Rise of The Undead Legion - ตอนที่ 105

Chapter : 105 – แผนการบ้าบิ่น !

เดฟเดินไปพร้อมกับกองทัพอันเดต พวกนี้เดินหน้ากันอย่างเป็นระเบียบ

ถึงอันเดตจะไม่มีความกลัวแต่บางคนถึงกับเหมือนกลั้นหายใจตอนที่เดินผ่านโกเล็มยักษ์

ยักษ์นั้นไม่ได้ขยับ มันไม่ได้สนใจกองทัพที่เดินหน้าเข้ามา มันได้ตกลงกับเดฟแล้วว่าจะให้กองทัพผ่านไปได้ถ้าไม่ได้รบกวนมัน

เสาที่ลุกไหม้ไกลออกไปนั้นถือว่าเป็นเครื่องแสดงแทน Burning Heights พื้นที่ขนาดใหญ่นี้เต็มไปด้วยเสาคล้ายๆแบบนี้เต็มไปหมด

” นายรู้มั้ยว่าเสาพวกนี้พิเศษยังไง Du’Razha ? ” – เดฟถามขึ้นมา

” บอกกันว่าเสาพวกนี้คือหลุมศพของอัศวินที่ตายไปของ Ash King มันแข็งแกร่งและฉันบอกได้ว่าพลังของมันเทียบกับราชาของเราได้แต่เพราะความสามารถของเผ่าเราที่ตายแล้วเกิดใหม่ได้ Ash King จึงใช้เสาเหล่านี้เพื่อเป็นหลุมศพและสิ่งต่อต้านพวกเนโครแมนเซอร์ “

” ยังไง ? ” – เดฟถาม

” เมื่อไหร่ก็ตามที่ศัตรูของ Ash King ตายไป เสาเหล่านี้จะแสดงพลังยับยั้งเนโครแมนเซอร์แบบ Lich อย่างเราไม่ให้ฟื้นคืนชีพได้ ” – Du’Razha พูดขึ้น

เมื่อมองไปยังเสานับไม่ถ้วนที่ไกลออกไป เดฟ ก็เข้าใจว่าคงมีการต่อสู้ครงใหญ่เกิดขึ้นที่นี่

” อันเดตคงพยายามบุกเข้าที่นี่มาก่อนใช่หรือเปล่า ? ” – เดฟถาม

” ใช่ นั่นมันนานมาแล้ว ตอนที่ราชาของเราทรงพลังมากว่านี้ ที่นี่แหละที่คนสนิทได้หักหลังราชา หากราชาได้ที่ดินส่วนนี้ไป โลกใต้ดินก็จะเป็นของเขาแต่คนทรยศนั้นต่อต้านเราโดยใช้ความช่วยเหลือจากพวก Black Skull Order และบอกไปยัง Ash King ถึงการบุกครั้งนี้ พวกนั้นจึงเตรียมตัวรับมือเราและเราก็พ่ายแพ้ไป “

” ดูจากจำนวนเสาแล้ว ฉันว่าคงไม่ได้แพ้ขาดเท่าไหร่ “

” ฮ่ะ ! ก็จริง นายคิดว่าเราเป็นใครกัน ! เราเป็นอันเดต ไม่หิว ! ไม่เหนื่อย ! ไม่กลัว ! “

ในอตนที่พูดนั้นทั้งกองทัพก็พากันตะโกนขึ้นมา – ” ไม่หิว ไม่เหนื่อย ไม่กลัว ! “

เสียงนี้ทำให้ใจของเดฟเต้นรัว คำขวัญของกองทัพอันเดตนี้ทำให้เดฟขนลุก

‘ จริงที่ว่าอันเดตนั้นไม่กลัว แม้แต่เผชิญหน้ากับความพ่ายแพ้แต่ก็สู้จนสุดลมหายใจ พวกเขาตายไปแล้ว แล้วจะมีอะไรที่แย่กว่านี้เกิดขึ้นได้อีก ‘

เดฟยิ้มออกมา เขาดีใจที่อยู่ในหมู่อันเดต เผ่าที่น่าเกลียดที่สุดที่เขาเคยเล่นมาในทุกเกมที่เขาเคยเล่นและเมื่อเขาได้กลายเป็นอันเดตแล้ว เขาก็ต้องทำทุกอย่างเพื่ออันเดต

ตอนนี้อันเดตทุกตัวที่นี่ต่างก็เคารพเดฟ แต่เขาเป็นแค่อันเดตระดับต่ำแต่ถึงยังงั้นพวกนี้ก็ยังเคารพเขาในการช่วยหัวหน้าของพวกมันหลายตัว, การคว้าเขตแรกมาและการกล่อมยักษ์ดินเพื่อหลีกทางให้

นี่คือของของเขา…นี่เป็นครอบครัวของเขา

ครอบครัวที่อบอุ่นนั้นเป็นสิ่งที่เดฟไม่เคยเจอมาก่อนและตอนนี้มันเหมือนกับมีบางอย่างเติบโตในใจเขา ความรู้สึกของการห่วงหา, เข้าใจและเป็นห่วง

เดฟยิ้มออกมาและเดินต่อด้วยความมั่นใจไปพร้อมกับกองทัพอันเดต

พวกเขาได้ผ่านเสาไปหลายต้นซึ่งเห็นได้ว่าเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆและไกลออกไปนั้นก็มีป้อมปราการสีแดงขนาดเท่ากับภูเขาเล็กๆ ป้อมปราการแห่งนี้มีหอคอยสี่อันในแต่ละมุม

หอคอยเหล่านี้เชื่อมต่อกันด้วยกำแพงสูงดูมั่นคง ด้านหลังป้อมนี้มีภูเขาไฟขนาดใหญ่ที่เป็นเหมือนกำแพงในการกันคนโจมตีจากด้านหลัง

เนินเขานี้มีคูล้อมรอบเพื่อป้องกันป้อมปราการ

” ว๊าว นี่คงไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ” – เดฟพูดขึ้นเมื่อเห็นสะพานของป้อมปราการถูกถึงกลับขึ้นไป

เสียงของระฆังดังก้องและหอคอยทั้งสี่ตามมุมของป้อมปราการก็มีไฟถูกจุดขึ้นมา

” พวกนั้นส่งสัญญาณเตือนภัยแล้ว ” – Du’Razhaพูดขึ้น

” แล้วนายวางแผนจะข้ามคูนั่นยังไง ? ” – เดฟถาม

” เอ่อ เราเดินเข้าไปในลาวา คนจำนวนมากของเราจะตายแต่ร่างกายของพวกนั้นจะกลายเป็นสะพานชั่วคราว ใช้เวทย์น้ำแข็งของฉันเพื่อทำให้มันคงที่ได้สักพักเพื่อให้เราเดินข้ามไปโจมตีประตู เมื่อประตูถล่มลงแล้วเราก็ทำลายพวกมันจากด้านในได้ ” – Du’Razha พูดขึ้นด้วยสีหน้านิ่งเฉย

เดฟหันกลับไปมอง Dagla ด้วยสีหน้าสงสัย

Abyssal Knight ตัวนี้ไม่ได้ดูขัดใจอะไรเมื่อได้ยินแผนของ Du’Razha งั้นเขาเองก็รู้อยู่แล้ว

” นั่นจะไม่เท่ากับเสียคนไปเยอะหรือไง ? นายไม่มีอาวุธโจมตีไกลหรือไง ? พวกบันไดอะไรพวกนี้ ? ของที่สามารถใช้ข้ามคูน้ำนี่ได้ ? ” – เดฟถาม

Du’Raza มองอย่างอายๆไปที่เดฟแล้วพูดขึ้น – ” เราไม่ได้เอาของพวกนั้นมา…”

เดฟกุมขมับแล้วคิด ‘ พวกนี้นี่….ถ้าฉันไม่โผล่มาและพวกนี้ตัดสินใจที่จะเดินผ่านยักษ์นั่น พวกนี้คงเหลือคนไม่ถึงครึ่งและต้องเสียคนไปตายเพื่อสร้างเส้นทางให้พวกที่เหลือเข้าโมตีป้อมปราการซึ่งอาจจะทำให้คนลดลงไปอีกเยอะ พวกนี้คิดบ้าอะไรอยู่เนี้ย ! นี่คือแผนงั้นเหรอ ? อันเดตน่ะมีจำนวนมากก็จริงแต่ทำไมต้องมาเสียข้อได้เปรียบกับแผนโจมตีแบบนี้ด้วย ฉันแปลกใจที่พวกนี้ยังอยู่ในโลกใต้ดินได้จริงๆ ‘

” ไอ้หนู แกมีแผนที่ดีกว่านี้หรือไง ? ” – Dagla ถามขึ้นมา

เดฟกำลังจะส่ายหน้าแต่ตอนนั้นก็มีเงาหนึ่งโผล่มาระหว่างเขา, Du’Razha และ Dagla

” Lord Samael ! ” – เดฟพูดขึ้นพร้อมกับมองไปที่ Ghoul ที่โผล่มา

” นายมาที่นี่ด้วย น่าสนใจ งั้น Dagla ทำไมถึงรออยู่ นายควรไปโจมตีป้อมได้แล้ว พวกนั้นส่งสัญญาณเตือนแล้วและฉันเชื่อว่าเรามีเวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมงก่อนที่ข้อมูลนี้จะไปถึงหูของกองทัพที่ Undead Frontier ถ้าพวกนั้นกลับมา ภารกิจนี้คงล้มเหลวแน่ๆ “

” ฉันรู้ Samael งั้นโจมตีกันเถอะ ! ” – เขาพูดขึ้นก่อนจะสั่งการแต่เดฟก็ขัดขึ้นมา

” เดี๋ยว ฉันได้ความคิดดีๆแล้ว ! “- เดฟพูดขึ้น

” อะไร ? ” – Samael และ Dagla ต่างก็ถามขึ้นมาพร้อมกัน

ตาของเดฟมองไปรอบๆพร้อมกับลูบหนวดตัวเองก่อนจะตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

” Lord Samael นายยังมีระเบิดนั่นกับตัวมั้ย ?”

” อืม ? ใช่ แต่พวกมันใช้กับกำแพงป้อมไม่ได้ กำแพงพวกนี้กันเวทย์และผลของระเบิดได้ “

” ไม่ เราไม่ได้ใช้ระเบิดโจมตีกำแพง ” – เดฟพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม

” นายเห็นภูเขาไฟตรงนั้นมั้ย ? ” – เดฟถาม

ทั้งสามเงยหน้าขึ้นมองตาม

” แล้วไง ? ” – Samael ถาม

” ใช้เวลาเท่าไหร่กว่าที่นายจะไปถึงที่นั่นได้ ? “

” ฉันไปที่นั่นได้ในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงแต่ทำไม ? “

” งั้นนายบางอย่างให้ฉันได้มั้ย…” – เดฟถามและแอบบอกกับ Samael

หลังจากที่ได้ยินคำพูดของ เดฟ Samael ก็ดูสงสัยขึ้นมา

” ฉันไม่เห็นว่าการทำแบบนี้มันจะช่วยอะไร…” – Samael พูดขึ้น

” เชื่อใจฉันเรื่องนี้เถอะ “

” ได้ ” – Samael ตอบกลับพร้อมกับหายตัวไป

” นายบอกอะไรเขา ? ” – Du’Razha ถาม

” นายจะรู้เอง Lord Dagla นายช่วยหยุดกองทัพไว้สัก 30 นาทีได้มั้ย ? “

” Samael นั่นเคารพนาย งั้นก็เอาตามนี้ ! Du’Razha บอกกองทัพให้พักก่อน เราจะกลับไปโจมตีใน 30 นาที ! “

เวลาได้ผ่านไปช้าๆพร้อมกับสายตาของเดฟที่ไม่ได้ละไปจากภูเขาเลย

Du’Razha ยังคงสงสัยกับงานที่เดฟ ให้กับ Samael แต่เขาไม่ได้ถามอะไรต่อและได้แต่รอต่อไป

ไม่นานก็เกิดระเบิดขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเดฟที่กว้างขึ้น

” ตอนนี้แหละ ” – เดฟพูดขึ้น

ไม่นานลาวาในคูก็เริ่มดำลงเรื่อยๆและการไหลของมันก็ช้าลงอย่างเห็นได้ชัด

” เกิดอะไรขึ้น ?” – Dagla ถามเมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลง

” ง่ายๆ ฉันบอกให้ Samael ใช้ระเบิดน้ำแข็งในการเปลี่ยนทางไหลของลาวา เมื่อลาวาถูกเปลี่ยนทางแล้ว ลาวารอบๆป้อมนี้จึงเย็นตัวลงและเราก็สามารถเดินผ่านไปได้ ไม่จำเป็นต้องเสียคนโดยไม่จำเป็น Lord Dagla นายสั่งการโจมตีได้เลย “

Lord Dagla ยิ้มมกว้างออกมาและตะโกนสั่งการ – ” กองทัพอันเดต ! ได้เวลาทวงคืนดินแดนที่ต้องเป็นของเราแล้ว ! เดินหน้า ! “

เสียงกองทัพอันเดตโห่ร้องและเดฟรู้ทันทีว่าเมื่อพวกอันเดตไปถึงประตูของป้อมปราการจะเกิดการต่อสู้ขึ้น เขาคงตื่นเต้นไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว