Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 2163 การเรียนรู้ไม่มีสิ้นสุด

เทพปีศาจหวนคืนบทที่ 2163 การเรียนรู้ไม่มีสิ้นสุด

เฉินซานกับขอทานฟางตี้เฉิงร่วมมือกันสํารวจโลกสัตว์อสูรคํารามเพื่อค้นหาและสื่อสารกับศัตรูของวังสวรรค์ที่ถูกขังอยู่ในส่วนลึกของภาพวาดศัตรูของศัตรูก็คือมิตร

แต่กระทั่งเฉินซานกับขอทานฟางตี้เฉิงจะพยายามอย่างเต็มที่แล้ว พวกเขาก็ยังไม่สามารถไปถึงส่วนลึกที่สุดของภาพวาด

โลกภาพวาดสัตว์อสูรคํารามใหญ่โตเกินไป ขอทานฟางตี้เฉิงมีพลังจํากัดแม้เฉินซานจะเป็นผู้อมตะระดับแปดแต่เขายังถูกจํากัดพลังอํานาจหลังจากทั้งหมดที่นี่แทบไม่มีความแตกต่างระหว่างผู้ใช้วิญญาณกับผู้อมตะ

สิ่งเดียวที่ดีคืออาการป่วยของเฉินซานดีขึ้นมาก ตั้งแต่เขาเข้าสู่โลกภาพวาดอาการของเขาก็ไม่ก๋าเริบอีกเลย

เฉินซานคาดว่าสภาพแวดล้อมบนเส้นทางมนุษย์ของที่นี่ช่วยเหลือเขา

“เห้อ…บุตรแห่งมนุษยชาติจากไปแล้ว หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากพวกเขาเราจะเข้าไปพบกับคนที่อยู่ในส่วนลึกของภาพวาดได้อย่างไร?”ขอทานฟางตี้เฉิงถอนหายใจ

เฉินซานกําลังจะกล่าวแต่การแสดงออกของเขากลับเปลี่ยนแปลงไปอย่างกะทันหันเขาตะโกน “นี่!”

จากนั้นขอทานฟางตี้เฉิงก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของวิญญาณอมตะระดับแปดทั้งสองไม่แน่ใจและไม่กล้าอยู่ต่อ พวกเขารีบกลับโลกภาพวาดเดิม

“เมืองจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ช่างลึกลับนัก มีวิญญาณอมตะในตํานานอยู่ที่นี่!”

“หากข้าเดาไม่ผิด มันเป็นวิญญาณอมตะในตํานานมนุษย์คนแรก!”

ทั้งสองพูดคุยกันด้วยความประหลาดใจ

“มันคือวิญญาณการเรียนรู้บนเส้นทางมนุษย์ นี่เป็นวิญญาณอมตะบนเส้นทางมนุษย์ระดับสูงสุดในโลกยุคปัจจุบัน”ขอทานฟางตี้เฉิงถอนหายใจ

“ข้าเข้าใจแล้ว!”ดวงตาของเฉินซานส่องประกายขึ้น“เหตุใดผู้ฝึกสอนสัตว์อสูรจึงปรากฏขึ้นก่อนหน้านี้?มันต้องเกิดจากวิญญาณการเรียนรู้มีแนวโน้มว่ามันจะเป็นท่าไม้ตายของเทพอมตะบัวสวรรค์”

ขอทานฟางตี้เฉิงขมวดคิ้ว“แต่เหตุใดวิญญาณการเรียนรู้จึงเปิดเผยตัวเองในเวลานี้?เกิดสิ่งใดขึ้นที่โลกภายนอก?”

เฉินซานกังวล เขาไม่รู้สถานการณ์ของโลกภายนอก

แต่เขายังตอบสนองได้อย่างรวดเร็ว“นี่เป็นโอกาสสําคัญ! วิญญาณการเรียนรู้เป็นหนึ่งในแกนกลางของเมืองจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ ไม่ว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้นที่โลกภายนอกเมื่อวิญญาณการเรียนรู้ถูก

น่าออกไป เมืองจักรพรรรดิศักดิ์สิทธิ์จะเกิดรูช่วงโหว่ เราต้องค้นหาจุดอ่อนนี้และใช้ประโยชน์จากมัน”

“เป็นความคิดที่ดี!” ขอทานฟางตี้เฉิงมองเฉินซานด้วยความตื่นเต้น “เราจะร่วมมือกันสํารวจความลับของเมืองจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์!
ในเวลาเดียวกันที่ชั้นแปดของถ้ำปีศาจคลั่งทุ่งบัวเขียว ภูเขาตํารา

เทพธิดาอวี่ซิ่วนั่งอยู่บนจุดสูงสุดของภูเขาตําราภายในมิติช่องว่างของนางวิญญาณการเรียนรู้กําลังถูกใช้งานเพื่อสร้างท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางมนุษย์การเรียนรู้ไม่มีสิ้นสุด!

