Rise of The Undead Legion - ตอนที่ 117
Chapter 117 : คาดเข็มขัดซะ
” เราจะไปไหน ? ” – เดฟ ถามออกมาเมื่อถูกพาไปนอกร้านอาหารด้วยการจูงมือของ โซว์
” อย่างแรกเลย เราต้องแต่งตัวให้นาย ฉันรูจักที่ที่มีเสื้อผ้าดีๆสำหรับนาย ” – โซว์ พูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม
เมื่อออกมานอกร้าน เดฟได้มองไปรอบๆจนพบกับรถแลมโบสีม่วง
‘ รถดีจริงๆ ‘ เดฟอึ้งเมื่อเห็นรถสปอร์ต จากนั้นเขาก็จำได้ว่าได้ยินเสียงเครื่องรถที่มาจอดหน้าร้านก่อนหน้านี้
‘ นี่ต้องเป็นของพวกคนรวยแน่ๆ ‘ เดฟบอกกับตัวเอง
แต่ตาของเขาก็ค่อยๆหรี่ลงเมื่อเห็น โซว์ ที่เดินไปทางรถคันเดียวกันที่เขาเพิ่งชม
” ไม่มีทาง ! “
โซว์ เอากุญแจรถออกมาแล้วปลดล็อคมันยืนยันข้อสงสัยของเดฟ
เดฟยังคงมองอย่างอึ้งๆไปที่รถแต่ โซว์ ก็พูดขึ้นมา – ” ธรรมดาน่า ขึ้นมาได้แล้ว ! “
เดฟเปิดประตูรถก่อนจะเข้าไปนั่ง
รถนี้มีกลิ่นหอมและทำให้เขารู้สึกสบายทันทีเมื่อเข้าไปนั่งแต่เขาก็ยังกังวลอยู่
” คาดเข็มขัด ” – โซว์พูดขึ้นก่อนจะเริ่มสตาร์ทรถ
ในตอนที่เดฟคาดเข็มขัด โซว์ ก็เร่งความเร็วจนหัวเขาติดกับเบาะ
โซว์ ขับรถราวกับมืออาชีพ
” พระเจ้า ! ช้าลงหน่อยสิเธอ ! ” – เดฟกรีดร้องออกมา
” อื้อ ! ” – โซว์ตอบกลับและยังเร่งเครื่องต่อ
เดฟมองรถที่เขาผ่านมาอย่างรวดเร็วพร้อมสีหน้าที่เริ่มแหย
” พระเจ้า ! เร็วเกินกฎหมายแล้ว ! เธอรู้มั้ยเนี้ย ! ? ” – ใจของเดฟเต้นรัวพร้อมกับที่โซว์เพิ่มเสียงเพลงให้เต็มสุดและทำราวกับไม่ได้ยินคำพูดเขา
เพลงที่เล่นอยู่นี้เป็นเพลงของวงร็อคดังเมื่อหลายสิบปีก่อน มันเป็นเพลงที่ดีถ้าไม่ใช่เพราะรถที่ โซว์ปาดไปมาอยู่นี่ล่ะนะ
สิ่งที่ทำให้เดฟหงุดหงิดมากที่สุดคือตอนที่ โซว์ ติดไฟแดงและเริ่มตะโกนด่าคนอื่นตรงหน้าโดยด่าพวกนั้นว่าให้ขับให้เร็วกว่านี้หรือว่าได้ใบขับขี่มาจากไหน
ครั้งหนึ่งพวกเขาโดนตำรวจเรียกเข้า ตอนที่เขาเตือน โซว์ เขาก็ได้ส่งใบสั่งให้กับเธอ
เธอรับมันมาแล้วเปิดช่องรถเอาใบสั่งนั้นใส่เข้าไปโดยช่องนั้นมีใบสั่งอีกหลายสิบใบแล่บออกมา
เดฟอึ้งและมองไปที่ใบสั่งกองนั้น
” เธอยังมีใบขับขี่อยู่ได้ไง ? “
” ความลับ ! ” – เธอพูดพร้อมกับยิ้มออกมาก่อนจะเร่งความเร็วรถขึ้น
หลังจากโดนทรมานไม่กี่นาทีในที่สุดเธอก็ได้มาจอดรถใกล้ๆห้างที่ซึ่งตอนนั้นเดฟรู้สึกทั้งมึนหัวและอยากอ้วก
” ไม่ดีเลย ! ” – เขาพูดขึ้นแล้วค่อยๆตะกายลงจากรถ
โซว์ลงจากรถและพูดกับเขา – ” ในที่สุดก็มาถึง ไปเถอะ ฉันรู้จักร้านดีๆ ! “
เดฟเดินตามเธอเข้าไปในห้าง
มีร้านหลายแบรนด์ที่เปิดอยู่ด้านในและเดฟก็ได้แต่มองราคาของเสื้อผ้าพวกนั้นด้วยความอึ้ง ส่วนโซว์จะเข้าไปทุกๆร้านและเดินดูรอบๆ
หน้าของเดฟแดงขึ้นมาและหยุดที่หน้าร้านหนึ่งแต่เขาก็ถูกโซว์ดึงเข้าไปในร้านอยู่ดี
โซว์มองไปที่ของในร้านด้วยความตื่นเต้นและยังมีหยิบมาลองด้วยและเมื่อเดฟถูกทิ้งไว้คนเดียว เขาได้มองไปรอบๆและตอนนี้ก็ต้องหน้าซีดเผือดไป
” เหี้ย ! ราคาของพวกนี้มากกว่าเงินเดือนงานเก่าของฉันตั้งสองเท่า ! “
หลังจากนั้นสักพักในที่สุดโซว์ก็ออกจากห้องลองชุดด้วยรอยยิ้มพอใจ
” เธอดูสนุกดีนะ ” – เดฟพูดขึ้น
” มาช็อปปิ้งก็ต้องสนุกอยู่แล้วสิ ” – เธอตอบกลับ
‘ ไม่ใช่สำหรับฉันที่ต้องมาเดินตามเธอหรอก ‘ เดฟไม่ได้บอกความคิดตัวเองออกไป
” อะไร นายดูอึ้งนิดๆนะ อยากเห็นหรือไงว่าฉันซื้ออะไรมา ? ” – โซว์พูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ
” ใช่ เอ่อ ฉันไม่ถึงไม่…”
โซว์หัวเราะและพูดกับเดฟ – ” เอาล่ะ ฉันได้ของที่ฉันต้องการแล้ว ตอนนี้ไปดูของสำหรับนายกัน ! “
” ของที่นี่แพงเกินไป ฉันซื้ออย่างอื่นที่ถูกกว่านี่ที่อื่นได้ ! ” – เดฟพูดขึ้น
” ไม่ ! นายต้องได้ของที่ดีที่สุด ปกติฉันรู้ว่าคนจะหล่อได้ก็ต้องแต่งตัวและตัดผมดีๆ “
” ตามใจเธอเลยเจ้าหญิง ” – เดฟพูดพร้อมส่ายหน้า
ยังไงซะเธอก็เป็นเจ้าหญิงที่ซื้อของที่มีค่ามากว่าเงินเดือนเดฟได้ตามใจอยาก ส่วนเขานั้นต้องหาแต่เสื้อผ้าราคาถูก
เมื่อมาถึงร้านของผู้ชาย ลูกค้าหลายคนก็มองมาที่ทั้งสองที่เพิ่งเข้ามาในร้านและถึงกับแสดงสีหน้าแปลกๆออกมา
ยังไงซะคนสวยก็ไม่เหมาะกับขอทานอย่างเขา
ผู้ชายที่หล่อเหลาคนหนึ่งถึงกับเข้ามาหาเพื่อจะคุยกับ โซว์ แต่สุดท้ายก็ต้องโดนเทด้วยการที่เธอเดินไปกับเดฟและหยิบเอาเสื้อผ้ามาให้เดฟลอง
เดฟเริ่มแต่งตัวและต้องได้รับคำติชมจากโซว์ที่รอให้เขาลองชุดอยู่
” ดูหรูไป ! “
” ธรรมดาไป ! “
” ฮิปปี้ ! “
” ไม่ ! “
” ม่ายยยย ! “
และยังเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆจนสุดท้ายก็จบที่เสื้อยืดและกางเกงยีนส์ที่เหมาะกับรูปร่างเขา
โซว์หยิบเสื้อผ้าเก่าเดฟมาและค้นไปตามกระเป๋า
เดฟคิ้วขมวดกับท่าทีของเธอ จากนั้นเธอก็หยิบเอากระเป๋าตัวกับโทรศัพท์เขาออกมาและส่งมันให้กับเดฟ
เธอเอาเสื้อผ้าเก่าโยนทิ้งถังขยะที่อยู่ข้าๆ
” ทำไมถึงทำแบบนั้น ? พวกมันยังใส่ได้อยู่ ! ” – เขาพูดขึ้นเพราะมันเป็นกางเกงยีนส์และเสื้อตัวโปรดของเขา
” ไม่ ! พวกนี้เป็นของเก่าที่นายไม่ต้องการมันอีกต่อไป บ้าเอ้ย นายควรจะเอาเสื้อผ้าชุดอื่นทิ้งไปด้วย ! “
โซว์ เดินไปที่แคชเชียร์โดยมีเดฟเดินตามไปติดๆ
ในตอนที่เขาเข้าไปถึง เขาได้เปิดกระเป๋าตังและหยิบเอาแบงค์ร้อยออกมาจ่ายเงินที่เขาซื้อ
เพราะเขาเห็นราคาเสื้อผ้าแล้ว เขาจึงรู้ว่าในใจเขากำลังเลือดไหลกับราคาเสื้อและกางเกงที่เขากำลังใส่อยู่
โซว์จับมือเดฟเอาไว้แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม
” ฉันจ่ายเอง ! “
” แต่มันแพงเกินไป ! ฉันมีเงินพอซื้อ เธอไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้ Lone ” – เดฟพูดขึ้น
” เรียกฉันว่าโซว์ก็ได้ตอนที่เราอยู่นอกเกมและไม่ ! ครั้งนี้นายไม่ต้องจ่าย ! “- เธอพูดแล้วเอาบัตรเครดิตของเธอรูด
” ฉันอยากซื้อของทั้งหมดที่เราลองที่ห้องแต่งตัวด้วย “
ทั้งหมด ?
” ไม่ใช่ว่าเธอไม่ชอบมันหรือไง ? ทำไมถึงซื้อล่ะ ? “
” พวกมันอาจจะได้ใช้ในโอกาสอื่นแต่ตอนนี้ชุดนี้น่ะดีที่สุด เรายังต้องไปที่อื่นอีก “
หลังจากที่จ่ายเงินค่าของแล้วโซว์ก็ได้พาเดฟไปที่ร้านตัดผมที่ใกล้ที่สุดในห้าง
” เฮ้ แดนนี่ ! ” – โซว์ เรียกชายหนุ่มที่มีรสนิยมเรื่องเสื้อผ้าแปลกๆที่อยู่ในร้าน เขาผมยาวและใส่กางเกงรัดๆ
” เฮ้ ที่รัก ! ” – ช่างตัดผมพูดด้วยเสียงสูงๆ
” โอ้พระเจ้า…”
” นี่ใคร ? คนของเธอ ? เอิ่ม เขาไม่ได้ดูอวบเกินไปนะแต่ผมนั่นมันอะไรกัน ? ! นี่มันไม่ให้เกียรติกันเลย ! ” – ชายหนุ่มพูดเน้นคำ
โซว์ ยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น – ” ตัดผมดีๆให้เขาหน่อย เอาแบบไม่แฟชั่นเกินไปนะ ถ้านายรู้ว่าฉันจะสื่ออะไร ” – โซว์พูดขึ้นก่อนจะไปนั่งรอเดฟพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ออกมาจัดการพิมพ์ด้วยท่าทีหงุดหงิด
” ตอนนี้เราจะทำอะไรกับนายดีนะ ” – ชายหนุ่มพูดด้วยรอยยิ้มพร้อมกับสับกรรไกรทองในมือไปมา
เดฟได้แต่กลืนน้ำลายอึกใหญ่เพื่อขอความเมตตาจากช่างตัดผม
YOU MAY ALSO LIKE
๓าตั้ม
ลากไปไม่ดูสังขารเดฟเลยนะลูก