Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 2056 การแก้แค้นของชิงโจว

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 2056 การแก้แค้นของชิงโจว

แจ้งข้อผิดพลาดในการอ่านนิยายเสียง

“ผู้อาวุโสสูงสุด ท่านมีแผนการใด?”

ผู้อาวุโสสูงสุดลําาดับที่หนึ่งของตระกูลชิงเผยรอยยิ้ม “สาเหตุที่ทําให้ตระกูลชิงตกอยู่ในสถานการณ์นี้มีเพียงหนึ่งเดียว มันคือวังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์! นอกจากพวกเรา ไม่มีผู้ใดต้องการเห็นตระกูลชิงประสบความสําเร็จในการปรับแต่งวังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์ แม้เราจะเสียสละอาณาเขตหรือ

เราจะสามารถเอาชนะหมิงโหย่ว แต่เราจะสามารถจัดการกองกําลังทั้งหมดได้อย่างไร?”

“แค่ก แค่ก” ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่งหยุดก่อนกล่าวต่อ “ดังนั้นการโต้กลับที่ดีที่สุดของเราก็คือการปรับแต่งวังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์!”

บางคนเร่งถามด้วยความกังวล “เราจะปรับแต่งวังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างไร?”

ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่งของตระกูลชิงถอนหายใจ “มีวิธีหนึ่งที่พวกเราสามารถทดลอง!”

ผู้อมตะตระกูลชิงตื่นเต้นมาก ทุกคนมองไปที่ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่งของตระกูลชิงด้วยความคาดหวัง

ผู้อาวุโสสูงสุดลําาดับที่หนึ่งของตระกูลชิงอธิบายอย่างช้าๆ “ก่อนหน้านี้เราใช้วิญญาณความเกลียดชังเพื่อทะลวงผ่านการป้องกันของวังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์ เรามีความคืบหน้าอย่างมาก เราเพียงต้องการเวลาในการปรับแต่งเท่านั้น อย่างไรก็ตามตอนนี้เราไม่มีเวลาแล้ว เราต้องเสี่ยงใช้ท่าไม้ตาย!”

“ท่าไม้ตายใด?”

“อย่าบอกว่า…”

การแสดงออกของผู้อมตะตระกูลชิงเปลี่ยนแปลงไป บางคนมึนงง บางคนนึกถึงบางสิ่ง ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่งของตระกูลชิงพยักหน้า ความตื่นเต้นปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่เหนื่อยล้าของเขา “ท่าไม้ตายนี้ถูกสร้างขึ้นโดยผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สองและข้า เขาเป็นผู้ใช้หลักขณะที่ข้าเป็นผู้สนับสนุน แต่ครั้งนี้ข้าจะเป็นคนกระตุ้นใช้งานมัน พวกเจ้าต้องสนับสนุนข้า ตราบเท่าที่เราสามารถใช้งานวังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์ กระทั่งผู้อมตะระดับแปดยังต้องหลีกทาง ไม่ว่าหมิงโหย่วจะแข็งแกร่งเพียงใด เขาก็เป็นเพียงผู้อมตะระดับเจ็ด!”

“เราจะหามัน!”

“ผู้อาวุโสสูงสุด มันมีชื่อหรือไม่?”

ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่งเผยรอยยิ้มขมขื่น “ผู้อาวุโสสูงสุดลําาดับที่สองเสียชีวิตก่อนที่จะตั้งชื่อมัน”

ชายชราเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะตอบอย่างเคร่งขรึม “เรียกท่าไม้ตายนี้ว่า ชิงโจว มันคือการแก้แค้นของตระกูลชิง! วังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์เป็นสาเหตุของภัยพิบัติทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับตระกูลชิงตระกูลชิงต้องแก้แค้น เราจะใช้ชิงโจวปรับแต่งวังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์ กองกําลังที่มีเจตนาร้ายต่อพวกเราต้องเผชิญหน้ากับการแก้แค้นทั้งหมด! หมิงโหย่วผู้เย่อหยิ่งและดุร้ายที่ทําให้พวกเราพบความสูญเสียมากมาย ต้องเผชิญหน้ากับการแก้แค้นของพวกเราด้วยชิงโจวเช่นกัน!

