Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 1929 ปลดปล่อยมังกรปีศาจ

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1929 ปลดปล่อยมังกรปีศาจ

 

“ผู้ใดจะคิดว่าค่ายกลนี้จะสามารถตอบโต้ค่ายกลวิญญาณอมตะเก้าสิบเก้ารูปแบบ!”

 

“ผู้อมตะของภาคใต้เป็นผู้สร้างมันขึ้นมา…”

 

“ดูเหมือนเราจะประเมินเตจต่ําเกินไป”

 

“ฟางหยวนมีวิธีการนี้จริงๆ เขาได้รับมันมาตั้งแต่เมื่อใด?”

 

กลุ่มผู้อมตะของภาคใต้พูดคุยและถอนหายใจ

 

ฟางหยวนเคยกรรโชกทรัพย์พวกเขาแต่ตอนนี้ฟางหยวนกลับก้าวเข้ามาสนับสนุนพวกเขา นี่ทําให้พวกเขารู้สึกซับซ้อน

 

ในจังหวะนี้เสียงของเจิ้งปู่ดูก็ดังออกมาจากค่ายกลวิญญาณอมตะเขตแดนห้าภูมิภาค “สหายภาคใต้ โปรดอย่าลดความระวังตัว วังสวรรค์จะไม่นิ่งเฉย พวกเขาจะส่งกําลังเสริมมาอย่างแน่นอน”

 

“ในกรณีนั้นโปรดเปิดค่ายกลวิญญาณอมตะให้พวกเราเข้าไป” ผู้อมตะภาคใต้ตอบกลับ

 

เจิ้งปู่ตู้เผยรอยยิ้มบางและกล่าวด้วยน้ําเสียงเย้ยหยัน “ไม่จําเป็นต้องกล่าวถ้อยคําไร้เดียงสาเช่นนั้น ไม่ว่าพวกเจ้าจะต่อสู้หรือหลบหนี ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความต้องการของพวกเจ้า หากพวกเจ้าไม่ต้องการต่อสู้ เพียงกรีดร้องออกมา”

 

“เจ้า!” ผู้อมตะภาคใต้ได้ยินถ้อยคําเหล่านั้นและรู้สึกโกรธ

 

เป็นเพียงเวลานี้ที่แสงดาวนํากลุ่มผู้อมตะของวังสวรรค์มาถึง วังสวรรค์ส่งกําลังเสริมมาจริงๆ

“ทําลายค่ายกล!” จางเฟยซึ่งเป็นผู้นํากลุ่ม

 

เจิ้งปู่ดู่เงียบและเริ่มกระตุ้นใช้ค่ายกลวิญญาณอมตะอย่างเต็มที่ ควันห้าสีปกป้องค่ายกลอมตะเขตแดนห้าภูมิภาคและทําลายค่ายกลวิญญาณอมตะเก้าสิบเก้ารูปแบบอย่างต่อเนื่อง

 

“ปกป้องค่ายกลวิญญาณอมตะเขตแดนห้าภูมิภาค!” วูหยงออกคําสั่งโดยไม่ลังเล

 

“แต่นั่นคือฟางหยวน ไม่ใช่ว่าท่านต่อต้าน…” บางคนไม่เต็มใจ

 

วูหยงมองคนผู้นี้ด้วยสายตาดุดันและกล่าวด้วยการแสดงออกที่เคร่งขรึม “ภาพรวมสําคัญที่สุด!”

 

หลังจากนั้นกองกําลังพันธมิตรฝ่ายธรรมะของภาคใต้ก็เข้าสู่การต่อสู้ที่ดุเดือดกับกลุ่มผู้อมตะของวังสวรรค์

 

ด้วยความช่วยเหลือจากกองกําลังพันธมิตรฝ่ายธรรมะของภาคใต้ เจิ้งปู่จึงสามารถผ่อนคลายลงเล็กน้อย

 

เปลวเพลิงลุกไหม้ขึ้นบนร่างขององค์ชายฟงเซี่ยนก่อนที่เขาจะอ้าปากพ่นไฟออกมา

เปลวเพลิงพุ่งไปทางควันห้าสีแต่ผู้อมตะระดับแปดของภาคใต้อี้ห่าวฟางแปลงร่างเป็นอสูรทะเลพ่นคลื่นน้ําออกไปสะกัดกั้น

 

จวินเฉินกวงกลายเป็นลําแสงสีขาวเคลื่อนที่ผ่านสนามรบ เขาพยายามหลีกเลี่ยงผู้อมตะระดับแปดและโจมตีผู้อมตะระดับเจ็ดของภาคใต้

โจวซ่งซิน จูชิวเอ๋อ และสมาชิกคนอื่นๆของวังสวรรค์ติดตามไปด้านหลัง

คฤหาสน์วิญญาณอมตะของผู้อมตะภาคใต้ถูกนําออกมาและเข้าสู่การต่อสู้

กลุ่มผู้อมตะของภาคใตรีบเข้าไปในคฤหาสน์วิญญาณอมตะของพวกเขา

ผู้อมตะหลุมดําถือศีรษะของผู้อมตะภาคใต้เอาไว้ในมือและหัวเราะ “พวกเจ้าช้าเกินไป”

“เจ้าจะไปที่ใด?” วูหยงปรากฏตัวขึ้นและไล่ล่าเขา

 

ผู้อมตะหลุมดําตอบโต้ด้วยท่าไม้ตายอมตะหลุมดํา

 

วหยงยกมือขึ้นและปล่อยพายุหมุนออกไป

 

ท่าไม้ตายอมตะของทั้งสองปะทะกันและระเบิดคลื่นกระแทกออกไปรอบๆ

 

ใบหน้าของผู้อมตะหลุมดําและวูหยงกลายเป็นซีดขาว

 

ท่าไม้ตายอมตะกินดื่มบนภูเขาที่ว่างเปล่า!

 

จ้าวซานและอวจจ่อฉวยโอกาสนี้ปลดปล่อยท่าไม้ตายอมตะที่ทรงพลังที่สุดของพวกเขา

 

“แม้พวกเขาจะมีคฤหาสน์วิญญาณอมตะ แล้วอย่างไร?” อวจจ่อสูดหายใจลึก

 

ผู้อมตะทั้งหมดที่อยู่ในคฤหาสน์วิญญาณอมตะถูกโจมตีด้วยท่าไม้ตายนี้ การแสดงออกของพวกเขาเปลี่ยนแปลงไป วิญญาณของพวกเขาได้รับความเสียหายขณะที่พลังงานอมตะของพวกเขาก็ได้รับผลกระทบเช่นกัน

 

รูม่านตาของวูหยงหดเล็กลง เขาก้าวออกไป “ปกป้องข้า!”

 

ปาเต่อและจ่อชิวหยูเร่งเข้าไปอยู่ด้านข้างวูหยง

 

คฤหาสน์วิญญาณอมตะเคลื่อนที่อยู่รอบๆ

 

“หยุดเขา!” ผู้อมตะของวังสวรรค์ล้วนมีประสบการณ์ในการต่อสู้ พวกเขารู้ว่าวูหยงกําลังจะปลดปล่อยท่าไม้ตายอมตะที่ทรงพลังออกมา

 

จ่อชิวหยูและปาเต่อพยายามต่อต้านพวกเขาแต่พวกเขาตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบอย่างรวดเร็ว

 

หลังจากทั้งหมด จื่อชิวหยูเป็นผู้อมตะบนเส้นทางแห่งค่ายกลขณะที่ปาเต่อพึ่งก้าวเข้าสู่ระดับแปด พวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของสมาชิกวงสวรรค์

 

ในแง่ของความแข็งแกร่ง ผู้อมตะของวังสวรรค์เหนือกว่าผู้อมตะของภาคใต้อย่างชัดเจน โชคดีที่ภาคใต้มีคฤหาสน์วิญญาณอมตะรวมถึงควันห้าสี นี่ทําให้ความแตกต่างด้านความแข็งแกร่งเกิดสมดุล

 

ผู้อมตะของวังสวรรค์ตระหนักว่ายิ่งพวกเขาใช้ท่าไม้ตายอมตะที่ทรงพลังเท่าใด พวกเขาก็ยิ่งได้รับผลกระทบย้อนกลับรุนแรงเท่านั้น อย่างไรก็ตามพวกเขายังเคลื่อนที่เข้าไปหาค่ายกลวิญญาณอมตะเขตแดนห้าภูมิภาคโดยไม่คํานึงถึงชีวิต

 

ในเวลาต่อมา แนวป้องกันของกลุ่มผู้อมตะภาคใต้ก็ส่งสัญญาณของการพังทลาย

 

หว่านซื่อหงกรีดร้องและส่งกลีบดอกไม้พุ่งเข้าโจมตีคฤหาสน์วิญญาณอมตะของภาคใต้และบังคับให้พวกมันล่าถอย

 

จางเฟยซ่งในร่างมนุษย์หัวหมีพุ่งเข้ากระแทกค่ายกลวิญญาณอมตะเขตแดนห้าภูมิภาค

 

“บึม!”

 

ค่ายกลวิญญาณอมตะเขตแดนห้าภูมิภาคสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง วิญญาณจํานวนมากเสียชีวิต กระทั่งเจิ้งปัติยังกระอักเลือดออกมาเป็นจํานวนมาก

 

“อา..เจ็บ เจ็บ เจ็บ!” จิตวิญญาณค่ายกลกรีดร้องอย่างน่าสังเวช ร่างกายของมันกลายเป็นพร่าเลือน

 

อย่างไรก็ตามฝ่ายของวังสวรรค์ก็ไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดีเช่นกัน

 

พวกเขาประสบกับฟันเฟืองและได้รับบาดเจ็บไม่น้อยแต่พวกเขายังกัดฟันโจมตีค่ายกลวิญญาณอมตะเขตแดนห้าภูมิภาคต่อไป

 

“โอ้ ไม่ กองกําลังพันธมิตรฝ่ายธรรมะของภาคใต้ไม่สามารถต่อต้านการโจมตีของวังสวรรค์” เจิ้งปู่หูกัดฟันแน่น

 

ความสามารถหลักของค่ายกลวิญญาณอมตะเขตแดนห้าภูมิภาคคือควันห้าสี แม้มันจะมีพลังป้องกันที่แข็งแกร่ง แต่มันจะอยู่ได้ไม่นานภายใต้การโจมตีของผู้อมตะเหล่านี้

 

“แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้น ข้าก็ต้องต่อสู้และทําให้ดีที่สุด” เจิ้งปู่ตู้เตรียมพร้อมรับความตาย

 

ภาพรวมสําคัญที่สุด แม้มันจะหมายถึงการเสียสละร่างแยกนี้ เขาก็ไม่เสียใจ

 

การสังเวยเป็นสิ่งจําเป็น ร่างแยกเป็นเพียงหมากตัวหนึ่ง

 

แม้ค่ายกลวิญญาณอมตะเขตแดนห้าภูมิภาคจะถูกทําลาย มันก็ยังมีค่า

 

อย่างน้อยมันก็สามารถรักษาสถานการณ์ในสนามรบวงสวรรค์ไว้ได้เป็นการชั่วคราว

 

ถ้ํามังกรเร้น

 

อาณาจักรแห่งความฝันกําลังกัดเซาะสนามรบ เฒ่าไปเฟิงหน้าซีด เขาไม่สามารถทําสิ่งใดกับมัน

 

“ขอความช่วยเหลือ ท่านปู่ เราต้องขอความช่วยเหลือ!” ฟงชานซื่อตะโกนด้วยความหวาดกลัว

 

เฒ่าไปเฟิงเงียบ

 

เขาขอความช่วยเหลือไปแล้วแต่กําลังเสริมของวังสวรรค์ยังไม่มา

 

วังสวรรค์มีวิธีขนส่งกลุ่มผู้อมตะระดับแปด พวกเขาสามารถส่งกําลังเสริมมาได้ในพริบตา หากพวกเขายังไม่ปรากฏตัวในเวลานี้ นั่นหมายความว่าพวกเขากําลังประสบปัญหาเช่นกัน

 

หัวใจของเฒ่าไปเฟิงจมดิ่งลง

 

“โฮก!”

 

เป็นเพียงเวลานี้ที่เสียงคํารามของดิ์จางเฉิงดังขึ้น

 

ท่าไม้ตายอมตะภูเขาร่วงหล่น!

 

ท่าไม้ตายอมตะกระจกแตก!

 

ชิงอว์อันและซ่งฉีหยวนเป็นสองคนแรกที่สามารถทะลวงออกมาจากการกักขังของค่ายกลวิญญาณอมตะ ค่ายกลวิญญาณอมตะอ่อนแอลงและทําให้คนอื่นๆ สามารถหลบหนีออกมาเช่นกัน

 

ผู้อมตะทั้งแปดของทะเลตะวันออกกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง แม้พวกเขาจะยังอยู่ในค่ายกลวิญญาณอมตะ แต่พวกเขาสามารถมองเห็นการเปลี่ยนแปลง

 

“อาณาจักรแห่งความฝันจํานวนมากมาจากที่ใด?” จางหยินแสรั้งตกใจ

 

“บางที่ฟางหยวนอาจมาช่วยพวกเรา” เฉินกงเจ๋งจงใจกล่าว แท้จริงแล้วเขาได้รับข้อความจากฟางหยวนแล้ว “ผู้ใดจะสามารถควบคุมอาณาจักรแห่งความฝันนอกจากเขา”

 

“เหตุใดฟางหยวนจึงมาที่นี่?” ฮัวช่ายหยุนขมวดคิ้ว

 

“ผู้ยิ่งใหญ่มองตากันก็รู้ใจ เป้าหมายของเขาคือตจางเฉิง” ชิงอรี่อันคาดเดา

 

“เช่นนั้นเราควรปล่อยตี้จางเฉิงให้ฟางหยวนและถอนตัวตอนนี้หรือไม่?” ฮัวช่ายหยุนลังเล

 

เป็นเพียงเวลานี้ที่คฤหาสน์วิญญาณอมตะหลังหนึ่งพุ่งเข้าโจมตีแกนกลางของค่ายกลวิญญาณอมตะ

 

ฮัวช่ายหยุน ชิงอวี่อัน และคนอื่นๆตกตะลึง แม้พวกเขาจะเห็นมันเป็นครั้งแรก แต่พวกเขาสามารถคาดเดาชื่อของคฤหาสน์วิญญาณอมตะหลังนี้

 

วังมังกร

 

คฤหาสน์วิญญาณอมตะระดับแปดวังมังกรพุ่งชนแกนกลางของค่ายกลวิญญาณอมตะอย่างแรง

 

เฒ่าไปเฟิงกรีดร้องและล้มลงบนพื้น เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสและเหลือพลังการต่อสู้ไม่ถึงสิบส่วน

 

ท่าไม้ตายอมตะหมอกชวนฝัน!

 

เฒ่าไปเฟิงถูกหมอกชวนฝันกลืนกินและดึงเข้าสู่วังมังกรอย่างง่ายดาย

 

ฟงชานชื่อที่อยู่ด้านข้างก็ถูกกวาดเข้าไปเช่นกัน

 

เมื่อเห็นผู้อมตะระดับแปดถูกกําหราบอย่างง่ายดาย การแสดงออกของกลุ่มผู้อมตะระดับแปดของทะเลตะวันออกเปลี่ยนแปลงไปทันที ครึ่งหนึ่งตกใจจริง แต่อีกครึ่งกําลังแสดงละคร

 

หลังจากจับกุมเฒ่าไปเฟิง อู่ส่วยน้ําวังมังกรพุ่งลงไปในส่วนลึกของรอยแยกใต้พิภพโดยไม่สนใจกลุ่มผู้อมตะของทะเลตะวันออก

 

ชิงอว์อันและคนอื่นๆหน้าซีด พวกเขาตระหนักว่าฟางหยวนใช้พวกเขาเป็นเหยื่อสังเวย

 

ครู่ต่อมาพวกเขาก็ได้ยินเสียงคํารามของมังกรดังขึ้น แผ่นดินสั่นสะเทือนขณะที่มังกรปีศาจค่อยๆเคลื่อนไหว

 

กลุ่มผู้อมตะของทะเลตะวันออกตื่นตระหนกและก้าวถอยหลัง

 

เป็นเพียงเวลานี้ที่พวกเขามองเห็นมังกรปีศาจจางเฉิงที่มีร่างกายใหญ่โตเท่าเทือกเขาบินขึ้นสู่ท้องฟ้า

 

โชคดีที่ตี้จางเฉิงไม่สร้างปัญหาให้กับพวกเขาและบินไปทางทิศตะวันตกทันที

 

“ภาคกลางพบปัญหาแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า”

 

“แปลก วังมังกรอยู่ที่ใด?”

 

“เจ้าต้องการต่อสู้กับฟางหยวนงั้นหรือ? ไปกันเถอะ!”

 

“พวกเจ้าเห็นท่าไม้ตายอมตะที่วังมังกรใช้จับเฒ่าไปเฟิงหรือไม่? มันเป็นท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งความฝัน!”

 

กลุ่มผู้อมตะของทะเลตะวันออกพูดคุยและไม่กล้าอยู่ที่นี่อีกต่อไป

 

ความแข็งแกร่งของฟางหยวนทําให้พวกเขาตกใจ หลังจากทั้งหมดฟางหยวนสามารถเอาชนะวังสวรรค์มาหลายครั้ง ตอนนี้เขายังมีวังมังกร นี่ทําให้ผู้อมตะเหล่านี้รู้สึกความตกใจและหวาดกลัวมากขึ้น

 

“จางเฉิงถูกปล่อยแล้ว มันจะสร้างความโกลาหลในภาคกลางและมอบโอกาสที่ดีให้กับพวกเรา”

 

“ไม่ อย่าลืมผู้อมตะของวังสวรรค์ที่ปรากฏตัวก่อนหน้านี้ ข้าไม่ต้องการเห็นพวกเขาปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหันอีกครั้ง”

 

ผู้อมตะของทะเลตะวันออกขมวดคิ้วขณะบินออกจากถ้ํามังกรเร้น

 

เดิมที่แผนการของผู้อมตะกลุ่มนี้คือการปล่อยจางเฉิงเพื่อทําลายรากฐานของภาคกลางและอํานวยความสะดวกให้กับพวกเขา แต่วังสวรรค์มีวิธีขนส่งกลุ่มผู้อมตะระดับแปด นี่ทําให้พวกเขาไม่สามารถดําเนินตามแผนการที่วางไว้