Rise of The Undead Legion - ตอนที่ 233

Chapter 233 : ทรัพยากรที่ไม่ใช่คน

ทุกคนยกเว้นแค่ Perfect ต่างก็รออยู่ด้านนอกกระท่อมตอนที่ เดฟ ออกมา
“ เจออะไรดีๆมั้ย?”
เขาส่ายหน้าและโบกมือแทนคำตอบ
“ ไม่มีทองแม้แต่เหรียญเดียว ไอ้พวกหมูขี้เหนียวนี้ “ – Fortress บ่น
“ งั้นก็รอ Perfect “
“ เขาไปไหน ?” – Flanker ถามขึ้นมา
“ ออคหัวหน้าตัวสุดท้ายได้เขียนจดหมายตอนที่ Mercy ฆ่ามัน เขาเขียนบางอย่างเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตในถ้ำที่อยู่ใกล้ๆ ถ้าฉันเข้าใจข้อความได้ถูกต้อง เผ่าออคนี้เป็นแค่กลุ่มย่อย เผ่าหลักยังคงอยู่ที่อื่นสักที่ ผู้นำออคต้องส่งเผ่าเขี้ยวฉีกมาหาสิ่งมีชีวิตในถ้ำนั้น “
“ ทำไมออคถึงไม่ฆ่ามัน ถ้ามันกำลังจะตาย ?” – วาเนสซ่า ถาม
“ หัวหน้าเผ่าเขี้ยวฉีกได้ขอให้ผู้นำออคส่งกำลังเสริมมา ดังนั้นมันคงแข็งแกร่งเกินไปกว่าที่พวกออคเผ่าเขี้ยวฉีกจะจัดการได้ “
เคทลิน คิ้วขมวดแล้วถามออกมา – “ แล้วสิ่งที่ในถ้ำซึ่งทำให้ออคกลัวแต่นายก็อยากไปดู ? “
“ ทำไมจะไม่ล่ะ ? เรากำจัดออคได้แล้วและได้พิกัดของ Urburg มา เราเลเวลเพิ่มขึ้นแล้ว เสีย xp นิดหน่อยจะเป็นไรไป “
ราฟ ขัดขึ้นมา – “ เดฟ พูดถูก นี่คือเวลาที่ดีที่จะได้ลองของใหม่โดยเฉพาะกับการที่มีอันเดตผู้โด่งดังที่จะรับความเสียหายที่เกิดขึ้น ใช่มั้ย ?”
“ ใช่ ไม่ต้องกังวล ฉันดูแลนายเอง “ – เดฟ มองไปรอบๆและเห็นสายตาของ โซว์ ที่มองมาที่เขาแต่เธอก็รีบหลบสายตาทันที
ความตึงเครียดระหว่างทั้งสองคนเพิ่มขึ้นแต่ เดฟ ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะมาคืนดีกันตอนนี้  ใช่ เขาพูดกับเธอแรงแต่เธอก็ต้องรับฟังความจริง
“ เจอถ้ำแล้ว “ – Perfect พูดขึ้น
“ นายอยู่ไหน ?” – เดฟ ถาม
“ ฉันทำเครื่องหมายไว้บนแผนที่แล้ว มันค่อนข้างน่าขนลุก มันราวกับเป็นรังอีกายักษ์ “
เดฟ ไม่เข้าใจที่อีกฝ่ายจะพูดจึงไม่ได้สนใจ  เขาเช็คแผนที่และพบว่ามันอยู่ไม่ไกลนัก ใช้เวลาแค่ 1-2 นาทีก็ไปถึงที่นั่นได้
พวกเขามุ่งหน้าไปตามที่หมายโดยเดินทะลุจากหมู่บ้านเข้าไปในป่า  ต้นไม้เริ่มเบาบางลงเมื่อพวกเขาเข้าใกล้ที่หมายและ เดฟ ก็ได้เห็นขนสีดำที่ยาวพอๆกับแขนที่พื้น  จากนั้นก็พบอีกเส้น  ในตอนที่เดินหน้าไปยังที่หมายนั้นขนนกที่พื้นก็เริ่มมากขึ้นเรือ่ยๆ
“ หือ งั้นนี่ก็เป็นสิ่งที่เขาพูดถึงเมื่อตะกี้  บางคนมาฆ่าอีกาที่นี่ “ – Flanker พูดขึ้น
“ มันไม่ใช่ขนนก “ – เดฟ พูดขึ้นแล้วเปิดช่องเก็บของ ไอเท็มที่เขามองอยู่นั้นกำลังส่องแสงออกมา
***
[Feather of the Fallen] (ไอเท็มเควส)
โบสถ์ศักดิ์สิทธิ์ได้ทำการค้นหาเทวดาตกสวรรค์ Naethiel  การหา Neathiel เจอเป็นคนแรกจะเป็นการเปลี่ยนโชคชะตาของทั้งคู่
ขนนกนี้จะส่องแสงเมื่อมีเทวดาอยู่ใกล้
***
“ ไอ้ห่าเทวดานั่นอยู่ที่นี่ “ – เดฟ ตะคอกออกมา
“ ใคร ? “ – ราฟ ถาม
“ คนที่ต้องรับผิดชอบกับการหายไปของอันเดต ดูเหมือนว่าโชคจะเข้าข้างฉัน ฉันล่ะอยากเอาดาบแทงตูดมันชะมัด ! “ – เดฟ พุ่งออกไป
“ เพื่อน อันเดตหงุดหงิดแล้ว ! “ – Flanker กระซิบกับ Fortress แล้วตาม เดฟ ไป
Spike ยืนอยู่ห่างจากทางเข้าถ้ำไม่กี่เมตร พื้นดินนั้นเต็มไปด้วยขนสีดำ
“ ฉันดีใจที่ได้เจอพวกนาย “- Perfect พูดขึ้น  เขาได้เล่นกับ Spiker เพื่อลดความอึดอัด  เสียงร้องได้ดังก้องออกมาจากถ้ำซึ่งเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและราวกับวิญญาณถูกฉีกกระชาก  คนอื่นๆต่างก็ตัวสั่นเมื่อได้ยินเสียงนั้นแต่ เดฟ ไม่ได้หวั่นไหวเลย เขาแค่ก้าวเข้าไปในถ้ำเท่านั้น
“  เดฟ นายจะทำออะไร ? “ – Perfect ถาม
“ ฉันมีหนี้ต้องไปเอาคืน “ – เดฟ พูดขึ้นแล้วเข้าไปในถ้ำ
คนที่เหลือมองหน้ากันด้วยความสับสนแล้วเดินตาม เดฟ ไป
ถ้ำนี้มืด, ชื้นและหนาวเย็นแต่ เดฟ ไม่ได้ลังเล  เขาเดินลึกเข้าไปเรื่อยๆ
***
คุณได้เข้ามายังพื้นที่ส่วนตัว
***
“ อะไรอีก ?” – เดฟ  สงสัย
มีเสียงร้องอีกเสียงดังขึ้นมาจากในถ้ำ
เดฟ เดินหน้าต่อพร้อมกับขนที่เปล่งแสงในมือ
“ Stroke เราติด “ – Perfect พูดขึ้นมาในช่องแชท
“ นายหมายความว่าไงที่ติด ? “
“ มันมีกำแพงที่เราไปหานายไม่ได้ “ – Perfect พูดขึ้น
“ ฉันคิดว่ามันเกี่ยวกับเควส รอตรงนั้นจนกว่าฉันจะเสร็จ “ – เดฟ พูดขึ้น
เดฟ เดินหน้าต่อไปตามถ้ำ เขารู้สึกได้ถึงบางอย่างนุ่มๆที่เท้า  เมื่อเอาขนแสงส่องลงไปที่พื้นนั้นเขาก็พบขนสีดำมากมายราวกับพื้นปูด้วยขนสีดำเหล่านี้
เดฟ เดินหน้าต่อจนไปถึงปลายถ้ำ
เทวดานั่งหันหลังพิงกำแพงถ้ำในอีกด้านของห้อง
แผลทั่วตัวของเขามีเลือดสีดำไหลออกมา  ปีกของเทวดาครั้งหนึ่งเคยเป็นสีรุ้งแต่ตอนนี้กลับดำสนิท  มันมีร่องรอยสีสันอยู่เพียงเล็กน้อย
ตอนนั้น  เดฟ ได้เห็นขนสีรุ้งได้ร่วงออกมาจากปีก  ตอนที่ขนนั้นหล่นถึงพื้นเทวดาก็ได้กรีดร้องอกมาและฉีกขนสีดำออกมาจากปีกปฏิเสธการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้  เขาหวังว่าจะมีขนสีรุ้งงอกออกมาแทนขนสีดำเหล่านี้แต่มันกลับมีแต่ขนสีดำที่เพิ่มขึ้นมาอีก  เขากรีดร้องขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับเล็บที่จิกลงไปทำให้แผลนั้นมีเลือดไหลออกมาเพิ่ม  เดฟ ก้าวเข้าไปในห้องพร้อมกับเทวดาที่เงยหน้าขึ้นมา
“ ออกจากที่นี่ไปซะ ! “ – เทวดากรีดร้องออกมาใส่ เดฟ
เดฟ ไม่ได้สนใจและเดินหน้าต่อ
จากนั้นเขาก็ได้ตรวจสอบเทวดาดู
***
[Archangel Naethiel](ร่วงหล่น)
เลเวล : 680
HP : 1/???
ลดดาเมจ : ???
ดูดซับเวทย์ : ???
สกิล : ???
คำอธิบาย : ผู้ส่งข้อความของ Demiurge และเคยเป็นเทวดาที่แข็งแกร่งซึ่งโดนหลอกให้ร่วมมือกับปิศาจ หลังจากที่สัมผัสกับคำสาปของอันเดต เทวดาก็ได้เสียความบริสุทธิ์ในการรับใช้ Demiurge ไปและค่อยๆตกต่ำลงมา
***
“ จำฉันได้มั้ย ไอ้เฮงซวย ? “ – เดฟ พูดขึ้นพร้อมกับชักดาบ
เทวดาไม่ได้สนใจ – “ ฉันบอกให้ออกไป ! “ – Naethiel ได้ฟาดมือลงไปที่หินจนทำให้มันแตกและเกิดหอกแสงขึ้นมาในมือ
เทวดานั้นเหลือเลือดแค่ 1 แต่มันไม่ได้หมายความว่าเขาจะฆ่า เดฟ ไม่ได้   เดฟ ยังคงเดินหน้าเข้าหาอีกฝ่าย
“ นายหาเรื่องเอง “ – เดฟ พูดขึ้น
“ นายเป็นใครถึงได้มาตัดสินฉัน ? “
“ นายอาจจะจำไม่ได้แต่นายเกือบจะฆ่าฉันตอนที่บุกดินแดนอันเดต  ใช่ ฉันคือคนที่อยู่ข้างๆราชาอันเดตไงล่ะ “
“ โกหก มันไม่มีมนุษย์คนไหนที่นั่น มันมีแต่อันเดตสกปรก ! “
เดฟ ไม่ได้คิดจะอธิบายให้อีกฝ่ายฟัง สำหรับ เดฟ แล้วเทวดานี้คือก้อน xp และไอเท็มจำนวนมาก  เดฟ ไม่ได้จะยืดเยื้อแบบในหนังหลายๆเรื่อง เขายกดาบขึ้นมาเพื่อฆ่าอีกฝ่าย
มีขนอีกอันทีร่วงลงมาจากปีกพร้อมกับเทวดาที่กรีดร้องขึ้นมาอีกครั้ง
เดฟ ยืนอยู่ตรงหน้าเทวดา  เขาสามารถฆ่าอีกฝ่ายได้ง่ายๆด้วยการใช้ {Aura} แต่เขาต้องการยืนยันบางอย่างก่อน
เดฟ ชี้ดาบไปที่เทวดาและพูดขึ้นมา – “ บอกฉันมา มันเกิดอะไรขึ้นตอนที่เทวดากลายเป็นพวกร่วงหล่น ?”
เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมาจากด้านหลัง – “ เทวดาจะไม่ได้เกี่ยวข้องกับสวรรค์อีกซึ่งหมายความว่า…..” – เดฟ หันกลับไปมองและพบเทพอันเดตโบกมือชี้ลงไปด้านล่าง “ …. ด้านล่างนั่น “
“ ฉันคิดไว้แล้วว่านายต้องโผล่มา “ – เดฟ พูดขึ้น
“ ใช่ ใช่ ฉันรู้ มันดีที่ได้เจอฉัน “ – เทพอันเดตหันกลับมามองที่เทวดา – “ รับใช้ฉัน Naethiel “
“ ไอ้สกปรก ฉันรับใช้แต่ท่าน Demiurge “ – เทวดาวคำรามกลับ
“ คำว่าท่านของแกน่ะทำให้แกอยู่ในสภาพนี้ รับใช้ฉัน เรามีขนมให้กินด้วยนะ “
เทวดาจ้องกลับไป – “ แกมันบ้าไปแล้ว “
“ ไม่ จริงๆแล้วเราต่างหาก “
เทพอันเดตดีดนิ้วและมีถาดคุกกี้โผล่มาในมือ
“ เห็นมั้ย ? ลองดูสักชิ้น “ – เทพอันเดตยื่นถาดไปให้เทวดาและ เดฟ
เดฟ ส่ายหน้า – “ ไม่ ขอบคุณ นายโผล่มาชิงฆ่าไม่ได้ “
“ งั้นนายก็ต้องการฆ่าเทวดาเพื่อแก้แค้นให้กับราชาอันเดตสินะ ? “ – เทพอันเดตถาม
เดฟ คิดตามแต่จากนั้นก็มีความคิดเรื่องการบอกเทพอันเดตถึงเรื่อง xp และไอเท็มจำนวนมากที่จะได้มา
“ ใช่ ไอ้บ้านี่ทำทุกอย่างของฉันพัง “
“ แต่ฉันก็ใช้ประโยชน์จากมันได้ “
“ ไม่มีทาง ไอ้พวกโรคจิต ! “ – เทวดาลุกขึ้นยืนด้วยท่าทีลำบาก
เทพอันเดตโบกมือพร้อมกับขนสีรุ้งที่สองแสงได้ฉีกขาดออกจากปีกทีละเส้นๆซึ่งทำให้เทวดานั้นกรีดร้องออกมา
“ ไม่เอาน่า มาเข้ากับฉัน Naethiel ฉันรับปากว่าจะให้สิ่งที่ดีกว่าเดิมให้นายถ้านายมาทำงานให้ฉัน บางอย่างที่เจ๋งกว่าและสะกดง่ายกว่า “
เทพอันเดตโน้มตัวไปกระซิบ – “ นายก็รู้นิ เราไม่ได้เป็นแบบที่นายคิดหรอกนะ การเป็นอันเดตน่ะก็แค่ภายนอกและไม่ได้เป็นไปตามที่นายได้ยินมา มันเหมือนมีคนปั่นหัวนายอยู่ “
“ นายท่านของฉันคงไม่มีทางให้ฉันรับใช้เทพองค์อื่น ความคิดของเขาน่ะเด็ดขาด “ – เทวดาตอบกลับ
“ ใช่  มันก็แค่สิ่งที่เขาต้องการให้นายเชื่อ “ – เทพอันเดตยกแขนขึ้นและเงยหน้า – “ ไม่ใช่รึไง Demicup ? ไม่เอาน่า ยิ้มให้ฉันหน่อยสิ ! แสดงให้เทวดาอ่อนแอคนนี้ดูว่านายจิตใจนายแข็งแกร่งแค่ไหน ! “
เดฟ หวังว่าจะมีอะไรจากฟ้าลงโทษเทพอันเดตคนนี้แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ เห็นมั้ย ? เขาไม่ได้สนเรื่องนาย เขาไม่มีทางสนใจด้วย เขาสนใจแต่ตัวเองในปราสาทที่สวยหรูของเขา ไม่เอาน่าเพื่อน นายต้องตัดสินใจ ตอนที่ขนสุดท้ายนี่ร่วงไปแล้วนายจะเสียงพลังไปอีกเยอะ “
เทวดาวลังเล ขนแสงเหลืออยู่เพียงอันเดียวที่ปีกของเขา
“ เลือกฉัน อย่างน้อยนายก็ไม่ได้เสียตำแหน่งในฐานะตัวแทนสวรรค์ คิดว่าเป็นการเปลี่ยนหัวหน้าก็แล้วกันและฉันรับปากว่าฉันจะไม่ขอให้นายยกกาแฟมาให้ฉันด้วย “ – เทพอันเดตหัวเราะ
เทวดารู้สึกว่าขนอันสุดท้ายนั้นสั่นไหวราวกับกำลังจะร่วงลงมา  มันมีการเปลี่ยนแปลงมากมายในท้องของเขา  การเข้าร่วมกับสวรรค์คือสิ่งที่เทวดาควรจะทำ เข่าของเทวดาทรุดลงไปกับพื้น
“ ฉันยอมรับ ผู้บิดเบี้ยว “
“ ยอดเยี่ยม แต่นายคงต้องใช้ทักษะหน่อย ฉันเข้าใจว่านายมีตัวเลือกระหว่างฉันกับนรกซึ่งมันก็ไม่ใช่ตัวเลือกที่ยากเท่าไหร่ นายจะเข้าใจได้เอง “
เทพอันเดตดีดนิ้วและเทวดาก็หายตัวไป จากนั้นเขาก็หันกลับมาหา เดฟ
“ โทษทีที่ชิงตัวเขาไป ฉันจะชดใช้ให้นาย ฉันรับปาก สุดท้ายนายจะได้เห็นว่าการมีเทวดานั่นอยู่ฝั่งเรานั้นถือว่าเป็นเรื่องดี “