Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 101

ตอนที่ 101 ผลงานเล็กๆน้อยๆ

และแล้วลู่โจวก็เทสือช่างทั้งแบบนี้

เกือบห้าโมงเย็น ลู่โจวก็ขึ้นรถของศาสตราจารย์หลี่ พวกเขาอยู่บนรถราวยี่สิบนาทีก่อนจะถึงที่หมาย

โรงแรมจื่อจินซานตั้งอยู่ริมเขา มันดูสวยงามจริงๆ ทั้งขนาดและสภาพแวดล้อมโดยรอบก็ไร้ที่ติ เราสามารถเห็นทั้งภูเขาและป่าต้นอู่ถงได้จากลานจอดรถ

ลู่โจวไม่รู้ว่าโรงแรมกี่ดาว แต่มูลค่าของโรงแรมหลายร้อยล้านแน่นอน

หลังจากลงจากรถศาสตราจารย์หลี่ เขาก็ยืนรออยู่ข้างๆเพื่อนทั้งสอง

ลู่โจวมองไปยังกลุ่มคนที่สวมชุดสูท มันเป็นครั้งแรกเลยที่เขามาโรงแรมหรูแบบนี้ เขาเอ่ยถาม “เราไม่ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าจริงหรือ?”

หลิวโปยิ้มแล้วกล่าว “ไม่จำเป็น นักวิจัยไม่ต้องเป็นทางการนัก ตราบใดที่นายไม่สวมรองเท้าแตะ…อันที่จริงนายจะใส่รองเท้าแตะก็ได้ อย่างมากศาสตราจารย์หลี่ก็จะวิพากษ์วิจารณ์นายเล็กน้อย”

ลู่โจวมองไปที่ทางเข้าแล้วกล่าว “พวกนั้นเป็นคนที่อยู่ในทีมของโปรเจ็คใช่ไหม?”

รุ่นพี่เฉียนจ้งหมิงดันกรอบแว่นแล้วกล่าว “คนที่ใส่เสื้อผ้าสบายๆอ่ะใช่ ไม่ใช่คนใส่สูท สังเกตได้ง่ายมาก”

ลู่โจวถาม “แล้วคนที่ใส่สูทล่ะ?”

หลิวโปยิ้มแล้วกล่าว “เป็นคนทุกประเภท ยกตัวอย่างข้างศาสตราจารย์หลี่คือหลิววั่นซาน ประธานบริษัทจ้งซานซินฉาย ตรงนั้นเป็นผู้จัดการทั่วไปของบริษัทวัสดุก่อสร้างจินหลิง ฉันจำชื่อเขาไม่ได้ ไม่ว่ายังไงพวกเขาก็เป็นคนใหญ่คนโตกันทั้งหมด”

ลู่โจวมองดูเสื้อผ้าของศาสตราจารย์หลี่ มันไม่ใช่เสื้อผ้าสบายๆหรือชุดสูท แต่มันเป็นแบบกึ่งๆทางการ

อืม…

ลู่โจวอดถามไม่ได้ “ทำไมคนระดับสูงแบบนี้ถึงมาที่นี่ล่ะ?”

หลิวโปยิ้มแล้วกล่าว “โปรเจ็ควิจัยของเราได้รับการลงทุนโดยบริษัทจ้งซานซินฉาย จ้งซานซินฉายกับบริษัทวัสดุก่อสร้างจินหลิงเป็นหุ้นส่วนกัน นายเคยได้ยินกลยุทธ์เส้นทางสายไหมรึเปล่า?”

ลู่โจวพนักหน้า

เขาก็ติดตามข่าวอยู่

“ซัพพลายเออร์วัสดุสองเจ้ามีโปรเจ็คใหญ่ที่มีมูลค่ากว่าสองพันล้านในโปรเจ็คโครงสร้างพื้นฐานในปากีสถาน งานวิจัยของเราเกี่ยวกับคอมโพสิตซีเมนต์เบสที่ดัดแปลงจากคาร์บอนนาโนทิวป์เรื่องความต้านทานความสึกหรอและทดสอบประสิทธิภาพเชิงกลที่ดำเนินการได้ค่อนข้างดี มันอาจช่วยพวกเขาลดค่าใช้จ่ายหลายร้อยล้านหยวน” หลิวโปกล่าวด้วยสีหน้านิ่งเฉย

สองพันล้าน!

ลู่โจวประหลาดใจ

เขาไม่ตระหนักเลยว่างานวิจัยทางวิทยาศาสตร์ของเขาจะมีผลกระทบต่อเงินทุนมหาศาล

แม้ว่าผลงานในโปรเจ็ควิจัยของเขาจะเล็กน้อย แต่เขาก็ยังมีส่วนช่วย!

ลู่โจวช็อค

สองพันล้านนี้…

มันคงจะดีถ้าเขาได้ส่วนแบ่ง

ต่อให้ฉันได้ 0.25% มันก็มากพอที่จะทำให้เขาทำภารกิจของระบบสำเร็จ

หลิวโปตบไหล่ลู่โจวแล้วยิ้ม “เอาล่ะ เลิกพูดเรื่องนี้กันเถอะ เราเป็นนักวิจัย นายอยากไปเที่ยวไหน?”

รุ่นพี่เฉียนตอบ “ฉันอยากไปดูสุสานจิ๋นซีฮ่องเต้ที่ฉางอัน ฉันจะได้ไปเยี่ยมเพื่อนเก่าด้วย”

หลิวโป “เชี่ย สุสานดียังไง? ไปแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้กับฉันไหม? เฒ่าหลี่บอกว่าเรายังมีเงินทุนวิจัยเหลืออยู่บ้าง และเราก็ใช้มันได้ตามใจชอบ! แล้วนายล่ะลู่โจว?”

ลู่โจวกล่าวอย่างจนปัญญา “ผมมีสอบ ผมไปไม่ได้”

“ฉันเกือบลืมเลย นายยังเรียนปริญญาตรีใช่ไหม? ยุ่ง?” หลิวโปกล่าวด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเขาก็กล่าว “ทำไมนายไม่จบการศึกษาเลยล่ะ? คลาสปริญญาตรีจะสอนอะไรนายได้? มาแล็บฟิสิกส์วัสดุของเราสิ ศาสตราจารย์หลี่ใจดีมาก”

ลู่โจวกระแอมเบาๆ “ผมจะลองไปคิดดู”

ไม่นานกลุ่มคนที่หน้าทางเข้าก็เริ่มเข้ามาในโรงแรม

หลิวโปตบไหล่ของลู่โจวแล้วเดินไปที่ประตู

ตั้งแต่ชั้นสองของโรงแรม ที่โถงที่สอง มีพรมแดงปูยาวไปตลอดทางตั้งแต่หน้าลิฟท์ไปจนถึงทางเข้าห้องประชุม มันเป็นเหมือนการประชุมประจำปีของบริษัท แต่มันฟุ่มเฟือยกว่าคำอธิบายของศาสตราจารย์หลี่ไปไกล

หลังจากที่พวกเขาเข้าไปในห้องประชุม ศาสตราจารย์หลี่หรงเอินก็โบกมือให้พวกเขาแล้วส่งสัญญาณให้ลู่โจวเดินมา เขามองชายที่อยู่ข้างๆแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม

“นี่คือเด็กที่ฉันบอกคุณ อัจฉริยะจากสาขาคณิตศาสตร์ของมหาลัยจินหลิง คนที่พิชิตปัญหาคณิตศาสตร์ระดับโลก ลู่โจว เขาเป็นคนที่ทำให้โปรเจ็คของเราดำเนินไปได้อย่างราบรื่น…ลู่โจว มานี่ อาจารย์จะแนะนำให้เธอรู้จัก ท่านนี้คือประธานบริษัทจ้งซานซินฉาย คุณหลิววั่นซาน”

“คุณหลิว สวัสดีครับ” ลู่โจวทักทายแล้วจับมือเขาด้วยความสุภาพ

“ยินดีที่ได้พบ เธอนี่เองลู่โจว ฉันเคยอ่านข่าวเรื่องของเธอ แม้แต่เหรินเหรินไดอารี่ก็ชื่นชมความสำเร็จของเธอ” หลิววั่นซานกล่าวและพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ จากนั้นเขาก็กล่าวเสริม “ไม่ต้องกังวลหรอก ฉันก็เป็นศิษย์เก่าเหมือนกัน”

ลู่โจวถามด้วยความประหลาดใจ “คุณหลิว คุณก็จบมาจากมหาลัยจินหลิงหรือครับ?”

“คณะเศรษฐศาสตร์ รุ่น 94” หลิววั่นซานกล่าวด้วยรอยยิ้ม “จะว่าไป ฉันยังจำคลาสพีชคณิตขั้นสูงของเฒ่าถังได้อยู่เลย”

รุ่นที่ 94!

ลู่โจวคำนวณ คนๆนี้แก่กว่าเขาอย่างน้อย 20 ปี

ฉันไม่รู้เลยว่าเฒ่าถังสอนคณิตมากว่า 20 ปีแล้ว!

เนื่องจากเขาเป็นศิษย์เก่า พวกเขาจึงมีเรื่องให้พูดกันมากมาย นอกจากนี้หลิววั่นซานก็เป็นคนที่น่าสนใจเช่นกัน

แม้ว่าเขาจะอ้วนลงพุง สวมนาฬิกาทอง และมีสีหน้าดูโกรธๆ แต่เมื่อลู่โจวคุยกับหลิววั่นซาน เขาก็พบว่าคนๆนี้เป็นคนที่มีวัฒนธรรมมาก

อย่างน้อยทัศนคติของเขาก็น่าเคารพ พูดอีกนัยนึง เขาไม่ได้ทำตัวเหมือนประธานผู้ร่ำรวยเลย ลู่โจวแปลกใจที่เขาพูดกับอีกฝ่ายได้

อย่างไรก็ตามบทสนทนาที่น่าพึงพอใจก็อยู่ได้ไม่นาน

จากนั้นมันก็มาถึงบทสนทนาที่ลู่โจวเกลียด

หลิววั่นซานยิ้มแล้วกล่าว “เอ้อ ฉันได้ยินศาสตราจารย์หลี่พูดเรื่องโปรเจ็คผู้ประกอบการที่เธอกำลังทำอยู่? มันเรียกว่าแคมปัสเทรนด์ใช่ไหม?”

พูดให้ถูกมันชื่อแคมปัสแอสซิสแตนท์แล้ว แต่พวกเขายังไม่ได้เปิดตัวการอัพเดท ดังนั้นชื่อของแอพยังไม่ได้เปลี่ยนไป

ลู่โจวพยักหน้าด้วยสีหน้าแปลกๆ “ครับ”

หลิววั่นซานยิ้มแล้วถาม “เป็นไงบ้าง?”

ลู่โจว “…”

เราไม่พูดเรื่องนี้ได้ไหม?

คนงานสิบสองคนของเขากลายเป็นเจ็ดคน เขามีโปรแกรมเมอร์เพียงคนเดียวเท่านั้นที่เหลืออยู่ และพวกเขายังอยู่ห่างไกลจากการปล่อยตัวการอัพเดท…

แม้ว่าลู่โจวอยากจะก่นด่า แต่เขามีรอยยิ้มบนใบหน้า “มันก็ดีครับ ผู้ใช้เติบโตขึ้นถึงล้านคน จากความคิดเห็น ระบบจองตั๋วของเราทำงานได้เป็นอย่างดี”

ส่วนเรื่องผู้ใช้ไม่ใช้งานและเงินกู้น้อยลง…

นั่นคืออะไร

ไม่รู้ ไม่รู้เรื่อง

“มีผู้ใช้ที่ลงทะเบียนล้านคน? ไม่เลว” หลิววั่นซานกล่าวและมองลู่โจวด้วยความประหลาดใจ จากนั้นเขาก็ถาม “เธอได้นักลงทุนผู้ใจบุญยัง?”

“ยังครับ แต่เราติดต่อกับนักลงทุนสองสามคนแล้ว มันน่าจะไม่นาน” ลู่โจวตอบอย่างสุภาพ

เจ้าอ้วนอู๋กับหยวนลี่เหว่ยกำลังดำเนินการนำเสนอพาวเวอร์พ้อยและเข้าร่วมการประชุมมาเกือบครึ่งเดือน แต่พวกเขาก็ยังไม่ได้อะไรเลย

พูดตามตรง ลู่โจวเกือบยอมแพ้กับสตาร์ทอัพนี้แล้ว

เขาแค่หัดเขียนแอพ แต่เขาไม่รู้เลยว่ามันจะมีปัญหาขนาดนี้

หลิววั่นซานเลิกคิ้วแล้วถาม “เธอตั้งใจหาทุนมากแค่ไหน?”

ลู่โจวคิดแล้วกล่าว “ประมาณสองล้าน”

หลิววั่นซานพยักหน้าแล้วกล่าว “สองล้านไม่น้อยไปหน่อยเหรอ? ฉันรู้จักเพื่อนนักลงทุนอยู่หลายคน พวกเขาไม่สนใจข้อเสนอสองล้านเลยด้วยซ้ำ การลงทุนขั้นต่ำของพวกเขาคือ 5-6 ล้าน”

ลู่โจวกระแอมแล้วกล่าว “สองล้านก็พอแล้วครับ ค่าโฆษณาของเราประมาณ 2 แสนต่อเดือน และเราได้ลดค่าใช้จ่ายการดำเนินการอย่างอื่นให้น้อยที่สุด ผมคาดว่าเราจะมีผู้ใช้ถึงสองล้านคนในช่วงครึ่งหลังของปี จากนั้นเราค่อยเพิ่มจำนวนเงิน”

“ไม่เลว ฉันว่าเธอคงมีแผนอยู่ในใจแล้ว” หลิววั่นซานกล่าว เขายิ้มแล้วพยักหน้า เขาคิดสักครู่ก่อนจะกล่าว “โอเค ฉันจะลงทุน 5 ล้าน”

“…”

ลู่โจว “???”

ห๊ะ? ฉันหูฝาดไปรึเปล่า?