Rise of The Undead Legion - ตอนที่ 266

Chapter 266 : เริ่มต้นเควสสืบทอด

“พวกนายจะไปหาพ่อ เคทลิน กับฉันใช่มั้ย ?” – ราฟ ถามขึ้นมา
เดฟ ส่ายหน้า -” เพื่อน ฉันพยายามอยู่ให้ห่างจาก จิโอวันนี่ รวมถึง เคทลิน ด้วย “
“ ห๊ะ…? เพื่อน ฉันรู้สึกว่ามันมีบางอย่างที่นายไม่บอกฉัน “
โซว์ ขัดขึ้นมา – “ ฉันก็ไม่ไป มันไม่มีอะไรต้องกังวลหรอก ราฟ มาเฟีย ไม่สั่งให้ฆ่าคนนอกซะจากว่านายไปยุ่งกับเรื่องของพวกเขา “
“ มาเฟีย ? ฆ่า ? !! “ – ราฟ ตะลึง – “ เคทลิน เป็นมาเฟีย ? ทำไมนายไม่บอกฉัน ? ไอ้บ้าเอ้ย “
โซว์ ส่ายหน้าอย่างเศร้าๆ น้ำเสียงของเธอนั้นดูสงสารขึ้นมา – “ โอ้ ราฟน้อย ฉันพยายามแล้ว พยายามแล้วจริงๆแต่นายไม่สนใจนิ นายพูดเองนิว่าไม่รู้แล้วก็ไม่สน “
ราฟ มองไปที่ โซว์ กับ เดฟ – “ พวกนายมันโคตรแย่เลย ฉันขอตัดเพื่อนกับพวกนาย “
เขาไม่ได้สนใจสีหน้าสงสารช็อกของทั้งคู่แล้วพูดขึ้นมา – “ ฉันเดาว่าฉันต้องไปแล้ว เคทลิน บอกว่าฉันต้องไปที่นั่นตอนบ่าย “
“ อยากให้ไปส่งมั้ย ?” – โซว์ ยิ้มให้
“ ไม่ ! ฉันเรียกแท็กซี่เอาได้ ติดอยู่ในห้องกับมาเฟียน่ะดีกว่าโดนชน “
โซว์ หัวเราะออกมาแล้วต่อยแขน ราฟ – “ ไอ้ขี้กลัว ! นายน่าจะไปเปลี่ยนชุดดีๆก่อนที่จะไปเจอกับพ่อตาในอนาคตนะ “
“ ฉันไม่ได้ไปขอแต่งงานซะหน่อย มันก็แค่คุย ไว้เจอกันพวก “ – ราฟ โบกมือพร้อมกับผิวปากเรียกแท็กซี่
“ ไว้เจอกัน “
“ บาย ราฟน้อย “
***
เมื่อกลับมาถึงโรงแรมในตอนเย็น เดฟ ก็ได้เช็คเวลาและยิ้มออกมา
เซิฟเวอร์กำลังจะเปิดในอีกไม่กี่นาที
เดฟ ได้เข้าไปในแคปซูลและรอกดปุ่มล็อคอินทันทีที่เซิฟเวอร์เปิด
เขาโผล่มาในเมืองอันเดตและได้รับแจ้งเตือนทันที
***
สวัสดี Kis’Shtiengbrah
Conquest ตอนนี้กำลังใช้แพทซ์ 3.0 มันจะต่างจากเดิม
สำหรับรายละเอียดการเปลี่ยนแปลงและอัพเดตสามารถดูได้ที่เว็บไซต์
ขอให้คุณสนุกกับ Conquest !
***
เขาปัดแจ้งเตือนทิ้งและได้รับแจ้งเตือนอีกอัน
***
ค่าสเตตัสถูกคืน
คุณสามารถปรับแต่งตัวละครรึคงค่าเดิมได้
เตือน ! แพทซ์ 3.0 ได้เปลี่ยนกลไกของเกมไปอย่างมาก !
***
***
ฉายาของคุณ (ฉันรู้ทุกอย่าง) ได้ถูกลบไปจากเกม
คุณจะไม่ได้รับผลประโยชน์ของการเพิ่มค่าสเตตัส 5% จากฉายานี้แต่คุณจะได้ค่าสเตตัส 100 หน่วยต่อสเตตัสแทน
***
‘เหี้ย? ! นี่มันโคตรแย่เลย ! ฉันคงต้องไปรายงานเรื่องนี้ ! ’
***
HP ถูกเปลี่ยนเป็นเลือด
***
***
คุณได้คะแนนส่วนร่วม !
คุณมี : 220,000 CP
***
***
สำหรับการชุบชีวิตอันเดตกลับมานั้นได้รับรางวัล : 5,000,000 CP
***
***
ดันเจี้่ยนไรเดอร์
คุณสามารถรู้สึกได้ถึงแก่นดันเจี้ยนและสามารถใช้แก่นของมันในการควบคุมดันเจี้ยนได้ ถ้าคุณควบคุมแก่นดันเจี้ยน คุณจะเปลี่ยนดันเจี้ยนเป็นดันเจี้ยนอันเดต
คุณจะได้รับ CP จากดันเจี้ยนที่คุณเปลี่ยน( สำหรับรายละเอียดโปรดเลือกดันเจี้ยนด้านล่าง)

Desolate Temple

Ice Palace Dungeon

Skeletal Soul Eater Dungeon

Mustakrakish’s Desert Palace

***
***
ความเป็นเจ้าของฐานในโลกอันเดตได้ถูกส่งคืนให้กับคุณ
***
“ เย้ ! ฉันกลับมาแล้ว เด็กน้อย !” – เดฟ ต่อยออกไปก่อนจะเอามือถูกันด้วยท่าทีโลภ
***
ในฐานะสมาชิกของเผ่าอันเดต คุณสามารถเข้าออกโลกใต้ดินได้ตามต้องการ
พิกัดประตูวาร์ปของดินแดนอันเดต, ป้อมแดงและแนวหน้าอันเดตอยู่ในบันทึกของคุณ
***
ตัวเลือกจัดการอันเดตถูกปลดล็อค
คุณสามารถชุบชีวิตอันเดตและหน่วยอื่นๆจากฐานของคุณ
***
สุดท้ายก็แจ้งเตือนอันสุดท้าย
***
เทพในเกมได้เรียกหาตัวคุณ
คุณจะถูกส่งไปหาเทพใน 2 วินาที
***
‘ 2 วิ ? ไม่ ฉันยังไม่ทันได้–’
เวลานับถอยหลังถึง 0 และ เดฟ ก็ได้ถูกวาร์ปออกจากดินแดนอันเดตโดยที่ไม่อาจจะขัดขืนอะไรได้
เขาโผล่มาในผับที่ว่างเปล่าซึ่งมีแสงสลัวมองเห็นรายละเอียดได้ไม่มากนัก มีเวทีติดอยู่กับกำแพงพร้อมกับเครื่องดนตรีตั้งอยู่ด้านบน  มีบาร์ที่กำแพงอีกด้าน มีแก้ววางกระจัดกระจายที่บนบาร์
“ เฮงซวยไปหมด “ – เทพอันเดตพูดขึ้นด้านหลังบาร์พร้อมกับเช็ดแก้วด้วยผ้าในบาร์
“ นายบ่นเรื่องอะไร ? “ – เดฟ พยายามกดความรำคาญของตัวเองลงทันทีที่เห็นเทพพังค์
“ ฉันพูดถึงการชุบชีวิตอันเดตด้วยหัวใจแห่งความตาย แต่ไม่ นายกลับชุบชีวิตราชาอันเดตด้วยเวทย์มนต์ ไอ้บ้าเอ้ย “
“ ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าเขาจะเปลี่ยนเป็นแบบนั้นได้ ? นายเป็นเทพของเขานิ แก้ไขเรื่องนี้ซะสิ “
Nicholas ยื่นมือออกมา – “ ฉันดูเหมือนเทพที่ทำปาฏิหาริย์ได้มั้ย ? ราชาถูกนำตัวกลับมาโดยไม่มีความคิดรึวิญญาณ ถือว่าโชคดีแล้วที่นายใช้หัวใจจัดการมันได้และเขาก็เสียความทรงจำไปแค่บางส่วน  ฉันอยากรู้จริงๆว่ากับสายฟ้านี่ นายจะวิ่งหนีรึว่าจะฉี่รดให้มันดับเอา ? “
“ ช่างเถอะ Nick การที่นายเอาความจำของราชากลับมาไม่ได้นี่มันหมายความว่าไง ? นายคงไม่เอาฉันมาที่นี่เพื่อคุยแน่ ไม่ว่าเรื่องมันจะสนุกแค่ไหนก็ตาม “
“ นายต้องทำเควสสายตา “ – เทพยิ้มให้กับ เดฟ
“ เควสเพื่อการมองเห็น ? อย่างอะไร ? “ – เดฟ สับน
เทพถอนหายใจออกมาแล้วส่ายหน้าก่อนจะพึมพำบางอย่าง
“ ฉันจะส่งนายไปทำเควสสืบทอดอันสุดท้าย “ – เขาพยายามพูดอีกครั้ง
“ โอ้ ได้ นายพูดแบบนี้แต่แรกก็จบ ให้เวลาฉันสักเดี๋ยว ฉันต้องทำการรีสเตตัส “ – เดฟ เปิดหน้าจอสเตตัสและเริ่มทำการคำนวนในหัว
“ ไร้ประโยชน์ “ – เทพพึมพำออกมาแล้วโบกมือ
มีน้ำวนโผล่มาตรงใต้เท้าของ เดฟ แล้วสูบเขาลงไป สิ่งสุดท้ายที่เขาได้ยินคือเสียงที่พูดอย่างพอใจของเทพ – “ บายยยย ! “