Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 102 ลงทุนห้าล้าน

“…ฉันจะลองลงทุนห้าล้านเหรียญก่อน”

ตอนที่เขาพูดไปอย่างนั้น น้ำเสียงของเขาก็สบายๆราวกับว่าเขากำลังซื้อจักรยาน

นี่เป็นครั้งแรกที่ลู่โจวได้พบกับนักลงทุนที่ทำตามอำเภอใจแบบนี้

เขาไม่ได้ดูบุลเล็ตต์พอยต์หรือพาวเวอร์พอยนต์หรือไม่ได้ขอรูปแบบธุรกิจด้วยซ้ำ เขาเปิดด้วยเงินห้าล้านโดยไม่ขมวดคิ้ว…

สิ่งที่คุณนายหยางสอนลู่โจวมาไม่ได้ใช้ประโยชน์เลย

ความยากจนจำกัดจินตนาการของเขาอีกครั้ง

หลิววั่นซานเป็นคนงานยุ่ง และเขาไม่ยอมเสียเวลาเปล่าแม้แต่วันเดียว เขาเรียกเลขาให้มาหาโดยไม่ใส่ใจแล้วพาลู่โจวไปที่ออฟฟิศของผู้จัดการโรงแรมแล้วพิมพ์สัญญา

สัญญาประเภทแบบนี้มีแม่แบบอยู่แล้ว ดังนั้นเขาก็แค่ต้องแก้ไขแม่แบบเท่านั้น

ตามข้อตกลงระหว่างประธานหลิวกับลู่โจว บริษัทจ้งซานซินฉายจะมอบทุนให้ห้าล้านหยวนแล้วได้รับหุ้นในแคมปัสแอสซิสแตนท์ยี่สิบเปอร์เซ็นต์

แน่นอนเงินห้าล้านหยวนนี้จะไม่ได้รับทั้งหมดในครั้งเดียว

ตามแนวทางการมอบเงินทุนทั่วไป ทั้งสองฝ่ายจะลงนามในข้อตกลงการโอนหุ้นก่อน แล้วส่งเงินชุดแรกให้บัญชีแคมปัสแอสซิสแตนท์ห้าแสนหยวน หลังจากนั้นก็จะโอนเงินให้อีกห้าแสนหยวนของต้นเดือนทุกเดือนเป็นเวลาสิบเดือน

วิธีการมอบเงินทุนแบบนี้ก็เพื่อปกป้องสิทธิและผลประโยชน์ของนักลงทุนและเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้ประกอบการใช้เงินทุนในทางที่ผิดหรือก่อปัญหาด้านกฎหมายเนื่องจากพฤติกรรมที่สุดโต่ง

อย่างไรก็ตามถ้าหากนักลงทุนปฏิเสธที่จะทำตามข้อตกลงด้านเงินทุนแล้วมอบเงินล่าช้าไปมากกว่าหนึ่งเดือน มันจะมีสิ่งที่เรียกว่า’การหยุดการลงทุนชั่วคราว’เกิดขึ้น หุ้นที่ถูกครอบครองโดยนักลงทุนจะถูกกู้คืน ส่วนเงินที่ลงทุนไปแล้ว มันก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของสตาร์ทอัพที่จะจ่าย

แน่นอนเรื่องแบบนี้ไม่ค่อยเกิดขึ้นนัก

หนังสือแสดงเจตจำนงถูกลงนามทันที ข้อตกลงเฉพาะที่เกี่ยวกับหุ้นกับเงินทุนจะเสร็จสมบูรณ์ในสามวัน เมื่อถึงเวลา จ้งซานซินฉายจะส่งคนมาเซ็นสัญญาที่มหาวิทยาลัย

และแล้วจดหมายแสดงเจตจำนงเงินทุนมูลค่าห้าล้านเหรียญก็ถูกลงนามทั้งแบบนี้

ลู่โจวนับเวลา มันไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำ…

เนื่องจากโอนเงินในช่องทาง VIP เขาจึงได้รับข้อความจากธนาคาร ICBC อย่างรวดเร็ว

ห้าแสนหยวนถ้วน

ลู่โจววางปากกาลงบนโต๊ะ เขาถามด้วยความสับสน “คุณไม่อยากดูแผนการทางธุรกิจของเราหรือ?”

หลิววั่นซานยิ้มแล้วส่ายหน้า “มันมีประโยชน์อะไร? บุลเล็ตต์พอยต์? พาวเวอร์พอยนต์? ของพวกนั้นมีไว้หลอกคนเท่านั้น ฉันไม่ได้ลงทุนในธุรกิจ ฉันลงทุนในผู้คน ฉันคิดว่าเธอมีความสามารถและคู่ควรแก่การลงทุน ต่อให้ฉันตัดสินใจพลาดไป ฉันก็เสียเงินที่มีราคาเท่ากับรถคันหนึ่ง มีอะไรใหญ่เชียว?”

ลู่โจวพูดไม่ออกโดยสมบูรณ์

บางทีนี่จะเป็นสิ่งที่คนรวยเป็นกัน?

เขาคิดถึงครึ่งเดือนที่เจ้าอ้วนอู๋กับหยวนลี่เหว่ยดิ้นรนและล้มเหลวในการหาทุนสองล้าน และตอนนี้เขาคุยแค่ไม่กี่คำและก็ได้มาห้าล้าน…

ทันใดนั้นเองก็มีความรู้สึกพึงพอใจที่อธิบายไม่ได้เบ่งบานอยู่ในใจ

หลิววั่นซานพูดกับศาสตราจารย์หลี่อีกเล็กน้อยก่อนจะจากไป ท้ายที่สุดแล้วเขาก็มีคนสำคัญคนอื่นที่ต้องไปคุยด้วย

ศาสตราจารย์หลี่มองลู่โจวที่กำลังจมอยู่กับเงินทุนห้าล้านแล้วถาม “ทำไม? แปลกใจเหรอ?”

ลู่โจวพยักหน้าช้าๆ

“มันก็แค่ห้าล้าน มีอะไรน่าแปลกใจ?” ศาสตราจารย์หลี่หรงเอินกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ถ้าเธอช่วยอาจารย์สักสองโปรเจกต์ อาจารย์จะช่วยให้เธอได้เงินทุนระดับซีรีส์เอด้วยซ้ำ”

ศาสตราจารย์หลี่มองสีหน้าไม่อยากจะเชื่อของลู่โจวแล้วไม่ได้พูดอะไร กลับกันเขายิ้มแล้วไปที่อื่นแทน

แม้ว่าบนโต๊ะจะเต็มไปด้วยอาหารอร่อยๆ แต่ลู่โจวก็ไม่ได้กินอะไรเลย

งานวิจัยที่ทำมาทั้งปีในที่สุดก็ได้ผลลัพธ์ ทุกคนจึงมีความสุขมาก นักวิจัย ผู้ประกอบการ ผู้บริหารระดับสูงของบริษัท และทุกคนต่างก็ได้แสดงความยินดีให้กันและกัน

ลู่โจวถูกนักวิจัยบางคนบังคับให้ดื่ม หลังจากดื่มไปหลายรอบ เขาก็เมาแล้ว

ลู่โจวคิดอยู่เสมอว่าเขาคอแข็งพอควร เขามักจะดื่มกับรูมเมทเสมอ ซึ่งทำให้เขาคิดว่าเขาดื่มไหว

โชคดีที่เขาไม่ได้ทรุดคนแรก

รุ่นพี่เฉียนที่หน้าแดงเถือกทรุดอยู่ที่โต๊ะ

ในที่สุดทุกคนก็ดื่มเบาลง

พวกเขาอยู่กินดื่มจนถึงสองทุ่มก่อนจะแยกย้ายกันไป

หลังจากพวกเขาจากมา ประธานหลิวก็โทรเรียกคนขับรถสองคนแล้วส่งลู่โจวกลับมหาวิทยาลัย

หลิวโปบอกลาลู่โจวก่อนจะแบกรุ่นพี่เฉียนที่กำลังเมากลับหอพัก

ขณะที่ลู่โจวเดินไปตามทางเดินที่ถูกปกคลุมด้วยต้นอู่ถงตามลำพัง เขาก็รู้สึกถึงสายลมเย็นๆพัดผ่านไปและได้ยินเสียงเพลงดังมาจากโรงยิม

เขายืนอยู่ใต้ต้นอู่ถงแล้วส่ายหน้าก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมา จากนั้นเขาก็โทรหาเจ้าอ้วนอู๋

“ฮัลโหล? ว่าไง?”

มีเสียงจอแจดังมาจากโทรศัพท์ราวกับว่าเขากำลังอยู่ที่สถานีรถไฟใต้ดิน

จะว่าไป อู๋ต้าไห่กับผู้จัดการทำงานตัวเป็นเกลียวให้กับบริษัทสตาร์ทอัพ แต่ลู่โจวกลับทำโปรเจกต์วิจัยวิทยาศาสตร์ซึ่งไม่ได้มีส่วนช่วยไรเลย

อย่างไรก็ตาม…

ดูเหมือนลู่โจวจะเป็นคนได้ MVP

“เรียบร้อย”

เมื่อเจ้าอ้วนอู๋ได้ยินคำพูดของลู่โจว เขาก็ถาม “อะไรเรียบร้อย?”

“เงินทุน จ้งซานซินฉายลงมุนห้าล้าน”

ปลายสายเงียบ

หลังจากนั้นสักครู่ เจ้าอ้วนอู๋ก็กระแอมแล้วพูด

“เท่าไหร่นะ? ฉันได้ยินไม่ชัด”

“ห้าล้าน”

เจ้าอ้วนอู๋สูดหายใจเข้าลึกๆ

ห้าล้าน!

นักลงทุนผู้ใจดีมอบเงินทุนให้ห้าล้าน!

ตามแผนเดิมของพวกเขา พวกเขาได้เงินสองล้านก็พอใจแล้ว ด้วยการโฆษณาสองแสนหยวนต่อเดือน พวกเขาจะมีเวลาดำเนินการหกเดือนและทำผู้ใช้ให้ได้หกล้านคน จากนั้นพวกเขาก็จะระดมทุนได้อีกครั้ง…

อย่างไรก็ตามพวกเขาได้รับห้าล้านหยวนจากนักลงทุนผู้ใจดีเพียงคนเดียว

ลู่โจวกระแอมเพื่อทำลายความเงียบ “พูดอะไรหน่อยสิ นายเงียบแบบนี้มันน่ากระอักกระอ่วนนะ”

เจ้าอ้วนอู๋ยืนพิงเสาที่สถานีรถไฟใต้ดิน นิ้วเขากำลังสั่นเทาด้วยความตื่นเต้น เขากำลังจะสูบบุหรี่ แต่แล้วเขาก็สังเกตเห็นป้ายห้ามสูบบุหรี่ เขาจึงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “พูดอะไร? ฉันไม่อยากพูดอะไรเลย ฉันแค่อยากสูบบุหรี่เงียบๆ”

ลู่โจวถาม “แล้วหยวนลี่เหว่ยล่ะ?”

เจ้าอ้วนอู๋ “ฉันแยกกับเขา ตอนนี้เขาน่าจะอยู่ข้างนอก…ฉันจะโทรบอกให้เขากลับมหาวิทยาลัย เอ้อ นายเซ็นสัญญายัง? หรือแค่หนังสือแสดงเจตจำนง?”

ลู่โจวหายใจเข้าลึกๆแล้วกล่าว “แค่จดหมายแสดงเจตจำนง แต่อีกฝ่ายจริงใจ ฉันได้เงินมาล่วงหน้าห้าแสนหยวนแล้ว สัญญาจะถูกลงนามในสามวัน คืนพรุ่งนี้เรามาประชุมกันเถอะ ไปจองห้องเรียนเลย”

เจ้าอ้วนอู๋ควบคุมลมหายใจแล้วกล่าว “โอเค นายจะให้ฉันส่งข้อความลงกลุ่มแชทไหม?”

“ฉันจะบอกพวกเขาเอง” ลู่โจวกล่าว เขาหยุดไปชั่วครู่ก่อนจะกล่าว “โทรไปน่าจะดูเป็นทางการมากกว่า”

ลู่โจวหยิบหนังสือแสดงเจตจำนงการลงทุนแล้วเดินตรงไปยังหอพัก จากนั้นเขาก็โทรหาหยวนลี่เหว่ย หรงไห่และสมาชิกทุกคนในสมาคม นอกจากนี้เขาบอกพวกเขาเรื่องประชุมพรุ่งนี้ด้วย

เงินลงทุนห้าล้าน

สำหรับกลุ่มนักศึกษาผู้ประกอบการแล้วมันหมายความว่ายังไง?

มันหมายถึงโลกทั้งใบ…

ในแง่หนึ่งลู่โจวรู้สึกเหมือนเขาเปลี่ยนแปลงชีวิตของคนทั้งแปด

เขาไม่รู้ว่านี่เป็นเรื่องดีไหม ถ้ามันไม่ใช่เพราะเขา คนพวกนี้ก็คงมีชีวิตที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

เขารู้ว่าคืนนี้หลายคนจะนอนไม่หลับ

………………………………..