ผู้อมตะจํานวนมากมารวมตัวอยู่บนภูเขาตํารา

รัศมีแสงสีฟ้าอ่อนแผ่กระจายออกไปปกคลุมผู้คนเหล่านี้เอาไว้ทั้งหมด

“นี่คือ!?”

การแสดงออกของกลุ่มผู้อมตะเปลี่ยนแปลงไป พวกเขาเต็มไปด้วยความตกใจ

ความรู้มากมายพุ่งเข้าสู่จิตใจของพวกเขาและทําให้ระดับความสําเร็จของพวกเขาเพิ่มขึ้น!

“โลกใบนี้มีท่าไม้ตายที่น่าเหลือเชื่อเช่นนี้อยู่จริงๆ”

“นี่คือค่าสอนของนักปราชญ์นักปราชญ์ช่างมีเมตตานัก”

ผู้อมตะหลายคนคุกเข่าลงบนพื้นและกราบไหว้เทพธิดาอวี่ซิ่วที่อยู่บนจุดสูงสุดของภูเขา

ระดับความสําเร็จเป็นเรื่องยากที่จะบรรลุนี่เป็นการโชคลาภของพวกเขาอย่างแท้จริง

‘วิธีนี้สามารถยกระดับความสําเร็จเช่นเดียวกับการสํารวจอาณาจักรแห่งความฝันมันเป็นวิธีบนเส้นทางมนุษย์วังสวรรค์กําลังพัฒนาเส้นทางมนุษย์อย่างเต็มที่!’ฉินติงหลิงรู้สึกตื่นเต้นอยู่ภายใน

สมาชิกของวังสวรรค์ต่างปิดเปลือกตาลงและรับความรู้อย่างสงบ

เทพธิดาอวี่ซิ่วเปิดเปลือกตาขึ้นและชําเลืองมองลงไปด้านล่าง

เหงื่อไหลลงมาจากหน้าผากของนางความคิดทั้งหมดของนางถูกใช้สร้างท่าไม้ตายนี้

ท่าไม้ตายอมตะการเรียนรู้ไม่มีสิ้นสุดเป็นการเคลื่อนไหวเชิงยุทธศาสตร์มันมีประโยชน์ต่อกองกําลังใหญ่

ท่าไม้ตายนี้พึ่งพาความสามารถของเทพธิดาอวี่ซิ่ว ภูเขาตํารา และวิญญาณการเรียนรู้

มันเหมือนกับการมอบความหมายที่แท้จริงให้กับเป้าหมายและทําให้ความสําเร็จของพวกเขาเพิ่มขึ้น

อย่างไรก็ตามหากคนผู้หนึ่งถึงขีดจํากัด พวกเขาจะไม่สามารถรับความหมายที่แท้จริงเพิ่มเติมหลังจากไม่นานบางคนก็เริ่มทนไม่ไหว

“ข้าทนไม่ไหวแล้ว” บางคนกระอักเลือดออกมาและหมดสติ

จากนั้นคนอื่นๆก็ติดตามไป

แต่ยังมีบางคนที่สามารถอดทนคนเหล่านี้ต่างเป็นผู้มีพรสวรรค์ที่โดดเด่น

เมื่อเวลาผ่านไปกลุ่มของฉินติงหลิงก็เริ่มแสดงสัญญาณของการไม่สามารถอดทน

“ผู้อมตะท้องถิ่นของที่นี่ยังด้อยกว่าผู้อมตะเผ่ามนุษย์ที่มีพรสวรรค์และสติปัญญาสูงกว่า” เทพธิดาอวี่ซิ่วพยักหน้ากับตนเอง

นางเข้าใจจุดอ่อนและจุดแข็งของผู้อมตะของทุ่งบัวเขียว

ท่ามกลางสมาชิกของวังสวรรค์ เพ่ยกังซุ้ยหมดสติเป็นคนแรก ต่อมาก็เป็นโจวซ่งซินและจวินเฉินกวง

ในที่สุดสมาชิกของวังสวรรค์ก็เหลืออยู่เพียงสามคน

พวกเขาคือฉินติงหลิง เช่อเว่ย และฟางเจิ้ง!

“พี่ใหญ่!” ดวงตาของฟางเจิ้งเต็มไปด้วยเลือดเขาครามก่อนจะหมดสติ

หลังจากนั้นฉินติงหลิงก็เผยรอยยิ้มขมขื่นก่อนจะหมดสติเช่นกัน
เชอเว่ยอยู่นานที่สุด

เทพธิดาอวี่ซิ่วพยักหน้า“ดังคาดสมกับเป็นผู้สร้างเส้นทางแห่งอาวุธ หือ?”

การแสดงออกของเทพธิดาอวี่ซิ่วเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันเมื่อนางเห็นอุกกาบาตตกลงมาที่ด้านล่างของภูเขา

หินอุกกาบาตแตกออกแสงสีทองส่องประกายไปทุกหนทุกแห่ง

จากนั้นวานรหินก็บินออกมา

วานรหินกระโดดลงบนพื้นและตะโกน “ยอดเยี่ยม ช่างยอดเยี่ยมนัก!”

