Rise of The Undead Legion - ตอนที่ 274

Chapter 274 :  ถ้าเลือดไหลได้ ก็ตายได้ !

“ เหี้ย ฉันไม่รู้ว่าถ้าฉันจะถือว่ามันเป็นเรื่องดีได้รึเปล่า มันดีที่สงครามจะจบในไม่ช้าแต่การเพิ่มระดับความยากเนี้ยนะ ? พวก นี่ต้องห่วยแน่ๆ “ – เดฟ พึมพำกับตัวเองตอนที่เดินกลับไปที่ห้องบัลลังก์ – “ Samael “ – เดฟ เรียก ชายในเกราะหนังสีดำได้ปรากฏตัวขึ้นมาข้างกายเขา  อีกฝ่ายไม่ใช่ผีดิบรึสามารถใช้บินได้แต่น่าแปลกใจที่ชายคนนี้กลับโผล่ออกมาราวกับนินจาได้
“ ราชา “
“ ฉันอยากให้นายเสริมการป้องกันของเมือง ใส่กับดักเพิ่ม, วางระเบิดไว้ในบ้านและตามถนน เพิ่มนักธนูตามกำแพงเมือง ฉันรู้สึกว่าพรุ่งนี้พวกศัตรูจะฝ่าประตูของเรามาได้ “
Samael เงียบไปชั่วขณะ  เขารู้สึกถึงความกังวลของ เดฟ และพูดขึ้น – “ ไม่ต้องกังวลราชา เราจะทำให้ดีที่สดุเพื่อช่วย Arotsa ของเรา “
“ ขอบคุณ ไปทำตามที่ฉันบอกได้แล้ว “
“ ได้ ราชา ! “ – จากนั้น Samael ก็หายตัวไป
เดฟ นั่งอยู่บนบัลลังก์ตัวเองโดยใช้มือทั้งสองข้างค้ำคาง เขากำลังคิดว่าเขาจะทำอะไรเพื่อกันการต่อสู้พรุ่งนี้ได้บ้าง เขาทำได้ดี เขาขับไล่ศัตรูโดยให้เสียคนน้อยที่สุด แต่ถ้าศัตรูตัดสินใจโจมตีเต็มกำลังโดยไม่คิดที่จะถอย เขาอาจจะเสียสกิลสืบทอดของเขาไปกับเควสนี้ก็ได้
“ เห้อ เหี้ย คิดไม่ออกเลยว่าจะใช้อะไรในการต่อสู้พรุ่งนี้ ฉันถึงกับไม่รู้ว่าพวกนั้นจะใช้วิธีไหน เหี้ย ไม่มีประโยชน์ที่จะมาคิดมาก ฉันจะต้องปรับตัวไปตามสถานการณ์ “- เดฟ ถอนหายใจรออกมาแล้วรอให้ถึงเวลาเช้า
Vinlandian ต้องหงุดหงิดอย่างมากแน่ เขาได้ทำให้พวกนั้นจมน้ำ, ติดพิษ,และสร้างโรคในหมู่พวกนั้น ตอนนี้ฐานของพวกนั้นโดนทำลาย ไม่แปลกใจเลยว่าพวกนั้นจะเกลียด เดฟ จนทำให้ระบบเพิ่มความยากของเควสขึ้น
ตอนที่่เช้า เดฟ ได้ออกจากห้องบัลลังก์และเดินไปทั่วเมือง วันนี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาได้เห็นที่นี่ ทหารของเขากำลังลับคมอาวุธของตัวเองและเตรียมตัวสำหรับการต่อสู้ เดฟ ไม่ได้คิดว่าพวกนี้เป็นแค่ตัวเลขแต่พวกนี้มีความรู้สึกที่แสดงออกมาเหมือนกับคนจริงๆ พวกนี้หัวเราะกับชัยชนะและร้องไห้เมื่อเสียคนที่รักไป
มันมีนิสัยของคนเหล่านี้ติดตัวไปตอนที่เป็นอันเดต นิสัยนี้คือสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกว่าไม่ได้อยู่ในหมู่โปรแกรมแต่เป็นครอบครัวจริงๆซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยมีมาก่อน
ความรู้สึกของ เดฟ ที่มีต่อดินแดนอันเดตนั้นเป็นของจริง แม้ว่าราชาจะจำเขาไม่ได้แต่พวกที่เหลือก็ยังรู้จัก Kis’Shitengbrah ในตำนาน
