Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 2149 สารภาพ
เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 2149 สารภาพ
ผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูถอนหายใจ“แม่ของเจ้าเป็นแม่ที่ยิ่งใหญ่ เพื่อเจ้านางยอมเสี่ยงใช้ชีวิตอยู่ในหมู่บ้านตระกูลถูมานานหลายปี”
น้ำเสียงของผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน“แต่ข้าปล่อยนางไปไม่ได้นางเป็นมนุษย์เห็ดนางเป็นมนุษย์กลายพันธุ์!”
“เจ้าเข้าใจเรื่องนี้อย่างชัดเจนเผ่าพันธุ์อื่นมีแรงจูงใจที่แตกต่าง ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสําหรับพวกเขาคือความตาย!”
“แต่เจ้าแตกต่างเจ้าเป็นลูกของข้าเจ้ารู้ว่าข้าไม่มีลูกเจ้าเป็นลูกชายคนเดียวของข้า!” “อาเล่อมาช่วยข้ามีเพียงข้าเท่านั้นที่สามารถยอมรับเจ้าหมู่บ้านตระกูลถูเป็นบ้านของเจ้า”“ในฐานะพ่อของเจ้าข้าติดหนี้เจ้าข้าจะทําอย่างดีที่สุดเพื่อชดเชยให้เจ้าในอนาคต”“หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้จบลงเจ้าจะมีผลงานใหญ่เจ้าสามารถใช้แซ่ถูเดิมทีหมู่บ้านต้องการทดสอบเจ้าแต่พ่อจะให้เจ้าใช้แซ่ถูตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเจ้าจะเป็นสมาชิกตระกูลถูที่แท้จริงเจ้าจะไม่ใช่เล่อถูอีกต่อไปแต่เจ้าจะกลายเป็นถูเล่อ!”
“ลูกชายของข้าเจ้าเป็นความภาคภูมิใจของข้าเจ้าจะมีชีวิตใหม่ที่นี่!”
หลังจากได้ยินถ้อยคําเหล่านี้ เล่อถูหัวเราะเสียงดังน้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและความโศกเศร้า
เป้าหมายที่เขาใฝ่ฝันมาตลอดบรรลุผลสําเร็จในที่สุดแต่เขากลับไม่รู้สึกถึงความสําเร็จหรือความสุข
“ข้าไม่ต้องการแซ่ถูข้าต้องการแลกชีวิตของท่านแม่โดยใช้ผลงานทั้งหมดที่ข้าท่าเพื่อหมู่บ้านตระกูลถูตลอดหลายปีที่ผ่านมา!” เล่อถูเรียกร้อง
ผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูส่ายศีรษะด้วยทัศนคติที่แน่วแน่
เล่อถูกกัดฟันจนเลือดไหลขณะชี้นิ้วไปที่ผู้นําหมู่บ้านตระกูลถู “หากท่านฆ่าแม่ของข้าข้าจะไม่อยู่เพียงล่าพังแท้จริงแล้วข้าจะเดิมพันชีวิตกับท่าน!”
“เล่อถู!” ผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูตะโกนเสียงเย็น
เล่อถูไม่พูด เขามองหน้าผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูอย่างไม่เกรงกลัว
บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความตึงเครียด
พ่อลูกจ้องตากันด้วยเจตนาสังหาร ในที่สุดการแสดงออกของผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูก็เปลี่ยนแปลงไป
เขาเลื่อนสายตาขึ้นไปบนเพดานและถอนหายใจกับตนเอง
การถอนหายใจของเขาเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน มันมีทั้งความโกรธ ความเกลียดชังความท้อแท้และความโศกเศร้า
ผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูกล่าวอย่างลึกซึ้ง“ตลอดหลายปีที่ผ่านมาพ่อไม่รู้ความจริงพ่อติดหนี้เจ้าลูกชายของข้าหากพ่อดูแลเจ้าสิ่งเหล่านี้จะไม่เกิดขึ้น”
“เอาล่ะ มันเป็นความผิดของข้า ข้าจะทําตามคําขอของเจ้า”“ข้าจะปล่อยแม่ของเจ้าไปแต่ข้าจะปล่อยนางไปอย่างลับๆ”
“อย่างไรก็ตามเผ่ามนุษย์เห็ดจะต้องถูกกวาดล้าง!”
“นี่เป็นขีดจํากัดของพ่อ มันเป็นการประนีประนอมครั้งใหญ่ที่สุดสําหรับข้าในฐานะผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูอาเล่อเจ้าต้องเข้าใจความยากลําบากของข้าด้วย
เล่อถูกลืนน้ำลาย “ผู้นํา….หมู่บ้าน ตราบเท่าที่ท่านปล่อยแม่ของข้าไป ข้าจะไม่สนใจสมาชิกเผ่ามนุษย์เห็ดเหล่านั้น!”
