Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 2104 ผู้อมตะที่น่าสงสาร

เทพปีศาจหวนคืนบทที่ 2104 ผู้อมตะที่น่าสงสาร

ในห้องประชุมทะเลปราณ

ตัวแทนของกองกําลังต่างๆมารวมตัวกันที่นี่

โรคระบาดมดพึ่งถูกค้นพบแต่สถานการณ์ค่อนข้างเลวร้าย

ดังนั้นสายตาของทุกคนจึงมองไปที่บรรพชนทะเลปราณ

พวกเขาต้องการให้บรรพชนทะเลปราณออกหน้าเพื่อพวกเขา

สมาชิกถ้ําสวรรค์จากสองสวรรค์ได้รับผลกระทบทั้งหมดขณะที่กองกําลังของทะเลตะวันออกที่ได้ผลกระทบมีเพียงตระกูลซ่งตระกูลรั่วหลันและตระกูลชายเท่านั้น

ดังนั้นผู้อมตะของทะเลตะวันออกจึงอนุมานว่า“โรคระบาดมดครั้งนี้มีต้นกําเนิดมาจากสองสวรรค์งั้นหรือ?

ไม่มีผู้ใดคิดว่าบรรพชนทะเลปราณเป็นผู้ร้ายเพราะคนที่ได้รับความเดือดร้อนมากที่สุดก็คือ

พันธมิตรที่ใกล้ชิดที่สุดของบรรพชนทะเลปราณ

หลังจากเงียบไปชั่วครู่บรรพชนทะเลปราณก็เปิดปากกล่าว“เราต้องแก้ปัญหานี้ในความคิดเห็นของข้านี่เป็นปัญหาที่ร้ายแรงยิ่งกว่าผลไม้ปราณตราบเท่าที่ผลไม้ปราณไม่ระเบิดมันก็จะไม่ทําลายถ้ําสวรรค์แต่โรคระบาดมดท่าลายรากฐานของผู้อมตะตลอดเวลา”

“ท่ามกลางพวกเรา บางคนไม่พบปัญหานี้แต่หากเราไม่รีบแก้ไข จะไม่มีผู้ใดรอดไปได้ในอนาคต!”

ผู้อมตะทั้งหมดในห้องประชุมรู้สึกกังวลมาก

ทุกคนไม่ใช่คนโง่พวกเขาเห็นด้วยกับคํากล่าวของบรรพชนทะเลปราณหากไม่ใช่เพราะเรื่อง

นี้ พวกเขาคงไม่มารวมตัวเพื่อหารือเรื่องนี้อย่างรวดเร็ว

โรคระบาดมดเหมือนไฟไหม้มันจะลุกลามไปทั่วหากพวกเขาไม่สามารถดับเพลิงได้ทันเวลาบรรชนทะเลปราณกล่าวต่อ“การแก้ปัญหานี้ไม่เหมือนปัญหาผลไม้ปราณข้าสามารถจัดการผลไม้ปราณได้ด้วยตนเองแต่โรคระบาดมดไม่เกี่ยวกับเส้นทางแห่งพลังปราณดังนั้นเราต้อง

พึ่งพาทุกคน เราต้องทํางานร่วมกัน”

“เราจําเป็นต้องรวบรวมผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญาจากทุกกองกําลังและอนุมานร่วมกันในกระบวนการนี้หากพวกเขาต้องการวิญญาณอมตะท่าไม้ตายอมตะหรือแม้แต่มรดกอมตะพวกเจ้าก็ต้องจัดหาให้กับพวกเขาโดยไม่ลังเล”

การแสดงออกของบรรพชนทะเลปราณกลายเป็นเคร่งขรึมมากขึ้น “แม้เราจะไม่สามารถแก้ปัญหานี้แต่เราก็ต้องบรรเทาความรุนแรงของโรคระบาดมดหากเราไม่สามารถปราบปรามมันเราจะต้องทําสงครามกับกองกําลังพันธมิตรสองสวรรค์อีกครั้ง!”มากบรรพชนทะเลปราณกล่าวอย่างจริงจัง

