Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 2143 วิญญาณพยัคฆ์พิษ
เทพปีศาจหวนคืนบทที่ 2143 วิญญาณพยัคฆ์พิษ
“เจ้าเหลือเวลาในชีวิตอีกเพียงเจ็ดวัน!”
เมิ้งชิวเจิ้นเข้าสู่อาณาจักรแห่งความฝันของเทพอมตะสวรรค์พิภพ สิ่งที่ต้อนรับเขาคือประโยค
“กระไรนะ!?” เมิ้งชิวเจิ้นอุทานด้วยความประหลาดใจ
ด้านหน้าเขาเป็นมนุษย์เห็ดหญิงชราผู้หนึ่ง
นางถอนหายใจและกล่าวด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด“เสี่ยวหมี่ย่าของเจ้าไร้ประโยชน์เกินไปข้าไม่สามารถรักษาเจ้า
เมิ้งชิวเจิ้นตรวจสอบสภาพแวดล้อมและพบว่าไม่เพียงหญิงชราที่อยู่ตรงหน้าจะเป็นมนุษย์เห็ดแต่ตัวเขาเองก็เป็นมนุษย์เห็ดเช่นกัน
ฟาง
ตอนนี้พวกเขาอยู่ในกระท่อมของเผ่ามนุษย์เห็ด
กระท่อมหลังนี้มีกําแพงสีเขียวที่สร้างจากหญ้าและโคลนชนิดพิเศษ หลังคากระท่อมทําจาก
กระท่อมหลังนี้ตกแต่งอย่างเรียบง่ายและเห็นได้ชัดว่าที่นี่เป็นบ้านของหมอ
“ท่านย่าข้าหมดหวังแล้วงั้นหรือ?ไม่มีวิธีอื่นแล้วจริงๆหรือ?”เมิ้งชิวเจิ้นแสร้งถามขณะที่เขาพยายามค้นหาเบาะแสเกี่ยวกับอาณาจักรแห่งความฝันนี้
ย่าของเขาลังเลอยู่ชั่วครู่ก่อนจะเปิดปากกล่าว “ยังมีวิธี”เมิ้งชิวเจิ้นเร่งถาม “วิธีใด?”
ย่าของเขาเดินไปที่โต๊ะ
มีหม้อยาจํานวนมากวางอยู่บนโต๊ะบางใบเป็นสีขาวบางใบเป็นสีเทาแต่ส่วนใหญ่เป็นสีดํา
หม้อยาเหล่านี้บรรจุสมุนไพรแห้งหรือของเหลวบางอย่างเอาไว้
หญิงชรามองพวกมันด้วยความรู้สึกซับซ้อน
นางกล่าว“สิ่งหนึ่งที่ข้าคิดว่าอาจสามารถช่วยเจ้าได้ไม่ใช่วิธีการแต่เป็นคนผู้หนึ่ง”
หญิงชราถอนหายใจ “เห้อ…เจ้ารู้จักนางเช่นกัน”
เมิ้งชิวเจิ้นไม่รู้ว่าหญิงชราหมายถึงผู้ใดแต่เขามีประสบการณ์และสามารถตอบกลับ“เป็นนางงั้นหรือ?”
“เป็นนางจริงๆ แม่มดคนก่อนของเผ่าฮวงหว่าน”หญิงชรากล่าว
เผ่ามนุษย์เงือกมีเทพธิดาเงือกในทํานองเดียวกันเผ่ามนุษย์เห็ดก็มีแม่มดแม่มดไม่มีอํานาจแต่มีชื่อเสียง
เพราะแม่มดเป็นหมอที่มีความสามารถสูงที่สุดของเผ่ามนุษย์เห็ด
หากไม่ได้รับการสนับสนุนและอวยพรจากแม่มดผู้นําเผ่ามนุษย์เห็ดคนต่อไปจะเผชิญหน้ากับการตั้งค่าถามและอาจถึงขั้นไม่สามารถดํารงตําแหน่ง
“เจ้าต้องตามหาแม่มดคนก่อน” หญิงชรากล่าว
เมิ้งชิวเจิ้นถาม “นางอยู่ที่ใด?”
