Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 2183 เทพอมตะกลุ่มดาว

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 2183 เทพอมตะกลุ่มดาว

เทพอมตะกลุ่มดาวในวัยเยาว์หัวเราะอย่างมีความสุข

นางเดินเตล็ดเตร่อยู่ด้านหลังภูเขา ท่องไปในทุ่งดอกไม้หลากหลายสีสัน และเล่นน้ำพุธรรมชาติอย่างเพลิดเพลินขาวนางหยอกล้อกับแมวเสือดาวตัวน้อยที่นางช่วยชีวิตเอาไว้โดยบังเอิญ

“เจ้าหนีมาเล่นที่นี่อีกครั้ง!”เสียงสายหนึ่งดังมาจากด้านหลัง

ร่างของเทพอมตะกลุ่มดาวสั่นเล็กน้อยนางหันหน้ากลับไปและเห็นชายที่ดูจริงจังในชุดคลุมชายผู้นี้คือเทพอมตะแรกกําเนิด

“ท่านอาจารย์…”เทพอมตะกลุ่มดาวก้มหน้าลงและกล่าวเสียงเบา

เทพอมตะแรกกําเนิดน่าไม้บรรทัดออกมา

เทพอมตะกลุ่มดาวกัดฟันแน่นและยื่นฝ่ามือออกไป
“เพียะ!”

มือของนางถูกตีด้วยไม้บรรทัดและทิ้งรอยแดงเอาไว้

เทพอมตะกลุ่มดาวพยายามกลั้นน้ำตา

“ท่าไม้ตายที่ข้าให้เจ้าฝึกฝนค่อนข้างยากแต่เจ้ากลับหนีออกมาเล่นกับเจ้าแมวนั่นที่นี่”เทพอมตะแรกกําเนิดมองไปยังแมวเสือดาวที่อยู่ด้านหลังเทพอมตะกลุ่มดาว

เทพอมตะกลุ่มดาวหลั่งน้ำตาทันที“ท่านอาจารย์อย่าไล่เสี่ยวหวงไปอาการบาดเจ็บของมันพึ่งหายข้าสัญญาว่าข้าจะฝึกฝนท่าไม้ตายอย่างแน่นอน”

เทพอมตะแรกกําาเนิดมองเทพอมตะกลุ่มดาวขณะที่ฝ่ายหลังรวบรวมความกล้าและมองตอบ

ราวกับนางต้องการปกป้องแมวเสือดาวไม่ว่าสิ่งใดจะเกิดขึ้น
ผู้คน

เทพอมตะแรกกําเนิดคว้าร่างของเทพอมตะกลุ่มดาวขึ้นมา “ไปกับข้า

เทพอมตะกลุ่มดาวรู้สึกเหมือนลมแรงพัดผ่านใบหน้าและไม่สามารถเปิดเปลือกตาขึ้น

หลังจากไม่นานเสียงคํารามของสายลมก็หยุดลงเท้าของนางสัมผัสพื้นอีกครั้ง“เปิดตาดู”เสียงของเทพอมตะแรกกําเนิดดังขึ้น

เทพอมตะกลุ่มดาวเปิดเปลือกตาขึ้นและเห็นว่าตนเองอยู่ท่ามกลางซากปรักหักพัง

รูม่านตาของนางหดเล็กลงภาพเบื้องหน้าคือบ้านเรือนที่พังทลายและศพที่ไหม้เกรียมของ

“ผู้คนในหมู่บ้านแห่งนี้เคยใช้ชีวิตอยู่ที่นี่อย่างสงบสุขแต่เพราะมันอยู่ใกล้กําแพงภูมิภาคโจรกลุ่มหนึ่งจึงบุกเข้ามาและสังหารพวกเขา”

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นบ่อยเพียงใด?”เทพอมตะแรกกําเนิดถามเทพอมตะกลุ่มดาวตกตะลึงก่อนจะส่ายศีรษะโดยไม่รู้ตัว

“เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นเกือบทุกวัน”เทพอมตะแรกกําเนิดถอนหายใจ“ไม่เพียงผู้คนที่อาศัยอยู่รอบนอกของภาคกลางแต่ยังรวมถึงผู้คนที่อาศัยอยู่ในส่วนลึกของภาคกลางอีกด้วยโจรชั่ว

เหล่านั้นจะออกมาเป็นครั้งคราวและเข่นฆ่ามนุษย์เช่นพวกเรา”

“วังสวรรค์ถูกก่อตั้งขึ้นในภาคกลางแล้วมนุษยชาติมีอํานาจเหนือกว่าขณะที่มนุษย์กลายพันธุ์ต้องหลบซ่อนหรือหลบหนีออกจากภาคกลางสําหรับสี่ภูมิภาคที่เหลือมนุษย์กลายพันธุ์ยังทรงอํานาจเจ้ารู้หรือไม่ว่าเหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น?”