ห้องโถงตกสู่ความเงียบ

ค่ากล่าวของบรรพชนทะเลปราณสมเหตุสมผล

ส่วนที่น่ากลัวของโรคระบาดมดคือมันกินรากฐานของผู้อมตะ

หากพวกเขาไม่สามารถจัดการปัญหานี้ได้ทันเวลากองกําลังของพวกเขาจะอ่อนแอลงอย่าง

เมื่อเวลาผ่านไปกองกําลังพันธมิตรทะเลปราณจะไม่สามารถแข่งขันกับกองกําลังพันธมิตรสองสวรรค์ได้อีกต่อไป

โรคระบาดมดเป็นท่าไม้ตายผสมมันยากที่จะจัดการสิ่งสําคัญก็คือมันเป็นการเคลื่อนไหวระดับยุทธศาสตร์มันน่ากลัวมาก

“แต่การหาสงครามกับกองกําลังพันธมิตรสองสวรรค์ไม่ใช่การทําสงครามกับฟางหยวนและอู๋ส่วยงั้นหรือ?”

“เราจะต่อสู้กับฟางหยวนได้อย่างไร?แม้แต่เทพปีศาจจิตวิญญาณยังตายอยู่ในมือของเขา!”

“แต่หากเราไม่สู้เราจะรอคอยความตายอยู่ที่นี่งั้นหรือ?”

“เราไม่มีทางเลือกปีศาจฟางหยวนผู้นี้เอาแต่ใจเกินไป!”

“ไม่ แม้แต่วังสวรรค์ก็ไม่สามารถทําสิ่งใดกับฟางหยวนแม้กองกําลังพันธมิตรของเราจะมีสมาชิกมากมายแต่…”

“ไม่ใช่ว่าตอนนี้ฟางหยวนกําลังรวบรวมความแข็งแกร่งงั้นหรือ?”

“บางทีเราอาจขอความช่วยเหลือจากวังสวรรค์?”

“อืม วังสวรรค์ไม่คู่ควรกับการเป็นผู้นําฝ่ายธรรมะท่านผู้นําของเราติดต่อพวกเขาหลายครั้งแล้วแต่พวกเขากลับหาข้ออ้างปฏิเสธเสมอ”

“ในความคิดเห็นของข้าสถานการณ์ที่ดีที่สุดคือทํางานร่วมกันและแก้ปัญหานี้!”

“แม้ฟางหยวนจะอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้เขาก็ไม่ได้เคลื่อนไหวด้วยตนเองนี่เป็นการตรวจสอบ

ของเขาเราต้องแก้ปัญหาโรคระบาดมดเพื่อแสดงความแข็งแกร่งของเราให้เขาเห็น!”

ผู้อมตะในห้องประชุมตัดสินใจอย่างเป็นเอกฉันท์

พวกเขาไม่ต้องการต่อสู้จนตัวตาย

ผู้อมตะของทะเลตะวันออกไม่เหมือนผู้อมตะภาคเหนือ

นอกจากนั้นตอนนี้พวกเขาก็กําลังยุ่งอยู่กับการรวบรวมมรดกที่แท้จริงที่ปรากฏขึ้นเหตุใดพวกเขาต้องเข้าสู่การต่อสู้ที่ดุเดือด?