“ภูเขาแส้” หญิงชรามองเมิ้งชิวเจิ้น “เสี่ยวหมี่เจ้าเป็นเด็กดีข้าเฝ้ามองเจ้าเติบโตขึ้นมา เจ้าไม่
ควรติดโรคระบาดมันเป็นเพราะเจ้าช่วยข้ารักษาคนป่วยดังนั้นเจ้าจึงติดโรคแม้ฮวงหว่านจะแข็งแกร่งแต่นางทรยศเผ่าเจ้าต้องไปพบนางเป็นการส่วนตัวเผ่าจะไม่ช่วยเจ้า”
เมิ้งชิวเจิ้นพยักหน้าเขาสัมผัสได้ถึงความหมายที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังค่ากล่าวของหญิงชรา
เขาถาม“ท่านย่าข้าจะไปพบฮวงหว่านเพื่อขอความช่วยเหลือจากนางแต่ข้าไม่ได้ทําเพื่อรักษาชีวิตของข้าข้าต้องการนําวิธีรักษากลับมารักษาคนป่วย”
“เด็กดี เด็กดี” หญิงชราเผยรอยยิ้ม“นั่นคือสิ่งที่ข้าต้องการให้เจ้าท่า ภูเขาแส้เต็มไปด้วยอันตรายและยังอยู่ในอาณาเขตของมนุษย์ แต่อย่ากังวลเจ้าสามารถนําวิญญาณสามดวงไปด้วย
มันจะช่วยเจ้าได้มาก”
“ขอบคุณท่านย่า”เมิ้งชิวเจิ้งกล่าวและคิด“มันจะเป็นเช่นนั้นจริงๆงั้นหรือ?”
เขาตรวจสอบอาณาจักรแห่งความฝันเรียบร้อยกลัว
“จุดสําคัญของฉากนี้คือการเลือกวิญญาณ
‘หากข้าไม่รู้ความหมายที่ซ่อนอยู่ของนางและกล่าวถึงมันข้าอาจไม่มีโอกาสเลือกวิญญาณ’
‘การเลือกวิญญาณสามดวงจะช่วยลดความยากของอาณาจักรแห่งความฝัน’
‘แต่ข้าควรเลือกวิญญาณดวงใด’
เมิ้งชิวเจิ้นลอบใช้วิญญาณอมตะผีเสื้อแห่งความฝันตรวจสอบวิญญาณเหล่านั้นอย่าง
ระมัดระวัง
ด้วยความช่วยเหลือของวิญญาณอมตะผีเสื้อแห่งความฝันเมิ้งชิวเจิ้นพบเบาะแสต่างๆของฉากที่สอง
“รีบเลือกอย่าเสียเวลาโดยไม่จําเป็นทุกลมหายใจของเจ้ามีค่า” หญิงชรากล่าวเมิ้งชิวเจิ้นกัดฟัน“ท่านย่าขอข้าพิจารณอีกสักครู่”
หญิงชรากล่าวอย่างจริงจัง“สถานการณ์คับขัน เจ้าต้องรีบตัดสินใจ เลือกวิญญาณสามดวงทันทีจากนั้นออกจากหุบเขาและเดินทางผ่านเส้นทางลับ หากเวลาล่วงเลยไปทางรอดจะปิดลงภายในเจ็ดวัน เลือกเร็วเข้า!”
