Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 2132 เลี้ยงดูผู้อมตะ

เทพปีศาจหวนคืนบทที่ 2132 เลี้ยงดูผู้อมตะ

ภาคใต้ ตระกูลวู

ผู้ใช้วิญญาณมากกว่าห้าสิบคนมารวมตัวกันในห้องโถง

“ผู้อาวุโสสูงสุดลําาดับที่หนึ่งผู้อาวุโสสูงสุดวูเฉียวผู้อาวุโสเคลื่อนภูเขา”กลุ่มผู้ใช้วิญญาณทักทายและแสดงความเคารพด้วยความตื่นเต้น
เว่ยเฉินจิงเป็นหนึ่งในคนกลุ่มนี้

ในที่สุดเขาก็ได้รับโอกาสที่จะกลายเป็นผู้อมตะ

นอกจาเว่ยเฉินจิงยังมีหมอเทวดาเฉิงโจวและวูเฉินตงพวกเขาฟื้นคืนชีพขึ้นมาด้วยความช่วย

เหลือของตระกูลวู นอกจากนี้ยังมีจงอี้จากทะเลทรายตะวันตกที่ได้รับมรดกที่แท้จริงเพลิงอสนี

ผู้ใช้วิญญาณเหล่นี้ล้วนเป็นอัจฉริยะในยุคของพวกเขาและเป็นผู้ใช้วิญญาณที่ได้รับการคัด

เลือกจากตระกูลวู

“ยืนขึ้น” วูหยงนั่งอยู่บนเก้าอี้หลักด้านซ้ายของเขาคือสัตว์ประหลาดเฒ่าเคลื่อนภูเขาด้านขวาของเขาคือผู้อมตะระดับเจ็ดวูเฉียว

“ข้อมูลเกี่ยวกับการก้าวเข้าสู่ขอบเขตอมตะถูกมอบให้พวกเจ้าแล้ว หลังจากนี้พวกเจ้าจงปิดประตูฝึกตนและออกมาเมื่อพวกเจ้ามีความมั่นใจที่จะก้าวเข้าสู่ขอบเขตอมตะผู้อมตะของตระกูลวูจะช่วยพวกเจ้าต่อต้านภัยพิบัติด้วยกําลังทั้งหมดของพวกเขาเอาล่ะไปได้” วูหยงโบกมือกลุ่มผู้ใช้วิญญาณถอยหลังและจากไปอย่างรวดเร็ว

วูหยงเผยรอยยิ้มให้กับสัตว์ประหลาดเฒ่าเคลื่อนภูเขา“ผู้อาวุโสสูงสุดเคลื่อนภูเขาข้าจะมอบเรื่องนี้ให้เป็นหน้าที่ของท่าน”

สัตว์ประหลาดเฒ่าเคลื่อนภูเขาไม่ใช่ทายาทตระกูลวูชื่อของเขาคือฉินจิงเฉิงก่อนหน้านี้เขาเป็นผู้บ่มเพาะสันโดษ

เมื่อฟางหยวนปลอมตัวเป็นวูอี้ไห่เขาบรรลุข้อตกลงเรื่องหอยทากภูเขากับสัตว์ประหลาดเฒ่า

เคลื่อนภูเขาสัตว์ประหลาดเฒ่าเคลื่อนภูเขาได้รับประโยชน์ส่วนใหญ่แต่หอยทากภูเขายังคงเป็นสมบัติของตระกูลวู

หลังจากตัวตนของฟางหยวนถูกเปิดเผยสถานการณ์ของสัตว์ประหลาดเฒ่าเคลื่อนภูเขากลายเป็นน่าอึดอัดใจ

แต่วูหยงเป็นตัวตนที่น่าเกรงขามเขาจะปล่อยโอกาสนี้ไปได้อย่างไรเขากดดันสัตว์ประหลาดเฒ่าเคลื่อนภูเขาด้วยไม้อ่อนและไม้แข็งสุดท้ายสัตว์ประหลาดเฒ่าเคลื่อนภูเขาจึงกลายเป็นผู้ อาวุโสสูงสุดนอกของตระกูลวู

สัตว์ประหลาดเฒ่าเคลื่อนภูเขาเร่งรับค่าสั่งจากวูหยง “ข้ารู้สึกซาบซึ้งในความใจกว้างของผู้อาวุโสสูงสุดลําาดับที่หนึ่งข้าจะใช้กําลังทั้งหมดเพื่อทําให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ได้รับอันตราย

ใดๆ”

“ดี” วูหยงหัวเราะ “ข้าวูหยงรับรองว่าตระกูลวูของข้าจะปกครองอย่างยุติธรรม” “ข้าจะไปเตรียมการทันที”สัตว์ประหลาดเฒ่าเคลื่อนภูเขากล่าวและจากไป