เดฟ ให้กำลังใจทุกคนที่เขาเจอเพื่อการต่อสู้ครั้งสุดท้าย เขาตบไหล่พวกคนงานที่สร้างกับดักและยังลงไปชั้นใต้ดินเพื่อปลอบผู้คนด้วย
หลังจากที่เดินรอบเมืองแล้ว Samael ก็ได้ปรากฏตัวขึ้นมาข้าง เดฟ – “ ราชา พวกนั้นมาแล้วแต่เรามีปัญหา “
เดฟ พยักหน้า สีหน้าของเขาจริงจัง  เดฟ ได้เดินตาม Samael ไปอย่างเร่งรบีบ  เขากำลังไปที่ประตูเมือง  Orn กับ Gale ก็เดินตามหลัง เดฟ มาด้วย
ทหารของเขาต่างก็พากันหลีกทางให้กับทั้งสี่คน  เดฟ ไม่ได้ให้ทหารไปอยู่นอกเมือง เขาต้องรักษาเวลา กำแพงเมืองนี้เพียงพอจะยื้อศัตรูได้สักพัก   Samael ได้นำ เดฟ ไปยังด้านบนกำแพง
เดฟ มองไปยังศัตรูด้านนอกและถามขึ้นมา – “ นายพูดถึงปัญหาอะไร–” – แต่อยู่ๆเขาก็ต้องขนลุก
“ เข้าใจแล้ว “ – เดฟ พูดพร้อมกับเหงื่อที่ผุดขึ้นมาที่หลัง  ตาของเขาจ้องไปยังมอนเตอร์ที่เดินนำทัพศัตรูมา
นี่เป็นครั้งแรกที่ เดฟ เห็นบางอย่างนอกจากมนุษย์ในเควสของเขา  เควสการสืบทอดนั้นเป็นการจำลองสถานการณ์ในอดีต แม้แต่เวทย์มนต์ก็ยังศักดิ์สิทธิ์และไร้ค่า   Dagla นั้นเป็นตัวอย่างที่ดี
เควสการสืบทอดเป็นเวลากว่าหลายพันปีก่อนที่จะเกิดการพัฒนาเวทย์มนต์ขึ้นมา ต้องขอบคุณที่ดินแดนนี้ได้กลายเป็นอันเดตไป  Dagla จึงมีเวลามากพอจะเรียนรู้เวทย์มนต์และกลายเป็นนักเวทย์ที่แข็งแกร่งที่สุดและเป็นตำนานในหมู่นักเวทย์
แต่ตอนนี้ เดฟ กำลังเผชิญหน้ากับมอนเตอร์ที่ชัดแล้วว่าไม่ใช่ส่วนหนึ่งของเควสดั้งเดิม
มอนเตอร์ตรงหน้าทัพศัตรูนั้นเป็นสิ่งมีชีวิตสี่ขาขนาดใหญ่ พวกมันมีผิวสีเขียวและหลังก็มีเกราะ เขาของมันเหมือกับฟันของจระเข้  มันมีมอนเตอร์แบบนีั้นับร้อยตัวยืนอยู่ตรงหน้ากำแพงในระยะเครื่องยิงหิน
“ นี่มันบ้าอะไร ! “ – นักธนูคนหนึ่งตะโกนขึ้นมาด้วยความกลัว
“ ใจเย็นๆเอาไว้ ! “ – เดฟ ตะโกนแต่คำพูดของเขาราวกับสายลมพัดผ่านไป  ความกลัวได้แผ่ไปในหมู่นักธนูแล้ว
เดฟ ต้องจัดการกับสถานการณ์ตอนนี้ก่อนที่มันจะแย่ลง  เขาตะโกนขึ้นมาจากด้านบนกำแพง – “ คนของ Arotsa ! ศัตรูพยายามทำให้เรากลัวด้วยสัตว์ประหลาดพวกนี้แต่พวกนั้นไม่รู้เลยว่าเรานี่แหละคือสัตว์ประหลาดที่แท้จริง ! ถ้ามันเลือดไหลได้ ! มันก็ตายได้ !” – คำพูดของ เดฟ ทำให้คนใจชื้นได้เล็กน้อยแต่มันก็ยังมีความกลัวอยู่ในสายตาของพวกเขา
มีแจ้งเตือนโผล่มาตรงหน้าของ เดฟ
***
ฉายานักวางแผนสงครามได้ปิดการทำงานเนื่องจากการเพิ่มระดับความยากของเควส
คุณไม่สามารถเพิ่มกำลังใจของกองทัพได้ด้วยคำพูด (คุณต้องลงมือทำ)
***
เดฟ สบถออกมาในใจ ทั้งเพราะแจ้งเตือนและการใช้ฉายาไม่ได้  เขาต้องเพิ่มกำลังใจของกองทัพด้วยการลงมือยังไง ?
