Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 2127 ความโกลาหลในมิติช่องว่างจักรพรรดิ

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 2127 ความโกลาหลในมิติช่องว่างจักรพรรดิ

มันเป็นเมืองรูปหกเหลี่ยมมันมีกําแพงสูงหนึ่งร้อยเมตรและหนาหลายสิบเมตร

เมื่อเดินทางผ่านเข้าไปในกําแพงเมืองจะพบโลกที่สดใส

เมืองแห่งนี้เต็มไปด้วยร้านค้าบ้านเรือน และพระราชวังผู้คนและรถม้าสัญจรไปมาอย่างคึกคักมีกิจกรรมมากมายเสียงดังตลอดเวลา มันเป็นเมืองที่มีชีวิตชีวานี่คือเมืองหมีก

มันถูกสร้างขึ้นโดยผู้อมตะอี้เยี่ยนและถือเป็นเมืองจักรพรรดิขนาดย่อมที่ตั้งอยู่ในภาคเหนือฟางหยวนย้ายมันมาไว้ที่ทะเลทรายตะวันตกน้อยในมิติช่องว่างจักรพรรดิเมื่อนานมาแล้ว

ในเวลานี้ผู้อมตะเผ่ามนุษย์หมึกสองคนได้แก่โม่ตันซานและโม่ฉีอี้กําลังลอยอยู่กลางอากาศและมองไปรอบๆด้วยการแสดงออกที่เคร่งเครียด

“เถาวัลย์พิษและต้นกังหันลมเหล่านี้ขยายออกไปมากกว่าสิบลี้ในเวลาเพียงสามวันพวกมันอยู่ห่างจากเมืองหมึกเพียงยี่สิบลี้” ไม่ตันซานกล่าว

โม่ฉีอี้ขมวดคิ้ว“เรากําจัดพวกมันออกไปแล้วมากกว่าสิบครั้งแต่ทุกครั้งพวกมันจะเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วเราควรกําจัดพวกมันอีกครั้งหรือไม่?”
ตอนนี้รอบๆเมืองหมึกปกคลุมไปด้วยพืชพรรณพืชเหล่านี้เหมือนคลื่นยักษ์ที่กลืนกินทุกสิ่งที่ขวางหน้า

โม่ฉีอี้ถอนหายใจ“พืชเหล่านี้เริ่มสร้างพืชอสูรเดียวดายขึ้นมาแล้ว มันยากลําบากมากขึ้น

เรื่อยๆ พวกเราไม่สามารถกําจัดแหล่งที่มาของมันเราไม่สามารถแก้ปัญหาที่ต้นเหตุข้าคิดว่าเราย้ายมาอยู่ในสถานที่ที่ดีแล้วแต่ข้าไม่คาดหวังว่าเราจะพบสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าเดิม!”

โม่ตันซานตบไหล่โม่ฉีอี้“นายท่านส่งคนมาช่วยเราแล้วมันจะดีกว่าหากเจ้าพูดถึงเรื่องร้องทุกข์ให้น้อยลง”

โม่ฉีอี้เงียบ

เจ้านายของพวกเขาคือจักรพรรดิปีศาจอันดับหนึ่งของโลก เขาทั้งโหดร้ายและเลือดเย็น

“ดูกําลังเสริมของเรามาถึงแล้ว!”โม่ตันซานชี้ไปที่ขอบฟ้าด้วยความยินดี

โม่ฉีอี้มองไปยังทิศทางนั้นและเห็นผู้อมตะสี่คนบินเข้ามา

กลุ่มผู้อมตะประกอบด้วยผู้อมตะเผ่ามนุษย์หิมะสองคนผู้อมตะเผ่ามนุษย์ขนหนึ่งคนและผู้อมตะเผ่ามนุษย์เห็ดอีกหนึ่งคน หนึ่งในนั้นคือเซี่ยเอ๋อ

โม่ตันซานและโม่ฉีอี้รีบเข้าไปต้อนรับ

อัตลักษณ์ของเซี่ยเอ๋อพิเศษมาก นางคือคู่หมั้นของฟางหยวน

แน่นอนว่าฟางหยวนไม่เคยยอมรับเรื่องนี้แต่เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธเช่นกัน

ปิงหยวนผู้นําเผ่ามนุษย์หิมะมักพูดเกี่ยวกับสายสัมพันธ์นี้กับผู้อมตะคนอื่นๆในมิติช่องว่างจักรพรรดิเสมอ

“ข้าไม่ได้คาดหวังว่าท่านหญิงเซี่ยเอ๋อจะมาด้วยตนเอง”