เขารู้ความหมายที่อยู่เบื้องหลังการกระทําของวูหยง

เขาเป็นผู้อาวุโสสูงสุดนอกของตระกูลวูขณะที่เมล็ดพันธุ์อมตะส่วนใหญ่ของตระกูลวูเป็น

คนนอก

วูหยงมอบหมายหน้าที่นี้ให้กับสัตว์ประหลาดเฒ่าเคลื่อนภูเขา ด้านหนึ่ง เขากังวลว่าผู้อมตะตระกูลวูจะมีอคติต่อคนนอกและไม่ให้ความช่วยเหลือพวกเขาอย่างเต็มที่ อีกด้านหนึ่งมันเป็นการสร้างความมั่นใจให้กับสัตว์ประหลาดเฒ่าเคลื่อนภูเขาและบอกคนผู้นี้ว่า ข้าวูหยงแตกต่างจาก

ผู้นําทั่วไป!

เมื่อสัตว์ประหลาดเฒ่าเคลื่อนภูเขาจากไปวูหยงก็หันหน้าไปทางวูเฉียว

วูเฉียวเงียบและรู้สึกไม่สบายใจภายใต้การจ้องมองของวูหยง

วูเฉียวเคยเป็นผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สามของตระกูลวู เขาถูกโน้มน้าวโดยตระกูลเฉียวและสนับสนุนฟางหยวนที่ปลอมตัวเป็นวูอี้ไห่ การกระทํานี้เหมือนการทรยศตระกูลวู

ต่อมาวูเฉียวได้รับมอบหมายให้จัดการภูเขาซากศพแต่เขาพ่ายแพ้ให้กับศัตรูนี่เป็นจุดด่างพร้อยของเขา

วูหยงปราบปรามวูเฉียวจนถึงขีดสุด สุดท้ายเขาถูกปลดออกจากตําแหน่งผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่สาม

“วูเฉียว” วูหยงกล่าว “เจ้าคิดอย่างไรที่ข้าสนับสนุนเมล็ดพันธุ์อมตะจํานวนมาก”หน้าผากของวูเฉียวเต็มไปด้วยเหงื่อ เขาสูดหายใจลึกก่อนจะยืนขึ้นและโค้งคํานับ“ท่านวูหยงข้าคิดว่าการกระทํานี้จะเป็นประโยชน์ในระยะยาวข้าสนับสนุนอย่างเต็มที่”

วูหยงหัวเราะเขายกถ้วยชาขึ้นจิบก่อนจะถามอย่างสบายๆ“บอกข้าว่าเจ้าจะสนับสนุนอย่างเต็มที่อย่างไร?”

วูเฉียวสูดหายใจลึกและกล่าวสิ่งที่เขาเตรียมไว้

วูหยงพยักหน้าและวางถ้วยชาลง“เช่นนั้นก็ลงมือท่า”

วูเฉียวดีใจมาก เขารีบจากไปแต่เขาไม่ได้จากไปโดยตรงเหมือนสัตว์ประหลาดเฒ่าเคลื่อนภูเขา เขายืนอยู่ที่ประตูและโค้งคํานับวูหยงอีกครั้งก่อนจะจากไปอย่างช้าๆ

นี่เป็นการให้เกียรติอย่างมาก

ตอนนี้เหลือเพียงวูหยงอยู่ในห้อง

เขาแสดงออกอย่างไร้อารมณ์แต่ลอบถอนหายใจอยู่ภายใน

ครั้งนี้เขาลงทุนด้วยทรัพยากรทั้งหมดเพื่อสนับสนุนการก้าวเข้าสู่ขอบเขตอมตะของเมล็ดพันธุ์อมตะ นี่ถือเป็นการเคลื่อนไหวที่บ้าคลั่ง

การกระทําของเขาทําให้ผู้อาวุโสสูงสุดหลายคนของตระกูลวูรู้สึกไม่พอใจ

เหตุผลหลักคือท่ามกลางเมล็ดพันธุ์อมตะเหล่านี้มีคนนอกมากกว่าครึ่ง

ผู้อาวุโสสูงสุดของตระกูลวูรวมถึงวูป่าชงคิดว่าการกระทําของวูหยงทําให้รากฐานของตระกูลวูสั่นคลอน

“พวกสายตาสั้น” วูหยงนึกถึงเรื่องนี้และอดไม่ได้ที่จะเย้ยหยัน

ปัญหาใหญ่ที่สุดของตระกูลวูคือพวกเขาขาดแคลนผู้อมตะ หากมีกําลังคนไม่พอพวกเขาจะไม่สามารถปกป้องอาณาเขตโดยยังไม่ต้องกล่าวถึงแผนการใหญ่ในอนาคต

