Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 2012 ความตายของฟางตี้เฉิง

เมืองจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์

เซียวฉีซึ่งนําทหารกลุ่มใหญ่เผชิญหน้ากับกองทัพทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์แต่กองทัพทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์มีจํานวนมากกว่าฝ่ายของเซียวฉีซึ่ง

“เราจะต่อสู้กับพวกมันอย่างไร?” ซุนเหยาถาม

เซียวฉีซึ่งยิ้ม “ทุกคน ดูว่าข้าต่อสู้กับพวกมันอย่างไร?”

หลังกล่าวจบค่า เซียวฉีซึ่งก็สะบัดนิ้วซ้ําแล้วซ้ําอีก วิญญาณจํานวนมากบินออกจากทะเลวิญญาณของเขา

วิญญาณเหล่านั้นตกลงบนพื้นและกลายร่างเป็นมนุษย์ ส่วนใหญ่เป็นพลทหาร ธรรมดา มีไม่กี่คนที่ดูเหมือนทหารระดับสูง

“นี่คือวิญญาณทหารงั้นหรือ?” กู้ถึงหรี่ตามอง

“มันควรเป็นเช่นนั้น” เว่ยอู่ซางนับ “มีมากกว่าห้าร้อยนาย ดูเหมือนเซียวฉีซึ่งจะมีความก้าวหน้าที่ดีในค่ายทหารเขาสามารถรวบรวมวิญญาณบนเส้นทางมนุษย์จํานวนมาก

“จัดขบวน!” เซียวฉีซิงตะโกนออกคําสั่ง

ทหารเหล่านั้นจัดขบวนทัพเป็นรูปลูกศรพุ่งเข้าโจมตีศัตรู

“ตาย!”

กองทัพทหารของเซียวฉีซิงคาราม ในทางกลับกัน ทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์เงียบราวกับไร้ชีวิต

ทั้งสองฝ่ายเหมือนคลื่นน้ําที่พุ่งเข้าปะทะกัน

เซียวฉีซึ่งกวาดตามองสนามรบและพยายามควบคุมกองทัพของเขา

ในการต่อสู้ที่วุ่นวาย กองทัพทหารของเซียวฉีซึ่งถูกแยกออกแต่พวกเขายังสามารถรักษารูปแบบพื้นฐานที่สุดเอาไว้

อีกด้านหนึ่ง กองทัพทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ค่อนข้างยุ่งเหยิง

หลังจากชั่วครู่เซียวฉีซิงก็กลายเป็นฝ่ายได้เปรียบ

เมื่อเวลาผ่านไป เซียวฉีซึ่งสามารถเอาชนะและกําจัดทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมด

“เป็นอย่างไร?” เซียวซึ่งที่ได้รับชัยชนะโอ้อวดต่อหน้าเมล็ดพันธุ์อมตะคนอื่นๆ

จ้าวฉเย่กลอกตา

“พี่เซียวน่าทึ่งจริงๆ” เสิ่นต้าเจียงยกนิ้วโป้งชื่นชม

“ฮ่าฮ่าฮ่า” เซียวฉีซิงหัวเราะอย่างเต็มที่และกล่าวกับเส้นต้าเจียง “หากเจ้าติดตามข้าในเวลานั้นเจ้าก็จะประสบความสําเร็จเช่นเดียวกับข้าในเวลานี้”

“เราควรไปต่อ เราพึ่งได้รับชัยชนะในภาพวาดเดียวเท่านั้น” เว่ยอู่ซางกล่าว

“อย่าประมาท ทหารเหล่านี้เป็นเพียงทหารถั่วเหลือง พวกมันเป็นทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ที่อ่อนแอที่สุด”กู้ถึงกล่าว

เมล็ดพันธุ์อมตะคนอื่นๆ ไม่คัดค้าน พวกเขาเดินทางต่อทันที

เซียวฉีซึ่งอยู่ด้านหลังคอยสังเกตสถานการณ์และควบคุมกองทัพทหารของเขา

เขาเข้าใจอย่างชัดเจนว่าเขามาที่นี่เพื่อชิงมรดกที่แท้จริงของเทพอมตะบัวสวรรค์เมล็ดพันธุ์อมตะเหล่านี้คือคู่แข่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขานี่เป็นโอกาสดีที่สุดที่จะเรียนรู้ความสามารถและรวบรวมข้อมูลของคนเหล่านี้

รู้เขารู้เราจะไม่มีวันพ่ายแพ้

ผู้ใช้วิญญาณระดับสูงจากสิบนิกายโบราณล้วนไม่ธรรมดา

เซียวฉีซึ่งมีความก้าวหน้าอย่างมาก เมล็ดพันธุ์อมตะคนอื่นๆก็ไม่ด้อยกว่า

อิงเฉิงจื่อนําวิญญาณแพทย์ออกมาและช่วยชีวิตผู้คนอย่างต่อเนื่อง

เงินต้าเจียงน่ากลุ่มนักสู้ที่ถือดาบยาวและโซ่เหล็กออกไปต่อสู้อยู่ที่แนวหน้า

ซูนเหยาสร้างความประหลาดใจให้กับเซียวฉีซึ่งเป็นอย่างมาก นางรําสามคนของนางร่ายรไปรอบๆและทําให้ทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์อ่อนแอลงยิ่งไปกว่านั้นซุนเหยายังมีท่าไม้ตายบนเส้นทางมนุษย์ที่เรียกว่าความสุขในการช่วยเหลือผู้คน ท่าไม้ตายนี้ทําให้พันธมิตรของนางแข็งแกร่งขึ้น

สาหรับเว่ยอู่ซ่าง เขาเคลื่อนไหวในสนามรบราวกับปลาในน้ํา

ชายผู้นี้ใช้วิญญาณหัวขโมย เซียวจีซึ่งตระหนักถึงสิ่งนี้

เมล็ดพันธุ์อมตะเหล่านี้ต่างส่องประกายเจิดจ้าเมื่อพวกเขาเคลื่อนไหวเซียวฉีซิงรู้สึกถึงแรงกดดันอย่างหนักขณะที่เขาพยายามเตือนตัวเอง“ข้าไม่สามารถดูแคลนคน เหล่านี้!”

การต่อสู้ที่วุ่นวายกินเวลาห้านาทีก่อนที่ทุกอย่างจะจบลง

พวกเขาไม่ได้ริ้งรออยู่และเดินทางไปยังภาพวาดอื่นทันที

ทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ที่กีดขวางเส้นทางของพวกเขาถูกทําลายล้างทั้งหมด

โดยธรรมชาติแล้วพวกเขาไม่ใช่กลุ่มเดียวที่โจมตีกองทัพทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์นักรบในโลกภาพวาดหลายกลุ่มกําลังต่อสู้และกวาดล้างทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์เช่นกัน

เยี่ฟานและหง ผสานตัวอยู่ในกองกําาลังอื่น พวกเขาลอบพูดคุยกันอย่างลับๆ

“ทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้แปลกมาก มันมีหลายประเภท

“เมล็ดพันธุ์อมตะทั้งสิบของนิกายโบราณเติบโตขึ้นเช่นกัน เราต้องปกปิดตัวเองจากพวกเขา”

เยี่ฟานและหงอี้เป็นสองคนแรกที่เข้าสู่โลกภาพวาด

ตอนนี้พวกเขาเหนือกว่าเมล็ดพันธุ์อมตะของภาคกลางเหล่านั้นไปมากแล้วแต่เย่ฟานและหงอี้ต้องเคลื่อนไหวอย่างลับๆ หากพวกเขาถูกค้นพบโดยวังสวรรค์สถานการณ์จะกลายเป็นยุ่งเหยิง

เมื่อเวลาผ่านไปพวกเขาก็เริ่มเข้าใจทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์มากขึ้นและสามารถกําจัดพวกมันได้อย่างมีประสิทธิภาพ

กลุ่มตอบโต้ได้รับชัยชนะและสามารถยึดดินแดนกลับคืน

ในที่สุดพวกเขาก็มารวมตัวกันบนกําแพงเมืองของเมืองจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์

มีกองทัพทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์จานวนมหาศาลอยู่นอกกําแพงเมือง

เซียวฉีซึ่งสูดหายใจลึกเมื่อเห็นภาพนี้

ศัตรูมีมากเกินไป มันไม่ใช่สิ่งที่กลุ่มของพวกเขาจะสามารถรับมือได้ พวกเขาต้องร่วมมือกับกลุ่มอื่นๆ
ทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์บุกไปข้างหน้าอย่างไร้รูปแบบ

กลุ่มของเซียวฉีซึ่งโจมตีระยะไกลจากกําแพงเมือง

กองทัพทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์เหมือนกองทัพมดเมื่อพวกมันเริ่มปีนขึ้นก่าแพง

การต่อสู้กินเวลาสามวันสามคืน

เซียวฉีซิงทรุดตัวและนั่งลงบนพื้นอย่างอ่อนแรง เสื้อคลุมทหารสีขาวของเขาถูกย้อมไปด้วยเลือด
เสียงโห่ร้องแห่งชัยชนะดังขึ้น กองทัพทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ส่วนใหญ่ถูกกาจัดแล้ว

พวกเขามั่นใจในชัยชนะ

ภารกิจที่เหลือมีเพียงกําจัดทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์กลุ่มเล็กๆที่กระจัดกระจายอยู่ในภาพวาดต่างๆเท่านั้น

“ดูเหมือนเราจะสามารถออกจากเมืองจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ได้แล้ว”

“เราสามารถใช้เส้นทางของทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์และโจมตีฐานทัพของพวกมัน!”

หลายคนค้นพบสิ่งนี้

กองกาลังของเมืองจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์บุกไปหาฟางตี้เฉิง

ในโลกวาดภาพ ฟางตี้เฉิงอ่อนแอลงมาก แต่เขายังมีกองทัพถ้วศักดิ์สิทธิ์อยู่รอบตัว

“ดังนั้นเจ้าก็เป็นตัวการที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้!”

“เจ้าต้องชดใช้ความผิด!”

“เหตุใดต้องฆ่าคนบริสุทธิ์ เจ้ามีความแค้นใดกับพวกเขา?”

กลุ่มของเซียวฉีซึ่งมองหน้ากันก่อนจะเคลื่อนที่ไปด้านหลังอย่างเงียบๆ

“เขาเป็นผู้อมตะของตระกูลฟาง ฟางตี้เฉิง เขาเคยปรับแต่งวังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์”

“ข้าไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะยังมีชีวิตอยู่และสามารถสร้างความโกลาหลขึ้นในโลกภาพวาด

“อย่าบอกว่านิกายส่งเรามาที่นี่เพื่อกาจัดเขา?”

“แปลก เหตุใดวังสวรรค์ไม่โจมตีและสังหารฟางตี้เฉิงโดยตรง? บางทีนี่อาจเป็นบทที่ดสอบของพวกเรา”

กลุ่มของเซียวฉีซึ่งลอบพูดคุยและแสดงออกอย่างจริงจัง

“ฆ่า!”

“แก้แค้นให้สหายและครอบครัวของเรา!”

“ข้าจะฉีกร่างของเจ้าออกเป็นพันๆชิ้น!”

ผู้ใช้วิญญาณของโลกในภาพวาดโจมตีฟางตี้เฉิง

“ขยะ!” ฟางตี้เฉิงยืนอยู่ตรงกลางและออกคําสั่งกองทัพของเขาอย่างสงบทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์เคลื่อนไหวอย่างเป็นระเบียบและสามารถสร้างความร่วมมือ

ผู้ใช้วิญญาณของโลกในภาพวาดได้รับบาดเจ็บและล้มตายทันที

กลุ่มของเซียวฉีซึ่งตกใจมาก

“ทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์มีจํานวนไม่มากแต่พวกมันกลับมีประสิทธิภาพสูง

“ด้วยการควบคุมของผู้อมตะ พวกมันแตกต่างจากก่อนหน้าอย่างสิ้นเชิง

“เราควรทําอย่างไร สู้หรือถอย?”

