Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 2016 รอยยิ้มสดใส

ทะเลทรายตะวันตก

การต่อสู้ระหว่างผู้อมตะตระกูลโม่กับสัตว์อสูรลึกลับยังดําเนินต่อไป

“ตายไปซะ เจ้าสัตว์ร้าย!”

“ข้าจะดึงเส้นเอ็นของเจ้าออกมาเพื่อชดเชยความสูญเสียของตระกูลโม่!

สองผู้อมตะตระกูลโม่โกรธจัดสัตว์อสูรตัวนี้สร้างความเสียหายอย่างหนักในพื้นที่รับผิดชอบของพวกเขา

“พวกเจ้าต้องการฆ่าข้างั้นหรือ?” ระหว่างการต่อสู้ สัตว์อสูรลึกลับกล่าวด้วยภาษามนุษย์

สองผู้อมตะตระกูลโม่ตกตะลึง หัวใจของพวกเขาเต้นแรงขึ้น

ในเวลาเดียวกันสัตว์อสูรก็อ้าปากและส่งลิ้นยาวสีม่วงแดงออกมา

ลิ้นเจาะทะลวงร่างของผู้อมตะตระกูลโม่ผู้หนึ่งมันกัดกล่อนร่างกายของเขาด้วยพิษร้ายแรงจนกลายเป็นความว่างเปล่า
มีเพียงมิติช่องว่างของเขาที่กลายเป็นจุดแสงตกลงสู่พื้น

“สัตว์อสูรแรกกําเนิดในตํานาน!?”ผู้อมตะตระกูลโม่ที่เหลือรอดตกตะลึงก่อนจะล่าถอยด้วยความตื่นตระหนก
แต่มันสายไปแล้ว

สัตว์อสูรลึกลับคือชิงโจว มันหัวเราะขณะที่เงาภูตผีพุ่งเข้าปิดล้อมผู้อมตะตระกูลโม่

ชิงโจวกล่าวอย่างช้าๆ “ไม่ใช่ว่าเจ้าต้องการฆ่าข้าและดึงเส้นเอ็นของข้าออกมางั้นหรือ?”

ผู้อมตะตระกูลโม่ตะโกนด้วยความหวาดกลัว “ไว้ชีวิตข้าด้วย ข้ามาจากตระกูลโม่หากเจ้าไว้วิตข้าตระกูลโม่จะไม่ไล่ล่าเจ้าอีกต่อไป”

“ไล่ล่าข้างั้นหรือ?” เมื่อได้ยินถ้อยคําเหล่านี้ ความโกรธก็พลุ่งพล่านขึ้นบนใบหน้าของชิงโจว“พวกเจ้าไม่แม้แต่จะรู้ตัวข้าถูกหลอกใช้โดยบางคนไปตายซะ!”

“อา…” ผู้อมตะตระกูลโม่กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดขณะที่เงาร่างภูตผีพุ่งเข้าสังหารเขา

หลังจากกําจัดผู้อมตะทั้งสอง ชิงโจวก็มองทะเลทรายที่อยู่ห่างออกไป

พื้นทรายระเบิดขึ้นก่อนที่อสูรทรายแรกกําเนิดร่างกายใหญ่โตจะปรากฏตัว

ชิงโจวมองอสูรทรายแรกกําเนิดตัวนี้และกล่าว “ไปซะ!”

อสูรทรายแรกกําเนิดตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวก่อนมุดลงไปใต้พื้นทรายและหลบหนีทันที

ชิงโจวมองขึ้นไปบนท้องฟ้าและเย้ยหยัน “แมลงที่น่ารังเกียจสองตัวพวกเจ้ายังไม่ออกมาอีกงั้นหรือ?”

สองผู้อมตะของวังสวรรค์ปรากฏตัวขึ้นบนท้องฟ้า พวกเขาก็คือเทพธิดาเก่าวิญญาณและนักพเนจรหัวใจสีชาติ

หลังจากตระหนักถึงเป้าหมายของปีศาจอมตะฉีเจีย นักพเนจรหัวใจสีชาติจึงยอมแพ้ต่อมรดกที่แท้จริงของบรรพชนบ่อเลือดและเลือกไล่ล่าชิงโจวพร้อมกับเทพธิดาเก่าวิญญาณ

อย่างไรก็ตามทั้งสองไม่กล้ากระท่าการอุกอาจ

ที่นี่คือทะเลทรายตะวันตก มีศัตรูอยู่รอบตัว หากพวกเขาต่อสู่โดยไม่คิดให้รอบคอบผู้อมตะของทะเลทรายตะวันตกอาจเข้าแทรกแซงและทําให้สถานการณ์กลายเป็นยากลําบาก

ผู้อมตะตระกูลโม่ถูกล่อลวงมาที่นี่พร้อมกับอสูรทรายแรกกําเนิด แต่พวกเขาก็ไม่สามารถลดพลังของชิงโจวในทางตรงข้ามชิงโจวยังค้นพบร่องรอยของพวกเขา

เมื่อแผนการของสองผู้อมตะวังสวรรค์ล้มเหลว พวกเขาจึงต้องแสดงตัวออกมาและเข้าสู่การต่อสู้

“บิ้ม ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม!”

การต่อสู้ที่ดุเดือดปะทุขึ้นทันที

ชิงโจวตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ แต่มันเป็นสัตว์อสูรแรกกําเนิดในตํานาน ร่างกายของมันแข็งแกร่งมากมันสามารถรับการโจมตีระดับแปดได้หลายครั้ง

หลังจากแลกเปลี่ยนกระบวนท่ากันหลายสิบรอบ ชิงโจวก็เริ่มคุ้นเคยกับวิธีการของฝ่ายตรงข้ามและสามารถพลิกสถานการณ์

อย่างไรก็ตามสิ่งนี้เกิดขึ้นได้ไม่นานก่อนที่กระแสลมปราณจะพัดเข้ามา

ชิงโจวถูกกดดันอย่างหนักในกระแสลมปราณ ความแข็งแกร่งของมันลดลงอย่างรวดเร็วในทางตรงข้ามผู้อมตะของวังสวรรค์ใช้มิติช่องว่างเทียมพวกเขาได้รับผลกระทบน้อยกว่า

ชิงโจวคํารามและดิ้นรนแต่มันไร้ประโยชน์

ขณะที่ชิงโจวกําลังต่อสู้อย่างขมขึ้น เพิ่งต้าค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้น

“ข้าอยู่ที่ใด?” หลังจากได้สติ เขาพบว่าโม่หลี่กําลังอุ้มเขาเคลื่อนที่ผ่านเนินทรายขนาดใหญ่

“ท่านลง ท่านช่วยข้าไว้อีกครั้ง” เผิงต้าถอนหายใจ

“เจ้าตื่นแล้ว” โม่หลี่กล่าว
“วางข้าลงเถอะ”

แต่โม่หลีส่ายศีรษะ “อาการบาดเจ็บของเจ้าค่อนข้างรุนแรง แม้ข้าจะรักษาเจ้าแล้วแต่เจ้ายังไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ในระยะเวลาสั้นๆ”

เผิงต้าเผยรอยยิ้มขมขึ้น “ข้าทําให้ท่านลงล่าบากอีกแล้ว ที่นี่ที่ใด?”

โม่หลี่ตอบ “พายุพัดเรามากไกลมาก ตอนนี้เรากําลังจะกลับไป”

เพิ่งต้ารู้สึกกังวลเมื่อได้ยินค่าตอบของโม่หลี่ “ท่านลง ท่านยังจะกลับไปอีกงั้นหรือ? หากเรากลับไปเราจะตาย!”

โม่หลี่เงียบไปชั่วครู่ก่อนจะเปิดปากกล่าว “ข้ารู้ว่าการกลับไปมีความเสี่ยงแต่หากข้าไม่เห็นคนร้ายที่สังหารภรรยาและบุตรชายของข้า ข้าคงไม่สามารถนอนตายตาหลับ!”

“ท่านลุง…” เพิ่งต้ารู้สึกพูดไม่ออก เขาเข้าใจความโศกเศร้าของโม่หลี่ ดังนั้นเขาจึงไม่กล่าวสิ่งใดอีก

โม่หลี่กล่าวต่อ “เจ้าหนู ข้าขอบคุณสําหรับความห่วงใย เมื่อเราเดินทางไปอีกสักพักข้าจะมอบน้ำและอาหารให้เจ้า เจ้าจะสามารถเดินทางไปยังเมืองที่อยู่ใกล้ที่สุดได้อย่างไม่มีปัญหา”

“ท่านลุง ข้าไม่ไป ข้าจะไม่ปล่อยให้ท่านอยู่เพียงลําพัง”

“อย่าดื้อรั้น!”

“ข้าไม่ได้ดื้อรั้น ข้าต้องการอยู่กับท่านจริงๆ!”