อย่างไรก็ตามสมาชิกตระกูลวูมีเมล็ดพันธุ์อมตะเพียงไม่กี่คน แม้พวกเขาจะลดมาตรฐานลงแต่มันยังมีเพียงสิบแปดคนเท่านั้น

แม้ผู้อมตะจะสามารถช่วยต่อต้านภัยพิบัติ แต่จุดสําคัญของการก้าวเข้าสู่ขอบเขตอมตะคือการปรับสมดุลของพลังปราณทั้งสาม สําหรับเรื่องนี้คนนอกไม่สามารถให้ความช่วยเหลือผู้ใช้วิญญาณต้องพึ่งพาตนเองเท่านั้น

ตามมาตรฐานเดิมสมาชิกตระกูลวูอาจมีเพียงหนึ่งหรือสองคนเท่านั้นที่ผ่านเกณฑ์และสามารถกลายเป็นผู้อมตะ

แต่นั่นไม่เพียงพอต่อความต้องการของตระกูลวู

มันไม่สามารถเติมเต็มความทะเยอทะยานของวูหยง!

ดังนั้นวูหยงจึงไม่สนใจฝ่ายคัดค้านและคัดเลือกเมล็ดพันธุ์อมตะจากภายนอกตระกูลวูยังปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างยุติธรรมและให้การสนับสนุนทุกคนอย่างเต็มที่

“ไม่ใช่ว่าคนเหล่านั้นมองไม่เห็นภาพรวม แต่พวกเขาคัดค้านเพราะเรื่องนี้คุกคามผลประโยชน์ของพวกเขา”

“พวกเขาทําให้ข้าผิดหวังจริงๆวิสัยทัศน์ของพวกเขาคับแคบเกินไป เมื่อปราศจากกําแพงภูมิภาคศัตรูของตระกูลจะไม่ใช่เพียงกองกําลังของภาคใต้แต่มันคือทั้งห้าภูมิภาคศัตรูที่น่ากลัวที่สุดอยู่ที่ภาคกลาง”

“มันคือระบบนิกายของภาคกลาง…”วูหยงถอนหายใจ

นิกาย นั่นเป็นเหตุผลที่เขารับสมัครคนนอก

ด้วยการมองการณ์ไกลและสติปัญญาของวูหยงเขาตระหนักถึงความเหนือกว่าของระบบ

แม้เขาจะได้รับการยกย่องอย่างสูงแต่เขายังเผชิญหน้ากับการต่อต้าน มันเป็นเรื่องง่ายที่จะ

จินตนาการว่าสถานการณ์ของกองกําลังอื่นเป็นอย่างไร

วูหยงมีทักษะทางการเมืองที่ยอดเยี่ยมเขาจัดการสถานการณ์ต่างได้อย่างเหมาะสม

สัตว์ประหลาดเฒ่าเคลื่อนภูเขาเป็นคนนอกเขาจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อสนับสนุนเมล็ดพันธุ์อมตะจากภายนอก

วูเฉียวเป็นคนฉลาดเขามองเห็นสถานการณ์ของตระกูลวูและเข้าใจแผนการของวูหยง

เพื่อกลับสู่เวทีทางการเมืองของตระกูลวู แม้เขาจะไม่เห็นด้วยกับการกระทําของวูหยงแต่เขาต้องคว้าโอกาสนี้เอาไว้เขาต้องสนับสนุนวูหยงและยืนหยัดต่อสู้กับผู้อาวุโสสูงสุดที่ต่อต้านเรื่องนี้

ด้วยวิธีนี้เหตุการณ์ในตระกูลวูจึงได้รับการแก้ไขอย่างรวดเร็ว

‘ข้าหวังว่าหนึ่งในเมล็ดพันธุ์อมตะที่ประสบความสําเร็จในการก้าวเข้าสู่ขอบเขตอมตะจะมีคน

บ่มเพาะบนเส้นทางแห่งพลังปราณและสามารถใช้งานแดนหู’

‘ในอนาคตหากข้าโชคดีพอและสามารถหลอมรวมวิญญาณอมตะพายุเกียรติยศระดับแปดความแข็งแกร่งของข้าจะก้าวเข้าสู่ระดับใหม่รวมกับแดนหูตระกูลวูของข้าจะกลายเป็นหนึ่งใน

กองกําลังใหญ่ระดับแนวหน้าของห้าภูมิภาค

อารมณ์ของวูหยงดีขึ้นมากเมื่อเขานึกถึงแดนหู

หากไม่ใช่เพราะเขาบ่มเพาะบนเส้นทางแห่งวายุเป็นเส้นทางหลักและมีร่องรอยของพลังงาน

แห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งวายุจํานวนมากเขาอาจเปลี่ยนไปบ่มเพาะบนเส้นทางแห่งพลังปราณ

วูจี้ไม่ได้เลือกมรดกบนเส้นทางแห่งพลังปราณและยืนยันที่จะบ่มเพาะบนเส้นทางความแข็งแกร่ง นี่ทําให้วูหยงรู้สึกผิดหวัง

แดนหูมีค่ามาก เรื่องนี้สามารถเห็นได้จากปีศาจอมตะฉีเจีย

ด้วยการใช้แดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์พิภพเป็นแกนกลางของท่าไม้ตาย มันสามารถปลดปล่อยพลังอํานาจอันเป็นที่สุดออกมา

แดนหูสามารถใช้งานแทนวิญญาณอมตะระดับเก้าขณะที่การครอบครองวิญญาณอมตะระดับเก้าเป็นเรื่องยากราวกับการปีนป่ายขึ้นสู่สวรรค์แม้แต่การหลอมรวมวิญญาณอมตะระดับแปดก็ยังเป็นการทดสอบครั้งใหญ่สําหรับตระกูลวูมิติช่องว่างจักรพรรดิ

ไม่ว่าจะเป็นเมืองหลอมรวมดาราเมืองหมึกเทือกเขาผลึกน้ำแข็ง หรือพื้นที่อื่นๆกลุ่มผู้อมตะต่างส่งเสียงโห่ร้องด้วยความตื่นเต้น

ในช่วงเวลาที่ผ่านมาฟางหยวนสร้างหอคอยเกียรติคุณหอคอยภารกิจ และหอคอยสมบัติ

หอคอยเกียรติคุณและหอคอยภารกิจมีมานานแล้วแต่หอคอยสมบัติปรากฏขึ้นเป็นครั้งแรก

มันระบุรายการสมบัติที่ผู้อมตะทั้งหมดที่อยู่ในมิติช่องว่างจักรพรรดิสามารถแลกเปลี่ยนด้วยแต่มผลงาน

มันมีวิญญาณอมตะระดับหกและระดับเจ็ดจํานวนมากนอกจากนี้ยังมีท่าไม้ตายอมตะที่น่าทึ่ง

เคล็ดลับการหลอมรวมวิญญาณอมตะและทรัพยากรอมตะอีกนับไม่ถ้วน

ผู้อมตะเพียงต้องใช้แต้มผลงานของพวกเขาเพื่อแลกเปลี่ยนกับพวกมัน

“ข้าไม่เคยเห็นรายการสมบัติมากมายเช่นนี้มาก่อน!” กระทั่งจิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยายังรู้สึกตกตะลึง

“มันมีกระทั่งท่าไม้ตายอมตะระดับเก้าท่าไม้ตายเขตแดนอมตะ ค่ายกลวิญญาณอมตะ คฤหาสน์วิญญาณอมตะยุคปัจจุบันและคฤหาสน์วิญญาณอมตะรูปแบบการต่อสู้โบราณอา…ท่าไม้ตายรอยสักคือสิ่งใด? ข้าไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับสิ่งนี้มาก่อน”ผู้อมตะหลายคนอุทานด้วยความตกใจ

“วิญญาณอมตะเหล่านี้ก็สามารถแลกเปลี่ยนได้งั้นหรือ?”

“ข้ากําลังฝันไปหรือไม่?”

“การหลอมรวมวิญญาณอมตะเป็นเรื่องยาก แต่ที่นี่ เราจําเป็นเพียงต้องสะสมแต้มผลงาน

จํานวนหนึ่งเพื่อแลกกับมันงั้นหรือ?”

ผู้อมตะทั้งหมดถูกล่อลวง

พวกเขาตระหนักได้ทันทีว่าการเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของฟางหยวนคือโชคดีของพวกเขา

“อนาคตของพวกเราสดใสมากหลังจากติดตามนายท่าน”

“มันยอดเยี่ยมเกินไป ดูเหมือนท่านฟางหยวนจะต้องการเลี้ยงดูพวกเราจริงๆ”

“ข้าไม่เคยเห็นกองกําลังใดมีทรัพย์สมบัติมากเท่านี้มาก่อน รากฐานของนายท่านไม่สามารถประเมินได!”

ดวงตาของกลุ่มผู้อมตะส่องประกายด้วยความตื่นเต้นใบหน้าของพวกเขากลายเป็นสีแดงบางคนถึงกับร้องไห้ด้วยความดีใจ

หลายคนรีบมองไปที่หอคอยภารกิจ

ก่อนหน้านี้งานที่พวกเขาทําเป็นงานภาคบังคับดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีความกระตือรืนร้นมากนักแต่ตอนนี้มันแตกต่างจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

“อา…ภารกิจแรกแปลกมาก!มันคือการขอให้ท่านฟางหยวนปกป้องพวกเราจากภัยพิบัติจากนั้นเราจะได้รับแต้มผลงานจํานวนมากงั้นหรือ?”