Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 2011 ภัยพิบัติทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์

เมืองจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์

ภายในภาพวาด ฟางเฉิงโบกมือ ทรายสีขาวจํานวนมากบินออกมาและกระจัดกระจายไปทั่ว

ทรายสีขาวละลายกลายเป็นน้ํานมซึมลงสู่พื้น

ฟองอากาศผุดขึ้นมาเมล็ดถั่วที่ฝังอยู่ใต้ดินดูดซับน้ํานมและเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว

ภายในสามนาที ดินแดนที่แห้งแล้งก็กลายเป็นอุดมสมบูรณ์และมีต้นถั่วงอกขึ้นมาจากพื้น

“อีกครั้ง!” ฟางที่เฉิงนําทรัพยากรอมตะบนเส้นทางแห่งหิมะออกมา

ทรัพยากรอมตะถูกโยนขึ้นสู่อากาศและกลายเป็นสายฟ้ากระจายไปรอบๆ

สายฟ้ากระตุ้นให้ต้นถั่วเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว

“ต่อไป!” ฟางเฉิงนาทรัพยากรอมตะลําดับที่สามออกมา

หลังจากสามวันสามคืน ฟางเฉิงก็หยุดเคลื่อนไหว

เขามองไปที่ทุ่งถั่วทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ยืนเป็นแถวอยู่ที่นั่นและรอรับคําสั่งของฟางตี้เฉิง

ฟางเฉิงถอนหายใจและคิด นี่เป็นทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ชุดสุดท้าย ข้าใช้ทรัพยากรอมตะไปหมดแล้ว

ฟางที่เฉิงถูกเจตจํานงของเทพอมตะบัวสวรรค์ขังไว้ในภาพวาด หลังจบสงครามชะตากรรมเขารอให้ร่างหลักมาช่วยขณะที่เขาพยายามรวบรวมกองกําลังของตน

แต่ถึงตอนนี้ร่างหลักของเขาก็ยังไม่ปรากฏตัว ฟางเฉิงต้องช่วยเหลือตัวเอง

เขาไม่สามารถติดต่อร่างหลักและไม่สามารถเชื่อมต่อสวรรค์สีเหลือง แต่เขามีอํานาจบางส่วนในวังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์ นี่คือเหตุผลที่เจตจํานงของเทพอมตะบัวสวรรค์ไม่สามารถทําสิ่งใดกับเขา ได้ในระยะเวลาสั้นๆ

ฟางตี้เฉิงยืมพลังอํานาจของวังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์เพื่อสร้างทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์มาตลอดตอนนี้เขาได้รับกองกําลังขนาดใหญ่มาแล้ว

“ถึงเวลาแล้ว ออกไปและยึดครองภาพวาดทั้งหมด!” ฟางเฉิงออกคําสั่งโดยไม่ลังเล

กองทัพทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์บุกเข้าไปในโลกภาพวาดอื่นๆ

พื้นที่เพาะปลูกขนาดใหญ่ของเมืองจักรพรรดิ

“ปีนี้เป็นปีที่อุดมสมบูรณ์!”

“ถูกต้อง ทุกครอบครัวมีผลผลิตที่ดี”

“เสียงนั่นคือสิ่งใด?”

ชาวนากําลังพูดคุยกันอย่างมีความสุขก่อนที่พวกเขาจะได้ยินเสียงแปลกๆ

กองทัพทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์บุกเข้าสู่โลกภาพวาดแห่งนี้

พวกมันค้นพบชาวนาและเริ่มเข่นฆ่าผู้คน

“วิ่ง!”

“สัตว์ประหลาด หนีเร็ว!”

“ปล่อยข้า อา…”

เลือดสาดกระเซ็นไปทั่วทุกหนทุกแห่ง ศีรษะและร่างกายของชาวนาคนสุดท้ายถูกแยกออกจากกัน

ทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์สังหารมนุษย์ทั้งหมดและครอบครองโลกภาพวาดแห่งนี้

ภาพวาดอื่น

มันเป็นฤดูใบไม้ผลิและทิวทัศน์อันงดงาม

อาจารย์และศิษย์หนุ่มสาวกลุ่มใหญ่กําลังชื่นชมความงามของธรรมชาติ

ระหว่างการพูดคุยอย่างสนุกสนาน ทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ปรากฏตัวขึ้นและทําให้เด็กสาวกรีดร้อง

“พวกมันกล้าทําร้ายผู้หญิงของเรา!”

“พวกมันคือสิ่งใด?”

อาจารย์และศิษย์มองทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ด้วยความสงสัยและตกใจ

ทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์เริ่มโจมตียามเร่งเข้ามาช่วยเหลือ

“พวกมันมีเจตนาร้าย!”
“พวกมันมาจากที่ใด?”

“ลืมมันไปก่อน หลังจากฆ่าพวกมัน ค่อยพูดคุย!”

