Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 1703 หลีกหนีจากแสงสว่าง

บทที่ 1703 หลีกหนีจากแสงสว่าง

ฟางหยวนบินอยู่บนท้องฟ้า

ในการต่อสู้ก่อนหน้า เขาไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ หลังจากสังหารโจวซ่งซิน สามผู้อมตะระดับแปดตัดสินใจหลบหนี

ค่ายกลวิญญาณไม่ได้ถูกสร้างขึ้นโดยฟางหยวน มันถูกสร้างขึ้นโดยนิกายเงาเมื่อนานมาแล้วโดยใช้ร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋จากสภาพแวดล้อมและถูกซ่อนไว้โดยไม่เปิดเผยร่องรอยใดๆ

นิกายเงาสร้างค่ายกลวิญญาณอมตะนี้ขึ้นมาเพื่อเป็นฐานลับของนิกายท้าทายสวรรค์

สิบนิกายโบราณของภาคกลางมีอาณาเขตของตนเอง พวกเขามีทรัพยากรมากที่สุด ผู้บ่มเพาะสันโดษและปีศาจอมตะมักอาศัยอยู่ที่รอยต่อของนิกายโบราณทั้งสิบ

แต่ระบบนิกายแตกต่างจากระบบตระกูล พวกเขาให้ความสําคัญกับพรสวรรค์เท่านั้น การขาดทรัพยากรของอัจฉริยะเป็นสาเหตุให้พวกเขาร่วงหล่นลง

เมื่อเวลาผ่านไปคนเหล่านี้จึงพัฒนาความเกลียดชังต่อสิบนิกายโบราณมากขึ้นเรื่อยๆ

นิกายเงาตระหนักถึงจุดนี้ พวกเขาลอบรวบรวมผู้อมตะที่ไม่พอใจสิบนิกายโบราณและก่อตั้งนิกายท้าทายสวรรค์

นิกายท้าทายสวรรค์คล้ายกับกองกําลังพันธมิตรผีดิบ มันเป็นสาขาย่อยของนิกายเงา

น่าเสียดายที่นิกายท้าทายสวรรค์ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเทพธิดาจื่อเว่ย

ตอนนี้นิกายท้าทายสวรรค์ถูกกําจัดจนหมดสิ้นแล้ว

เมื่อฟางหยวนตระหนักถึงการไล่ล่าของวังสวรรค์ระหว่างการทําลายสถานที่จัดการแข่งขันใหญ่บนเส้นทางแห่งการหลอมรวม

เขาคิดถึงค่ายกลวิญญาณเหล่านี้และพยายามหลบหนีไปที่นั่น

โจวซ่งชินใช้กรงข่าวลือกักขังฟางหยวน แต่เขาไม่คิดว่าเขากลับเป็นฝ่ายถูกซุ่มโจมตีตั้งแต่แรก

ค่ายกลวิญญาณอมตะไม่ทําให้ฟางหยวนผิดหวัง เมื่อเขาใช้งานมัน มันสามารถทําลายกรงข่าวลือได้ทันที

จากนั้นมันยังสามารถหยุดสามผู้อมตะระดับแปดทําให้ฟางหยวนมีเวลาสังหารโจวซ่งชิ้น

เนื่องจากค่ายกลวิญญาณอมตะนี้พึ่งพาร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋จากสภาพแวดล้อมเมื่อสภาพแวดล้อมถูกทําลาย มันจึงหยุดทํางาน

นั่นทําให้สามผู้อมตะระดับแปดสามารถหลบหนี

ฟางหยวนได้รับผลกระทบย้อนกลับในระดับหนึ่ง

ฟางหยวนมีพลังการต่อสู้ระดับแปด เขาสามารถเอาชนะสามผู้อมตะระดับแปด แต่การสังหารพวกเขายากเกินไป เว้นเพียงเขาจะสามารถกักขังคนทั้งสามและฉวยโอกาสสังหารเช่นเดียวกับโจวซึ่งซิน