“เราจะแก้แค้น! เราจะทําให้พวกเขาพบกับความสูญเสียมากกว่าพวกเรานับพันเท่า เราจะตอบแทนพวกเขาอย่างเต็มที่!”

ถ้อยคําเหล่านี้ปลุกจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของเหล่าผู้อมตะ

“ชิงโจว…เป็นชื่อที่ดี!”

“ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่งกล่าวถูกต้องแล้ว เราต้องแก้แค้น!”

“ให้ชิงโจวเป็นสัญลักษณ์ของการทะยานขึ้นสู่ความยิ่งใหญ่ของตระกูลชิง!”

ชิงโจว…

ชิวโจว…

ชิงโจว?

ชิงโจว!

วิสัยทัศน์ของชิงโจวกลับมากระจ่างชัดอีกครั้ง ความทรงจําของมันกลับมาอย่างสมบูรณ์แล้ว เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีของหมิงโหย่ว ตระกูลชิงตัดสินใจใช้ท่าไม้ตายอมตะชิงโจวเพื่อ

ปรับแต่งวังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์

อย่างไรก็ตามท่าไม้ตายอมตะชิงโจวที่พวกเขาฝากความหวังไว้กลับไม่สามารถปรับแต่งวัง

เมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์ ในทางตรงข้าม มันปลดปล่อยแสงสีเขียวออกไปกลืนกินผู้อมตะตระกูลชิงโอเอซิสทั้งหมดของพวกเขา และปกคลุมพื้นที่รัศมีหลายหมื่นลี้

หมิงโหย่วถูกบังคับให้ล่าถอย หลังจากแสงลึกลับจางหายไป กองกําลังใหญ่ต่างๆเข้ามาตรวจสอบ แต่พวกเขากลับพบเพียงซากปรักหักพัง

ผู้อมตะของทะเลทรายตะวันตกพยายามตรวจสอบอย่างละเอียดแต่กลับไม่พบสิ่งใดเลย

เมื่อเวลาผ่านไปความผิดหวังของผู้คนก็เปลี่ยนเป็นความสิ้นหวัง สุดท้ายพวกเขาก็ละทิ้งดินแดนแห่งนี้

ณ สถานที่บางแห่ง ท่าไม้ตายอมตะที่มีวิญญาณความเกลียดชังเป็นแกนกลางยังทํางานอยู่ในคฤหาสน์วิญญาณอมตะระดับแปดบนเส้นทางแห่งไม้วังเมล็ดถั่วศักดิ์สิทธิ์

มันคือท่าไม้ตายอมตะชิงโจว!

ท่าไม้ตายนี้ไม่ได้ล้มเหลวแต่มันได้รับอิทธิพลจากบางสิ่งทําให้มันเกิดการเปลี่ยนแปลง
มันกลายเป็นรูปแบบชีวิต!

ดวงวิญญาณพยาบาทจํานวนนับไม่ถ้วนที่เสียชีวิตอย่างน่าสยดสยอง รวมตัวกันเป็นอสูรวิญญาณที่มีวิญญาณความเกลียดชังเป็นแกนกลางดัง

แรกเริ่มมันตัวเล็กเหมือนเด็กทารก

มันเปิดเปลือกตาขึ้นด้วยแววตากระจ่างชัดและค่อยๆเติบโตขึ้นอย่างต่อเนื่อง

กรงเล็บ กระดองเต่า และเส้นผมของมันงอกออกมา

เสียงกรีดร้องของดวงวิญญาณพยาบาทดังอยู่ในใจของมันตลอดเวลา

นี่ทําให้ชิงโจวรู้สึกรําคาญ สับสน หงุดหงิด และโกรธมา

ความคิดของมันปั่นป่วน มันเริ่มโหดเหี้ยมและก้าวร้าวมากขึ้นเรื่อยๆ

มันคาราม มันฟาดกรงเล็บลงบนพื้น มันใช้กระดองเต่ากระแทกเสา

ห้องโถงซ่อมแซมตัวเองอย่างรวดเร็ว แต่เสียงกรีดร้องของดวงวิญญาณพยาบาทไม่เคยหยุด

ชิงโจวไม่สามารถทําสิ่งใดและรู้สึกหดหู่ใจ

มันยอมแพ้และรู้สึกอยากตาย

แต่มันไม่สามารถท่าเช่นนั้น

เสียงของดวงวิญญาณพยาบาทพยายามกล่าวบางอย่างกับมัน

แต่มันคือสิ่งใด? เสียงเหล่านั้นพยายามบอกสิ่งใดกับมัน?

เหตุใดพวกมันไม่ปล่อยให้มันตาย?

เมื่อยุคแห่งการเข่นฆ่าของเทพปีศาจจิตวิญญาณมาถึง ชิงโจวสัมผัสได้ถึงการคงอยู่ของเทพ

ปีศาจจิตวิญญาณ จิตใจของมันกลายเป็นปั่นป่วน วิญญาณความเกลียดชังทําให้มันบ้าคลั่ง

มันรู้เพียงวิธีสังหาร มันรู้เพียงวิธีพุ่งเข้ามาและโจมตี มันรู้เพียงวิธีการต่อสู้ มันต้องการใช้เลือด

เนื้อทุกหยาดหยดเพื่อกําจัดเทพปีศาจจิตวิญญาณ

แต่ตอนนี้จิตใจของชิงโจวไม่ว้าวุ่นอีกต่อไป มันกลับมากระจ่างชัดอีกครั้ง

ความทรงจําของมันกลับมาอย่างสมบูรณ์ มันเข้าใจสถานการณ์ทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบ

ในที่สุดมันก็เข้าใจคําพูดของดวงวิญญาณพยาบาทเหล่านั้น

ชิงโจวได้ยินพวกมันอย่างชัดเจน

ดวงวิญญาณพยาบาทไม่ได้กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดหรือความขมขื่น

พวกมันไม่ได้ร้องได้ด้วยความคับข้องใจ

พวกมันพูดเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น

พวกมันพูดว่า “ชิงโจว เจ้าต้องแก้แค้น!”

“เทพปีศาจจิตวิญญาณ!” ชิงโจวตะโกน “รับสิ่งนี้!”

“นี่คือการแก้แค้นของตระกูลชิง หลังจากหนึ่งแสนปี ท่าไม้ตายนี้ใช้เวลาเตรียมการถึงหนึ่งแสนปี!”

“ชิงโจว!”

“โอ้ ไม่” การแสดงออกของเทพปีศาจจิตวิญญาณเปลี่ยนแปลงไป หัวใจของเขาจมดิ่งลง วิญญาณความเกลียดชังระดับแปดในร่างของชิงโจวกลายเป็นวิญญาณอมตะระดับเก้าที่สมบูรณ์ในที่สุด!

ร่างกายของชิงโจวปลดปล่อยแสงสีเขียวออกมา นี่เป็นแสงที่เทพปีศาจจิตวิญญาณรู้สึกคุ้นเคย

ภายในแสงสีเขียว ร่างกายของชิงโจวเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว

มันยืนตัวตรง แขนขาทั้งสี่ของมันกลายเป็นแขนขามนุษย์

ปีกคู่ใหญ่ของมันเปลี่ยนเป็นชุดเกราะ

กระดองเต่าของมันกลายเป็นโล่ติดอยู่ที่แขนข้างซ้ายของมัน

ล่าคออสรพิษของมันหดตัวลงและกลายเป็นลําคอของมนุษย์ที่ได้สัดส่วน

หางของมันหดเข้าไปขณะที่หอกพุ่งออกมาจากฝ่ามือข้างขวาของมัน

ชิงโจวพุ่งเข้าหาเทพปีศาจจิตวิญญาณและใช้ปลายหอกแทงไปข้างหน้า

เทพปีศาจจิตวิญญาณต้องหยุดใช้ท่าไม้ตายของเขาอย่างกะทันหัน เขาได้รับผลกระทบย้อนกลับ แต่เขายังสามารถเปลี่ยนท่าไม้ตายได้ในช่วงเวลาสําคัญ

ควันสีดาพุ่งออกมาหยุดการโจมตีของชิงโจว

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ดวงตาของอู๋ส่วย บรรพชนทะเลปราณ และปีศาจอมตะฉีเจียกลายเป็นเบิกกว้าง

ทั้งหมดดูเหมือนกระบวนการที่ยาวนานแต่แท้จริงแล้วมันรวดเร็วมาก

ชิงโจวแข็งแกร่งขึ้น มันกลายเป็นยักษ์ร่างมนุษย์ที่ทรงพลัง

ก่อนที่อู๋ส่วย บรรพชนทะเลปราณ และปีศาจอมตะฉีเจียจะมีเวลาดีใจ เทพปีศาจจิตวิญญาณก็ถอนท่าไม้ตายแรกและเปลี่ยนไปใช้ท่าไม้ตายอื่นเรียบร้อยแล้ว

เมื่อเห็นการโจมตีของชิงโจวถูกปิดกั้น อู๋ส่วย บรรพชนทะเลปราณ และปีศาจอมตะฉีเจียรู้สึกผิดหวัง แต่พวกเขายังรู้สึกชื่นชมวิธีแก้ปัญหาของเทพปีศาจจิตวิญญาณ

หลังจากทั้งหมดเขาสามารถเปลี่ยนท่าไม้ตายอมตะได๋ในเวลาสั้นๆ

อย่างไรก็ตามลั่วเว่ยหยินกลับเผยรอยยิ้มขนาดใหญ่

ในเวลาต่อมาเส้นผมของชิงโจวก็ลอยขึ้นและพัวพันกันเหมือนเถาวัลย์ก่อนจะกลายเป็นต้นไม้

ต้นไม้ต้นนี้ปกคลุมอยู่เหนือศีรษะของชิงโจวและปลดปล่อยแสงสีเขียวออกมา

ควันสีดําของเทพปีศาจจิตวิญญาณถูกแสงสีเขียวดูดกลืนเข้าไป

“นี่คือ?”

“วิธีการของเทพอมตะบัวสวรรค์!”

“ท่าไม้ตายอมตะต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์แห่งชะตากรรมและเคลื่อนกรรม!”

อู๋สวย บรรพชนทะเลปราณ และปีศาจอมตะฉีเจียตกตะลึง

ไม่มีสิ่งใดสามารถกีดขวางชิงโจวได้อีก หอกในมือของมันพุ่งเข้าทะลวงร่างของเทพปีศาจจิตวิญญาณจากด้านหน้าไปด้านหลัง

แสงสีเขียวไหลออกจากหอกและแทรกซึมเข้าสู่ร่างกายของเทพปีศาจจิตวิญญาณราวกับสายน้ํา

เทพปีศาจจิตวิญญาณถอยหลังกลับไปหลายก้าว กลิ่นอายของเขาร่วงหล่นลงจนถึงระดับที่น่าตกใจ

เทพปีศาจจิตวิญญาณแพ้!

การแสดงออกของเทพปีศาจจิตวิญญาณกลายเป็นมืดครึ้ม เขากล่าวเสียงเย็น “บัวสวรรค์พิภพ ดี พวกเจ้าน่าประทับใจจริงๆ”

จากนั้นเขาก็เผยรอยยิ้มเย็นชา เจตนาสังหารของเขาปะทุขึ้นถึงระดับที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน

“นานมาแล้ว ข้าสาบานว่าข้าจะทําให้ทุกคนดิ้นรนต่อสู้อยู่หน้าประตูแห่งชีวิตและความตาย

พวกเจ้าทั้งหมดเตรียมพร้อมสําหรับเรื่องนี้หรือยัง?”

คํากล่าวของเทพปีศาจจิตวิญญาณทําให้การแสดงออกของทุกคนเปลี่ยนแปลงไป

“โอ๋ ไม่!”

“ถอยห่างจากเขา!”

“เขากําลังจะระเบิดตัวเอง!”

“พวกเจ้าทั้งหมดต้องตายไปพร้อมข้า!” เทพปีศาจจิตวิญญาณคําราม

“บึม!”