ขณะที่ทั้งสองก่าลังทะเลาะกัน ทรายใต้เท้าโม่หลีก็กลายเป็นหลุมทรายขนาดใหญ่และดูดคน ทั้งสองลงไป

โม่หลี่เร่งใช่วิญญาณแต่มันไร้ประโยชน์

เขาหน้าซีดด้วยความตกใจ “เกิดสิ่งใดขึ้น? วิญญาณของข้าใช้ไม่ได้ผล!”

เพิ่งต้าหน้าซีดมากกว่า “มันคือทรายดูดงั้นหรือ? พวกเรากําลังจะถูกดูดลงไป!”

พวกเขาถูกดูดลงไปมากขึ้นเรื่อยๆ

“ข้ากําลังจะตายงั้นหรือ?” เผิงต้าพิมพ์

โม่หลี่ถอนหายใจ “ข้าผิดเอง”

“ไม่ ไม่ใช่ความผิดของท่าน ข้าเลือกติดตามท่านมาด้วยตัวเอง” เผิงต้าเต็มไปด้วยความหวา ดกลัว

แต่ในไม่ช้าเขาก็ค้นพบว่าโม่หลี่กําลังร้องไห้

โม่หลสะอื้นไห้ “ข้ากําลังจะตาย แต่ข้ายังไม่ได้แก้แค้น ข้ายังไม่เห็นรูปลักษณ์ของฆาตกร ข้า อ่อนแอเกินไป อ่อนแอเกินไป! ข้าไม่มีคุณสมบัติแม้แต่จะได้เห็นใบหน้าของศัตรู ช่องว่างระหว่าง ผู้อมตะกับผู้ใช้วิญญาณใหญ่โตเกินไป ข้าเป็นเพียงมดปลวก!”

เพิ่งต้าไม่รู้ว่าควรกล่าวสิ่งใด

ในเวลาต่อมาทรายร้อนก็ไหลเข้าปากของเขา เพิ่งตารีบปิดปาก ร่างของเขาถูกฝังอยู่ในพื้น ทราย สายตาของเขาค่อยๆมืดลง

“ข้ากําลังจะตายงั้นหรือ?” เขาคิด

“ข้าจะตายเช่นนี้งั้นหรือ?”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าช่างโง่เขลาและน่าสงสารนัก ผู้ใดจะคิดว่าการเดินทางมายังโลกใหม่จะจบลงเช่น

“ข้าไม่อยากตาย ข้ายังไม่อยากตาย!”

ท่ามกลางความมืดมิด เขารู้สึกราวกับมองเห็นแสงดาว

“หือ? ข้ายังไม่ตายงั้นหรือ?” เผิงตาลุกขึ้นนั่งและมองดูสภาพแวดล้อมด้วยความไม่อยากจะ เชื่อ

ตอนนี้เขาอยู่ในห้องลับใต้ดิน ทรายดูดนําเขามาที่นี่

“ท่านลุง” เผิงตาตะโกนเรียกโม่หลี่

“เจ้าหนู เจ้าตื่นแล้วหรือ? นี่เป็นการเผชิญหน้าโดยบังเอิญของเรา มันเป็นมรดกอมตะ!” โม่หลี่ กล่าวด้วยความตื่นเต้น

“ท่านลุงแน่ใจงั้นหรือ?” เผิงตารู้สึกไม่อยากจะเชื่อ มันเหมือนความฝันมากเกินไป

“บัดซบ! เหตุใดมันไม่ตอบสนอง?” โม่หลี่พยายามทําหลายสิ่งแต่ไม่มีการตอบสนองจากแสง ดาว

“ท่านลง นี่อาจไม่ใช่มรดกของผู้อมตะ บางที่ท่านอาจเข้าใจผิด” เผิงตายืนขึ้นและเดินเข้าไป หาโม่หลี

เป็นเพียงเวลานี้ที่แสงดาวเกิดการเปลี่ยนแปลง มันพุ่งเข้าไปในร่างของเพิ่งต้าอย่างกะทันหัน

ทั้งสองตกใจ

สิ่งนี้เกิดขึ้นเร็วมาก พวกเขาไม่สามารถตอบสนองได้ทันเวลา

เมื่อปราศจากแสงดาว สถานที่แห่งนี้ก็ตกอยู่ในความมืด

โม่หลี่กระตุ้นใช่วิญญาณและสร้างเปลวเพลิงขึ้นบนฝ่ามือ

เพิ่งตายืนอยู่ ณ จุดนั้นด้วยความมึนงง

โม่หลี่รีบเข้าไปหาเพิ่งต้า เจ้าหนู เจ้าหนู เจ้าสบายดีหรือไม่?”

เพิ่งต้าพิมพ์ “เอ่อ…ท่านลุง ท่านพูดถูก นี่เป็นมรดกของผู้อมตะ มันเป็นมรดกของเทพปีศาจ ปล้นสวรรค์!”

“กระไรนะ!? เทพปีศาจปล้นสวรรค์!” ร่างกายของโม่หลี่สั่นสะท้านขึ้น

หลังจากชั่วครู่สายตาของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย “นี่หมายความว่าเจ้าเป็นปีศาจต่างโลกงั้น หรือ? ไม่แปลกใจเลยที่มรดกไม่ตอบสนองต่อข้า”

เพิ่งต้ารู้สึกละอายใจ “ท่านลุง ข้าไม่ได้ตั้งใจปิดบังท่าน มันเป็นเพียงว่า…”

“ไม่เป็นไร” โม่หลี่โบกมือ “แม้เจ้าจะเป็นปีศาจต่างโลกแต่เจ้าก็ยังเป็นเพิ่งต้าที่ข้ารู้จักใช่หรือ ไม่?”

เผิงต้าเร่งพยักหน้าด้วยความตื่นเต้น “ถูกต้อง ขอบคุณท่านลุงที่เข้าใจ”

โม่หลี่จับมือเพิ่งต้า “เอาล่ะ เมื่อเจ้าได้รับมรดกของเทพปีศาจก็จงใช้มันนําเราออกจากที่นี่เร็ว เข้า!”

เพิ่งต้ารู้สึกละอายใจ “ท่านลุง แม้ข้าจะมีวิญญาณหลายดวงแต่ข้าไม่สามารถใช้พวกมัน นี่เป็น ครั้งแรกที่ข้าเคยเห็นวิญญาณเหล่านี้ ข้าต้องใช้เวลาฝึกฝน นอกจากนี้หากพิจารณาจากมรดกนี้ ข้าต้องใช้ท่าไม้ตายเพื่อออกจากที่นี่”

“เช่นนั้นก็รีบฝึก หากไม่เข้าใจก็ถามข้า!”

“ขอบคุณท่านลุง!”

“รีบฝึกให้สําเร็จ เรามีน้ำและอาหารไม่มาก” โม่หลี่กล่าว

เพิ่งต้าฝึกฝนโดยไม่หยุดพักเป็นเวลาหลายวัน แต่มันยากเกินไปสําหรับเด็กหนุ่ม

“ไม่มีผู้ใดประสบความสําเร็จในครั้งเดียว” โม่หลี่ให้กําลังใจ

“ท่านลุง ดูนี่” เผิงตากระตุ้นใช้ท่าไม้ตายแต่มันล้มเหลว

เขากระอักเลือดและล้มลงบนพื้น

“เจ้าหน เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?” โม่หลีเร่งตรวจสอบร่างกายของเผิงต้า

เพิ่งต้าพยายามเปิดปากกล่าว “ข้าทําให้ท่านผิดหวัง แต่ข้าจะพยายาม อา…”

ทันใดนั้นดวงตาของเผิงต้าก็เบิกกว้างขึ้น

หน้าอกของเขาถูกมือของโม่หลี่เจาะทะลวง! หัวใจของเขาถูกทําลายในครั้งเดียวจากการลอบโจมตี!

“ท่าน…” เลือดไหลออกจากปากของเผิงต้า

โม่หลี่เงยหน้าที่เปลี่ยนเป็นบิดเบี้ยวขึ้น

เสียงของเขากลายเป็นแหบแห้ง“ข้าต้องการแก้แค้นข้าต้องการแก้แค้น! แต่มรดกเลือกเจ้าข้าไม่มีทางเลือกอื่นเพิ่งต้าเจ้ายังเด็กเกินไปเจ้าฝึกฝนมานานแต่เจ้ายังทําไม่ได้ ข้ารอไม่ไหวแล้วข้าไม่สามารถพึ่งพาเจ้า!”

โม่หลี่ดึงมือออกจากหน้าอกของเผิงตา

เพิ่งต้าล้มลงบนพื้นด้วยดวงตายังเบิกกว้าง

เขาตายแล้ว!

แต่โม่หลไม่หยุดเพียงเท่านี้ เขากระตุ้นใช้วิญญาณและจับกุมดวงวิญญาณของเผิงต้า

“ฮ่าฮ่าฮ่า มรดกที่แท้จริงของเทพปีศาจปล้นสวรรค์เป็นของข้าแล้ว!” โม่หลี่หัวเราะด้วยรอยยิ้มสดใสและใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือดของเผิงต้า