พวกเขาจะต่อสู้เพื่อผลประโยชน์เท่านั้น

สําหรับการต่อสู้จนตัวตายกับฟางหยวนพวกเขาไม่มีความคิดที่จะท่ามันเว้นเพียงพวกเขาจะไม่มีทางเลือก

“เช่นนั้นเราก็มาลองแก้ปัญหาด้วยกัน!”บรรพชนทะเลปราณกล่าวทิ้งท้าย

กองกําลังพันธมิตรทะเลปราณเริ่มค้นคว้าวิธีแก้ปัญหา

แต่ยิ่งพวกเขาค้นคว้ามากเท่าใดความมั่นใจของพวกเขาก็ยิ่งน้อยลงเท่านั้นกระทั่งผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญาก็ยังรู้สึกกดดันมากขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป

ทุกคนไม่มีความสุข บรรพชนทะเลปราณต้องมาถามเรื่องนี้ด้วยตนเอง

ผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญาฮัวอันกล่าว“อย่ากังวลเราค้นพบบางสิ่งโรคระบาดมดเกี่ยวกับเส้นทางแห่งไม้มีความเป็นไปได้ที่ฟางหยวนจะได้รับแรงบันดาลใจมาจากการต่อสู้กับชิงโจว”ในความเป็นจริงผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญาเหล่านี้ก็ค่อนข้างน่าประทับใจที่ตระหนักถึงเรื่องนี้

ดังนั้นผู้อมตะบนเส้นทางแห่งไม้จึงถูกเชิญมาที่นี่เพื่อเข้าร่วมในการค้นคว้าแต่มันยังไร้ประโยชน์

ผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญาและเส้นทางแห่งไม่รู้สึกกดดันมากขึ้น พวกเขาตะโกน “เส้นทางแห่งทาส!โรคระบาดมดเกี่ยวกับเส้นทางแห่งทาสมดเหล่านี้ทํางานอย่างเป็นระบบมันเป็นวิธีบนเส้นทางแห่งทาส!”

ดังนั้นผู้อมตะบนเส้นทางแห่งทาสจึงถูกเชิญมา

แต่มันยังไร้ประโยชน์

ผู้อมตะบนเส้นทางแห่งปัญญาเส้นทางแห่งไม้และเส้นทางแห่งทาสไม่สามารถอดทนต่อแรงกดดันพวกเขาตะโกนอีกครั้ง“เราต้องการผู้อมตะบนเส้นทางแห่งพิษ!”

ผู้อมตะบนเส้นทางแห่งพิษมีไม่มากแต่พวกเขายังมีอยู่

ภายใต้ความคาดหวังของทุกคนผู้อมตะบนเส้นทางแห่งพิษถูกเชิญเข้าร่วมในการทําวิจัย

“เราต้องการผู้อมตะบนเส้นทางอาหาร! มดเหล่านี้สามารถเติบโตด้วยการกินอาหาร!”ผู้อมตะที่ทําวิจัยเรียกร้อง

อย่างไรก็ตามผู้อมตะบนเส้นทางอาหารหายากเกินไป

หลังจากพูดคุยพวกเขาต้องเชิญผู้บ่มเพาะสันโดษซุ้ยเซียนหวังมาเข้าร่วมซุ้ยเซียนหวังมีความสัมพันธ์บางอย่างกับกองกําลังฝ่ายธรรมะหลายกองกําลังแต่ปัจจุบันเขาไม่ได้อยู่ในทะเลตะวันออก

“เราต้องการผู้อมตะบนเส้นทางแห่งการหลอมรวมเช่นกัน!เราพบว่าแก่นแท้ของโรคระบาดมด

คือเส้นทางแห่งการหลอมรวม!ไม่ต้องสงสัยเลยว่าฟางหยวนได้รับความสําเร็จบนเส้นทางแห่ง

การหลอมรวมมาจากแดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยามดเหล่านี้สามารถกัดกินพลังงานแห่งเต๋าและปรับแต่งมัน สิ่งนี้น่าตกใจเกินไป!”