เขาเข้าใจว่าเขาต้องทำอะไรเพื่อเพิ่มกำลังใจกองทัพ เขาต้องแสดงให้คนของตัวเองดูว่ามอนเตอร์พวกนี้ตายได้ ไม่งั้นแล้วความกลัวก็จะลดความสามารถของทหารลง
มีแตรดังขึ้นมาจากด้านหลังกองทัพศัตรู  มันคือสัญญาณบอกให้เริ่มโจมตีได้
มอนเตอร์เป็นร้อยตัวได้วิ่งเข้ามาราวกับฝูงแรดมุ่งหน้ามายังประตูเมือง  พื้นดินสั่นไหวในทุกก้าวที่มันเดิน
“ Dementi สั่งการ ! “  – เดฟ สั่ง
“ ได้ ราชา ! “ – Dementi หันไปหาลูกน้องคนหนึ่งแล้วสั่งการออกมา – “ ยิงหินไป ! นักธนู ! ใช้ธนูไฟยิงได้ตามใจ  ! “
ห่าธนูไฟได้พุ่งเข้าหาศัตรูที่เข้ามา ธนูได้เด้งออกจากหนังของมอนเตอร์ บางอันแทงทะลุผิวหนังมันได้แต่มันไม่ได้ทำให้พวกมอนเตอร์นั้นช้าลงเลย หินก้อนหนึ่งได้บดขยี้หัวของมอนเตอร์ตัวหนึ่ง  มอนเตอร์ตัวอื่นที่วิ่งมาด้านหลังพากันโดดข้ามมอนเตอร์ที่ตายไปทันที
หนึ่งในมอนเตอร์ที่เร็วที่สุดได้มาถึงและโดดขึ้นมาที่กำแพง มันใช้กรงเล็บของมันในการปีนกำแพงขึ้นมา นักธนูได้ยิงธนูไฟใส่มันแต่ก็กระเด็นออกมาจากเกราะของมัน
มอนเตอร์ที่เหลือแห่กันเข้ามาที่กำแพงและเริ่มปีนขึ้นมา  ทหารพากันเทน้ำมันร้อนใส่มอนเตอร์ทำให้มันตกลงไปที่พื้นพร้อมกับเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดแต่น้ำมันและน้ำร้อนไม่เพียงพอที่จะทำให้พวกมันกลัวได้  มันแค่ทำให้พวกมันบาดเจ็บก็เท่านั้น
มอนเตอร์ตัวหนึ่งได้ขึ้นมาบนกำแพงได้ มันเริ่มโจมตีนักธนูรอบๆที่จะโจมตีมัน มันได้โดดเข้าไปในเมืองต่อแต่มันก็โชคร้ายที่โดดเข้าใส่กับดักและตายไปในทันที
เดฟ ยืนอยู่ที่กำแพงใกล้กับประตูเมือง  เขาพยายามทำให้ทหารใจเย็นลง มอนเตอร์สีเขียวตัวหนึ่งได้ขึ้นมาตรงกำแพงที่ เดฟ อยู่ได้
“ราชา ถอยไป ! “ – Orn พูดขึ้นแล้วใช้ดาบฟันเข้าที่หัวมอนเตอร์
ดาบนั้นกระเด็นออกมาซึ่งทำให้มอนเตอร์คลั่งแล้วใช้กรงเล็บตะปบใส่ที่ Orn แต่เขาก็ใช้ดาบกันเอาไว้แต่นั่นก็กดเขาลงไปกับพื้นเพราะแรงที่มอนเตอร์มี
เดฟ ไม่ชอบสถานการณ์ตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงต้องลงมือ
เขาวิ่งผ่าน Orn ไปและจับเข้าที่แขนของมอนเตอร์ก่อนจะใช้ดาบเขาแทงทะลุตาของมัน  มอนเตอร์กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด  เดฟ ใช้โอกาสนั้นแทงดาบเข้าไปที่คอของมันแล้วลากดาบลง  เลือดไหลกระฉูดออกมาราวกับน้ำพุพร้อมกับมอนเตอร์ที่ตายและตกจากกำแพงไป
นักธนูบนกำแพงต่างก็แปลกใจกับผลงานของ เดฟ  เขาได้ฆ่ามอนเตอร์ที่ทุกคนกลัวได้ด้วยตัวเอง  มันน่าอายที่พวกเขาจะมากลัวสิ่งที่ราชาไม่กลัว
***
การกระทำของคุณได้เพิ่มกำลังใจของทหาร พวกเขาสามาถสู้ได้เต็มกำลังได้แล้ว
***
เดฟ ไม่ได้สนใจแจ้งเตือน มันมีมอนเตอร์อีกหลายตัวที่กำลังปีนขึ้นมาบนกำแพง  เขาเหวี่ยงดาบออกไปด้านข้างและทำให้เลือดกระจายไปกับดาบ  มอนเตอร์ขึ้นมาบนกำแพงได้มากขึ้นเรื่อยๆแต่ตอนนี้ทหารนั้นกล้าที่จะสู้กับพวกมันแล้วและเมื่อพวกเขาฆ่ามอนเตอร์ได้ มันก็มีแต่กระตุ้นให้พวกเขากล้ามากกว่าเดิม
Samael ตะโกนขึ้นมา – “ สู้เพื่อประเทศ สู้เพื่อราชา ! “
“ ฮูเร่ ! “
ทหารต่างก็พากันเสี่ยงชีวิตเพื่อยื้อมอนเตอร์เอาไว้แต่มอนเตอร์พวกนี้ว่องไว มีหลายตัวที่เข้าไปในเมืองได้และวิ่งไปตามท้องถนนแต่ยังไงซะก็มีทหารนับพันที่คอยรับมือมันอยู่ในเมืองอยู่แล้ว
Dementi ได้วิ่งไปหา เดฟ ที่เพิ่งจัดการกับมอนเตอร์อีกตัวเสร็จ – “ ราชา มีคนขี่มอนเตอร์ “
Dementi ได้ชี้ไปที่มอนเตอร์ตัวหนึ่ง มันมีชายคนหนึ่งที่นำมอนเตอร์มายังประตูเมือง  ตอนนั้นตาของ เดฟ เบิกกว้างขึ้นมาทันที
เดฟ ได้ตะโกนขึ้นมา – “ นักธนู ! ยิงมันด้วยธนูไฟ ! “
นักธนูพากันยิงธนูใส่มอนเตอร์ตัวนั้นแต่ส่วนมากแล้วกระเด็นออกมา
“ ยิงต่อไป “
แต่มันก็สายไปแล้ว มอนเตอร์นั้นได้มาถึงใต้ประตูเมือง  สักพักก็เกิดเสียงระเบิดดังขึ้น  เดฟ ยังได้รับผลจากระเบิดนี้และตกไปที่ถนนใกล้กับกำแพงด้วย
ทุกอย่างมืดมนลงไป
การตกนี้ไม่ได้ทำให้เขาตาย เขายังคงรู้สึกเจ็บที่หลัง  สายตาของเขาพร่ามัวและหูก็อื้อ  ตอนที่กลับมามองเห็นได้ชัดเจน  เดฟ ก็ต้องขนลุกเมื่อพบว่าสายตาของมอนเตอร์จับจ้องมาที่เขา  มอนเตอร์ได้ยกแขนของตัวเองขึ้นและฟาดลงมาที่ เดฟ…..