เขามีท่าไม้ตายอมตะที่ทรงพลังเช่นตราประทับเหล่าโป กรรไกรฤดูใบไม้ผลิ เสื้อคลุมฤดูหนาวดาบห้าดัชนี และอื่นๆ เมื่อเขาเปลี่ยนร่างเป็นอสูรปีวอกแรกกําเนิด พลังการต่อสู้ของเขาจะพุ่งขึ้นสู่จุดสูงสุดของระดับแปด

ในการต่อสู้แย่งชิงมรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจบัวแดง ฟางหยวนไม่ชนะและไม่แพ้ในการต่อสู้แย่งชิงวังมังกร ฟางหยวนแพ้ แต่หลังจากนั้นกายาสวรรค์ไม่ทําให้เขาผิดหวัง เขาพบที่ซ่อนของวิญญาณอมตะในถ้ําสวรรค์นักรบอสูร

ฟางหยวนยังใช้อาณาจักรแห่งความฝันยกระดับความสําเร็จบนเส้นทางแห่งการเปลี่ ยนแปลงของเขาในช่วงเวลาที่ผ่านมา

เขาใช้ท่าไม้ตายอมตะใบหน้าที่คุ้นเคยปลอมตัวเข้าสู่ถ้ําสวรรค์นักรบอสูรอีกครั้งก่อนจะใช้ท่าไม้ตายอมตะมือปีศาจปล้นวิญญาณขโมยวิญญาณอมตะทั้งหมดที่อยู่ภายใน

แม้จิตวิญญาณสวรรค์จะไต่มันจะเปรียบเทียบกับความเจ้าเล่ห์ของฟางหยวนได้อย่าง

ไร?

ฟางหยวนเปลี่ยนตัวตนอีกครั้งและรับสืบทอดมรดกที่แท้จริงของถ้ําสวรรค์นักรบอสูร

จิตวิญญาณสวรรค์กิเลนที่น่าสงสารถูกหลอกอย่างสมบูรณ์ กระทั่งถ้ําสวรรค์นักรบอสูรจะถูกฟางหยวนกลืนกินเข้าไป มันก็ยังไม่ตระหนักถึงตัวตนที่แท้จริงของฟางหยวน

ถ้ําสวรรค์นักรบอสูรเป็นจุดเปลี่ยนสําคัญ

ภัยพิบัติจะมอบร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋ให้กับผู้อมตะ ยิ่งภัยพิบัติรุนแรงเท่าใด ผู้อมตะก็จะได้รับร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋มากเท่านั้น

ผู้อมตะระดับเจ็ดต้องเผชิญหน้ากับภัยพิบัติพิภพทุกสิบปี ผู้อมตะระดับแปดต้องเผชิญหน้ากับภัยพิบัติสวรรค์ทุกสิบปี

ผู้อมตะระดับเจ็ดต้องเผชิญหน้ากับภัยพิบัติสวรรค์ทุกห้าสิบปี ผู้อมตะระดับแปดต้องเผชิญหน้ากับภัยพิบัติใหญ่ทุกห้าสิบปี

ผู้อมตะระดับเจ็ดต้องเผชิญหน้ากับภัยพิบัติใหญ่ทุกหนึ่งร้อยปี ผู้อมตะระดับแปดต้องเผชิญหน้ากับหมื่นภัยพิบัติทุกหนึ่งร้อยปี

หมื่นภัยพิบัติจะมอบร่องรอยของพลังงานแห่งเต่ํามากกว่าแปดหมื่นร่องรอยให้กับผู้อมตะมันมากกว่าภัยพิบัติใหญ่นับสิบเท่า ความแตกต่างระหว่างร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋เป็นเหตุผลที่ผู้อมตะระดับแปดสามารถกําหราบผู้อมตะระดับเจ็ดได้อย่างสมบูรณ์

ถ้ําสวรรค์นักรบอสูรมีร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋มากกว่าหนึ่งแสนร่องรอย

