Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 2209 ความตายของไร้ขอบเขต

เทพปีศาจหวนคืนบทที่ 2209 ความตายของไร้ขอบเขต

ทุกคนเงียบ

แม้แต่เทพอมตะตะวันเดือดและเทพอมตะกลุ่มดาวเมื่อเห็นแขนของเทพปีศาจไร้ขอบเขตไม่บุบสลายก็ตกตะลึงเป็นอย่างมาก

หลังจากผู้ใช้วิญญาณกลายเป็นผู้อมตะพวกเขาต้องเผชิญหน้ากับภัยพิบัติพิภพภัยพิบัติสวรรค์ภัยพิบัติใหญ่และหมื่นภัยพิบัติ
หลังจากผู้อมตะบรรลุระดับเก้าภัยพิบัติของพวกเขาจะยิ่งรุนแรงขึ้นไปอีก

ผู้อมตะระดับเก้าต้องเผชิญหน้ากับภัยพิบัติใหญ่ทุกสิบปี หมื่นภัยพิบัติทุกห้าสิบปีและภัยพิบัติโกลาหลทุกหนึ่งร้อยปี

ภัยพิบัติโกลาหลเกิดจากความโกลาหลที่อยู่นอกโลก

ทุกครั้งที่ผู้อมตะระดับเก้าเผชิญหน้ากับความโกลาหล พวกเขาต้องใช้กําลังทั้งหมดเพื่อหาโอกาสรอดชีวิต

ผู้อมตะทั่วไปไม่รู้เรื่องนี้ มีเพียงผู้อมตะระดับเก้าเท่านั้นที่รู้จักความน่าสะพรึงกลัวของมัน

ตอนนี้เทพปีศาจไร้ขอบเขตใช้ร่างกายของตนเองเผชิญหน้ากับความโกลาหลโดยปราศจากการป้องกันใดๆแต่เขากลับไม่ได้รับอันตราย

ฉากนี้สร้างความตกใจอย่างมากต่อเทพทั้งหมดที่อยู่ที่นี่

สําหรับคนเช่นฟางหยวนที่ไม่เคยมีประสบการณ์กับตนเอง พวกเขาก็ตกใจเช่นกัน

“เจ้าทําได้” หลังจากไม่นาน เทพอมตะกลุ่มดาวก็ถอนหายใจกล่าว เทพอมตะตะวันเดือดยังนิ่งเงียบ

“ไม่ เขาทําไม่ได้ นี่ยังไม่ใช่ชีวิตนิรันดร์ที่แท้จริง” เทพอมตะสวรรค์พิภพกล่าวออกมาด้วย ความมั่นใจทุกคนมองเขา

“แท้จริงแล้วข้าท่าไม่สําเร็จนี่ไม่ถือเป็นชีวิตนิรันดร์”ในเวลาต่อมา เทพปีศาจไร้ขอบเขตก็ตอบรับค่ากล่าวนั้นและแสดงออกด้วยความหดหู่ใจ

ต่อมาเขาก็เปิดปากและเริ่มดูดความโกลาหลจากรูช่องโหว่ของขอบโลก

ความโกลาหลจํานวนมากถูกดูดเข้าไปในท้องของเทพปีศาจไร้ขอบเขต!

รูม่านตาของเทพอมตะตะวันเดือดและเทพอมตะกลุ่มดาวหดเล็กลง

หากเปรียบความโกลาหลคือไฟเขากล้ากลืนไฟ!

หลังจากดูดความโกลาหลเข้าไปเทพปีศาจไร้ขอบเขตก็นั่งลงบนพื้น

ในเวลาเดียวกันความโกลาหลก็เล็ดลอดออกมาจากรูช่องว่างและพุ่งเข้าปะทะศีรษะไหล่และร่างกายของเขาราวกับแม่น้ำที่ไหลริน

เทพปีศาจไร้ขอบเขตกระตุ้นใช้ท่าไม้ตายของเขาเป็นครั้งแรก กลิ่นอายที่ทรงพลังระเบิดออกมาและเขย่าจิตใจของผู้อมตะทั้งหมดที่อยู่ที่นี่

ทุกคนเฝ้ามองอย่างเงียบๆ พวกเขารู้ว่าเทพปีศาจไร้ขอบเขตกําลังทดลอง

เขากําลังพยายามก้าวเข้าสู่อาณาจักรแห่งชีวิตนิรันดร์ที่แท้จริง!

