Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 2114 น่าเกลียดเกินไป

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 2114 น่าเกลียดเกินไป

ชนเผ่าจํานวนนับไม่ถ้วนมารวมตัวกันบนเนินเขาแสงจันทร์

“พิธีกรรมหมื่นอสูรจะจัดขึ้นที่นี่งั้นหรือ?”ไห่ลั่วหันมองดินแดนที่แห้งแล้งและรู้สึกผิดหวัง

“พิธีกรรมหมื่นอสูรเกี่ยวข้องกับถ้ำสวรรค์หมื่นอสูรทั้งหมดมันจะถูกจัดขึ้นทุกหนึ่งหมื่นปีนี่เป็น

ครั้งแรกที่ข้าเข้าร่วม”ผู้นําเผ่าวิหคเพลิงสีน้ำเงินตอบไห่ลั่วหลัน

ด้านหลังพวกนางยังมีสมาชิกเผ่าวิหคเพลิงสีนํ้าเงินคนอื่นๆ

ครึ่งปีที่ผ่านมาเผ่าวิหคเพลิงสีน้ำเงินและเผ่าหลอมรวมเปลวเพลิงต่อสู้กันอย่างดุเดือด

ผลลัพธ์คือเผ่าวิหคเพลิงสีน้ำเงินสูญเสียผู้อาวุโสไปเป็นจํานวนมากแต่ด้วยเหตุนี้ผู้นําเผ่าวิหค

เพลิงสี้น่าเงินจึงสามารถควบคุมเผ่าได้ง่ายขึ้น

“ท่านผู้นําเผ่าวิหคเพลิงสีน้ำเงินกับเด็กศักดิ์สิทธิ์!”

“นี่คือเด็กศักดิ์สิทธิ์งั้นหรือ?”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าได้ยินมาว่าเผ่าวิหคเพลิงสีน้ำเงินสามารถหล่อเลี้ยงเด็กศักดิ์สิทธิ์นี่ทําให้เรารู้สึกอิจฉาจริงๆ”

เมื่อเข้าสู่เนินเขาแสงจันทร์ลู่ตงหลานก็พบผู้คนคุ้นเคยจํานวนมาก คนเหล่านี้ล้วนเป็นผู้เชี่ยวชาญที่มีชื่อเสียงบางคนเป็นผู้นําเผ่าบางคนเป็นผู้อาวุโสของเผ่าแต่ทุกคนล้วนมีสถานะสูงส่ง

ชื่อเสียงของไห่ลั่วหลันแพร่กระจายออกไปเมื่อเร็วๆนี้อัตลักษณ์ของนางในฐานะเด็กศักดิ์สิทธิ์ดึงดูดความสนใจมากเกินไป

“ฮึม!” ผู้นําเผ่าหลอมรวมเปลวเพลิงก่นเสียงเย็นขณะมองไห่ลั่วหลันและคนอื่นๆด้วยความโกรธแค้น

รอบตัวเขามีกลุ่มผู้นําและผู้อาวุโสของเผ่าต่างๆยืนอยู่

“ผู้นําเผ่าวิหคเพลิงสีน้ำเงินเจ้ามาช้าเจ้ากลัวงั้นหรือ?”เจียวฮ่าวกล่าวเย้ยหยันลู่ตงหลานหัวเราะเสียงเย็น“แม้ข้าจะกลัวแต่นั่นก็ไม่ใช่เพราะเจ้าเจ้ามีสิ่งใดให้ข้ากลัว?”“ท่านผู้นําเผ่าพิธีกรรมกําลังจะเริ่มขึ้นหากผู้ใดต่อสู้ที่นี่เราจะใช้คนผู้นั้นเป็นเหยื่อบูชายัญ”ผู้อาวุโสของเผ่าใหญ่สังเกตเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นและเดินเข้ามา

หลังจากนั้นผู้อาวุโสเผ่าใหญ่ก็กล่าวกับเจียวอ่าว“ท่านผู้นําเผ่าหลอมรวมเปลวเพลิงเหตุใดท่านถึงอยู่ที่นี่?ท่านผู้นําเผ่าของข้าจัดงานเลี้ยงต้อนรับท่านไว้แล้วท่านไม่ควรไปสาย”เจียวฮ่าวก่นเสียงเย็นและทิ้งบางคําไว้กับลู่ตงหลาน“ตอนนี้ข้าจะปล่อยเจ้าไปก่อน”

หลังกล่าวจบค่าเขาก็เดินจากไป

“ชายผู้นี้…”ผู้นําเผ่าที่อยู่รอบๆลู่ตงหลานพึมพํา

“ท่านผู้นําเผ่าวิหคเพลิงสีน้ำเงินแม้เผ่าหลอมรวมเปลวเพลิงจะแพ้พวกท่านเมื่อครึ่งปีก่อนแต่ท่านก็ไม่ควรประมาทเขาร่วมมือกับเผ่าระฆังทองเหลืองแล้ว”

“เผ่าระฆังทองเหลืองเป็นเผ่าใหญ่ไม่เพียงผู้นําเผ่ากระทั่งผู้อาวุโสบางคนของเผ่าก็เป็นผู้อมตะระดับแปด!”