ก้น
เล่อถูต่อสู้กับเผ่ามนุษย์เห็ดมาตลอด พวกเขามีความแค้นที่ยิ่งใหญ่และเกลียดชังซึ่งกันและเขาสนใจเพียงฮวงหว่านเท่านั้น
“ดี!” ผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูตื่นเต้นมากเขาตบไหล่เล่อถู“แต่ข้าไม่สามารถปล่อยแม่ของเจ้าไปตอนนี้เจ้ารู้หรือไม่ว่าแม้เราจะได้เปรียบแต่ตราบเท่าที่เราไม่สามารถหาที่ตั้งของเผ่ามนุษย์เห็ด
เราก็จะไม่ได้รับชัยชนะที่แท้จริง”
“แต่แม่ของเจ้ารู้ที่ตั้งของเผ่ามนุษย์เห็ด อาเล่อ ข้าต้องการให้เจ้าช่วยโน้มน้าวเม่ของเจ้าให้บอกความลับนี้แก่เรา”
“ข้าสัญญากับเจ้าข้ารับรองกับเจ้าตราบเท่าที่เราสามารถกําจัดเผ่ามนุษย์เห็ดข้าจะปล่อยแม่ของเจ้าไปและอนุญาตให้นางใช้ชีวิตที่เหลืออยู่อย่างสงบสุข”
“นี่…” เล่อถูลังเล
แม้เขาจะต้องการกําจัดเผ่ามนุษย์เห็ดแต่เขาเข้าใจดีกว่าแม่ของเขามีความรู้สึกผูกพันต่อเผ่าพันธุ์ของนาง
ผู้นําหมู่บ้านตระกูลกูตบไหล่เล่อถูและกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “พ่อจะไม่บังคับเจ้าคิดให้ดีเจ้ายังบางเจ็บเจ้าต้องพักฟื้นข้าจะให้เวลาเจ้าคิดข้าเชื่อในตัวเจ้า”
ภาพเหตุการณ์จบลงที่นี่
ผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูเผยรอยยิ้มเย็นชาขณะเดินเข้าใกล้ฮวงหว่าน “เจ้าคิดอย่างไร? เจ้าต้องการให้ลูกชายของเจ้ามาและโน้มน้าวเจ้าด้วยตัวเขาเองหรือไม่?”
“ลองคิดดู หว่านเอ๋อ”
“เจ้าสามารถละเลยชีวิตของตนเอง แต่เจ้าจะสามารถละเลยชีวิตลูกชายของเจ้าหรือไม่?”
“หากเจ้าท่าให้เรื่องนี้จบลงอย่างง่ายดาย ข้าอาจไม่ฆ่าเขา
“ข้าเพียงจะส่งเขาไปต่อสู้ที่แนวหน้าเพื่อฆ่าชนเผ่าของเจ้าทั้งหมด เจ้าคิดอย่างไร?”เมิ้งชิวเจิ้นมองผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูด้วยความชื่นชม “ไร้ศีลธรรมและไร้ยางอายเจ้ามีบางสิ่งจริงๆ”
“ฮ่าฮ่าฮ่าผู้ยิ่งใหญ่ย่อมไม่คํานึงถึงการเสียสละเล็กน้อย!เจ้ารู้เรื่องนี้ก็สายไปแล้ว!” ผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูหัวเราะเสียงดังแต่เขารู้สึกว่าสายตาของฮวงหว่านดูไม่ปกติเมิ้งชิวเจิ้นพยักหน้าอย่างจริงจัง “ถูกต้อง ข้าชื่นชมเจ้า”
เสียงหัวเราะหยุดลงอย่างกะทันหันผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูรู้สึกไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่พึ่งได้ยิน
“เจ้ากล่าวกระไรนะ?”