“สู้! ฝ่ายเรามีจํานวนมากกว่า ช่องว่างระหว่างผู้อมตะกับผู้ใช้วิญญาณมีไม่มากเรามีโอกาสชนะสูง”

“สังหารผู้อมตะ!”

เสียงตะโกนเหล่านี้ทําให้กลุ่มของเซียวฉีซึ่งมีขวัญกาลังใจมากขึ้น

พวกเขาพุ่งเข้าสู่สนามรบทันที

เยี่ฟานและหงอี้แฝงตัวอยู่ในสนามรบและให้ความช่วยเหลืออย่างลับๆ

ฟางตี้เฉิงสูดหายใจลึก ภายใต้การควบคุมของเขา กองทัพทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์เคลื่อนไหวอย่างมีประสิทธิภาพ

เมื่อเวลาผ่านไป กลุ่มของเซียวฉีซึ่งก็ตระหนักถึงความแตกต่างระหว่างพวกเขากับฝ่ายตรงข้ามนั่นทําให้พวกเขากลายเป็นตื่นตระหนัก
“เราควรทําอย่างไร?”

“ท้ายที่สุดผู้อมตะก็ยังเป็นผู้อมตะ

“ยิ่งไปกว่านั้นฟางตี้เฉิงเป็นผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญา”

ขวัญกาลังใจของพวกเขาตกต่ำลงอย่างรวดเร็วบางคนต้องการถอยและไม่กล้าต่อสู้กับฟางตี้เฉิงอีก

แต่ในจังหวะนี้ร่างของฟางตี้เฉิงกลับสั่นสะท้านขึ้น เขากระอักเลือดคําโตออกมาจากปาก “เทพอมตะบัวสวรรค์ ในที่สุดเจ้าก็ลงมือ”

ฟางที่เพิ่งถูกปราบปรามโดยเจตจํานงของเทพอมตะบัวสวรรค์การควบคุมกองทัพทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ของเขาไม่ราบรื่นเหมือนก่อนหน้าอีกต่อไป

สิ่งนี้ทําให้กลุ่มของเซียวฉีซึ่งมีความสุขมาก พวกเขาเริ่มโจมตีอีกครั้ง

ทหารถั่วศักดิ์สิทธิ์ของฟางตี้เฉิงถูกกวาดล้างในที่สุด

ฟางตี้เฉิงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องโจมตีด้วยตนเอง เขาอาละวาดไปทั่วและสังหารทุกคนที่ขวางหน้า

แต่ไม่นานร่างกายของฟางตี้เฉิงก็เปียกโชกไปด้วยเลือดขณะที่เขาเริ่มเดินไม่มันลง

“ผู้ใดจะคิดว่าข้าจะมาตายที่นี่” ฟางตี้เฉิงตะโกนก่อนที่เขาจะจุดชนวนระเบิดตัวเองอย่างเด็ดเดี่ยว

“บั้ม!”

ผู้ใช้วิญญาณที่อยู่รอบๆตกตายโดยไม่เหลือแม้แต่ซากศพ

หลังจากตกใจ ผู้ใช้วิญญาณที่รอดชีวิตก็ระเบิดเสียงโห่ร้องด้วยความยินดีออกมา

“เราชนะ!”

“ในที่สุดเราก็สามารถกําจัดปีศาจ!”

“ท่านพ่อ ท่านแม่ ข้าแก้แค้นให้พวกท่านแล้ว”

กลุ่มของเซียวฉีซิงรู้สึกตื่นเต้นเช่นกัน ใบหน้าของพวกเขากลายเป็นแดงก่า “เราฆ่าผู้อมตะ!เราฆ่าผู้อมตะได้จริงๆ!”