อีกด้านหนึ่งเช่อเว่ยไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไปเขาหมดสติณ จุดนั้น

การแสดงออกของเทพธิดาอวี้ซิวกลายเป็นแปลกประหลาดมากขึ้น “วานรหินตัวนี้เกิดจาก

สวรรค์พิภพ มันเป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดา มันมีพรสวรรค์เหนือกว่าเช่อเว่ยด้วยศักยภาพดังกล่าวอนาคตของมันจะไม่สามารถจินตนาการ!”

“อัศจรรย์ แต่…น่าเสียดาย”

เทพธิดาอวี่ซิ่วถอนหายใจอย่างต่อเนื่อง

นางกําลังพูดถึงเทพปีศาจไร้ขอบเขต

เทพปีศาจไร้ขอบเขตสร้างถ้ำปีศาจคลั่งเขาให้กําเนิดร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าชนิดใหม่มานานกว่าล้านปี วานรหินตัวนี้คือสิ่งพิสูจน์ความยิ่งใหญ่ของเขา

พรสวรรค์และศักยภาพของวานรหินตัวนี้กระทั่งเหนือกว่าผู้อมตะของวังสวรรค์ มันสามารถเอาชนะเชอเว่ย!

หากวานรหินตัวนี้ได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีและสามารถเติบโตขึ้นอย่างเหมาะสม มันอาจสร้างเส้นทางของมันเองในอนาคต

แต่วานรหินตัวนี้ถูกกําหนดให้มีจุดจบที่น่าสมเพช มันจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน

มันจะกลายเป็นเครื่องสังเวยของเทพปีศาจไร้ขอบเขตในที่สุด

แม้มันจะไม่ตายเพราะการจัดเตรียมของเทพปีศาจไร้ขอบเขตแต่วังสวรรค์ก็จะไม่ปล่อยมันไปเพราะมันไม่ใช่มนุษย์

นี่คือเหตุผลที่เทพธิดาอวี่ซิ่วกล่าวว่าน่าเสียดาย

วานรหินอยู่ได้อีกสองสามนาทีก่อนจะล้มลงบนพื้นและหมดสติ

เทพธิดาอวี่ซิ่วหยุดใช้ท่าไม้ตายของนางและเริ่มพักผ่อน

แม้นางจะไม่ได้ใช้ระดับความสําเร็จของตนเองเป็นเชื้อเพลิงแต่นางยังมีราคาที่ต้องจ่ายไม่เพียงความคิดแต่ยังรวมถึงพลังงานอมตะและอายุขัยของนาง
ไม่นานหลังจากนั้นกลุ่มผู้อมตะก็เริ่มตื่นขึ้น

พวกเขาโห่ร้องอย่างไม่สามารถควบคุมตนเอง

ระดับความสําเร็จของพวกเขาเพิ่มสูงขึ้นปัญหาที่พวกเขาเผชิญมาก่อนหน้านี้ได้รับการแก้ไขทั้งหมด

“ขอบคุณนักปราชญ์ที่มอบความรู้อันยิ่งใหญ่ให้กับพวกเรา!”

“นักปราชญ์ช่างมีเมตตานัก!”

เทพธิดาอวี่ซิ่วยิ้มและกล่าวเสียงดัง“สามวันหลังจากนี้ ข้าจะมอบบทเรียนเต๋าให้กับพวกเจ้าอีกครั้งที่ภูเขาตําราแห่งนี้”

กลุ่มผู้อมตะตกตะลึงก่อนที่เสียงโห่ร้องจะดังขึ้น

สามวันต่อมา ผู้คนจํานวนมากมารวมตัวกันที่ภูเขาตํารา

ผู้ใช้วิญญาณสามารถอยู่รอบนอกของภูเขาเท่านั้น มีเพียงผู้อมตะที่สามารถขึ้นไปบนภูเขา
ผู้อมตะเหล่านี้มาจากโลกใบเล็กที่อยู่รอบๆ พวกเขาได้ยินเรื่องนี้และมาที่นี่เพื่อรับประโยชน์จากมันเทพธิดาอวี่ซิ่วใช้ท่าไม้ตายอมตะการเรียนรู้ไม่มีสิ้นสุดอีกครั้งทุกคนเริ่มมองเห็นภาพต่างๆ

“ข้าเห็นทุ่งดอกไม้
“หมูจํานวนมากกําลังโบยบินอยู่บนท้องฟ้า”

“เทพธิดา อย่าหนี เจ้าไม่สามารถหลบหนีจากข้า ฮ่าฮ่าฮ่า”

“คนชั่ว อย่าคิดหนี แม้แต่ผู้อมตะก็ไม่สามารถช่วยเจ้า”

“ชายในฝันของข้าคือวีรบุรุษที่ไม่มีผู้ใดสามารถเปรียบเทียบ เขาขี่สายรุ้งมาขอข้าแต่งงาน”