“ด้วยความช่วยเหลือจากท่านวิกฤตของเมืองหมึกจะต้องได้รับการแก้ไขอย่างแน่นอน!”โม่ตันซานและโม่ฉีอี้ยกยอ

เซี่ยเอ๋อกล่าว “มนุษย์หมึกกับมนุษย์หิมะอาจมาจากเผ่าพันธุ์ที่แตกต่างแต่ทั้งสองมีความสัมพันธ์ที่ดีและอยู่ที่ภาคเหนือเช่นกันข้ามาครั้งนี้เพื่อช่วยพวกท่านทั้งสองและขอให้พวกท่าน

ช่วยเผ่ามนุษย์หิมะของข้าด้วยหลังจากเรื่องนี้ได้รับการแก้ไขแล้ว”

เผ่ามนุษย์หิมะที่อยู่ในภาคเหนือน้อยก็ประสบปัญหาเช่นกัน

ผู้อมตะเผ่ามนุษย์หมึกทั้งสองเร่งตอบรับอย่างรวดเร็ว

ปิงหยวนกล่าว “เราตรวจสอบสถานการณ์มาแล้วระหว่างเดินทางมาที่นี่ข้าและเซี่ยเอ๋อจะใช้ท่าไม้ตายบนเส้นทางแห่งหิมะและน้ําแข็งเพื่อชะลอการเติบโตของพืชเหล่านี้และซื้อเวลาให้พวกเจ้า”

ผู้อมตะเผ่ามนุษย์ขนกล่าว“ข้านําผู้ใช้วิญญาณเผ่ามนุษย์ขนจํานวนมากมาด้วยเราจะดัดแปลงเมืองหมึกให้เป็นคฤหาสน์วิญญาณขนาดใหญ่ มันจะสะดวกมากขึ้นหากพวกเจ้าต้องการย้ายที่อยู่ในอนาคต”

ผู้อมตะเผ่ามนุษย์เห็ดกล่าว“ข้าสามารถแก้ปัญญาเถาวัลย์พิษ เถาวัลย์พิษเหล่านี้เป็นภัยสําหรับพวกเจ้าแต่พวกมันเป็นทรัพยากรในการบ่มเพาะชั้นยอดสําหรับเผ่ามนุษย์เห็ดของข้าสิ่ง

สําคัญก็คือข้าพบที่มาของเถาวัลย์พิษแล้ว ด้วยการใช้พิษต่อสู้กับพิษข้าสามารถแก้ปัญหาสภาพแวดล้อมได้ในระดับหนึ่ง”

ผู้อมตะเผ่ามนุษย์หมึกมีความสุขแต่ยังรู้สึกกังวล

โม่ตันซานถามผู้อมตะเผ่ามนุษย์ขน“ย้อนกลับไปที่ภาคเหนือ เมืองหมึกมีประชากรมากกว่าแปดแสนคนตอนนี้มันทะลุหนึ่งล้านสองแสนคนแล้วการดัดแปลงเมืองหมึกอาจส่งผลกระทบบางอย่างต่อผู้อยู่อาศัยนายท่านสั่งให้ข้ารักษาชีวิตของผู้คนที่อยู่ในเมืองและทําให้พวกเขาเติบโตขึ้นด้วยกําลังทั้งหมด…”

ผู้อมตะเผ่ามนุษย์ขนยกมือขึ้นขัดจังหวะโม่ตันซาน “ไม่จําเป็นต้องกังวลนิกายหลางหยาของเราได้รับคําสั่งจากนายท่านให้ดัดแปลงเมืองทั้งหมดในมิติช่องว่างจักรพรรดิทุกเมืองมีเอกลักษณ์ของมันเองส่วนใหญ่พวกมันเป็นคฤหาสน์วิญญาณระดับมนุษย์บางแห่งถูกยกระดับเป็นคฤหาสน์วิญญาณอมตะแต่ทั้งหมดล้วนมีแบบแผนที่ชัดเจนอยู่แล้วข้าต้องขอแสดงความยินดีกับพวกเจ้าทั้งสอง เมืองหมึกเป็นหนึ่งในเมืองที่ได้รับเลือกให้เป็นคฤหาสน์วิญญาณอมตะ!”

โม่ตันซานและโม่ฉีอี้มองหน้ากันด้วยความตื่นเต้น

โม่ตันซานถาม “นี่เป็นการลงทุนครั้งใหญ่ นายท่านช่างมุ่งมั่นนัก แน่นอนว่าข้าหวังว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้นแต่หากมันทําให้การบ่มเพาะของนายท่านล่าช้าลงมันจะเป็นความผิดของเราหรือไม่?”ผู้อมตะเผ่ามนุษย์ขนหัวเราะเสียงดัง“เจ้าประเมินนายท่านต่ําเกินไป!เจ้าจะประเมินพลังนํานาจและแผนการของนายท่านได้อย่างไร? ความสําเร็จบนเส้นทางแห่งการหลอมรวมของนาย

ท่านเหนือนายท่านรุ่นก่อนไปแล้ว! มันเป็นระดับที่เจ้ากับข้าไม่สามารถจินตนาการถึงข้าไม่ได้เป็นผู้ประเมินเรื่องนี้แต่จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยากล่าวออกมาด้วยตนเอง!”