เทพอมตะกลุ่มดาวตอบ“ข้ารู้ข้าได้ยินศิษย์พี่กล่าวว่าท่านอาจารย์ต้องเดินทางท่องเที่ยวไปทั้งห้าภูมิภาคเพื่อโจมตีกองกําลังของเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์ทั้งหมดไม่ว่าผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์จะมีมากมายเพียงใดพวกมันก็ไม่สามารถเอาชนะท่านแต่พวกมันซ่อนตัวนั่นทําให้พวกเราหาพวกมันไม่พบ

“ถูกต้อง”เทพอมตะแรกกําเนิดพยักหน้า“การค้นหาถ้ำสวรรค์หรือแดนศักดิ์สิทธิ์ที่ซ่อนอยู่เหมือนการงมเข็มในมหาสมุทร”

“ด้วยเหตุนี้แม้เผ่ามนุษย์จะมีข้าแต่อีกสี่ภูมิภาคยังไม่ได้รับการปลดปล่อยเนื่องจากประชากรเผ่ามนุษย์ของเรามีน้อยเกินไปเราไม่สามารถแข่งขันกับเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์”“แม้เราจะกวาดล้างมนุษย์กลายพันธุ์ธรรมดาหรือผู้ใช้วิญญาณเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์มากเพียงใดแต่ตราบเท่าที่พวกมันยังซ่อนตัวอยู่ในแดนศักดิ์สิทธิ์หรือถ้ำสวรรค์พวกมันก็ยังสามารถเพิ่ม

จํานวนประชากรได้อย่างไม่รู้จบสิ้น”

เวลาในแดนศักดิ์สิทธิ์และถ้ำสวรรค์เดินเร็วกว่าโลกภายนอกนั่นทําให้จํานวนประชากรของพวกมันเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว”

นานๆครั้งแดนศักดิ์สิทธิ์และถ้ำสวรรค์เหล่านั้นจะเปิดออกและปล่อยมนุษย์กลายพันธุ์ออกสู่โลกภายนอก

“แดนศักดิ์สิทธิ์และถ้ำสวรรค์เหล่านั้นเป็นรากฐานของเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์ หากเราไม่สามารถค้นหาและกําจัดพวกมันเมื่อข้าตาย เผ่ามนุษย์จะตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายโศกนาฎกรรมในอดีตจะเกิดขึ้นซ้ำรอยเดิมอีกครั้ง”เทพอมตะแรกกําเนิดถอนหายใจและลูบศีรษะเทพอมตะกลุ่มดาว“นี่คือเหตุผลที่เจ้าต้องทํางานหนัก! วิญญาณชะตากรรมกําหนดให้เจ้าเป็นเทพอมตะในอนาคตและสร้างเส้นทางแห่งปัญญา”

“ด้วยวิธีการบนเส้นทางแห่งปัญญา เราจะสามารถค้นหาที่ตั้งของแดนศักดิ์สิทธิ์และถ้ำสวรรค์

ส่วนใหญ่ของพวกมัน เราจะสามารถกําจัดผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์และรับประกันความเจริญ รุ่งเรืองของเผ่ามนุษย์”

“ซิงซู เจ้าต้องเข้าใจว่าทุกครั้งที่เจ้าออกไปเล่นข้างนอก ผู้คนของเรากําลังตกตายด้วยคมดาบ ของเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์ ขณะที่เจ้ากําลังเล่นซุกซน เด็กอายุเท่ากับเจ้าต้องนอนอยู่ในแอ่งเลือด

และไม่มีโอกาสมองเห็นดวงตะวันของวันพรุ่งนี้”

เทพอมตะกลุ่มดาวหน้าซีด นางเม้มริมฝีปากอย่างเงียบๆ

เทพอมตะแรกกําเนิดใช้ท่าไม้ตายของเขานํานางกลับมายังด้านหลังภูเขาอีกครั้งแต่เขาไม่ได้

สั่งสอนสิ่งใดกับนางและทิ้งนางไว้เพียงลําพัง

หลายวันต่อมา

เทพอมตะกลุ่มดาวปล่อยแมวเสือดาวเสี่ยวหวงไป

แม้แมวเสือดาวเสี่ยวหวงจะไม่เต็มใจแต่เทพอมตะกลุ่มดาวยังทิ้งมันไว้ในป่า

เมื่อนางอยู่เพียงลําพัง นางทรุดตัวลงกับพื้นและร้องไห้เบาๆกับตนเอง

“แม้ท่านอาจารย์จะกล่าวถูกแต่ข้าก็เป็นเพียงเด็ก ศิษย์พี่สามารถเล่นสนุกแล้วเหตุใดข้าจึงไม่สามารถ?”

“เพียงเพราะโชคชะตากําหนดให้ข้าเป็นเทพอมตะในอนาคตเช่นนั้นหรือ?”

เทพอมตะกลุ่มดาวร้องไห้จนเวลาล่วงเลยไปถึงยามค่ำท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว

นางค่อยๆลุกขึ้นยืนด้วยใบหน้าที่ยังมีคราบน้ำตาเป็นเพียงเวลานี้ที่แสงดาวพุ่งออกมาจากหัวใจของนาง

แสงดาวก่อตัวเป็นร่างที่ดูคล้ายคลึงกับเงาของนาง

เทพอมตะกลุ่มดาวกล่าวกับเงาร่างนั้น“แท้จริงแล้วข้าไม่ต้องการเป็นเทพอมตะแต่โชคชะตาไม่สามารถเปลี่ยนแปลงทุกคนใจดีกับข้า ข้าต้องค่านึงถึงพวกเขาและนําความสุขมาสู่มวลมนุษยชาติ”

“หากมีชีวิตที่สอง ข้าต้องการทําทุกสิ่งที่ข้าปรารถนาเพื่อชดเชยความเสียใจในชีวิตนี้”

เทพอมตะกลุ่มดาวกล่าวต่อ“ข้าจะตั้งชื่อให้เจ้าท่านอาจารย์มักยกย่องในความเฉลียวฉลาด

ดวงตาที่สดใส และฟันที่ขาวสะอาดของข้าดังนั้นข้าจะเรียกเจ้าว่าหมิงห่าว”

เงาร่างนั้นแสดงออกอย่างมีความสุขก่อนจะอันตรธานหายไป

เมื่อเวลาผ่านไป เทพอมตะกลุ่มดาวเติบโตเป็นหญิงสาวและกลายเป็นผู้อมตะนางไม่ได้ปิดประตูฝึกตนตลอดเวลาแต่มักออกไปเก็บเกี่ยวประสบการณ์ที่โลกภายนอกมันไม่มีประโยชน์ที่จะปิดประตูฝึกตนเพราะสิ่งที่นางต้องทําไม่ใช่การรับสืบทอดมรดกของเทพ

อมตะแรก าเนิดแต่เป็นการสร้างเส้นทางแห่งปัญญา

เมื่อนางเดินทางไปยังทะเลตะวันออกนางพบผู้อมตะหนุ่มผู้หนึ่ง

ด้วยความบังเอิญ นางพบชายผู้นี้ซ้ำแล้วซ้ำอีกทั้งสองร่วมมือกันต่อสู้กับผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์สํารวจทะเลลึก และอื่นๆสิ่งเหล่านี้ทําให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาลึกซึ้งขึ้นจนกลายเป็นความรักแต่…

“เจ้าเป็นมนุษย์กลายพันธุ์!”เมื่อเทพอมตะกลุ่มดาวเห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงของชายคนรักนางก้าวถอยหลังด้วยความตกใจ

“ซิงเอ๋อ ข้าไม่ได้ตั้งใจซ่อนมันจากเจ้าโปรดฟังข้าอธิบายก่อน” ชายคนรักของนางเต็มไปด้วยความกังวล

อย่างไรก็ตามเทพอมตะกลุ่มดาวกลับส่ายศีรษะและบินจากไปทันที

ชายหนุ่มไล่ตามแต่อาการบาดเจ็บของเขาสาหัสมากดังนั้นเขาจึงร่วงหล่นลงจากท้องฟ้า

เมื่อเขาฟื้นขึ้นอีกครั้งเขาพบว่าตนเองนอนอยู่บนชายหาดเพียงลําพังอย่างไรก็ตามเขารู้สึกถึงการคงอยู่ของเทพอมตะกลุ่มดาว

“เจ้าช่วยข้าซิงเอ๋อข้ารู้ว่าเป็นเจ้าเจ้าอยู่ที่ใดออกมาพบข้า!”ชายหนุ่มตะโกนและมองไปรอบๆแต่กลับไม่มีมีสัญญาณตอบรับสุดท้ายเขาทําได้เพียงจากไปเท่านั้น

ภายใต้ดวงอาทิตย์ที่กําลังจะตกดินเทพอมตะกลุ่มดาวยืนอยู่บนชายหาดอย่างเงียบๆเพียงลำพัง

ดวงตาของนางเต็มไปด้วยน้ำตานางไม่เต็มใจแยกทางกับเขา “เหตุใดเจ้าต้องเป็นมนุษย์กลายพันธุ์?เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าต้องการแต่งงานกับเจ้าท่านอาจารย์เตรียมหอเย็บปักถักร้อยไว้ให้ข้าเพื่อเป็นสินสอดทองหมั้นแล้ว”

“แต่ข้าหาไม่ได้

“เพราะข้าต้องเป็นเทพอมตะของเผ่ามนุษย์ในอนาคต”

“ข้าต้องกําจัดผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์เพื่อเผ่าพันธุ์ของข้า หากข้ากลายเป็นภรรยาของเจ้าข้าจะโจมตีศัตรูได้อย่างไร?หากเป็นเช่นนั้นอนาคตของเผ่ามนุษย์จะเป็นเช่นไร?”นางมีภาระที่ยิ่งใหญ่วางอยู่บนบ่านางไม่สามารถทําตามใจปรารถนาหัวใจของนางปวดร้าว

ความเจ็บปวดจากความรักที่ไม่สมหวังทําให้ดวงวิญญาณของนางฉีกขาด

แสงดาวพุ่งออกมาจากหัวใจของนางและกลายเป็นเงาร่างของหญิงสาว

นางพึมพํากับเงาร่างนี้“ตั้งแต่เขายกย่องความงามและความสามารถของข้าเช่นนั้นข้าก็จะตั้ง

ชื่อให้เจ้าว่าอวี่ซิ่ว หากมีอีกชีวิตหนึ่งโปรดใช้ชีวิตแทนข้าอย่าสนใจอนาคตของเผ่ามนุษย์อย่านึกถึงความปลอดภัยของผู้คน ทําทุกสิ่งเพื่อตนเองรักและร้องไห้อย่างสุดหัวใจ!”

เงาร่างของหญิงสาวสั่นสะเทือนราวกับเป็นการตอบรับ

หลายปีต่อมาเทพอมตะกลุ่มดาวกลายเป็นเทพอมตะในที่สุด

ในห้องโถง นางนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวหลักนางมองไปยังศิษย์พี่ที่สนับสนุนนางมาตลอดและทําตัวเหมือนมารดา

“ให้ข้าท่า!” ศิษย์พี่ของนางตะโกน “อาซูเจ้าเป็นเทพอมตะที่ยิ่งใหญ่เจ้าไม่ควรเสียสละตนเองโดยการหลอมรวมกับเจตจํานงสวรรค์”

“ไม่” เทพอมตะกลุ่มดาวส่ายศีรษะ“เพราะข้าเป็นเทพอมตะข้าจึงต้องทํา”ศิษย์พี่ของนางหลั่งน้ำตา“อาซูอาจารย์นําเจ้ามาตั้งแต่เจ้าอายุสามขวบข้าดูแลเจ้ามาตลอดข้ามองเจ้าเติบโตและกลายเป็นเทพอมตะ”

“ไม่มีผู้ใดรู้ดีไปกว่าข้าว่าเจ้าต้องเจ็บปวดมากเพียงใดเจ้าเสียสละมามากเกินไปในช่วงหลายปีที่ผ่านมา”

“ตอนนี้เจ้าท่าได้ดีมากและบรรลุความคาดหวังของทุกคนแล้วอย่าเสียสละอีกเลยเจ้ายังมีเวลาอีกมากที่จะทําสิ่งที่เจ้าต้องการ

“ไม่ใช่ว่าเจ้าเคยบ่นกับข้างั้นหรือว่าแม้ชีวิตของเจ้าจะดูดีมากและได้รับการยกย่องจากผู้คน

มากมาย แต่เจ้ายังรู้สึกเสียใจอาซูเจ้าควรมีชีวิตที่ดีหลังจากนี้” “เจ้าเสียสละเพื่อมนุษยชาติมามากแล้วตอนนี้ถึงเวลาที่เจ้าต้องใช้ชีวิตเพื่อตัวเองบ้าง”

“ดังนั้นคราวนี้ให้ข้าหลอมรวมกับเจตจํานงสวรรค์”

เทพอมตะกลุ่มดาวยิ้ม นางกลายเป็นแสงดาวก่อนจะปรากฏตัวขึ้นด้านหน้าศิษย์พี่ของนาง

นางเช็ดน้ำตาของศิษย์พี่ผู้นี้อย่างแผ่วเบาก่อนที่แสงดาวจะพุ่งออกมาจากหัวใจของนาง

“ศิษย์พี่”

“ท่านยกย่องหัวใจที่ยิ่งใหญ่ของข้าดังนั้นข้าจะตั้งชื่อนางว่าเฟิงหยา ให้นางอยู่กับท่านแทนข้า ข้าเป็นเด็กกําพร้าท่านดูแลข้ามาตลอดชีวิตท่านเปรียบเสมือนพี่สาวและมารดาของข้าแล้วข้าจะปล่อยให้ท่านทําเช่นนั้นได้อย่างไร?”

