Rise of The Undead Legion - ตอนที่ 68

Chapter 68: ความบาดหมาง

ผู้เล่น 25 คนได้เข้ามาในถ้ำ

ปาร์ตี้ Devastators ต่างก็พากันเหนื่อยและเผยให้เห็นถึงสีหน้าแห่งความยากของการต่อสู้ พวกเขาเสียคนไปเยอะสำหรับการข้ามแม่น้ำ ผู้เล่นพวกนั้นไม่อาจจะกลับเข้ามาใหม่ได้

Devastators จึงส่งผู้เล่นชุดต่อมาให้ลงมาในดันเจี้ยน

” บอส แผนว่าไง ? “

แทงค์ Blaster ตอบกลับจากในหมู่ผู้เล่นที่เหลืออยู่ – ” เรากำลังจะเดินหน้า Mongo เราเสียคนไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว เรามีฮีลเลอร์แค่คนเดียว…นี่ไม่ต้องพูดถึงบีสเทมเมอร์อีกคน ” – Blaster หันกลับมาชี้ไปที่ผู้เล่นอีกคน

บีสเทมเมอร์เป็นอาชีพเรียกใช้สัตว์ในเกมซึ่งรู้ถึงนิสัยพวกเขาดี ความแปลกพวกนั้นเป็นทั้งของจริงและความคิดด้วยและมักจะถูกผู้เล่นคนอื่นล้อ

แต่แม้ว่า Mongo จะแปลก แทนที่จะใส่เกราะธรรมดา Mongo กลับใส่ชุดที่มีรูปแบบสีสันสดใส กงเล็บ, เขี้ยวและหัวกะโหลกแปลกๆนั้นทำให้เขาดูสะดุดตาขึ้นมา

Blaster พูดต่อ – ” พูดไปแล้วงั้นนายก็ส่งสัตว์ของนายไปสอดส่องแนวหน้าให้เราหน่อย “

Mongo ตอบกลับ – ” เอ่อ บอส ฉันไม่อยากเสียสัตว์เลี้ยงตัวสุดท้ายไปนะ ไม่อยากเสียมันก่อนที่ตัวอื่นๆจะคูลดาวน์เสร็จแล้วฉันค่อยเรียกมันออกมาใหม่ได้ “

” ฉันเข้าใจแต่อย่างน้อยสัตว์เลี้ยงนายก็เกิดใหม่ได้ เราน่ะทำแบบนั้นไม่ได้ ไม่ใช่ที่นี่ในโลกใต้ดิน ทำมันซะ ” – Blaster สั่งการออกมา

บีสเทมเมอร์ได้แต่กัดฟันแล้วเรียกหมาป่าผีออกมา

แก๊สลอยอออกมาวนรอบมือเขาราวกับทำการทักทายและจากนั้นก็พุ่งลงไปที่อุโมงค์ตามคำสั่งของบีสเทมเมอร์

ไม่นานหมาป่าผีนั้นก็กลับมา

” มันบอกว่าไม่มีอันตรายอยู่ด้านหน้า ” – Mongo รายงาน

” เอาล่ะทุกคนอยู่ประจำตำแหน่ง เดินหน้าต่อ ! ” – Blaster พูดขึ้น

ผู้เล่นตระหนักได้ว่าถ้ำแห่งนี้มีแสงเพราะพวกอัญมณี หินที่ล้ำค่าซึ่งอยู่ที่กำแพงนั้นทำให้ตาของพวกเขาเป็นประกายและเพิ่มความโลภในใจ

ผู้เล่นคนหนึ่งวิ่งไปที่กำแพงพร้อมกับมีพลั่วโผล่ขึ้นมาก่อนจะเหวี่ยงพลั่วใส่กำแพงใกล้ๆกับเพชรก้อนหนึ่ง พลั่วนั้นเด้งกลับมาพร้อมกับประกายไปและเสียงที่ฟังดูน่าผิดหวัง

” บ้าเอ้ย ฉันเป็นคนเหมืองเลเวลสูง ฉันน่าจะขุดมันได้สิ นี่มันเรื่องอะไรกัน ? ” – ชายคนนั้นพูดขึ้นมาด้วยท่าทีผิดหวัง

” มันมีข้อจำกัด เดินหน้าต่อเถอะ นี่เป็นเขตใหม่ เหตุผลเดียวที่เราไม่ได้ของดีมาเพราะเราเดินหน้ากันช้าไงล่ะ “- คนแคระคนหนึ่งบ่นขึ้นมา

” Rodrigue พูดถูก เดินหน้าต่อเถอะ ” – Mongo เร่ง

” ไม่ เราจำเป็นต้องเดินหน้าช้าๆและระวังตัว คอยเช็คดูว่ามีกับดักรึเปล่า ” – Blaster พูดขึ้น

” ถ้าทำแบบนั้นเราคงไม่ได้อะไรกลับไป ฉันว่าผู้เล่นอีกกลุ่มคงนอนกลิ้งกับของที่พวกนั้นได้มา ! ” – Rodrigue บ่น

” ฉํนไม่ยอมให้ใครต้องกลับไปเกิดใหม่ด้วยการแห่ไปข้างหน้าอย่างประมาทหรอกนะ กิลด์ของเราจัดกันเป็นกลุ่ม…..ถ้านายไม่อยากทำตามคำสั่งคนอื่น นายก็ไปปรึกษาเรื่องนี้ดูและขัดคำสั่งดูก็ได้ ตอนเรากลับไป ฉันมั่นใจว่า Valentine คงยินดีรับคำบ่นจากนายแน่ “

” บ้าไปละ Didrik กล้ายิ่งกว่านายอีก บ้าเอ้ย นายนั่นแหละที่ทำให้เขาโดนฆ่าที่บึงตะกี้ ฉันไม่ตามคนขี้ขลาดหรอกนะ ไม่อีกต่อไปแล้ว พวก ไอ้เขาเขียวนี่มาที่นี่ก็เพื่อตัวเอง เขาทำให้ทุกคนโดนฆ่าที่บึงและตอนนี้พยายามกันไม่ให้เราทำสิ่งที่เราอยากจะทำ “

หน้าของ Blaster แดงเพราะความโกรธ – ” Didrik สั่งให้เราไล่ตามงูน้ำ Didrik และคนที่เหลือจะยังอยู่กับเราถ้าเราขึ้นฝั่งได้แทนที่จะคอยสู้กับมอนสเตอร์ตอนอยู่บนเรือ Didrik ไม่ฟังคำพุดูดฉัน ฉันไม่เห็นด้วยกับเขาแต่ก็ยังทำตามคำสั่งเขาอยู่ ! ฉันสู้โดยเสี่ยงชีวิตตัวเองเหมือนกับคนอื่นๆ “

” ฉันไม่เห็นว่านายทำอะไรที่สนับสนุนเราเลย ที่ฉันเห็นก็มีแค่นายที่วิ่งหนี…ไอ้เขาเขียว ” – ออคคนหนึ่งพูดขึ้น

” พวกเรา ไปกันเถอะ ” -Rodrigue บอกเพื่อนตัวเอง – ” มากับฉันและฉันการันตีได้ว่าเราจะได้ของที่น่าทึ่งกลับมา อยู่กับไอ้ขี้แพ้นี่มีแต่จะพลาดของไป ฉันได้ยินว่ากลุ่มที่นำหน้าเราไปสู้กับมอนสเตอร์โหดๆเข้าแล้วได้ xp มามหาศาลรวมถึงของระดับ Epic ด้วย พวกนั้นถึงกับได้รูนมาด้วย “

Blaster ไม่คิดที่จะอธิบายต่อและทำเป็นไม่ได้ยิน

” ฉันคงบังคับให้ใครอยู่ต่อไม่ได้ถ้าพวกนายเลือกที่จะไป งั้นจบเรื่องนี้กัน ใครที่จะอยู่กับปาร์ตี้กิลด์และใครที่ต้องการเดินหน้าเอง ? “

Blaster ไม่เชื่อว่าจะมีใครคิดตามคนหัวร้อนแบบ Rodrigue โดยเฉพาะหากดูจากข่าวลือที่พูดคุยกันมา เขาเป็นคนผิดแท้ๆ

ผู้เล่นกว่า 20 คนไปรวมตัวกันรอบคนแคระ

“เห็นมั้ย Blaster คนรู้ว่าใครเป็นผู้นำที่แท้จริง แต่นายน่ะกลับกัน นายแค่ต้องการเล่นให้มันปลอดภัย ” – Rodrigue ยืดอกพูดขึ้นมา

” ไว้เจอกันที่ห้องโถง ไอ้ขี้แพ้ ! “

พวกที่แยกตัวเดินลงไปในอุโมงค์อย่างรวดเร็วปล่อย Blaster, Mongo และอีกสามคนที่ซึ่งดูไม่มั่นใจว่าตัวเองเลือกถูกเอาไว้

” บ้าเอ้ย ! ” – Blaster สบถออกมา

” นายน่าจะส่งรายงานเรื่องนี้และรับคำสั่ง ” – Mongo พูดขึ้น

” พวกระดับสูงกำลังเตรียมตัวลงมากันอยู่ เรื่องนี้ไม่ได้สำคัญพอให้พวกเขาสนใจในตอนนี้ เราเดินหน้ากันต่อแบบช้าๆและมั่นคงกันดีกว่า อย่าไปแตะต้องอะไรก่อนเช็คว่ามันใช่กับดักรึอุโมงค์ลับรึเปล่า “

” ได้เลยบอส ” – Mongo พูดขึ้น

ผู้เล่นทั้งห้าเริ่มเดินหน้ากันต่อช้าๆ

Blaster เกลียดที่ต้องรับหน้าที่นี้ ไม่มีใครอยากที่จะเป็นผู้นำของคนที่สงสัยการตัดสินใจของเขาและมองข้ามเหตุผลทั้งหมด เขาก็แค่อยากทำภารกิจให้เสร็จและทำให้ทุกคนปลอดภัยแต่พวกนั้นต้องการชื่อเสียงและของจนทำให้ทุกอย่างปั่นป่วนรวมถึงความปลอดภัยของพวกเขาด้วย

Blaster เช็คตามหินย้อยที่อาจจะตกลงมาตอนที่ Mongo พูดขึ้น

” เวรเอ้ย Rivera เสร็จไปแล้ว ” – Mongo ด่าออกมา

” อะไร ? ” – Blaster ถาม

” ดูหน้าจอสิพวก พรีส Rivera เขาเพิ่งตาย “

Blaster ดูไปที่หน้าต่างปาร์ตี้บนหน้าจอและพบว่ามีไอคอนสีดำแสดงถึงผู้เล่นที่ตายไป

” มันมีอีกคนแล้ว ! เลือดของพวกเขาลดลงเร็วมาก พวกนั้นต้องสู้กันอยู่แน่ ! “

” มอนสเตอร์ที่คล้ายกับเต่าโจมตีปาร์ตี้ เลเวล 350+ “- นักธนูพูดขึ้น เขาเอาสองนิ้วจ่อที่ขมับตัวเองและสื่อสารกับคนหนึ่งในพวกที่แยกตัวไป

” เราจะไปช่วยพวกนั้น ไปกัน ! ” – Blaster พูดขึ้น ตอนนี้พวกเขาเดินหน้าเต็มกำลังไม่ได้คอยระวังตัวแบบเดิมอีกแล้ว

ไม่ถึงนาทีพวกเขาก็ได้มาถึงถ้ำเก่าๆและพบว่าคนที่แยกตัวมานั้นอยู่ใจกลางการต่อสู้

” ถอย ! เรารับมือเอง นี่มันของของเราเว้ย ! ” – Rodrigue ตะโกนขึ้นมา

Blaster ไม่ได้มีเวลามาเถียงกับคนโง่

Blaster พุ่งเข้าไปแล้วใช้ { Piercing-Blow } ด้วยดาบสองมือของเขา

แรงได้แผ่ออกมาจากดาบและทำให้พวกมอนสเตอร์กระเด็นออกไป มันเปิดโอกาสให้คนแคระได้ถอยกลับไปอยู่ด้านหลังเพื่อนคนหนึ่งซึ่งหนีจากความสนใจจากมอนสเตอร์ได้

” นักธนู ! ถอย พวกแทงค์เข้าไป ! คอยสลับกันตอนที่เลือดต่ำแล้วออกมาฮีล จากนั้นค่อยเข้าไปสู้ใหม่ ! ” – Blaster รีบจัดการทุกอย่างที่ทำได้เพื่อเพิ่มค่าความโกรธของตัวเองและลดค่าความโกรธของผุ้เล่นคนอื่นๆแต่มันก็ไม่ได้ผล เขาไม่ได้มีดาเมจมากพอที่จะดึงให้มอนสเตอร์มาสนใจได้….

” ไม่มีประโยชน์ที่จะดึงค่าความโกรธ มันมีสกิลโจมตีแบบสุ่มอยู่ ! ” – เลือดของออคตอนนี้เป็นสีแดงแล้ว

Blaster ได้แต่ตะโกนออกมา

Blaster ตะโกนขึ้น – ” ทุกคน รุมมัน ! ใช้ทุกอย่างที่มีเพื่อจัดการมัน ! “

ผู้เล่นทุกคนไม่สนใจว่าเลือดตัวเองเหลืออยู่แค่ไหนได้ใช้สกิลที่แรงที่สุดที่ตัวเองมีเข้าใส่มอนสเตอร์

มอนสเตอร์ใช้สกิลโจมตีและหมุนตัวของมันเล็งไปที่ผู้เล่นโจมตีใกล้ที่อยู่หลังสุด

นักธนูได้ใช้สกิลหลบของตัวเองแล้วยิงธนูออกมาใส่เต่าที่หมุนเข้ามาและในที่สุดก็ฆ่ามันได้

Blaster มองกลับไปที่ Rodrigue – ” นี่แลหะสิ่งที่จะเกิดขึ้นตอนพวกนายเลือกที่จะแยกออกมาเอง ! “

” นายทำให้ 7 คนต้องตาย นายคงตายก่อนที่นายจะจัดการมันได้ ” – Blaster ตะโกนขึ้นมา

” เราไม่ได้ตายสักหน่อยและเราก็ได้ของกลับมาด้วย แต่อัตราดรอปนี่มันแย่ชะมัด ไม่ใช่ว่าพวกมอนสเตอร์ต้องดรอปทุกอย่างตอนที่โดนฆ่าครั้งแรกหรือไง ? เราได้รูนแค่อันเดียว มันไม่มีค่าสำหรับฉันด้วย ” – คนแคระบ่น

” นายควรจะเรียกเราตอนที่นายเห็นมอนสเตอร์ ถ้ามันมีมากกว่า 3 ตัวล่ะ ? เรารับความผิดพลาดแบบนี้ไม่ได้ ! ” – Blaster พูดขึ้นมา

” เอาน่าทุกคน ใจเย็นๆ ” – ออคพูดขึ้น – ” เราเข้าใจแล้ว เราจำเป็นต้องอยู่ด้วยกัน Blaster คือผู้เล่นที่เลเวลสูงสุดที่นี่ เราต้องการดาเมจของเขา “

” ตามใจละกัน ” – Rodrigue พูดขึ้น

ปาร์ตี้เดินหน้ากันต่อจนกระทั่งมาถึงบึงลาวาที่มีสะพานหิน

” ค่อยๆเดินหน้า ชัดแล้วว่าที่นี่เหมาะสำหรับการซุ่มโจมตี ” – Blaster พูดแล้วค่อยๆเดินไปที่บึง ชัดแล้วว่ามันมีอันตรายซ่อนอยู่ในบึงลาวาแห่งนี้