เมิ้งชิวเจิ้นกล่าวอย่างตรงไปตรงมา“แท้จริงแล้วเจ้าไม่จําเป็นต้องทําเรื่องยุ่งยากไม่ใช่ว่าเจ้าต้องการรู้ตําแหน่งที่ตั้งของเผ่ามนุษย์เห็ดงั้นหรือ?ข้าสามารถบอกเจ้า”
“อันใด!?” ผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูมึนงง
เมิ้งชิวเจิ้นยักไหล่
ก่อนหน้านี้เขาใช้วิญญาณอมตะผีเสื้อแห่งความฝันตรวจสอบฉากต่อไปและได้รับข้อมูลสําคัญมาแล้ว
ท้ายที่สุดกองทัพตระกูลถูจะบุกโจมตีฐานทัพใหญ่ของเผ่ามนุษย์เห็ด นั่นหมายความว่าผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูจะได้เรียนรู้ตําแหน่งที่ตั้งของเผ่ามนุษย์เห็ดในที่สุดในประวัติศาสตร์ฮวงหว่านอาจไม่ได้เปิดแผยความลับดังกล่าวแม้หลังจากถูกทรมานหรือ
หลังจากผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูใช้ลูกชายของนางเพื่อข่มขู่นาง
แต่นี่คืออาณาจักรแห่งความฝันฮวงหว่านไม่ใช่ฮวงหว่านตัวจริง นางคือเมิ้งชิวเจิ้น
“ไม่เพียงข้าจะบอกตําแหน่งที่ตั้งของเผ่ามนุษย์เห็ด ข้ายังจะบอกเจ้าด้วยว่าที่นั่นมีเส้นทางลับเจ้าสามารถส่งชนชั้นสูงเข้าไปลอบโจมตีขณะที่กองทัพหลักบุกโจมตีจากด้านหน้า”เมิ้งชิวเจิ้น
แนะนํา
ผู้นําหมู่บ้านตระกูลกูรู้สึกไม่อยากจะเชื่อและเต็มไปด้วยความสงสัย
ยิ่งเมิ้งชิวเจิ้นให้ความร่วมมือมากเท่าใดเขาก็ยิ่งเชื่อถ้อยคําเหล่านั้นน้อยลงเท่านั้น
ผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะหัวเราะเสียงเย็น“ในฐานะเชลย เจ้ากลับกล้าล้อเล่น
กันข้า ดี ดี ดี เจ้าไม่สนใจชีวิตลูกชายของเจ้า เจ้าช่างเลือดเย็นนัก!”
“ไม่ ฟังข้า ข้าพูดความจริงกับเจ้าจริงๆ”เมิ้งชิวเจิ้นกล่าวอย่างจริงจัง
แต่ผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูกลับส่ายศีรษะและกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เย็นลงกว่าเดิม“ข้าไม่ฟัง!คิดว่าข้าจะเชื่อเจ้างั้นหรือ?”
“เจ้าสามารถทดสอบว่าข้าพูดเรื่องจริงหรือไม่?”เมิ้งชิวเจิ้นกลอกตา
ผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูหัวเราะ“เจ้าคิดว่าข้าโง่งั้นหรือ?ในการต่อสู้ก่อนหน้านี้เผ่ามนุษย์เห็ดของเจ้าวางกับดักคราวนี้มันต้องเป็นกับดักเช่นกันเจ้าต้องการให้ข้าสูญเสียสมาชิกชั้นยอดของ
ข่า!”
เมิ้งชิวเจิ้นถอนหายใจ“หากเจ้าไม่ทดสอบเจ้าจะทําอย่างไร?หากเจ้าไม่รู้ตําแหน่งที่ตั้งของ
เผ่ามนุษย์เห็ดเจ้าจะโจมตีพวกเขาได้อย่างไร?”
ผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูหัวเราะเสียงดัง“ข้าเตรียมพร้อมไว้แล้ว”
เขาปรบมือและกล่าว “ท่านวูเซี่ยวเชิญ”
“วูเซี่ยวคารวะท่านผู้นําหมู่บ้านตระกูลถู”ผู้ใช้วิญญาณที่ดูเคร่งขรึมปรากฏตัวขึ้น
“นี่คือหมอที่มีชื่อเสียงของภาคใต้ ท่านวูเซี่ยวเจ้าคิดว่าข้ามาโดยไม่เตรียมตัวงั้นหรือ?”ผู้นำหมู่บ้านตระกูลถูแนะนํา
เมิ้งชิวเจิ้นถอนหายใจ “ต้องการทําสิ่งใด?”