เดิมทีฟางหยวนมีร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋บนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงเกือบแสนร่องรอยอยู่แล้ว หลังจากกลืนกินถ้ําสวรรค์นักรบอสูร เขาจึงมีร่องรอยของพลังงานแห่งเบนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงถึงสองแสนร่องรอย

นี่เป็นตัวเลขที่น่ากลัว

ผู้อมตะระดับแปดบนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงต้องก้าวข้ามหมื่นภัยพิบัติสองครั้งเพื่อให้ได้รับร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋จํานวนนี้

โป้ซึ่งเป็นผู้อมตะระดับแปดที่ผ่านหมื่นภัยพิบัติสองครั้ง ราชันมังกรก็เช่นกัน

เมื่อฟางหยวนเปลี่ยนร่างเป็นอสูรปีวอกแรกกําเนิดร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋บนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงของเขาจะถูกเปลี่ยนเป็นร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งกาลเวลา

ด้วยการกลืนกินมิติช่องว่างของเซี่ยชา ฟางหยวนได้รับร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งกาลเวลาประมาณเจ็ดหมื่นร่องรอย ด้วยการกลืนกินมิติช่องว่างของสามจุนซื่อเขาได้รับร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งกาลเวลาอีกสามหมื่นร่องรอย

หลังจากทั้งหมดร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋บนเส้นทางแห่งกาลเวลาของฟางหยวนมีมากถึงสามแสนร่องรอย

ผู้อมตะระดับแปดทั่วไปต้องผ่านหมื่นภัยพิบัติสามครั้งและก้าวเข้าระดับเก้าจึงจะสา มารถครอบครองร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋จํานวนนี้

แน่นอนว่าผู้อมตะระดับเก้าย่อมมีร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋มากกว่าสามแสนร่องรอยและนี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น

กล่าวได้ว่าในแง่ร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋ ฟางหยวนสามารถเปรียบเทียบกับผู้อมตะระดับเก้า นอกจากนั้นเขายังมีท่าไม้ตายอมตะที่มีประสิทธิภาพ ทั้งหมดทําให้พลังการต่อสู้ของเขาบรรลุถึงจุดสูงสุดของระดับแปด

การต่อสู้กับหลี่ฮวงครั้งก่อน ฟางหยวนใช้ท่าไม้ตายอมตะตราประทับเหล่าโปแต่กลับไม่สามารถทําลายเสื้อคลุมเพลิงสุริยัน แต่ตอนนี้ด้วยพลังการต่อสู้บนจุดสูงสุดของระดับแปดฟางหยวนจะสามารถทําลายมัน

“แต่มันยังยากที่จะเผชิญหน้ากับราชันมังกร” ดวงตาของฟางหยวนกลายเป็นน่ากลัว

มีหลายปัจจัยที่ส่งอิทธิพลต่อพลังการต่อสู้ ร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าเป็นปัจจัยหนึ่งวิญญาณอมตะเป็นอีกปัจจัยหนึ่ง รากฐานของมิติช่องว่างมีความสําคัญเช่นกัน นอกจากนั้นมันยังเกี่ยวกับวิธีการต่อสู้

ฟางหยวนไม่ขาดแคลนร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋ เขามีวิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งกาลเวลาระดับแปดสามดวง แต่ในแง่ของท่าไม้ตาย เขายังมีน้อยเกินไป แม้เขาจะสามารถพัฒนาท่าไม้ตายอมตะกรรไกรฤดูใบไม้ผลิแต่หัวใจสําคัญของมันยังไม่เปลี่ยนแปลง กล่าวได้ว่าเขามีท่าไม้ตายอมตะที่มีประสิทธิภาพเพียงไม่กี่ท่า

สําหรับราชันมังกร ฟางหยวนเห็นการต่อสู้ของคนผู้นี้กับราชันภูเขาม่วงมาแล้ว ไม่ว่าจะเป็นท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงหรือท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งพลังปราณ พวกมันต่างทรงพลัง นอกจากนั้นราชันมังกรยังมีร่องรอยของพลังงานแห่งเต่อย่างน้อยสามแสนร่องรอย

ราชันมังกรต้องมีวิญญาณอมตะระดับแปดมากกว่าสามดวงอย่างแน่นอน

เขายังมีท่าไม้ตายอมตะที่หลากหลายและมีประสิทธิภาพโดยเฉพาะอย่างยิ่งท่าไม้ตายอมตะดูดกลืนปราณทั้งสามที่ไม่สามารถป้องกัน

ด้วยองค์ประกอบทั้งหมด ราชันมังกรจึงถูกยกย่องว่ามีพลังการต่อสู้กึ่งระดับเก่า

ราชันมังกรสามารถยึดครองคฤหสานวิญญาณอมตะระดับแปดวังสวรรค์ต่อหน้ากลุ่มผู้อมตะระดับแปดของทะเลตะวันออก นี่แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของเขา แม้เขาจะได้รับบาดเจ็บในการกระบวนการนี้ก็ตาม

หลังจากทั้งหมดกึ่งระดับเก้าไม่ใช่ระดับเก้า ความแตกต่างระหว่างทั้งสองเหมือนกลางวันและกลางคืน

ฟางหยวนไม่ได้ขาดความมั่นใจ เขาเต็มไปด้วยความมั่นใจในตัวเอง แต่เขาเข้าใจตัวเองเขารู้จักตัวเองเป็นอย่างดี

ดังนั้นฟางหยวนจึงต้องระวังราชันมังกร พลังการต่อสู้ของเขายังไม่สามารถแข่งขันกับฝ่ายหลัง

“ท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางมนุษย์แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ แม้ข้าจะไม่เข้าใจเส้นทางมนุษย์แต่ข้ายังสามารถตระหนักถึงสถานการณ์ที่เลวร้ายลง”

ฟางหยวนขมวดคิ้วบาง

เขามีความสําเร็จบนเส้นทางแห่งปัญญาที่ไม่ธรรมดา กระทั่งเทพธิดาจื่อเว่ยก็ยังไม่กล้าดูถูกเขาอารมณ์ความรู้สึกของผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญามักเป็นลางสังหรณ์บางอย่าง

“ข้าไม่สามารถแก้ไขข้อกล่าวหาของผู้คนโดยใช้ราชันภูต ยิ่งข้าปรากฏตัวในภาคกลางมากเท่าใดท่าไม้ตายบนเส้นทางมนุษย์ก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น”

“แต่ตอนนี้การต่อสู้ที่แท้จริงยังไม่เริ่มต้น แม้เหตุการณ์มากมายจะเกิดขึ้นในภาคกลาง แต่มันเป็นเพียงการต่อสู้เล็กๆน้อยๆ

ฟางหยวนคิดและตัดสินใจ “ข้าต้องระดมกําลังและเคลื่อนไหวในครั้งเดียว ถึงเวลาปล่อยพวกเขาออกไปแล้ว”

ในการต่อสู้กับโจวซ่งซิน ฟางหยวนรอคอยอย่างอดทนแต่ราชันมังกรกลับไม่ปรากฏตัว

ตอนนี้ค่ายกลวิญาณอมตะถูกทําลายไปแล้ว ฟางหยวนไม่มีความมั่นใจในการเผชิญหน้ากับราชันมังกรเพียงลําพัง

ในความเป็นจริงการไม่ปรากฏตัวของราชันมังกรทําให้ฟางหยวนรู้สึกกดดัน เขาต้องปกปิดร่องรอยของตนเองและลดความเสี่ยงทั้งหมด

ต่อไปข้าจะให้ไปหนิงปิงและคนอื่นๆสร้างหายนะขึ้นทุกหนทุกแห่ง ข้าควรหลีกหนีจากแสงสว่างการต่อสู้ครั้งใหญ่กําลังจะเริ่มขึ้น!” ดวงตาของฟางหยวนส่องประกายเย็นเยียบ