“ในปัจจุบัน มันง่ายมากสําหรับนายท่านที่จะหลอมรวมวิญญาณอมตะพวกเจ้าไม่เคยเห็นเคล็ดลับการหลอมรวมเหล่านั้นผู้อมตะทั่วไปอาจใช้เวลาหลายสิบปีในการออกแบบเคล็ดลับการหลอมรวมวิญญาณอมตะแต่นายท่านสามารถสร้างมันขึ้นมาภายในเวลาไม่กี่นาที!”

“ความสําเร็จและความมั่งคั่งของนายท่านเทียบได้กับภูเขาและมหาสมุทรการลงทุนที่พวกเจ้าเห็นเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยที่ไร้นัยสําคัญ

ใบหน้าของผู้อมตะเผ่ามนุษย์ขนแสดงให้เห็นถึงด้วยความเคารพบูชาที่ยิ่งใหญ่ต่อฟางหยวน

“ข้าผิดไปแล้ว ข้าควรถูกลงโทษ!”ไม่ตันซานเร่งขอโทษ

ผู้อมตะเผ่ามนุษย์เห็ดกล่าวเสริม“แม้เผ่ามนุษย์เห็ดจะย้ายมาอยู่ที่นี่ได้ไม่นานแต่เรามั่นใจมากเกี่ยวกับศักยภาพอันไร้ขอบเขตของโลกใบนี้เพื่อสร้างมิติช่องว่างจักรพรรดินิกายเงาใช้ทรัพยากรทั้งหมดของพวกเขาสิ่งสําคัญก็คือมันอยู่ในมือของนายท่าน!”

“ทุกครั้งที่นายท่านผนวกถ้ำสวรรค์หรือแดนศักดิ์สิทธิ์ร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าจะเพิ่มขึ้นอย่างมากพิจารณาเพียงเถาวัลย์พิษเหล่านี้มันเป็นสายพันธุ์ที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนในห้าภูมิภาคพิษของพวกมันก็รุนแรงและพิเศษมาก

ผู้อมตะเผ่ามนุษย์เห็ดเรียกฟางหยวนว่านายท่านโดยไม่ลังเล

แม้พวกเขาจะเข้าร่วมได้ไม่นานแต่พวกเขามองโลกในแง่ดีและตื่นเต้นมากกับอนาคตของพวกเขาภาคใต้น้อย

ภูเขาวิหคเพลิงซื่อเฉิงซื่อจงและผู้อมตะเผ่ามนุษย์หินคนอื่นๆกําลังจัดตั้งค่ายกลวิญญาณอมตะ

เมื่อค่ายกลวิญญาณอมตะถูกกระตุ้นใช้งานภูเขาวิหคเพลิงที่กําลังสั่นสะเทือนก็ถูกบังคับให้สงบลง

“สําเร็จ!”ซื่อเฉิงสูดหายใจลึกและผ่อนคลายจิตใจลง

ซื่อจงกล่าว “นายท่านผนวกถ้ำสวรรค์ทุ่งเพลิงรวมถึงมิติช่องว่างของจักรพรรดิทุ่งเพลิงมันทําให้ร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งไฟเพิ่มขึ้นอย่างมาก ภูเขาวิหคเพลิงเกือบ

ปะทุขึ้นด้วยเหตุนี้ โชคดีที่เราค้นพบได้ทันเวลาและสามารถใช้ค่ายกลวิญญาณอมตะปราบปรามมันแต่จากนี้ไปเราต้องทิ้งบางคนไว้ที่นี่เพื่อดูแลมันตลอดเวลา”

ซื่อเฉิงพยักหน้า“เราต้องทําเช่นนั้นจริงๆแต่ผู้อมตะของเรามีค่อนข้างน้อย”

ซื่อจงถอนหายใจ “ถูกต้องเรารู้สึกกดดันมากกับการจัดการที่นี่ ข้าไม่สามารถจินตนาการได้

เลยว่านายท่านจะยุ่งเพียงใดกับการดูแลมิติช่องว่างจักรพรรดิทั้งหมด”

ซื่อเฉิงกล่าว“ไม่ใช่ว่านายท่านรับสมาชิกมากมายจากกองกําลังพันธมิตรเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์เข้ามางั้นหรือ?นี่เป็นสิ่งที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงนายท่านผนวกถ้ำสวรรค์เข้ามาบ่อยเกินไปในช่วง

เวลานี้ มันทําให้ร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าทุกประเภทเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว”

ชื่อจงส่ายศีรษะ“นายท่านคือผู้ใด?ท่านย่อมเข้าใจเรื่องนี้ดีอยู่แล้ว เราไม่จําเป็นต้องกังวลแทนนายท่านเราเพียงต้องดูแลอาณาเขตของเราให้ดีที่สุดเท่านั้น”

ซื่อเฉิงเห็นด้วย“ถูกต้องเราต้องดูแลภูเขาวิหคเพลิงและป้องกันไม่ให้มันปะทุมันเป็นเพียงว่าเส้นทางแห่งไฟไม่ใช่ความเชี่ยวชาญหลักของเผ่ามนุษย์หินเราต้องส่งคําร้องไปยังเมืองหลอมรวมดารา”

สวรรค์สีนําเงินน้อยเมืองหลอมรวมดารา

ที่นี่อยู่ภายใต้การปกครองของราชาอสูร

ในการต่อต้านภัยพิบัติที่เกิดจากร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางสวรรค์คราวก่อนราชาอสูรได้รับบาดเจ็บสาหัสแต่เขาได้รับการรักษาจากฟางหยวนโดยตรง

ฟางหยวนกลืนกินถ้ำสวรรค์เข้ามามากเกินไปมันทําให้มิติช่องว่างจักรพรรดิเริ่มไม่มั่งคงดัง

นั้นฟางหยวนจึงตั้งเมืองหลอมรวมดาราเป็นเมืองหลักและสั่งให้ราชาอสูรเป็นผู้ดูแลกิจการภายในมิติช่องว่างจักรพรรดิทั้งหมด

“ปัญหาของเมืองหมึกที่ทะเลทรายตะวันตกได้รับการแก้ไขแล้ว”

“ภูเขาวิหคเพลิงของภาคใต้อยู่ภายใต้การควบคุมของค่ายกลวิญญาณอมตะ แต่พวกเขา

ต้องการผู้อมตะบนเส้นทางแห่งไฟไปดูแลภูเขาลูกนี้งั้นหรือ?เรื่องนี้ต้องได้รับการประสานงานทันใดนั้นวิญญาณบนเส้นทางแห่งข้อมูลก็บินเข้ามาพร้อมกับส่งเสียงดัง

การแสดงออกของราชาอสูรเปลี่ยนไป“ภัยพิบัติระดับแปดปรากฏขึ้นงั้นหรือ?”

เขาเร่งตรวจสอบและพบว่าเกิดภัยพิบัติฝนเพลิงขนาดใหญ่ขึ้นที่สวรรค์สีแดงน้อย

ฝนเพลิงมักปรากฏขึ้นในสวรรค์สีแดงน้อยหลังจากร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งไฟเพิ่มขึ้นเหตุการณ์นี้ยิ่งเกิดบ่อยขึ้น

แต่ภัยพิบัติฝนเพลิงครั้งนี้แตกต่างออกไปมันรุนแรงมากและทะลุผ่านทะเลสาบถ่านหินจนกลายเป็นภัยพิบัติฝนดาวตกระดับหก

เมื่อภัยพิบัติฝนดาวตกเข้าสู่สวรรค์สีส้มน้อยมันกลายเป็นภัยพิบัติระดับเจ็ด

กระทั่งมันเข้าสู่สวรรค์สีเหลืองน้อย มันกลายเป็นภัยพิบัติบนเส้นทางแห่งโลหะระดับแปด!“บัดซบ!มีเพียงข้าเท่านั้นที่สามารถจัดการภัยพิบัตินี้แต่มันสายเกินไปที่จะแก้ไข!”ใบหน้าของราชาอสูรซีดลงเล็กน้อย

เขามาจากถ้ำสวรรค์นักรบอสูรผู้อมตะของถ้ำสวรรค์แห่งนี้มีบุคลิกและความคิดที่แตกต่างจากผู้อมตะของโลกภายนอกพวกเขามีความรับผิดชอบและมุ่งมั่นที่จะปกป้องประชาชนของพวกเขา ราชาอสูรรู้สึกปวดใจมาก“ข้าไม่สามารถกอบกู้สิ่งนี้ภัยพิบัติครั้งนี้ครอบคลุมพื้นที่นับพันลี้แหล่งทรัพยากรนับสิบแห่งตลอดไปถึงหมู่บ้านตระกูลหนี่พวกมันจะถูกทําลายล้างทุกสิ่ง”