ผู้อมตะบนเส้นทางแห่งการหลอมรวมของกองกําลังต่างๆถูกส่งเข้าร่วมในการทําวิจัยด้วยความพยายามของทุกคนการทําวิจัยเริ่มมีความคืบหน้า

เฉินกงเจิ้งกล่าวบางคํา“ณจุดนี้ข้าเข้าใจบางสิ่งแล้วฟางหยวนมีร่างทารกอมตะเขาสามารถบ่มเพาะทุกเส้นทางเขาเป็นอัจฉริยะทุกด้านท่าไม้ตายผสมนี้ประกอบด้วยเส้นทางแห่งทาสเส้นทางแห่งไม้เส้นทางอาหารและเส้นทางอื่นๆเขารวมเส้นทางเหล่านี้เข้าด้วยกัน”

“สําหรับพวกเราแต่ละคนสามารถบ่มเพาะบนเส้นทางเพียงหนึ่งหรือสองสายดังนั้นเราจึงต้องทํางานร่วมกันมิฉะนั้นเราจะไม่สามารถจัดการโรคระบาดมด”

กระทั่งตอนนี้กองกําลังพันธมิตรทะเลปราณก็ยังไม่รู้ว่าท่าไม้ตายนี้เกี่ยวข้องกับเส้นทางสวรรค์แต่นั่นเป็นเรื่องปกติเพราะในประวัติศาสตร์ไม่มีเคยมีผู้ใดบ่มเพาะบนเส้นทางสวรรค์

“เหตุใดจึงมีคนที่สามารถบ่มเพาะทุกเส้นทาง?”

“กล่าวถึงเทพปีศาจจิตวิญญาณเขาช่างไร้ประโยชน์นัก นิกายเงาและกองกําลังพันธมิตรผีดิบ

ใช้เวลามากกว่าแสนปีในการสะสมรากฐานและสร้างวิญญาณทารกอมตะระดับเก้าแต่พวกเขายังแพ้ให้กับฟางหยวน!”

“การสร้างท่าไม้ตายผสมเป็นเรื่องง่ายเหมือนการหายใจสําหรับเขา เมื่อเวลาผ่านไปเขาจะมีท่าไม้ตายผสมมากขึ้นเรื่อยๆ”

“ปีศาจผู้นี้เคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวแต่มันกลับทําให้พวกเราตื่นตระหนกและหมดหนทาง”

“เหตุใดทะเลตะวันออกของเราจึงกลายเป็นเป้าหมายของจักรพรรดิปีศาจอันดับหนึ่งของโลกผู้นี้!”

กองกําลังพันธมิตรทะเลปราณไม่สามารถแก้ปัญา พวกเขาทําได้เพียงระบายความหงุดหงิดออกมาดังๆเท่านั้น

“เช่นนั้นเราก็ไปสู้กันเถอะ!”บรรพชนทะเลปราณเต็มไปด้วยเจตจํานงแห่งการต่อสู้

“ท่านผู้นํา สถานการณ์ยังไม่ถึงขั้นนั้น” กลุ่มผู้อมตะเร่งกล่าว

บรรพชนทะเลปราณถอนหายใจ“ความสูญเสียของเรารุนแรงมากขึ้นทุกขณะการทําเช่นนี้เป็นการกระทําที่ไร้จุดหมายเราจะตกลงสู่หลุมพรางของฟางหยวนหากเรายังรอต่อไปเราจะไม่เหลือพลังการต่อสู้”

ผู้อมตะจากถ้ําสวรรค์ของสองสวรรค์พบความสูญเสียครั้งใหญ่

ท่ามกางกองกําลังฝ่ายธรรมะของทะเลตะวันออกตระกูลซ่ง ตระกูลรั่วหลันและตระกูลชายพบความสูญเสียมากที่สุดสําหรับตระกูลอื่นพวกเขาพึ่งได้รับผลกระทบจากโรคระบาดมด

ดังนั้นกองกําลังส่วนใหญ่จึงไม่ต้องการทําสงครามในเวลานี้

แน่นอนว่าสถานการณ์นี้เป็นสิ่งที่ฟางหยวนต้องการเห็น