ไห่ลั่วหลันตั้งใจฟังโดยไม่กล่าวสิ่งใดบทสนทนาของคนเหล่านี้ทําให้นางเข้าใจสถานการณ์ของถ้ำสวรรค์หมื่นอสูรมากขึ้น

‘สถานการณ์ของที่นี่ไม่แตกต่างจากห้าภูมิภาคมากนัก กองกําลังที่อ่อนแอกว่าต้องเข้าร่วมกับกองกําลังที่แข็งแกร่งกว่าลู่ตงหลานและเจียวฮ่าวเหนือกว่าคนอื่นๆพวกเขาเป็นผู้อมตะระดับเจ็ดบนจุดสูงสุด’

‘แต่กองกําลังใหญ่ที่แท้จริงคือเผ่าระฆังทองเหลืองดูเหมือนแผนการของเจียวฮ่าวจะประสบความสําเร็จเขาใช้จุดอ่อนของเผ่าเพื่อเข้าใกล้เผ่าระฆังทองเหลือง’

“ผู้ใดจะคิดว่าศัตรูที่ไม่สามารถอยู่ร่วมกันจะเป็นพันธมิตรที่ใกล้ชิดที่สุด

ไห่ลั่วหลันรู้สึกชื่นชมคนทั้งสองและวิธีการของพวกเขา

ไม่กี่วันต่อมา พิธีกรรมหมื่นอสูรก็เริ่มต้นขึ้น

“เทพปีศาจคลั่งผู้ยิ่งใหญ่เผ่าทองคําม่วงขอมอบปลาทรายทองสามสิบตัวเป็นเครื่องบรรณาการ!”

“เทพปีศาจคลั่งผู้ยิ่งใหญ่เผ่าทะเลสาบน้ำแข็งขอมอบตัวอ่อนราชสีห์หิมะสามตัวเป็นเครื่องบรรณาการ!”

“เทพปีศาจคลั่งผู้ยิ่งใหญ่เผ่าระฆังทองเหลืองขอมอบนกกระจอกสวรรค์หนึ่งฝูงเถาวัลย์นักล่า

สิบต้น และคนนอกหนึ่งคนเป็นเครื่องบรรณาการ”

นั้น

ที่ใจกลางเนินเขาแสงจันทร์พวกเขาผลัดกันมอบเครื่องบรรณาการและบูชายัญสิ่งมีชีวิตเหล่า

บางเผ่าสามารถส่งมอบเพียงสัตว์อสูรเดียวดาย บางเผ่าที่ด้อยกว่าหรือใกล้เคียงกับเผ่าวิหคเพลิงสีน้ำเงินจะส่งมอบสัตว์อสูรบรรพกาล

สําหรับเผ่าที่แข็งแกร่งที่สุดเช่นเผ่าระฆังเหลืองพวกเขาจะส่งมอบสัตว์อสูรบรรพกาลและพืช

อสูรบรรพกาลจํานวนมากบางเผ่ากระทั่งส่งมอบสัตว์อสูรแรกกําเนิดหรือพืชอสูรแรกกําเนิด

บางครั้งคนนอกจะถูกจับและนํามาบูชายัญที่นี่

คนนอกเหล่านี้ล้วนเป็นผู้อมตะที่มีการบ่มเพาะอย่างน้อยระดับเจ็ด คนนอกที่เผ่าระฆังทองเหลืองจับมายังเป็นถึงผู้อมตะระดับแปด!

“หากใช้สิ่งเหล่านี้เป็นอาหารของข้ารอยสักของข้าจะเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว” ไห่ลั่วหลันรู้สึกเสียดาย

ไม่ว่าจะเป็นสัตว์อสูรหรือผู้อมตะเมื่อซากศพของพวกเขาตกลงบนพื้น พวกมันจะถูกโลกใบนี้กลืนกินเข้าไป

ราวกับพื้นดินเป็นสัตว์ร้ายที่กลืนกินทุกสิ่งโดยไร้เสียง

เนินเขาแสงจันทร์เก็บความลับมากมายเอาไว้ มันไม่ง่ายอย่างที่เห็น’ ไห่ลั่วหลันคิดขณะเฝ้ามองเครื่องบรรณาการจมลงไปในพื้นดิน

เมื่อคนนอกถูกสังหาร เสียงโห่ร้องก็ดังขึ้นอย่างไม่รู้จบสิ้น

ถ้ำสวรรค์หมื่นอสูรดํารงอยู่มาอย่างยาวนานข่าวลือเกี่ยวกับมันแพร่สะพัดไปทั่วผีดิบอมตะ

ตะวันเดือดสามารถส่งคนเข้ามาที่นี่คนอื่นๆก็สามารถเข้ามาเช่นกัน

“ดี ฆ่าพวกมันให้หมด!ปีศาจต่างโลกเหล่านี้สมควรตาย!”

“ในบันทึกทางประวัติศาสตร์ทุกครั้งที่พิธีกรรมหมื่นอสูรถูกจัดขึ้น ปีศาจต่างโลกเหล่านี้จะปรากฏตัวเสมอ”

“ฆ่าคนนอกให้หมดพวกมันกล้าบุกโลกของเรา!”

ไห่ลั่วหลันฟังบนสนทนาและรู้สึกแปลกประหลาด

ผู้คนที่อาศัยอยู่ในถ้ำสวรรค์หมื่นอสูรมองว่าถ้ำสวรรค์แห่งนี้เป็นโลกทั้งใบของพวกเขาพวก

เขาปฏิบัติต่อคนนอกเหมือนปีศาจต่างโลกโดยไม่รู้เลยว่าโลกภายนอกกว้างใหญ่เพียงใด

นี่ทําให้ไห่ลั่วหลันคิดถึงเมืองจิ๋วที่มนุษย์จิ๋วอาศัยอยู่

พิธีกรรมหมื่นอสูรดําาเนินไปเป็นเวลาหนึ่งวันเผ่าใหญ่ได้รับอนุญาตให้ทําพิธีที่ใจกลางเนินเขา

แสงจันทร์ขณะที่เผ่าเล็กๆจะทําพิธีที่ค่ายพักแรมของพวกเขา

ในคืนนั้น งานฉลองรอบกองไฟขนาดใหญ่ถูกจัดขึ้น

ผู้คนจํานวนนับไม่ถ้วนเต้นรําอยู่รอบกองไฟบรรยากาศเต็มไปด้วยความสนุกสนาน ชายหญิง

จะจับมือกันกลับกระโจมและทํากิจกรรมบนเตียง

บางคนเข้าหาไห่ลั่วหลันเช่นกัน

“นี่เป็นช่วงเวลาสําคัญ ท่านหญิงศักดิ์สิทธิ์เราเป็นคู่ที่สวรรค์กําหนดเราจะผลิตลูกหลานที่โดดเด่นที่สุด”บุตรชายของผู้นําเผ่าหนึ่งนําทรัพยากรออกมามอบให้ไห่ลั่วหลัน

ชายผู้นี้มาจากเผ่าใหญ่ระดับเดียวกับเผ่าระฆังทองเหลืองบิดาของเขาเป็นผู้นําเผ่าและเป็นผู้อมตะระดับแปดขณะที่เขาเป็นผู้อมตะระดับหกไห่ลั่วหลันปฏิเสธทันที

ชายหนุ่มหัวเราะ “เยี่ยมข้าก็ไม่อยากเข้าใกล้เจ้าเช่นกันเจ้าน่าเกลียดเกินไปแต่ท่านพ่อของข้าบังคับข้ามาที่นี่หวังว่าเราจะไม่ได้พบกันอีก!”

นอกจากชายผู้นี้ยังมีผู้อมตะสูงวัยระดับแปดเข้าหาไห่ลั่วหลัน

เขาน่าทรัพยากรล้ําค่าจํานวนมากออกมา

“ด้วยทรัพยากรเหล่านี้รอยสักของเจ้าจะทรงพลังมากขึ้น!”ผู้อมตะสูงวัยระดับแปดกล่าว“แม้เจ้าจะน่าเกลียดแต่ข้าแก่แล้วและยังไม่มีบุตรชาย เราสามารถร่วมมือกันเพื่อความสําเร็จของทั้งสองฝ่าย!”

ไห่ลั่วหลันปฏิเสธเขาเช่นกัน

ผู้อมตะสูงวัยระดับแปดส่ายศีรษะและถอนหายใจก่อนจะจากไป “เด็กศักดิ์สิทธิ์เจ้ายังเด็กเกินไปหลังจากพลาดโอกาสนี้มันอาจไม่มีโอกาสหน้าอีกไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถยอมรับรูปลักษณ์ที่น่าเกลียดของเจ้ามีเพียงคนเช่นข้าเท่านั้นที่สามารถมองข้ามมันและเพิกเฉยต่อความคิดเห็นของผู้อื่น”

ไห่ลั่วหลันแทบกรีดร้องออกมา

แม้นางจะไม่สนใจภาพลักษณ์ของตนเองแต่ในความเป็นจริงนางยังเป็นหญิงงามผู้หนึ่งพ่อแม่ของนางล้วนเป็นคนหน้าตาดีนางได้รับสืบทอดความงามจากทั้งสองและเป็นเทพธิดาที่งดงามคนหนึ่งของภาคเหนือ

แต่ในถ้ำสวรรค์หมื่นอสูรแนวคิดเรื่องความงามของที่นี่แตกต่างจากโลกภายนอก

ผู้คนที่นี่ชื่นชอบร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามผิวไม่ซีดขาวหรือเนียนเรียบแต่ต้องเป็นสีเข้ม

และหยาบกร้านที่ให้ความรู้สึกถึงพลังและความแข็งแกร่ง

ดังนั้นในสถานที่แห่งนี้ ไห่ลั่วหลันจึงเป็นหญิงที่น่าเกลียดที่ไม่ค่อยพบเห็นในรอบร้อยปี

ครั้งแรกที่ผู้คนเห็นไห่ลั่วหลันพวกเขาจะคิดกับตนเองโดยไม่รู้ตัวว่าไม่แปลกใจเลยที่ผู้นําเผ่าวิหคเพลิงสีน้ำเงินทิ้งบุตรสาวผู้นี้ในอดีตนางน่าเกลียดเกินไป!แต่สวรรค์สร้างสมดุลเสมอดังนั้นนางจึงได้รับกายาศักดิ์สิทธิ์

ในคืนนั้นไห่ลั่วหลันถูกรบกวนซ้ำๆ

กระทั่งรุ่งสาง การประลองก็ถูกจัดขึ้น

“ข้า ผู้นําเผ่าวิหคเพลิงสีน้ำเงิน ขอท้าทายผู้นําเผ่าละลองดาว ขอเดิมพันคือขนนกศักดิ์สิทธิ์!”ลู่ตงหลานกล่าว

ผู้นําเผ่าละอองดาวเผยรอยยิ้มขมขื่นขณะเดินเข้าไปในลานประลองในพิธีกรรมหมื่นอสูรการท้าทายไม่สามารถปฏิเสธ

“เริ่มได้” ลู่ตงหลานส่งพลังงานอมตะให้กับรอยสักวิหคเพลิงสีน้ำเงินของนางและส่งมันบินเข้าไปหาผู้นําเผ่าละอองดาว

ผู้นําเผ่าละอองดาวกัดฟันแน่น นางกระตุ้นใช้งานรอยสักแพะเขาเดี่ยวและส่งมันออกไปเผชิญหน้ากับวิหคเพลิงสีนํ้าเงิน

แพะเขาเดี่ยวต่อสู้กับวิหคเพลิงสีน้ำเงินอย่างดุเดือด

รอยสักของลู่ตงหลานแข็งแกร่งกว่าอย่างไม่ต้องสงสัยแต่ผลลัพธ์จะตัดสินจากความสามารถของคนทั้งสอง’ ไห่ลั่วหลันเฝ้ามองอยู่ด้านข้าง

“สมกับเป็นผู้นําเผ่าวิหคเพลิงสีน้ำเงินเห้อ…ข้ายอมรับความพ่ายแพ้” หลังจากไม่นานผู้นําเผ่าละลองดาวก็ยอมรับความพ่ายแพ้

เขาต้องการเก็บรักษาความแข็งแกร่งเอาไว้ งานพึ่งเริ่มต้น หากเขาได้รับบาดเจ็บตั้งแต่แรกเขาจะไม่สามารถสู้ต่อไปผู้คนจํานวนมากจะทําให้เขาสูญเสียทรัพยากรอมตะมากขึ้น

ลู่ตงหลานหยุดมือ

ผู้นําเผ่าละอองดาวส่งมอบทรัพยากรให้กับผู้ชนะ

การประลองจบลงด้วยดี

“ท่านผู้น่าเผ่าละอองดาว หากท่านประสบปัญหาใดในอนาคต ท่านสามารถขอความช่วยเหลือ

จากเผ่าวิหคเพลิงสีน้ำเงินของข้า หากเราทําได้ เราจะช่วยอย่างแน่นอน” ลู่ตงหลานกล่าวก่อนจะจากไป

การแสดงออกของผู้นําเผ่าละอองดาวผ่อนคลายลง

แม้พวกเขาจะไม่สามารถปฏิเสธการท้าทายในพิธีกรรมหมื่นอสูร แต่พวกเขาสามารถเชิญคน

อื่นให้ไปช่วยพวกเขา นี่เป็นเหตุผลที่กองกําลังที่อ่อนแอจํานวนมากเลือกที่จะเข้าร่วมกับกองกําลังใหญ่ที่แข็งแกร่งกว่า