Rise of The Undead Legion - ตอนที่ 210

Chapter 210 : สวัสดี

เดฟ เดินออกมาจากห้องด้วยหลังที่ค่อมราวกับโดนเตะเข้าที่ไข่ หน้าของเขาซีด เขาใส่ผ้าเช็ดตัวและยังมีมาร์คหน้าอยู่

” ดูสิ แชมป์ของเรารอดจาก ออลก้า มาได้ ! จัสมินท เอาเครื่องดื่มให้เขาหน่อย ” – ชายขนดกบอกกับสาวผมบลอนด์ที่กำลังดูแลพวกเขาอยู่

” ได้ คุณรัสเตอร์ นั่งตรงนี้เลย ” – จัสมิน พูดขึ้น

เดฟ นั่งลงไปยังที่นั่งที่ว่าง

” น่ากลัวจริงๆ ” – เดฟ บ่นออกมา

” อย่าคิดเรื่องความเจ็บ เด็กน้อย นายจะรู้สึกดีขึ้นเอง ออลก้า อาจจะไม่สวยแต่เธอมีมือวิเศษ ไม่งั้นแล้วเธอคงถูกยิงมาตั้งนานแล้ว “

” วิเศษ ? ฉันคิดว่าเธอมีดีแค่ค่าแรง “

” ฮาฮา นายเล่นเกม Conquest ด้วยเหรอ ” – ชายขนดกพูดขึ้น

” ใช่ มันเป็นเกมที่ดี ” – เดฟ ตอบกลับ

” เราเองก็เล่นด้วย เราอยู่ในกิลด์ที่ชื่อ Kick Back and Relax ฮี่ฮี่ “- ชายคนเพิ่มพูดแล้วผายมือไปที่เพื่อน

พวกนั้นต่างก็หัวเราะ เดฟ คุยกับคนพวกนั้นเพื่อลืมความเจ็บของเขาไป

สาวผมบลอนด์กลับมาพร้อมกับวางเครื่องดื่มไว้ที่โต๊ะของ เดฟ

” นี่อะไร ? “

” ชาส้ม “

เดฟ ยักไหล่แล้วดื่มมัน พวกเขายังคงคุยกันและนั่งพักกันอยู่ในห้อง เดฟ เริ่มรู้สึกผ่อนคลายและสบายขึ้นมา ความเจ็บที่ ออลก้า ทำค่อยๆกลายเป็นความรู้สึกพอใจแทน

สักพัก จัสมิน ก็กลับมาบอกกกับ เดฟ – ” คุณซิลวาน่า เสร็จแล้วและบอกให้ฉันมาแจ้งคุณว่าเธอรอคุณอยู่ “

” เอาล่ะ ได้เวลาไปแล้ว “

เดฟ กลับไปที่ห้องเปลี่ยนเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า

” บ้าเอ้ย มันเจ็บชะมัด…” – เขาบ่นออกมาในตอนที่ใส่เสื้อผ้า

เดฟ เดินออกมาและพบ โซว์ ที่รออยู่พร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า

” สปาเป็นไงบ้าง “

” อะไรที่ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป โซว์ “- เดฟ พูดขึ้น

” ไม่เอาน่า ฉันว่านายชอบ “

” ไม่ ฉันไม่ได้ชอบ มันเจ็บไปทั่วทุกที่เลย ! “

” แต่ตอนนี้นายรู้สึกยังไง ? ” – โซว์ ถาม

” ดีกว่าแต่ก่อนแต่เอาจริงๆมันก็แย่ เธอหาคนดีกว่านี้ไม่ได้รึไง ? “

” เฮ้ ออลก้า ! ” – โซว์ พูดขึ้นแล้วมองผ่านไหล่ เดฟ ไป

เดฟ สะดุ้งด้วยความกลัว เขาหันกลับไปแต่ก็ไม่พบใคร

เขาได้ยินเสียงหัวเราะและหันกลับมา เขามองไปที่ โซว์ – “ฉันจะเอาคืนแน่ ! “

” ไม่เอาน่าแค่แกล้งเล่นนิดหน่อย ฮาฮา ! ไปกันเถอะ นายยังต้องไปตัดผมอีก ! “

เดฟ เดินตาม โซว์ ไปที่ร้านตัดผม

หลังจากที่ตัดผมเสร็จเธอก็นำเขาไปที่อื่นต่อ

” โซว์ เราต้องหาอะไรกินแล้ว ! “

” ได้ ! งั้นไปกินสเต็ก ! มีร้านดีๆอยู่ใกล้ๆ “

จากนั้นพวกเขาก็ไปที่ร้านอาหาร

” นายอยากกินอะไร ? “

เดฟ เปิดเมนูดูผ่านๆและต้องเบิกตากว้าง

โซว์ เห็นท่าทีของ เดฟ จึงได้หัวเราะออกมา”

” เอาเนื้อโกเบ A5 มีเดียมแรร์สองชิ้นและไวน์ขวดหนึ่ง “

” ชาโต้ลาตูร์ ? “

” ใช่ เอาอันเก่าๆหน่อย “

” เลือกได้ดี ” – ผู้จัดการพูดขึ้น

“นายเป็นอะไร นายทำอย่างกับเห็นผี ” – โซว์ ถาม

” 5,000 สำหรับสเต็กชิ้นหนึ่ง พวกนั้นเอาอะไรเลี้ยงวัวกัน ? “

โซว์ หัวเราะออกมา – ” ร้านนี้เอาแต่ของที่ดีที่สุดมา วัวน่ะกินหญ้า เนื้อ A5 ถึงได้อร่อยไง “

พวกเขาคุยกันในระหว่างที่รออาหาร บริกรเดินเข้ามาพร้อมกับวางอาหารลงที่โต๊ะ บริการอีกคนได้นำไวน์เข้ามาให้

โซว์ พุ่งเข้าไปใส่เนื้อก่อนจะจัดการมันราวกับสัตว์ที่หิวโซ

เดฟ ถึงกับหัวเราะออกมา – ” ฉันคิดว่าเธอจะเป็นพวกชอบกินสลัดซะอีก “

” ฉันไม่ใช่กระต่าย ฉันชอบเนื้อ “

หลังจากที่กินเสร็จพวกเขาก็กินของหวานและกาแฟกันต่อ

” อ่ะ ฉันอิ่มแล้ว ! นี่กี่โมงแล้ว ? “

เดฟ เช็คโทรศัพท์ก่อนจะตอบกลับ – ” เกือบบ่ายสามแล้ว “

” ได้เวลากลับไปที่ร้านแล้ว ชุดของนายน่าจะพร้อมแล้ว “

โซว์ จ่ายเงินก่อนที่พวกเขาจะเดินกลับไปที่ร้านเสื้อผ้า

วินเซนโซ่ ออกมาพบพวกเขา

” ฉันเพิ่งทำกางเกงกับเสื้อเสร็จ ลองใส่ดูสิ “

เดฟ ใส่ทุกอย่างทั้งเสื้อ, แจ็คเก็ต, กางเกง, รองเท้า, เนคไทและเครื่องประดับ

” นายดูดีนิ ! ” – โซว์ ชมขึ้น

เดฟ มองตัวเองในกระจกและรู้สึกประทับใจ

” กลับบ้านกันเถอะ ” – โซว์ เร่ง

” ไม่ใช่เธอบอกว่ากินข้าวตอนหกโมงรึไง ?”

” ใช่ พ่อยังไม่ถึงบ้าน เราไปรอที่นั่นจนกว่าเขาจะกลับมาก็ได้”

” แล้วแม่เธอล่ะ ? “

” เรื่องมันยาว ” – โซว์ พูดด้วยท่าทีสลด

เดฟ ไม่ได้ถามอะไรต่อ

โซว์ ขับรถกลับไปในตึกที่แมนฮัตตัน พวกเขาลงจากรถก่อนที่ โซว์ จะโยนกุญแจให้กับพนักงาน

พวกเขาเดินผ่านประตูหน้าเข้าไปและขึ้นลิฟต์ไปที่เพนต์เฮาส์

โซว์ แปะมือที่ตัวแสกนและประตูก็ได้เปิดออก

” นี่บ้านฉัน ” – โซว์ พูดขึ้น

เดฟ เดินตาม โซว์ เข้าไปในห้องนั่งเล่นที่มีสองโซฟาและโต๊ะหินอ่อน มีทีวีจอใหญ่ห้อยอยู่ที่กำแพง, มีเตาผิงแบบ 3 มิติด้านล่าง

” ตามสบาย เดฟ ไม่มีใครอยู่ที่นี่ พ่อฉันกับ ลุงแซม น่าจะกลับมาในเร็วๆนี้ ฉันจะไปเปลี่ยนชุด เดี๋ยวมานะ “

” ได้ “

โซว์ ทิ้ง เดฟ ไว้ในห้องนั่งเล่นเพียงลำพัง

เดฟ มองไปรอบๆพร้อมกับเอามือแนบชิดติดตัวเพราะกลัวว่าจะไปชนของเข้า เขานั่งลงไปที่โซฟาด้วยท่าทีอึดอัดและกระดิกเท้ากับพื้นรอให้ โซว์ กลับมา

‘อั๊ก ทำไมมันนานจัง’

เขาพิงไปที่โซฟาและรู้สึกว่ามีบางอย่างผลักที่หัวเขา เขาหันกลับไปมองและพบว่ามีปืนจ่อเขาอยู่

ชายสวมแจ็คเก็ตสีเทาดำยิ้มให้กับ เดฟ พร้อมกับปืนที่ชี้มาที่เขา

” สวัสดี แจ็คเก็ตสวยดีนิ “