วูเซี่ยวเดินเข้าไปหาเมิ้งชิวเจิ้นและตรวจสอบก่อนกล่าว“รายงานท่านผู้นําหมู่บ้านเชลยผู้นี้มี
การป้องกันที่แข็งแกร่งหากเราค้นวิญญาณของนางอย่างกะทันหัน ไม่เพียงดวงวิญญาณของนางจะแตกสลายทันทีแต่ผู้โจมตียังจะได้รับผลกระทบย้อนกลับที่ร้ายแรง”ผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูพยักหน้า “ดังนั้นข้าจึงขอให้ท่านมาที่นี่ท่านบ่มเพาะบนเส้นทางแห่งจิต วิญญาณท่านสามารถรักษาดวงวิญญาณและเป็นหนึ่งในหกหมอที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของภาคใต้ในปัจจุบันมีเพียงท่านเท่านั้นที่สามารถต่อต้านวิธีบนเส้นทางแห่งพิษของเผ่ามนุษย์เห็ดขณะรักษาดวงวิญญาณของนางเอาไว้”
วูเซี่ยวยิ้มด้วยความภาคภูมิใจ “ท่านผู้นําหมู่บ้านข้ารู้สึกปลื้มใจมาก โปรดรอสักครู่ ข้าจะใช้วิธีของข้าเดี๋ยวนี้”
วูเซี่ยวเริ่มใช้ท่าไม้ตายของเขากับเบิ้งชิวเจิ้น
เมิ้งชิวเจิ้นกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
อาณาจักรแห่งความฝันทําให้รากฐานจิตวิญญาณของเขาลดลงทันที
“หยุด! พวกเจ้าไม่ต้องการรู้ตําแหน่งที่ตั้งของเผ่ามนุษย์เห็ดงั้นหรือ? ข้าสามารถบอกพวกเจ้า
โดยตรง!” เมิ้งชิวเจิ้นตะโกน
“คิดว่าข้าจะเชื่องั้นหรือ? หว่านเอ๋อ ข้ารู้จักเจ้าดีเกินไป อย่าดูถูกความฉลาดของข้า!” ผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูตะโกนด้วยความโกรธ
“อ๊าก…” เติ้งชิวเจิ้นแสร้งกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด “ข้าพูดเรื่องจริง!”
ผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูโกรธมาก “เจ้ายังกล้าโกหกอีกงั้นหรือ?”
“อ๊าก…” เมิ้งชิวเจิ้นยังแสร้งทําต่อไป “ข้าทนไม่ไหวแล้ว ข้าจะบอกเจ้า ข้าจะบอกเจ้าทุกสิ่ง!”
ผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูโบกมือ “ไม่จําเป็นต้องพูดอีก ข้าจะค้นวิญญาณของเจ้า”
เมิ้งชิวเจิ้นหยุดพูด ตอนนี้เขามั่นใจแล้ว
ในความเป็นจริงเขาต้องการทดสอบอาณาจักรแห่งความฝัน
อาณาจักรแห่งความฝันบางแห่งต้องจ่ายด้วยรากฐานจิตวิญญาณก่อนจะสามารถผ่านมันไปได้หากรากฐานจิตวิญญาณต่ําเกินไป พวกเขาจะตายอยู่ในอาณาจักรแห่งความฝัน
“พรวด!”
ทันใดนั้นหมอวูเซี่ยวก็กระอัดเลือดออกมา
เขาถ้าวถอยหลังกลับไปหลายก้าวหน้าผากของเขาปกคลุมไปด้วยเหงื่อขาหอบหายใจอย่างหนักหน่วงเลือดสีม่วงไหลออกมาจากริมฝีปากของเขา
“น่าประทับใจ! พิษในพิษผู้ใดจะคิดว่ามีวิธีการที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้อยู่ในโลกข้าถูกโจมตีจริงๆดูเหมือนข้าต้องใช้วิธีสุดท้าย”
วูเซี่ยวหันหน้าไปทางผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูและรายงาน“แต่วิธีนี้มีข้อเสีย”
“ขอเสียใด?”
“นี่เป็นการค้นวิญญาณที่รุนแรงเป้าหมายจะกลายเป็นคนบ้าแต่คําพูดที่เหมือนไร้สาระของพวกเขาจะเป็นเรื่องจริงทั้งหมด!”
ผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูกล่าวโดยไม่ลังเล“โปรดใช้วิธีของท่านไม่จําเป็นต้องลังเล”
“ตกลง” วูเซี่ยวลงมือทันที
ไม่กี่นาทีต่อมาฮวงหว่านก็เสียสติ
นี่เป็นครั้งแรกที่เมิ้งชิวเจิ้นประสบกับสถานการณ์เช่นนี้
มันส่งผลกระทบต่อความคิดของเขาเช่นกัน
“บอกที่ตั้งของเผ่ามนุษย์เห็ดมา”ผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูถาม
เมิ้งชิวเจิ้นต้องการบอกความจริงกับเขาแต่ค่าที่เขากล่าวกลับเป็น “บ้านเกิดของข้าอยู่ในใจของชา ฮ่าฮ่าฮ่า”
ฮวงหวานเผยรอยยิ้มโง่เขลา
“ข้าจะไปยังฐานทัพใหญ่ของเผ่ามนุษย์เห็ดได้อย่างไร?”ผู้นําหมู่บ้านตระกูลถูถามต่อ
“ใช้ขาเดินเข้าไปสิ คลานเข้าไปก็ได้ ฮ่าฮ่าฮ่า”ฮวงหว่านเริ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง