Rise of The Undead Legion - ตอนที่ 197

Chapter 197 : AI บัดซบ

เดฟ ตกลงมาในน้ำวนซ้ำแล้วซ้ำเล่าก่อนที่จะปรากฏตัวขึ้นที่ Moria มีแจ้งเตือนมากมายโผล่มาที่หน้าจอของเขา

เดฟ ยังคงช็อก ความคิดของเขายังตามไม่ทันว่าเกิดอะไรขึ้นตะกี้ ดินแดนอันเดต….ทุกอย่างที่เขาพยายามทำมานั้นหายไปแล้ว เขาไม่อาจจะใจเย็นอยู่ได้พร้อมกับความคิดมากมายที่ตีกันในหัว

ความหวังเล็กๆที่เขาคาดหวังว่าทุกอย่างที่เขาฝันมานั้นได้หลุดลอยจากมือเขาไปแต่แจ้งเตือนสีฟ้าที่โผล่มาตรงหน้าเขาได้สลัดเขาออกจากความสิ้นหวัง

เขาค่อยๆขยับช้าๆกดลงไปที่อ่านที่แจ้งเตือนนั้น

***

ประกาศ !

คุณอยู่ในพื้นที่เลเวลสูงของ Conquest มันไม่มีบันทึกตัวตนของคุณในพื้นที่นี้ ตัวละครของคุณได้ถูกดึงออกจากโลกใต้ดินและเหตุการณ์นี้อาจจะเป็นการฝ่าฝืนข้อตกลงของเกม

***

ประกาศจากเซิฟเวอร์ !

ดินแดนอันเดตนั้นได้พ่ายแพ้ไปแล้วจากเหตุการณ์การบุกโจมตีดินแดนอันเดต

อันเดตได้ถูกลบออกจากเกม !

ส่วนขยายของอันเดตนั้นไม่อาจจะเข้าถึงได้โดยผู้เล่นได้

ผู้เล่นจะยังเข้าไปยังโลกใต้ดินได้ถ้าพวกเขาเปิดประตูลับที่กระจายตัวอยู่ในเกมได้

***

ประกาศจากเซิฟเวอร์ !

ดินแดนอันเดตนั้นได้พ่ายแพ้ไปแล้วจากเหตุการณ์การบุกโจมตีดินแดนอันเดต

ส่วนขยายอันเดตได้จบลง ตัวละคร, เควส, ระบบและองค์กรทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับอันเดตนั้นถูกลบทิ้งและไม่อาจจะใช้งานได้อีก

พิกัดของเมืองอันเดต, Red Fortress และ Undead Frontier ถูกลบจากบันทึกของคุณ

คุณไม่อาจจะชุบชีวิตอันเดตของคุณได้

คุณได้เสียความเป็นเจ้าของดินแดนไป

คุณได้เสียความสามารถในการเข้าออกโลกใต้ดิน

คะแนนทั้งหมดของคุณถูกลบ

ผลประโยชน์ทั้งหมดกับการเล่นเป็นตัวละครอันเดตได้ถูกลบทิ้ง

คุณได้รับ : xp 1,500,000 กับผลงานในการโจมตีดินแดนอันเดต

***

ประกาศ !

คุณล้มเหลวในการทำเควสสืบทอดคลาส S !

สำหรับความพยายามที่มาไกลถึงขนาดนี้คุณจะได้รับรางวัล xp 3,000,000 หน่วย

***

เดฟ ไล่อ่านแจ้งเตือนพร้อมกับตัวละครอันเดตของเขาที่เปลี่ยนเป็นคนปกติ

เขาอยู่ในความสับสน ทุกอย่างที่เขาพยายามทำมากลับหายไปตรงหน้า

เดฟ รู้สึกว่ามือของเขาเจ็บๆขึ้นมา เขามองไปและพบว่าแหวนนั้นเปล่งแสงออกมาเล็กน้อย ทุกส่วนของตัวละครของเขาคือมนุษย์ยกเว้นแค่นิ้วที่ใส่แหวนทองหัวกะโหลกอยู่ แหวนนั้นยังคงเป็นแหวนของอันเดต

มีแจ้งเตือนสีแดงโผล่มาตรงหน้า เดฟ

***

ประกาศต่อผู้เล่น !

พบความผิดปกติในบัญชีผู้ใช้ขอคุณ คุณจะถูกตัดจากระบบและแบนเป็นเวลา 24 ชม.รึจนกว่าบันทึกนั้นจะได้รับการยืนยันจากทีมงาน

เตือนว่าหากพบการโกงคุณจะถูกแบนไปตลอด !

***

” เหี้ยอะไรวะ ? ! ” – สิ่งที่เขาทำได้ก็มีแค่กรีดร้องก่อนที่จะหายตัวออกไปจากเกม

ในอีกด้านหนึ่ง :

ทีมงานคนหนึ่งยืนอยู่ใกล้ๆกับหัวหน้าของตนที่ทำการทุบคีย์บอร์ดของตัวเอง ทีมงานคนอื่นๆทำท่าว่าไม่ได้เห็นรึไม่ได้ยินเหตุการณ์นี้ หัวหน้าตะโกนบางอย่างออกมาในห้องเรื่องชีวิตในการทำงานที่พังลงและคงต้องไปหางานอย่างอื่นทำถ้าพวกเขาแก้ไขเรื่องนี้ไม่ได้

เมื่อหัวหน้าอธิบายแบบนั้นออกมาเขาก็ตกอยู่ในความช็อก สิ่งที่เกิดขึ้นในเกมต่อหน้าเขาและเพื่อนนั้นเขาไม่รู้เรื่องเลย มันไม่ได้มีแจ้งเตือนจากเกมเลยแม้แต่น้อย ไม่มีอะไรบอกพวกเขาเลยว่าจะมีเรื่องใหญ่ที่เปลี่ยนแปลงเหตุการณ์เกิดขึ้น

เขานั่งไล่ดูโค้ดของตัวเกมแล้วคิ้วขมวดหนักขึ้นไปอีกตอนที่อ่านโค้ดนั้นดีๆ

เขาได้ทำการเช็คบันทึกเกมด้วยความหงุดหงิด หน้าผากของเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อและนิ้วมือที่สั่น เขาไม่ชอบตอนที่โดนตะคอกใส่แต่นี่มันเป็นเรื่องใหญ่จริงๆ งานของพวกเขาขึ้นอยู่กับมัน

” ไฟล์หายไปไหน ? ! “- เขาตะโกนขึ้นจนทำให้คนรอบๆต้องสะดุ้งอีกครั้ง

หัวหน้าไม่ได้ตอบเกือบนาทีก่อนที่เขาจะทำการค้นหาต่อ สุดท้ายหัวหน้าก็ได้ตอบกลับมา – ” จากเวลาในบันทึกแล้วมันยังอยู่ ฉันคงบอกได้แค่ว่าบันทึกหายไปโคตรเยอะ แม้แต่ส่วนสำรองก็หายไปด้วยแต่นั่นมันเป็นไปไม่ได้ ! ฉะ-ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นแบบนี้ได้ยังไงรึมันหายไปไหน…”

บันทึกของเกมนั้นถูกใช้ไว้เพื่อตรวจสอบพฤติกรรมของผู้เล่นและสำหรับอีเวนต์ต่างๆ การที่บอกว่าบันทึกนั้นหายไปนั้นเหมือนกับบอกคนเก็บภาษีว่าหมากินสมุดบัญชีไปและนั่นคงยากที่จะเชื่อได้

ทีมงานคนหนึ่งอยู่ๆก็หยุดพิม

” โอ้ เชี้ยละ มันเป็น Alfred มันต้องเป็นแบบนั้นแน่ ” – ทีมงานนั้นพูดขึ้นช้าๆ

” ไอ้ AI นั่นน่ะนะ ? ! ทำไมนายถึงได้พูดแบบนั้นออกมา ? “

” ไม่มีใครลบบันทึกได้แต่ Alfred ทำได้ บางทีอาจจะเปลี่ยนแปลงมันรึซ่อนมันจากเรา บางทีข้อมูลอาจจะอยู่ในเซิฟเวอร์แต่เราไม่รู้ว่ามันอยู่ไหนรึจะค้นหายังไง มันคงเหมือนกับงมเข็มในมหาสมุทร “

หน้าของหัวหน้าแดงกล่ำขึ้นมา

” ไอ้ AI นั่น ! ไอ้ห่า AI ที่ใส่ชุดทักซิโด้ตลกๆนั่น “

คนอื่นๆต่างก็ทำท่าว่าสนใจงานตรงหน้าของตัวเอง พวกเขาไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองหัวหน้าที่หงุดหงิดแบบนี้

” เรียกประชุมด่วน ฉันอยากหาAI มาเปลี่ยน ! 10 ปีกับการทำงานแต่กลับเสียเปล่า ! ไอ้ห่านั่นทำให้โลกทั้งใบของฉันพัง ! ซึ่งมันก็คืองานทั้งหมดในชีวิตของฉัน ! และถ้าฉันเสียงานไป ฉันมั่นใจว่าพวกนายเองก็ต้องโดนด้วย พวกนายทุกคน ! ” – หัวหน้าตะโกนขึ้นมา

” แต่หัวหน้า แล้วเราจะทำยังไงกับสถานการณ์ในเกมตอนนี้กับส่วนอันเดตกับเควสยังคงดำเนินการอยู่ ? “

หัวหน้าไหล่ทรุดลงไปพร้อมกับความโกรธที่เหมือนจะหายไปทันที เขารีบมองลงไปที่จอ หน้าของเขาเหมือนกับศิลปินที่เพิ่งรู้ว่างานที่ตัวเองรักโดนทำลายรึโดนขโมยไป ผลงานชิ้นเอกที่เกิดขึ้นมาจากความพยายามนับสิบปี

“บ้าเอ้ย ฉันไม่รู้ว่ะ ” – เขาพูดขึ้นมาเบาๆ จากนั้นเขาก็พูดดังขึ้นให้ทั้งห้องได้ยิน – ” โทษทีที่ฉันอารมณ์เสียไปนะทุกคน ” – เขาบอกกับทีมงานต่อ – ” อย่างแรกเราต้องหาบันทึกพวกนั้น ถ้าไม่เจอ…ค่อยว่ากัน ฉันจะบอกหัวหน้าคนอื่นต่อ พวกนั้นคงคลั่งตอนที่พบว่าทุกอย่างนั้นเกี่ยวข้องกับอันเดตได้ถูกลบทิ้งไปด้วย เรียกฉันทันทีถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ไม่งั้นฉันจะเรียกพวกนายเข้าพบแน่ “

ทีมงานต่างก็พาหันกลับแยกย้ายไปทำงานตัวเองกลัวว่าจะเหมือนกับตะกี้ที่เพิ่งมีพายุลูกใหญ่ก่อตัวขึ้นในห้อง