ตั้งแต่เขายังเด็ก เขามีจิตใจที่อยากรู้อยากเห็นทุกสิ่ง

เขาเหมือนเด็กไร้เดียงสาที่ต้องการสํารวจสิ่งที่ไม่รู้จัก

เขาอยากรู้อยากเห็น เขาต้องการรู้ความจริง

เขาไม่ได้แสวงหาชื่อเสียงหรือโชคลาภ สถานะเทพไม่ได้ทําให้เขารู้สึกภาคภูมิใจหรือเย่อหยิ่ง

แม้เขาจะไปถึงสุดขอบโลกแต่เขายังต้องการก้าวต่อไป

อย่างไรก็ตามมันไม่มีถนนให้เขาเดินหน้าต่อ

เขาวางแผนมานานนับล้านปีเขาจัดเตรียมทุกสิ่งในถ้ำปีศาจคลั่งเพื่อรอคอยเวลานี้ทั้งหมดเพื่อการไล่ล่าความจริง

ไม่มีถนนอยู่ข้างหน้าดังนั้นเขาจึงต้องออกแรงสร้างมันขึ้นมา

เขาต้องการสร้างเส้นทางของตนเอง

นี่คือเป้าหมายสุดท้ายของเขา

เทพปีศาจไร้ขอบเขตพยายามอย่างเต็มที่แล้ว

เวลาผ่านไปเนิ่นนานแต่ทุกคนรู้สึกเหมือนเพียงชั่วครู่

เพลิงสีดําเริ่มพ่นออกมาจากจมูกและหูของเทพปีศาจไร้ขอบเขต

หัวใจของกลุ่มผู้อมตะสั่นสะท้าน

จากนั้นเทพปีศาจไร้ขอบเขตก็เปิดเปลือกตาขึ้นอย่างช้าๆและกล่าวว่า “ข้าล้มเหลว”

“ไม่! ข้ายังอยู่ที่นี่!”ปีศาจอมตะฉีเจียตะโกนและใช้กําลังทั้งหมดของเขาเพื่อกระตุ้นใช้งานวิญญาณการฝึกฝน

คลื่นแสงพุ่งเข้าหาเทพปีศาจไร้ขอบเขต

เพลิงดาบนร่างของเทพปีศาจไร้ขอบเขตดับมอดลงอย่างรวดเร็ว

เทพปีศาจไร้ขอบเขตหัวเราะและส่ายศีรษะ “ฉีเจีย หยุดได้แล้ว”

“เราจะรู้ผลลัพธ์ได้อย่างไรหากยังไม่ทุ่มเทอย่างเต็มที่” ปีศาจอมตะฉีเจียตําหนิด้วยความโกรธ“เจ้าจะยอมแพ้เช่นนี้งั้นหรือ?ชีวิตนิรันดร์ที่แท้จริง…ข้าอยากเห็นข้าอยากเห็นมันเช่นกัน!”

เทพปีศาจไร้ขอบเขตถอนหายใจการแสดงออกของเขากลายเป็นซับซ้อน“ข้าล้มเหลวแม้หลังจากผ่านไปนับล้านปีเจ้าไม่เข้าใจงั้นหรือว่าชีวิตนิรันดร์…ไม่มีอยู่จริง”

ในเวลาต่อมา

“บึม!”

ร่างของเทพปีศาจไร้ขอบเขตแตกสลายและกลายเป็นเศษน้ำแข็งลอยจํานวนนับไม่ถ้วน

“ไม่!” ผู้อมตะปู่และนักวางแผนกรีดร้องพร้อมกันราวกับสูญเสียคนรัก

เทพปีศาจไร้ขอบเขตล้มเหลว!

เนื่องจากปีศาจอมตะฉีเจียอยู่ใกล้เกินไปดังนั้นความโกลาหลจึงพัดผ่านมาที่เขาและทําให้เขาอันตรธานหายไปอย่างไร้ร่องรอยในพริบตา
ตัวตนกึ่งระดับเก้าไม่สามารถอดทนต่อความโกลาหลได้แม้แต่สามลมหายใจ

พลังอํานาจของความโกลาหลเห็นได้ชัดด้วยการชําเลืองมองเพียงครั้งเดียวกลุ่มผู้อมตะกลายเป็นมึนงง

การต่อสู้ในถ้ำปีศาจคลั่งที่เหล่าเทพใช้เวลาวางแผนและต่อสู้กันมานับล้านปีจบลงเช่นนี้งั้นหรือ?

เทพอมตะกลุ่มดาวและเทพอมตะตะวันเดือดฟื้นคืนชีพเทพอมตะสวรรค์พิภพกลายเป็นตัวตนกึ่งระดับเก้าบนเส้นทางสวรรค์เทพปีศาจจิตวิญญาณสูญเสียสติสัปชัญญะสุดท้ายเทพปีศาจไร้ ขอบเขตสามารถกําหราบทุกคนแต่เขายังล้มเหลวในความพยายามก้าวเข้าสู่อาณาจักรแห่งชีวิตนิรันดร์เขาตายเขาตายบนถนนแห่งการสํารวจ

ชีวิตนิรันดร์?

มันเป็นเพียงความฝัน

มันไม่มีอยู่จริง!

“เขาล้มเหลวได้อย่างไร? เขาล้มเหลวได้อย่างไร!?”ผู้อมตะปู้กรีดร้อง

นักวางแผนเงยศีรษะและพึมพําด้วยความโศกเศร้า“ไม่มีชีวิตนิรันดร์ฮ่าฮ่าไม่มีชีวิตนิรันดร์…”
พวกเขาบ้าไปแล้ว

“ชีวิตนิรันดร์ไม่มีอยู่ในโลกนี้จริงๆงั้นหรือ?เทพปีศาจไร้ขอบเขต ไม่มี…เส้นทางข้างหน้างั้นหรือ?” เทพอมตะกลุ่มดาวพึมพํากับตนเอง

นางถามคําถามที่ทุกคนสงสัย

แต่ไม่มีผู้ใดสามารถตอบ

เทพปีศาจไร้ขอบเขตน่าหน้าทุกคนในด้านนี้แต่เขายังเสียชีวิต
มันล้มเหลวเขาเสียชีวิตเพราะความโกลาหล

สิ่งนี้เหมือนการเปิดเผยความจริงอันโหดร้ายต่อหน้าทุกคน

เสียงลมดังขึ้นอย่างกะทันหัน

ฟางหยวนพุ่งเข้าคว้าชิ้นส่วนของน้ำแข็งลอย!

ทุกคนตื่นขึ้นจากภวังค์ทันที

เทพปีศาจไร้ขอบเขตเสียชีวิตและกลายเป็นนําแข็งลอย

ความโกลาหลไม่สามารถทําลายพวกมัน

พวกมันคืองานวิจัยชีวิตนิรันดร์ของเทพปีศาจไร้ขอบเขตพวกมันคือผลลัพธ์จากการทํางานหนักของเขา

เทพปีศาจไร้ขอบเขตเสียชีวิตแต่งานวิจัยของเขายังอยู่!
ฉกพวกมัน!

ไม่มีสิ่งใดต้องพูดอีกหลังจากผู้อมตะตระหนักถึงเรื่องนี้การต่อสู้แย่งชิงก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง

ท่าไม้ตายทุกประเภทถูกใช้งาน เสียงระเบิดดังขึ้นอย่างไม่รู้สิ้นสุด

ผู้อมตะปู้และนักวางแผนไม่แม้แต่จะสามารถส่งเสียงก่อนที่พวกเขาจะเสียชีวิต ณจุดเกิดเหตุ
“หลีกไป!”

เทพอมตะตะวันเดือดตะโกนด้วยความโกรธ แสงสีทองระเบิดออกไปราวกับคลื่นยักษ์

ฟางหยวนและตัวตนกึ่งระดับเก้าหลบออกไปขณะที่แสงสีทองกลายเป็นวังวนแสงดูดน้ำแข็งลอยเข้าไป

เทพอมตะกลุ่มดาวก่นเสียงเย็นและยิงดวงดาวนับพันสายออกไปปะทะวังวนแสงสีทองและระเบิดทำลายมัน

เทพอมตะตะวันเดือดไม่ประสบความสําเร็จน้ำแข็งลอยที่ถูกวังวนแสงสีทองดูดกลืนได้รับอิสระอีกครั้ง

เทพอมตะกลุ่มดาวและเทพอมตะตะวันเดือดมองหน้ากัน

ลั่วเว่ยหยินบินเข้าไปหาน้ำแข็งลอยชิ้นเล็กที่อยู่ใกล้เขามากที่สุด

เทพอมตะกลุ่มดาวไม่เคลื่อนไหวแต่แสงดาวกลับปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่าและส่งลั่วเว่ยหยินลอยกลับหลังไป

