Rise of The Undead Legion - ตอนที่ 64

Chapter 64: เพิ่มเลเวลอย่างรวดเร็ว

Drahma เดินเข้าไปตามหุบเขาราวกับยักษ์ที่ไม่อาจจะหยุดยั้งได้ พื้นดินสั่นไหวทุกก้าวที่มันเดินหน้าและทำให้ลาวาไหลปะทุขึ้นมา ยักษ์นี้อุ้มโครงกระดูกกับเอฟล์สาวไว้ในมือข้างหนึ่งปลอดภัยจากหินที่กระเด็นขึ้นมาจากพื้น

เดฟรู้สึกว่าเขากำลังยืนอยู่บนแผ่นดินที่สั่นไหวไปมา

” เฮ้ มีข่าวร้าย “

เดฟหันกลับไปมองเธอ

” เพื่อนฉันส่งข้อความส่วนตัวมา Devastators เคลื่อนไหวแล้ว กิลด์นั้นได้ส่งผู้เล่นมาหมื่นคนลงมาที่ดันเจี้ยน Dark Threading ” – Lone Arrow พูดขึ้นด้วยความกังวล

เดฟยักไหล่ – ” ก็เหมือนกับที่ฉันคาดเอาไว้ ทุกคนต้องการโลกใต้ดินแม้ว่าประตูนี้จะเปิดแค่สามวันก็ตาม “

มือเขาลูบไปที่หนวดพร้อมกับทำท่าคิด

” เราต้องล่วงหน้าไปก่อนที่พวกนั้นจะแห่กันมาที่นี่ เราเดินหน้าต่อไปเรื่อยๆไม่ได้ เราต้องหาที่ที่พวกนั้นจะตามล่าเราไม่ได้ ดินแดนอันเดตคงเป็นที่หนึ่ง “

” มันจะดีกว่าถ้าเราข้ามภูเขาที่นี่ไปได้ บางทีเราอาจจะหาดินแดนอันเดตนั่นเจอ “

” อันเดตน้อย ที่นี่น่ะอยู่ภายใต้ท้องฟ้าเดียวกันกับเขตอันเดตจริง เจ้าบอกว่าเราจะหนีไปที่นั่นแต่ระยะทางระหว่างบ้านเรากับที่นี่ต้องใช้เวลาหลายเดือนในการเดินทางแม้ว่าจะมีข้าช่วยก็ตาม “

เดฟพยักหน้า ข้อมูลที่เชื่อถือได้นี้มีประโยชน์แม้ว่าจะเป็นข่าวร้ายก็ตาม การเข้าไปยังเขตอันเดตนั้นไม่ใช่ตัวเลือกอีกต่อไปอย่างน้อยมันก็ให้ความปลอดภัยกับพวกเขาทันทีไม่ได้

Drahma ยังคงพูดต่อ – ” ไม่นานฉันก็จะจากนายไป นี่ไม่ใช่ตัวเลือกของข้าแต่เพราะพลังที่ดึงข้ามาหาเจ้า “

Drahma ฮึดฮัดแล้วบอกบางอย่างออกมา – ” ที่นี่บางทีอาจจะทั้งดินแดนนี้นั้นเต็มไปด้วยพลังงานปีศาจ ข้าไม่สามารถเรียกกองทัพของข้ามาช่วยเจ้าได้เลย ข้ากลัวว่าเจ้าต้องอกจากที่นี่โดยไม่ได้อะไรจากดินแดนนี้ “

เดฟรู้ว่าพลังปีศาจที่ว่าคือคำจำกัดความที่ระบบเกมตั้งขึ้นมา

” พูดถึงพลังปีศาจแล้ว ผู้พิทักษ์ Ramsha ก่อนหน้านี้ได้ให้หน้าที่กับเรา ให้ฆ่าปีศาจมากที่สุดเท่าที่ทำได้ “

เสียงหัวเราะดังขึ้นมาจากอกของ Drahma – ” Ramsha ไอ้หินแก่นั่นยังคงต้องการสิ่งที่เป็นไปไม่ได้เสมอ “

ด้วยเวลาแค่ 3 วันในโลกใต้ดิน พวกผู้เล่นคงยุ่งอยู่กับการต่อสู้และหาของ โลกนี้ทำให้หลงได้ง่ายๆ แม้ว่าพวกนั้นจะตามหาพวกเขาแต่มันก็คงเป็นงานที่ยากในการหาพวกเขาเจอ

แต่รอยเท้าของ Drahma นี่สิที่จะนำความตายมาหาพวกเขา ฮ่ะ !

พวกเขามาถึงที่ริมบึง มันดูไร้ชีวิตชีวา ผิวน้ำแน่นิ่งและกลิ่นเน่ากับกำมะถันก็ลอยขึ้นมาจากน้ำสีเขียว

Lone Arrow เอามือปิดจมูกทันที – ” เหม็นจริงๆ ! “

” ไม่ได้แย่เท่ากับถุงเท้าของราฟหรอก ” – เดฟกระซิบ

” ใครคือราฟ ? ” – Lone Arrow ถาม

” เพื่อนฉัน เขาเป็นสมาชิกของ— “

เดฟหยุด เขาเกือบให้ข้อมูลที่จะนำไปสู่ตัวจริงของเขา

” ช่างเถอะ ” – เขาพูดขึ้น

Drahma เดินลงไปในน้ำจนทำให้คลื่นกระจายทุกก้าวที่เดิน

เมื่อเดินมาได้ถึงครึ่งทาง ก็มีมอนสเตอร์ที่เหมือนกับไดโนเสาที่มีหัวเป็นงูสองหัวโผล่ขึ้นมาจากน้ำ มันแยกเขี้ยวและแผ่หัวทั้งสองของมันออกราวกับขู่ คอของมันถูกกระบองฟาดเข้าใส่จนทำให้มันจมกลับไปในน้ำ

นี่คือความตื่นเต้นเดียวในการเดินข้ามแม่น้ำและในที่สุด Drahma ก็เดินขึ้นฝั่งได้

ที่ภูเขาเดฟได้มองไปรอบๆและไม่ค่อยพบมอนสเตอร์อยู่โดยรอบ ยกเว้นแค่ต้นไม้แปลกๆไม่กี่ตัว คนเราอาจจะคิดว่ามันไม่มีชีวิตที่นี่

Drahma ยังคงเดินหน้าต่อจนกระทั่งมายืนอยู่ตรงหน้าสิ่งที่เหมือนถ้ำขนาดใหญ่

” ตรงนั้น ” – Drahma พูดขึ้นและมองไปที่ทางเข้าถ้ำ – ” นายมั่นใจนะว่าจะเดินหน้าต่อ ? ฉันชื่นชมกับความทะเยอทะยานที่อยากแข็งแกร่งขึ้นแต่ฉันไม่อยากให้นายต้องตาย “

เดฟประทับใจตัว Drahma ตั้งแต่ที่เขาปลดปล่อยยักษ์นี่ออกมาได้ เบอร์เซิคเกอร์นี้เหมือนจะผูกพันธ์กับเขาหรืออย่างน้อยก็เป็นสิ่งที่ AI ต้องการให้เดฟเชื่อ

” ขอบคุณทีเป็นห่วง Drahma “

Lone Arrow ขัดขึ้นมา – ” Devastator เพิ่งจะเอาชนะปีศาจที่เฝ้าทางเข้าเอาไว้ได้ “

เดฟพยักหน้า – ” มันมีทางเดียวสำหรับเราแล้ว เดินหน้าต่อ “

Drahma เดินเข้าไปในถ้ำต่อทันที

กำแพงถ้ำแห่งนี้มีสิ่งที่ส่องแสงสลักเอาไว้ภายในกำแพง

” เพชร ! ” – ตาของ Lone Arrow เป็นประกายขึ้นมาทันที

” อะไรนะ ? ” – เดฟถาม

” พวกนี้คือเพชร ! ” – Lone Arrow พูดขึ้น แม้ว่าเธอจะตื่นเต้นแต่เธอก็ยังแสดงท่าทีผิดหวังออกมา

” เธอไม่ใช่นักขุดเหมืองนี่ เธอจะเสียใจไปทำไม ? “

Lone Arrow เข้าไปตรวจสอบเพชรก้อนหนึ่งใกล้ๆแล้วถอนหายใจออกมาด้วยความผิดหวัง

” แม้ว่าฉันจะเป็นเพชรแต่ของพวกนี้ขุดออกมาไม่ได้….มันมีไว้แค่ให้แสงสว่างที่นี่ “

พวกเขาเดินทางกันต่อในถ้ำที่มีแสงสลัวจากเพชรที่ฝังอยู่ในกำแพง

” มนุษย์นี่พูดมากจริงๆ ” – Drahma ฮึดฮัดออกมา – ” คนตายไม่ได้ใช้ประโยชน์จากของพวกนี้ “

เสียงกรีดร้องดังออกมาจากส่วนลึกในถ้ำจนทำให้เดฟต้องขนลุก

เดฟเห็นเงาสิ่งมีชีวิตมากมายบินออกมาจากส่วนลึกภายในถ้ำมุ่งหน้าเข้ามาหาเขา

เดฟตรวจสอบมอนสเตอร์ตัวแรกทันที

[ Gargoyle (ปิศาจ) ]

เลเวล : 95

HP : 75,000

ลดดาเมจ 2,000

ดูดซับเวทย์ 100

พวกการ์กอยเหล่านี้ไม่อาจจะพัฒนาตัวเองออกไปได้และถูกสาปให้อยู่ในรูปลักษณ์เช่นนี้และโชคชะตาของพวกมันคือพวกต่ำสุดในหมู่ปีศาจ

แม้ว่าจะค่อนข้างอ่อนแอแต่ก็มีจำนวนมากทดแทนพลังที่ขาดหายไป

พวกมันคือมนุษย์หินที่มีปีกเหมือนกับค้างคาวและเขาที่หน้าผาก

Drahma ได้วางเดฟกับ Lone Arrow ลงไปที้พื้นก่อนจะเหวี่ยงกระบอกงเปลี่ยนพวกมอนสเตอร์กลายเป็นฝุ่น

เดฟได้ใช้ {Spectral Bomb} และปล่อยกะโหลกเข้าใส่ฝูงการ์กอยจากนั้นก็ได้ทำการจุดระเบิด ส่วน Lone Arrow นั้นได้ยิงธนูเข้าใส่พวกมอนสเตอร์ทีละตัวๆ

เสียงการระเบิด พวกการ์กอยส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังก้องไปทั่วทั้งถ้ำ

เลเวลของ Drahma นั้นสูงซะจนพวกมอนสเตอร์เหล่านี้ทำดาเมจแม้แต่หลักเดียวกับเขาไม่ได้

ท่ามกลางความวุ่นวายนั้นเดฟก็ได้รับแจ้งเตือน

[ เลเวลสกิล {Spectral Bomb} เพิ่มขึ้นมาเป็นเลเวล 5 การใช้งานสกิลแต่ละครั้งจะเรียกระเบิดขึ้นมาได้ 2 ลูก ]

สกิลนี้ทำให้เดฟร่ายมันออกมาได้สองเท่าต่อนาทีโดยมีคูลดาวน์ 30 วินาที

” สวยสิ ! “

เดฟได้ทำการร่าย {Spectral Bomb}ทันทีที่มันคูลดาวน์เสร็จ

หัวกะโหลกสองอันโผล่มาตรงหน้าเดฟ มันส่องแสงออกมามากกว่าเดิมและดูชั่วร้ายกว่าแต่ก่อน เขาได้ส่งระเบิดนั้นเข้าใส่กลุ่มมอนสเตอร์ทันที

ด้วยหัวกะโหลกที่เพิ่มมาสองเท่านี้ก็ทำให้เขาได้ xp เป็นสองเท่าไปด้วย

Drahma เหวี่ยงกระบองของเขาทำลายมอนสเตอร์ที่เดฟทำการโจมตีเพิ่ม xp ที่เขาได้รับมา

พวกการ์กอยนี้ไม่ได้เกิดเร็วเท่ากับอัตราการฆ่าของ Drahma สุดท้ายแล้วการต่อสู้นี้ก็ค่อยๆจบลง

เดฟเห็นจุดแสงที่แตกกระจายในหมู่การ์กอยที่ตายไป เขาคุกเข่าลงไปแล้วหยิบมันขึ้นมา มันมีหน้าต่างแจ้งเตือนโผล่มาตรงหน้าเขา

[ Uncut Diamond ( วัสดุสร้าง ) ]

” Lone Arrow ฉันมีข่าวดีให้เธอ “

เขาเอาเพชรในมือยื่นไปให้เธอดู – ” เรารวยแล้ว ! “