อาจารย์ ศิษย์ และยามร่วมมือกันต่อสู้ แต่ในไม่ช้ากองทัพทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์นับพันก็มาถึงโลกภาพวาดแห่งนี้

หลังจากการต่อสู้อันแสนขมขึ้น พวกเขาก็ถูกสังหารอย่างไร้ปรานีโดยทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์มีเพียงส่วนเล็กๆที่สามารถหลบหนี

ทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้มีความแข็งแกร่งอย่างน้อยเทียบเท่ากับสัตว์อสูรเดียวดายแต่ในโลกภาพวาดพวกมันต้องปฏิบัติตามกฎ ช่องว่างระหว่างผู้อมตะกับผู้ใช้วิญญาณระดับมนุษย์มีค่อนข้างน้อย

ยิ่งไปกว่านั้นทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ยังถูกส่งไปยังโลกภาพวาดอื่นๆแบบสุ่มจํานวนของพวกมันจึงไม่เท่ากัน

ฟางที่เฉิงโจมตีอย่างหนัก กองทัพทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์บางส่วนมีความก้าวหน้าที่ดีบางส่วนถูกต่อต้านขณะที่บางส่วนถูกกําจัดโดยผู้ใช้วิญญาณในโลกภาพวาด

แต่ถึงกระนั้นฟางเฉิงก็ยังเผยรอยยิ้มพึงพอใจ

“ข้าเดาถูก

ภาพวาดของวังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์เชื่อมต่อกับภาพวาดของเมืองจักรพรรดิ แม้ข้าจะถูกขังอยู่ที่นี้แต่ทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ของข้ามาจากวังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์และมีต้นกําเนิดเดียวกับเมืองจักรพรรดิ ศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดดังนั้นพวกมันจึงสามารถเคลื่อนที่ไปรอบๆ

“ยิ่งทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ยึดครองภาพวาดได้มากเท่าใด ข้าก็จะสามารถควบคุมเมืองจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ได้มากเท่านั้น หลังจากควบคุมได้มากพอข้าจะสามารถปราบปรามเจตจํานงของเทพอมตะบัวสวรรค์และกลายเป็นเจ้าของเมืองจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์!!

การเคลื่อนไหวของฟางที่เฉิงในครั้งนี้ทําให้เมล็ดพันธุ์อมตะของวังสวรรค์ต้องมารวมตัวกันเพื่อหาวิธีรับมือกับสถานการณ์

“เกิดสิ่งใดขึ้นกับทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้น?” เส้นต้าเจียงขมวดคิ้ว

ดวงตาของซุนเหยากลายเป็นสีแดง “ข้าไม่รู้เช่นกัน สัตว์ประหลาดเหล่านี้ปรากฏตัวและเริ่มเข่นฆ่าผู้คนอย่างป่าเถื่อนพวกมันชั่วร้ายมาก ขอทานที่น่าสงสารและคนเร่ร่อนถูกสัตว์ประหลาดฆ่าตาย”

“บางทีนี่อาจเป็นการเผชิญหน้าโดยบังเอิญของพวกเราหรืออาจเป็นบททดสอบ?”เติ้งรูฉีคาดเดา

อิงเฉิงจ่อขมวดคิ้ว “ข้าสังหารทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ไปบ้างแล้วแต่ข้าไม่ได้รับสิ่งใดเลย”

เว่ยอู่ซางวิเคราะห์อย่างใจเย็น“ทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์เป็นผลผลิตของวังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์ตามข่าวลือผู้อมตะสามารถสร้างทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ขึ้นในวังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์และสามารถใช้พวกมันในการต่อสู้ก่อนหน้านี้วังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์อยู่กับกองกําลังของทะเลทรายตะวันตกพวกเขาใช้ทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ต่อสู้กับภาคกลางของเรา”

“เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังการปรากฏตัวของทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ในครั้งนี้คือสิ่งใด?”จ้าวจเยถาม

เว่ยอู่ซางส่ายศีรษะ “ข้าไม่รู้ เรามาถึงที่นี่ได้สักพักแล้ว แต่โลกภาพวาดกว้างใหญ่และลึกซึ้งเกินไปเราไม่รู้รายละเอียดของมันมากนัก”

“พวกเจ้าจะหาเหตุผลไปเพื่อสิ่งใด?” เซียวฉีซิงเดินเข้ามา

“พี่เซียว”

“เจ้ารู้บางสิ่งงั้นหรือ?”

เมล็ดพันธุ์อมตะเหล่านี้ค่อนข้างคาดหวังกับเซียวฉีซึ่ง หลังจากทั้งหมดเขามีความก้าวหน้ามากที่สุดในกลุ่ม

เขาเข้าร่วมกับกองทัพและได้รับตําแหน่งทางทหารบางอย่าง

เซียวฉีซิงกล่าว “ข้าไม่สนใจเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังการปรากฏตัวของทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ข้ารู้เพียงว่าคนระดับสูงกําลังระดมกําลังเพื่อกําจัดพวกมันข้าเป็นผู้นําในภารกิจนี้หากพวกเจ้าร่วมมือกับข้า หลังจบการต่อสู้พวกเจ้าจะได้รับรางวัลตอบแทนอย่างเหมาะสม

“ดี สัตว์ประหลาดเหล่านี้ต้องถูกกําจัด!” เสินต้าเจียงกล่าว

ซุนเหยาพยักหน้า “ทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์โหดร้ายเกินไปพวกมันไม่สนใจชีวิตมนุษย์ข้าจะแก้แค่นให้ขอทานที่น่าสงสารและคนเร่ร่อนเหล่านั้น”

“นับข้าด้วย” จ้าวฉเย่ตอบรับ

ในไม่ช้าเมล็ดพันธุ์อมตะทั้งหมดก็ตกลงร่วมมือกับเซียวฉีซิงและให้เขาเป็นผู้นําชั่วคราว

เซียวฉีซิงหัวเราะเสียงดัง เขาพอใจมาก“ไป! ไปฆ่าทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์!”