เมิ้งชิวเจิ้นไม่สามารถถ่วงเวลาได้อีกโชคดีที่เขาได้รับข้อมูลมากมายในช่วงเวลาสั้นๆนี้
“ข้าเลือกสามดวงนี้”เมิ้งชิวเจิ้นเลือกวิญญาณสามดวงจากหม้อยานับสิบใบ
“ดีเลือกได้ดีฮวงเสี่ยวหมี่เวลากําลังเร่งรีบข้าช่วยเจ้าได้เท่านี้ออกไปเดี๋ยวนี้”เมื่อหญิงชรากล่าวจบประโยคสายตาของเมิ้งชิวเจิ้นก็มืดลงอาณาจักรแห่งความฝันฉากที่สอง
เขาเป็นผู้ใช้วิญญาณระดับสามวิญญาณสามดวงที่เขาพึ่งได้รับมาก็เป็นวิญญาณระดับสามเช่นกันเขาเดินทางผ่านภูเขาอย่างรวดเร็วแม้เส้นทางจะยากลําบากเขาเดินผ่านป่ากินคนหมอกหนาทึบและบึงมรณะตอนนี้เขากําลังเผชิญหน้ากับอุปสรรคสุดท้าย นั่นคือหมีค่าระดับราชันอสูรเมิ้งชิวเจิ้นต่อสู้กับหมีดําอย่างยาวนานและขมขื่น
ในที่สุดหมีดําก็ทรุดตัวลงกับพื้น
ร่างของมันหดตัวลงในเวลาไม่กี่ลมหายใจ
พิษสีม่วงไหลออกมาจากบาดแผลและปากของมัน
เมิ้งชิวเจิ้นนั่งลงและนําวิญญาณพยัคฆ์พิษออกมาจากทะเลวิญญาณอย่างระมัดระวังวิญญาณพยัคฆ์พิษระดับสามเป็นหนึ่งในสามวิญญาณที่เขาเลือกจากฉากแรกเมื่อมันถูกใช้
งาน มันสามารถปล่อยพิษออกมาหรือเก็บพิษเข้าไป
วิญญาณพยัคฆ์พิษดูดซับพิษจากพื้นเข้าไปทั้งหมดก่อนที่เมิ้งชิวเจิ้นจะเก็บมันกลับไป
‘ในฉากแรกมีวิญญาณพิษมากมายไม่ว่าจะเป็นวิญญาณนกพิราบพิษวิญญาณผึ้งพิษและอื่นๆ
แต่มีเพียงวิญญาณพยัคฆ์พิษเท่านั้นที่สามารถจัดการราชันสัตว์อสูรและสามารถรวบรวมพิษเพื่อเก็บไว้ใช้งาน’
ในการต่อสู้กับราชาหมีดําเมิ้งชิวเจิ้นใช้วิญญาณพยัคฆ์พิษและวิญญาณยาพิษเพื่อสร้างยาพิษพยัคฆ์
ยาพิษพยัคฆ์สามารถจัดการหมีดํา
แต่วิญญาณพยัคฆ์พิษก็มีข้อเสียเช่นกัน
มีคํากล่าวที่ว่าแม้แต่พยัคฆ์ก็ไม่ทําร้ายลูกของมันในทํานองเดียวกันวิญญาณพยัคฆ์พิษจะไม่ส่งผลกระทบต่อเป้าหมายที่เป็นเด็กแรกเกิด
ข้อมูลที่เมิ้งชิวเจิ้นได้รับจากวิญญาณอมตะผีเสื้อแห่งความฝันทําให้เขารู้ว่าหมีดําเป็นอุปสรรคสุดท้ายของฉากนี้
ดังนั้นเขาจึงเลือกวิญญาณพยัคฆ์พิษ
‘พิษของวิญญาณพยัคฆ์พิษลดลงอย่างมากแม้ข้าจะรวบรวมพิษหลังการต่อสู้มาแล้วก็ตาม
‘วิญญาณพยัคฆ์พิษต้องการเวลาพักฟื้นพลังโดยรวมของข้าลดลงเล็กน้อยโชคดีที่หมีดําเป็นอุปสรรคสุดท้ายที่นี่เป็นอาณาจักรแห่งความฝันมันไม่ใช่โลกแห่งความเป็นจริง
หือ? เกิดสิ่งใดขึ้น?