“ไม่ว่าอย่างไรข้าก็เสียสละไปมากแล้วมันกลายเป็นนิสัยของข้าไปแล้ว”

“ให้เฟิงหยาอยู่ดูแลท่านนางจะช่วยชดเชยความเสียใจในชีวิตของข้า”

“ข้าทิ้งเงาร่างไว้สามร่างเพื่อทําบางสิ่งแทนข้านอกจากนั้นพวกนางยังเป็นการจัดเตรียมสําหรับการฟื้นคืนชีพของข้าอีกด้วย”

“ข้าไม่อยากเห็นวันที่ข้าต้องฟื้นคืนชีมแต่หากสถานการณ์เลวร้ายถึงจุดนั้นข้าจําเป็นต้องฟื้นคืนชีพขึ้นมาเมื่อเวลานั้นมาถึงข้าจะลืมโลกใบนี้และมนุษยชาติข้าจะอยู่เพื่อตัวเองเท่านั้น”

“ข้าอยากใช้ชีวิตเพื่อตัวเองเช่นกัน”

เวลานับล้านปีผ่านไปเมื่อเทพธิดาหมิงห่าวเทพธิดาอวี่ซิ่วและเทพธิดเฟิงหยาตื่นขึ้นพวกนางก็ได้รับข่าวร้ายวิญญาณชะตากรรมถูกทําลายวังสวรรค์ตกอยู่ในสถานการณ์วิกฤต จักรพรรดิปีศาจฟางหยวนพุ่งทะยานขึ้นฝ่ายธรรมะตกค่ำภาคกลางถูกปิดล้อมด้วยอันตรายจากทุกทิศทาง

‘ข้าเคยสัญญาณกับตนเอง’

ข้าต้องการมีชีวิตเพื่อตนเอง’

‘อยู่เพื่อความปรารถนาของตนเองอยู่เพื่อความรักของตนเองและอยู่เพื่อความสุขของตนเอง’
‘ข้าผิดงั้นหรือ?’

“ข้าท่าภารกิจของตนเองเสร็จสิ้นแล้วข้าสร้างเส้นทางแห่งปัญญา ข้ากําจัดผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์ส่วนใหญ่ไปแล้วข้ายังนําเผ่ามนุษย์สู่ความรุ่งโรจน์

‘ถึงเวลาสําหรับการพักผ่อนของข้า

แต่เพราะเหตุใด?

เหตุใดขายังต้องวางแผนและเตรียมแผนการมากมาย?”

เหตุใดข้ายังต้องต่อสู้?

‘เพราะเหตุใด?’

เทพธิดาหมิงห่าวมองกลุ่มควันไฟและขดริมฝีปาก

เทพธิดาอวี่ซิ่วมองปีศาจอมตะฉีเจียและแปดเกลียวคลื่นด้วยสายตาเย็นชา

เทพธิดาเฟิงหยามองเจิ้งปู้ตู่และเผยรอยยิ้มเย้ยหยัน

ทันใดนั้นแสงดาวพลันส่องประกายขึ้นบนร่างของพวกนาง

เทพธิดาทั้งสามท่องบนกวีพร้อมกัน

“มีชีวิตอยู่เพื่อส่วนรวม ห่วงใยและช่วยเหลือชาวบ้านเสียสละร่างกายและชีวิตเพื่อให้แสงดาวทาบทอลงบนพื้นโลก”

“ทุกสิ่งหมุนเวียนเปลี่ยนผันห้าภูมิภาคกลายเป็นสถานที่ที่ไม่รู้จักมีเพียงหัวใจของข้าที่ยังคง

เดิมอวตารทั้งสามหลอมรวมเพื่อกอบกู้สวรรค์พิภพ”

แสงดาวหลอมรวมเป็นหนึ่งในไม่ช้าผู้อมตะหญิงที่งดงามก็ปรากฏตัวขึ้นดวงตาของนางส่องประกายราวกับดวงดาวบนท้องฟ้า

นางคือเทพอมตะกลุ่มดาว!