Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 1907 ถึงปรมาจารย์สูงสุดบนเส้นทางมนุษย์

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1907 ถึงปรมาจารย์สูงสุดบนเส้นทางมนุษย์

ณ จุดนี้ ฟางหยวนไม่เหมือนก่อนหน้าอีกต่อไป

วังสวรรค์ทําให้เขามีชื่อเสียง แม้เขาจะเป็นเพียงผู้อมตะระดับเจ็ด แต่เขาสามารถสังหารผู้อมตะระดับแปดส่วนใหญ่บนโลกใบนี้

“บรรพชน” เฉินกงเจิ้งส่งวิญญาณบนเส้นทางแห่งข้อมูลที่บันทึกทุกสิ่งเกี่ยวกับฟางหยวนให้กับเฉินซาน

“ฟางหยวน กระทั่งวังสวรรค์ก็ไม่สามารถทําสิ่งใดกับเข้างั้นหรือ? ฮ่าฮ่าฮ่า น่าสนใจ!” ดวงตาของเฉินซานส่องประกายขึ้น เขาหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ผู้ใดจะคิดว่าคนเช่นเจ้าจะปรากฏขึ้นบนโลกใบนี้ ช่างวิเศษนัก ตอนนี้ข้าไม่รู้สึกเหงาอีกต่อไป”

หลังกล่าวจบคํา เขาก็ระเบิดกลิ่นอายที่ทรงพลังออกมา

เมื่อสัมผัสถึงจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของเฉินซาน เฉินกงเจิ้งก็กลับมามั่นใจอีกครั้ง “ข้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฟางหยวน แต่บรรพชนเฉินซานอยู่ที่นี่ เขาไม่ใช่ผู้อมตะระดับแปดทั่วไป ผลลัพธ์ยังไม่แน่ชัด!”

ขณะที่เขากําลังคิดเรื่องนี้ แสงสีเงินก็ส่องประกายขึ้นเติมเต็มวิสัยทัศน์ของเขา

“บัดซบ!” เฉินกงเพิ่งรู้สึกถึงอันตราย เขาเร่งล่าถอย

วินาทีต่อมาเรือรบหมื่นปีก็พุ่งเข้ามายังตําแหน่งเดิมของเขา หากเขาไม่หลบ เขาอาจได้รับบาดเจ็บสาหัสหรืออาจเสียชีวิตไปแล้ว

นี่คือข้อได้เปรียบของคฤหาสน์วิญญาณอมตะ

เรือรบหมื่นปีพุ่งต่อไปหาเฉินซานโดยไม่สนใจเฉินกงเจิ้ง

เฉินซานไม่กล้าทดสอบพลังอํานาจของเรือรบหมื่นปีด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า เขาถูกบังคับให้ล่าถอยเช่นกัน

เฉินกงเจิ้งและสมาชิกตระกูลเฉินต้องการช่วยแต่พวกเขาก็ไม่สามารถทําสิ่งใด

“บัดซบ!” เฉินกงเจิ้งกัดฟันแน่น ในสถานการณ์นี้ความเหนือกว่าด้านจานวนคนของตระกูลเฉินกลายเป็นได้ประโยชน์ พวกเขาทําได้เพียงเฝ้ามองฟางหยวนต่อสู้กับเฉินซานเท่านั้น

สําหรับเลี้ยวหมิงเฉินและคนอื่นๆ พวกเขาไม่กล้าเข้าร่วมในการต่อสู้ พวกเขาเร่งล่าถอยและซ่อนตัวอยู่ที่มุมหนึ่งของสนามรบ

“เฉินซาน ในฐานะบรรพชนของตระกูลเฉิน สิ่งที่เจ้าทําได้มีเพียงการวิ่งหนีไปรอบๆงั้นหรือ?” ฟางหยวนเย้ยหยันอยู่ในเรือรบหมื่นปี

แม้เขาจะสามารถนําเรือรบหมื่นปีออกมาแต่เขาไม่สามารถนําผู้ใต้บังคับบัญชาออกมา เขาต้องควบคุมเรือรบหมื่นปีด้วยตัวเขาเพียงลําพัง

หากเขาสามารถนําผู้ใต้บังคับบัญชาออกมา เขาจะกลายเป็นฝ่ายได้เปรียบด้านจํานวนคน

“ฮีม เด็กน้อย ช่างหยิ่งยโสนัก!” เฉินซานหยุดอยู่กลางอากาศและกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะด้วยความโกรธ

ความสําเร็จด้านการบินของเฉินซานสูงมาก เขาสามารถบินหนีเรือรบหมื่นปีได้อย่างคล่องแคล่ว

ระหว่างการหลบหนี เขาเริ่มเตรียมท่าไม้ตายอมตะและสามารถปลดปล่อยมันออกมาในที่สุด

ท่าไม้ตายอมตะเพลงกลางคืน!

บทเพลงที่โศกเศร้าดังไปทั่วสนามรบ คลื่นแห่งความเศร้าพุ่งเข้าสู่หัวใจของผู้คนตลอดเวลา

ฮวาตี้และเฟิงเจียงเริ่มร้องไห้

เสี่ยวหมิงเฉิน เหรินซิ่วผิง และคนอื่นๆต่างแสดงออกด้วยใบหน้าที่เศร้าโศก

ฟางหยวนกันเสียงเย็น เรือรบหมื่นปีส่องประกายสดใสและช่วยปิดกั้นพลังอํานาจของเพลงกลางคืนเอาไว้

แต่เฉินซานบรรลุเป้าหมายของเขาแล้ว

เป้าหมายของเขาไม่ใช่การกําจัดผู้อมตะแต่เพื่อสร้างสภาพแวดล้อมในสนามรบ

เพลงกลางคืนทําให้ท้องฟ้ากลายเป็นมืดครื้ม หมอกหนาทึบลอยเข้ามาปกคลุมพื้นที่เอาไว้ทั้งหมด ทะเลปีศาจร่ําไห้กลายเป็นมืดมิด

กลุ่มผู้อมตะถูกขังอยู่ในสนามรบที่มืดมิดและไม่สามารถมองเห็นสิ่งใด สิ่งที่พวกเขาได้ยินมีเพียงเสียงเพลงที่ทําให้ขวัญกําลังใจของพวกเขาตกต่ําลงเท่านั้น

แม้ฟางหยวนแทบไม่ได้รับผลกระทบจากมันแต่ความมืดที่อยู่รอบๆก็ยังปิดบังวิสัยทัศน์ของเขา

ฟางหยวนกระตุ้นใช้วิธีตรวจสอบของเขาเพื่อค้นหาตําแหน่งของเฉินซาน

แต่เฉินซานกลับหัวเราะ “ฟางหยวน เจ้าตกลงสู่หลุมพรางของข้าแล้ว”

หลังกล่าวจบคำ เขาก็กระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะอีกครั้ง

ท่าไม้ตายอมตะ บาดเจ็บเล็กน้อย!

ฟางหยวนถูกโจมตีโดยตรง

เขาตระหนักได้อย่างรวดเร็ว นี่เป็นท่าไม้ตายอมตบนเส้นทางมนุษย์! ไม่แปลกใจเลยที่เรือรบหมื่นปีไม่สามารถป้องกันมัน

คฤหาสน์วิญญาณอมตะมีทั้งความสามารถในการโจมตีและป้องกัน โดยปกติแล้วผู้อมตะจะปลอดภัยมากหากอยู่ในคฤหาสน์วิญญาณอมตะ

แต่การป้องกันดังกล่าวยังไม่สมบูรณ์แบบ

ฟางหยวนออกแบบเรือรบหมื่นปีโดยพิจารณาถึงการโจมตีของเส้นทางส่วนใหญ่ แต่เส้นทางมนุษย์เป็นจุดอ่อนของเขา ความสําเร็จบนเส้นทางมนุษย์ของเขายังไม่สูงนัก

สิ่งสําคัญที่สุดคือฟางหยวนขาดวิญญาณอมตะบนเส้นทางมนุษย์

เฉินซานมีวิญญาณอมตะบนเส้นทางมนุษย์!” ฟางหยวนเข้าใจรากฐานของศัตรูมากขึ้นเล็กน้อย

ในแง่ของข้อมูล ฟางหยวนเป็นฝ่ายพ่ายแพ้

เขาไม่รู้จักเฉินซานมากนักแต่เฉินซานรู้เรื่องของเขา

ฟางหยวนมีไพ่ตายมากมายที่เก็บซ่อนไว้แต่เขาไม่ต้องการเปิดเผยพวกมันออกมาในเวลานี้

ในถ้ําสวรรค์วาฬมังกรฟ้า ฟางหยวนไม่สามารถโจมตีเฉินกงเจิ้ง เสี่ยวหมิงเฉิน และคนอื่นๆ หลังจากออกไปข้อมูลของเขาจะถูกเผยแพร่

ดังนั้นฟางหยวนจึงตัดสินใจใช้วิธีที่เขาเคยใช้ในการต่อสู้ก่อนหน้านี้

ท่าไม้ตายอมตะดาบรุ่งอรุณ!

ดาบเงินจํานวนนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าไปหาเฉินซาน

แต่เฉินซานกลับหัวเราะเสียงดังโดยไม่หลบเลี่ยง

เขาถูกโจมตีและได้รับบาดเจ็บสาหัส

แต่หลังจากนั้นบาดแผลทั่วร่างของเขากลับหายไปและกลายเป็นร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋

“อัศจรรย์นัก! บันทึกของตระกูลกล่าวได้ถูกต้องจริงๆ บรรพชนเฉินซานเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการรักษา! เฉินกงเจิ้งอุทานอยู่ในใจ

เมื่อเฉินซานยังเด็ก เขาเป็นหมอที่เก่งกาจ เขาเดินทางไปทั่วทะเลตะวันออกและมีชื่อเสียงโด่งดังจากการักษาผู้คนมากมายโดยไม่เก็บค่ารักษา ไม่ว่าเขาจะเดินทางไปที่ใด เขาจะได้รับการต้อนรับที่อบอุ่นเสมอ

อย่างไรก็ตามเขากลับก้าวเข้าสู่เส้นทางสายปีศาจในภายหลัง เขากระทําความชั่วทุกประเภท แต่ผู้คนไม่สามารถเชื่อมโยงอาชญากรรมเหล่านั้นกับเขา

ในเรือรบหมื่นปี ฟางหยวนรู้สึกถึงสิ่งผิดปกติ วิธีรักษาของเขาเป็นวิธีบนเส้นทางมนุษย์!”

ดาบรุ่งอรุณยังพุ่งเข้าโจมตีเฉินซานอย่างต่อเนื่อง

อย่างไรก็ตามอาการบาดเจ็บของเขากลับหายสนิทแทบจะในทันที

ท่าไม้ตายอมตะ บาดเจ็บร่วมกัน!

เฉินซานใช้ท่าไม้ตายอมตะที่เตรียมไว้

ในเรือรบหมื่นปี บาดแผลจํานวนนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นบนร่างของฟางหยวน

บาดแผลเหล่านั้นเต็มไปด้วยร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางมนุษย์ นทําให้ฟางหยวนตระหนักถึงอันตรายร้ายแรง

ในช่วงเวลาสําคัญฟางหยวนกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งปัญญา

ความคิดจํานวนนับไม่ถ้วนปะทุขึ้นในใจของเขาและพุ่งชนกันด้วยความเร็วสูง

“วิธีของเฉินซานแปลกประหลาดมาก เขาสามารถโจมตีข้าได้โดยตรง

“นี่เป็นท่าไม้ตายที่น่ากลัว ความสําเร็จบนเส้นทางมนุษย์ของเขาสูงกว่าข้ามาก ข้าเกรงว่าเขาจะเป็นถึงปรมาจารย์สูงสุดบนเส้นทางมนุษย์!”

“ท่าไม้ตายส่วนใหญ่จําเป็นต้องระบุเป้าหมาย แต่เขาสัมผัสถึงข้าได้อย่างไร?

เข้าใจแล้ว ท่าไม้ตายบนเส้นทางแห่งเสียงก่อนหน้านี้เป็นเหยื่อล่อให้ข้าติดกับ จากนั้นเขาก็ใช้การเชื่อมโยงนี้ระบุตําแหน่งของข้า

ในเวลาเพียงครึ่งลมหายใจ ฟางหยวนก็เข้าใจสถานการณ์แล้ว

เขาเคลื่อนไหวทันที

เรือรบหมื่นปีถอยกลับและหยุดใช้ดาบรุ่งอรุณ ขณะเดียวกันฟางหยวนก็เร่งรักษาอาการบาดเจ็บของตน

ปฏิกิริยาตอบสนองที่รวดเร็วของฟางหยวนทําให้เฉินซานตกตะลึงเล็กน้อย

หลังจากชั่วครู่เฉินซานก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “ฟางหยวน เจ้าคิดว่าจะปลอดภัยหากไม่โจมตีข้างั้นหรือ? ฮ่าฮ่าฮ่า ระวังให้ดี!”

หลังกล่าวจบคํา เขาก็กระตุ้นใช้ท่าไม้ตายอมตะอีกครั้ง เขากดฝ่าลงบนหน้าอกของตนเอง

ท่าไม้ตายอมตะ บาดเจ็บปานกลาง!

เฉินซานโจมตีตนเอง!

ใบหน้าของเขากลายเป็นซีดขาว

ขณะเดียวกันในเรือรบหมื่นปีฟางหยวนก็กระอักเลือดคำโตออกมาจากปาก