การแสดงออกของเมิ้งชิวเจิ้นเปลี่ยนไปเล็กน้อย
ฉากที่สองของอาณาจักรแห่งความฝันไม่หายไปเช่นที่เขาเข้าใจ
“ยังมีอุปสรรคอื่นอีกงั้นหรือ?นี่เป็นไปได้อย่างไร?วิญญาณอมตะผีเสื้อแห่งความฝันตรวจสอบ
ทุกอย่างแล้ว’
‘เดี่ยว! ในการตรวจสอบก่อนหน้านี้มีมนุษย์ผู้หนึ่งอยู่ด้วย’
มนุษย์คนดังกล่าวไม่ได้บ่มเพาะเป็นผู้ใช้วิญญาณดังนั้นเมิ้งชิวเจิ้นจึงไม่คิดมากกับมันบางที
หากเมิ้งชิวเจิ้นไม่เลือกวิญญาณพยัคฆ์พิษมนุษย์ผู้นั้นอาจมีบทบาทสําคัญบางอย่าง
จากข้อมูลที่เมิ้งชิวเจิ้นรวบรวมมาเขารู้ตําแหน่งของมนุษย์ผู้นี้
เขาเดินทางไปยังสถานที่แห่งนั้นทันที
ระหว่างทาง พละกําลังของเขาลดลงอย่างรวดเร็ว
‘เกิดสิ่งใดขึ้น?’ เมิ้งชิวเจิ้นตรวจสอบตนเองและรู้สึกตกใจ‘อาการป่วยกําเริบ!เห็นได้ชัดว่ามัน เหลือเวลาอีกสองวันเป็นไปได้หรือไม่ว่าการต่อสู้กับหมีดําทําให้ข้าสูญเสียพลังงานมากเกินไปร่างกายของข้าไม่สามารถอดทนต่อมันดังนั้นอาการป่วยจึงปะทุขึ้น
โรคนี้จะเกิดขึ้นกับมนุษย์เห็ดเท่านั้นเมื่ออาการกําเริบเห็ดจะงอกขึ้นมาทั่วร่างของพวกเขาเมิ้งชิวเจิ้นทรุดตัวลงบนพื้น
‘การสํารวจอาณาจักรแห่งความฝันจะจบลงที่นี่งั้นหรือ?”
‘ข้าไม่แม้แต่จะได้เห็นหน้าเทพอมตะสวรรค์พิภพ!
เพื่อช่วยร่างหลักยกระดับความสําเร็จบนเส้นทางแห่งปฐพีเมิ้งชิวเจิ้นจึงต้องสํารวจอาณาจักรแห่งความฝันของเทพอมตะสวรรค์พิภพ
“ไม่ ข้ายังมีความหวัง’
‘อดทนไว้ ข้าต้องอดทนสถานที่แห่งนี้อยู่ไม่ไกลจากตําแหน่งของมนุษย์ผู้นั้นมากนัก’
แม้เมิ้งชิวเจิ้นจะสูญเสียพละกําลังแต่สถานการณ์ยังไม่เลวร้ายที่สุดอย่างน้อยเขาก็ยัง
สามารถหายใจและสามารถใช้วิญญาณที่อยู่ในทะเลวิญญาณ
เขากระตุ้นใช้งานวิญญาณเพื่อรักษาตนเอง
แต่วิญญาณสายรักษาไม่สามารถจัดการรากเง้าของปัญหา ประสิทธิภาพของมันต่ำมากมันเหมือนเด็กที่พยายามหยุดรถ
‘บัดซบ!การต่อสู้กับหมีดําทําให้ข้าสูญเสียพลังวิญญาณไปมากกว่าครึ่งพลังวิญญาณของข้าจะหมดในไม่ช้า
เมิ้งชิวเจิ้นถูกบังคับให้เข้าสู่สถานการณ์ที่เลวร้าย
แต่ในเวลานี้เขากลับได้ยินเสียงเหยียบใบไม้แห้ง
“มันเป็นเสียงฝีเท้ามนุษย์ดี!’ดวงตาของเมิ้งชิวเจิ้นส่องประกายขึ้น เขาใช้กําลังทั้งหมดเพื่อตะโกน “ช่วย…ด้วย…”