ในเวลาเดียวกันฟางหยวนก็ถูกหยุดโดยเทพอมตะตะวันเดือด

เทพอมตะทั้งสองต่อต้านกันแต่ยังพยายามกีดกันฟางหยวนและคนอื่นๆ

รูช่องโหว่ของขอบโลกค่อยๆขยายออก

เทพปีศาจไร้ขอบเขตตายไปแล้ว ก่อนที่เขาจะเสียชีวิต เขาสามารถสะกดรูเล็กๆนี้เอาไว้

แต่หลังจากเขาเสียชีวิตพลังที่เขาทิ้งไว้เริ่มอ่อนกําลังลงความโกลาหลค่อยๆคืบคลายเข้ามาเทพอมตะตะวันเดือดมองรูช่องโหว่และกล่าวกับเทพอมตะกลุ่มดาว“กลุ่มดาวเหตุใดเราไม่หยุดต่อสู้และจัดการตัวตนกึ่งระดับเก้าเหล่านี้ก่อนจากนั้นเราจะซ่อมแซมรูช่องโหว่และแบ่งน้ำแข็งลอยเจ้าคิดอย่างไร?”

เทพอมตะกลุ่มดาวพยักหน้าและตอบรับด้วยการกระทํา

นางยิงแสงดาวออกไปทุกหนทุกแห่ง

ท่าไม้ตายของเทพอมตะตะวันเดือดตามไปในไม่ช้า

ฟางหยวนและคนอื่นๆพยายามหลบหนีจากหายนะ

เทพปีศาจไร้ขอบเขตตายค่ายกลของถ้ำปีศาจคลั่งถูกทําลายไปแล้วโดยปราศจากการจัดเตรียมของเทพปีศาจไร้ขอบเขตเทพอมตะทั้งสองจึงสามารถใช้กําลังได้อย่างเต็มที่แน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้ใช้กําลังอย่างเต็มที่ แม้แต่ในสถานการณ์ปัจจุบันพวกเขาก็ยังระวังกันเอง

แต่ถึงกระนั้นฟางหยวนและคนอื่นๆก็ยังต้องดิ้นรนหลบหนีจากความตายอย่างยากลําบาก

“ข้าไม่สามารถต่อต้านพวกเขา ทุกคน ข้าขอตัวก่อน”ฟางหยวนตะโกนและลากบรรพชนทะเลปราณออกจากชั้นที่เก้าเขา
เทพอมตะสวรรค์พิภพขมวดคิ้ว

ถ้ำปีศาจคลั่งเหลือเพียงชั้นที่เก้า หากฟางหยวนจากไป เทพอมตะทั้งสองจะไม่สามารถไล่ล่าเพราะการจากไปหมายถึงการหยุดแย่งชิงน้ำแข็งลอย

หากเทพทั้งสองออกจากชั้นที่เก้าของถ้ำปีศาจคลั่งตัวตนกึ่งระดับเก้าอาจย้อนกลับมาขโมยนําแข็งลอยในภายหลัง

“คนอื่นๆออกไปได้แต่เจ้า ฟางหยวน ทําไม่ได้!”

เทพอมตะกลุ่มดาวและเทพอมตะตะวันเดือดกล่าวพร้อมกัน

“ทิ้งน้ำแข็งลอยที่เจ้าคว้าไปก่อนหน้านี้ไว้เจ้าไม่สามารถนําสิ่งนั้นออกไป!”

ฟางหยวนเป็นคนแรกที่ได้รับเศษชิ้นส่วนน้ำแข็งลอยคนอื่นๆรวมถึงเทพอมตะทั้งสองยังไม่ได้รับสิ่งใดเลย

ชิ้นส่วนของน้ำแข็งลอยที่ฟางหยวนได้รับค่อนข้างใหญ่อย่างน้อยมันก็มีขนาดประมาณสิบส่วนของน้ำแข็งลอยทั้งหมด

ในเวลานี้เทพอมตะทั้งสองกลับมาร่วมมือกันอีกครั้ง

การแสดงออกของฟางหยวนเปลี่ยนไป

ในไม่ช้าฟางหยวนก็ถูกบังคับให้ใช้เกราะหวนคืนเป็นครั้งที่สอง

ช่วงเวลาที่ผ่านมา แม่น้ำหวนคืนได้รับการกู้คืนแล้วบางส่วนน้ำในแม่น้ำเพิ่มขึ้นเล็กน้อยท่าไม้ตายของสองเทพถูกสะท้อนกลับ

อย่างไรก็ตามสําหรับเทพอมตะทั้งสองเกราะหวนคืนเป็นเพียงสิ่งกวนใจเล็กๆน้อยๆเท่านั้น