งนี้ พวกเขาเข่นฆ่าผู้บริสุทธิ์จํานวนมาก การแข่งขันใหญ่บนเส้นทางแห่งการหลอมรวมจะดําเนินต่อไป นี่คือวิธีแก้แค้นของเรา!”

แม้เสียงของเขาจะอ่อนแรงแต่ทัศนคติของเขายังแน่วแน่

“เด็กดี” ผู้ใช้วิญญาณสายรักษายกนิ้วโป้งชื่นชม “ข้าก็คิดเช่นนั้น เราจะต่อต้านและได้รับชัยชนะ!”

เป็นเพียงเวลานี้ที่เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นกลางลานกว้าง

ผู้ใช้วิญญาณวัยเยาว์สองคนยืนขึ้นพร้อมกับวิญญาณที่อยู่ในมือ

หนึ่งในนั้นคือหงอี้ เขาตะโกน “ข้าทําสําเร็จแล้ว!”

“ดี พวกเจ้าทั้งสองทําสําเร็จ พวกเจ้าจะได้รับอันดับหนึ่งร่วมกัน ตามกฎ พวกเจ้าจะได้รับรางวัลเล็กๆน้อยๆจากนิกายของเรา” เสียงของผู้อมตะอู๋ฟาดังขึ้น

ผู้ใช้วิญญาณวัยเยาว์สองคนมองหน้ากันจากระยะไกล

“บอกชื่อของพวกเจ้า” อู๋ฟาถาม

“ ข้าคือหงอี้!”

“ข้าคือเย่ฟาน!”