Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 1034 รู้ได้อย่างไรว่าเป็นของคุณ?

นักวิชาการพวกนี้มักเลือกสถานที่ท่องเที่ยวที่มีฉากสวยงามสำหรับการปาร์ตี้ สถานที่ที่สนุกสนาน แต่สำหรับงานประชุมวิชาการนานาชาติขนาดใหญ่เช่นนี้ ความแข็งแกร่งด้านคณิตศาสตร์ของภูมิภาคเป็นหนึ่งในปัจจัยในการพิจารณา

ท้ายที่สุดแล้วทุกคนอยากจัดปาร์ตี้ในบ้านเมืองของตัวเองเพราะว่ามันเป็นเกียรติและทำให้การร่วมงานประชุมสะดวกขึ้นเยอะ

แต่มันไม่ง่ายที่จะทำให้นักวิชาการรอบโลกซื้อไอเดียบ้านเกิดของตัวเอง

สิ่งนี้ต้องอาศัยอิทธิพลด้านวิชาการในพื้นที่และเส้นสายของบุคคลนั้นต่อชุมชนวิชาการ

จากความดีความชอบของเฉินเสิ่งเซิน งานประชุมคณิตศาสตร์นานาชาติถูกจัดขึ้นที่ปักกิ่งในปี 2002 นั่นเป็นครั้งแรกที่งานประชุมคณิตศาสตร์นานาชาติถูกจัดขึ้นในประเทศที่ไม่ใช่โลกที่หนึ่ง

สิ่งนี้เปิดประตูให้นักคณิตศาสตร์ชาวจีนได้สร้างเครือข่ายและเชื่อมต่อกับชุมชนคณิตศาสตร์นานาชาติ

เมื่อนักวิชาการชาวจีนได้ยินว่างานประชุม ICM ครั้งต่อไปจะถูกจัดขึ้นที่จีน พวกเขารู้สึกถึงไฟแห่งความตื่นเต้นอยู่ในใจ

เสียงปรบมือกึกก้องเหมือนพายุได้ท่วมท้นไปทั่วห้อง นักวิชาการจากประเทศอึ้งรู้สึกช็อกกับความกระตือรือร้นนี้

นักวิชาการหวังซื่อเฉิงก็ปรบมือด้วยเช่นกัน และเขาเกือบจะหลั่งน้ำตาออกมา

ก่อนพิธีปิดเริ่มขึ้นเขามีความรู้สึกที่ซับซ้อนปนเปกันไปหมด เขาอยากให้สมาพันธ์คณิตศาสตร์นานาชาติเลือกประเทศจีน แต่เขากังวลที่มันจะจัดขึ้นที่จินหลิง

ถึงแม้ว่าสมาพันธ์คณิตศาสตร์นานาชาติตัดสินใจเลือกเมืองจินหลิงโดยไม่แทบไม่ลังเล เรื่องนี้ไม่ได้กวนใจเขาเลย

สวี่เฉินหยางนั่งอยู่ใกล้ๆ เขาตบเข่าและอยากลุกขึ้น แต่เขากังวลว่าจะบังผู้คนที่อยู่ข้างหลังเขา

จางเหว่ยกำหมัดแน่นและจ้องมองที่เวทีด้วยสายตาที่มีประกายความตื่นเต้น

สิ่งที่ทำให้เขาตื่นเต้นไม่ใช่แค่เพราะว่างานประชุมคณิตศาสตร์นานาชาติกำลังจะจัดที่จินหลิง แต่เป็นเพราะว่าเขาเริ่มสังเกตเห็นเทรนด์

พูดตามตรง มันไม่ใช่ครั้งแรกที่จินหลิงได้จัดกิจกรรมคณิตศาสตร์ในระดับนี้

เริ่มจากการรายงานสมการหยาง-มิลส์ เมืองนี้ได้กลายเป็นศูนย์กลางความสนใจของชุมชนคณิตศาสตร์

และมหาวิทยาลัยจินหลิงได้สั่งสมประสบการณ์จำนวนมากในการจัดงานประชุมคณิตศาสตร์ระดับสากลซึ่งเป็นผลพวงจากความสนใจนี้ ในแค่พริบตามหาวิทยาลัยนี้ได้กลายเป็นศูนย์กลางสำหรับการแลกเปลี่ยนวิชาการด้านคณิตศาสตร์

มหาวิทยาลัยจินหลิงได้เป็นเหมือนกับสิ่งที่มหาลัยออโรร่าและมหาวิทยาลัยเหยียนอยากจะเป็น

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะว่าคนคนเดียว

น่าทึ่งจริงๆ…

นักวิชาการชาวอเมริกัน-เกาหลี มองดูนักวิชาการจีนด้วยความอิจฉาในดวงตาในระหว่างที่เขาพูดกับเพื่อนชาวอเมริกัน-อังกฤษที่นั่งอยู่ข้างเขา

“ประเทศกำลังพัฒนาอย่างจีนได้จัดงานสองครั้งได้อย่างไรกัน? ผมว่าการโหวตนี้ไม่ชอบมาพากล”

นักวิชาการชาวอังกฤษที่นั่งอยู่ข้างเขาพูดขึ้น

“…คุณคิดจริงๆ หรือว่าพวกนั้นเป็นประเทศกำลังพัฒนา?”

มีข่าวลือว่าอีสต์เอเชียเอเนอร์จี้กำลังเจรจากับบริษัทพลังงานไฟฟ้าเกาหลีในเรื่องแผนกริดพลังงานข้ามภูมิภาค ถ้าทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี สายพลังงานของจีนจะใช้เวลาไม่นานเพื่อข้ามพรมแดนและจัดหาไฟฟ้าให้กับคนเกาหลี

ประเทศกำลังพัฒนาที่มีเทคโนโลยีพลังงานฟิวชั่นที่ควบคุมได้ ส่งออกพลังงานไฟฟ้าไปยังประเทศอื่น…

ไม่มีใครคาดคิดว่าจีนเป็นประเทศกำลังพัฒนาอีกแล้ว

หยางหยงอันบังเอิญได้ยินบทสนทนานี้ เขาเอียงหน้าไปทางนักวิชาการชาวเกาหลีและพูดว่า

“เรามีศาสตราจารย์ลู่ คุณมีใครล่ะ? พวกคุณมีเหรียญฟิลด์ไหมล่ะ?”

ประโยคนี้จี้ใจดำชายคนนี้เต็มๆ

ช่างเรื่องรางวัลเหรียญฟิลด์ไป เมื่อเทียบกับญี่ปุ่นซึ่งได้มีที่ทางของตัวเองแล้วในชุมชนคณิตศาสตร์นานาชาติ ชุมชนคณิตศาสตร์ของเกาหลีตามหลังประเทศอื่นที่พัฒนาแล้วอย่างมาก ผู้คนมักเล่นมุกตลกว่านักคณิตศาสตร์เกาหลีมีอยู่แค่ในละครเกาหลี

นักวิชาการเกาหลีกัดฟันแน่นและเกร็งกำปั้น

เขาพูดตอบอย่างโกรธเกรี้ยวในทันที “คุณรู้ได้อย่างไรว่าศาสตราจารย์ลู่เป็นของคุณ! คนเกาหลีอย่างพวกเราก็มีนามสกุลลู่เหมือนกัน!”

หยางหยงอัน “…?”

หวังซื่อเฉิง “?”

จางเหว่ย “??”

ฉินเยว่ “???”

…

หลังจากพิธีปิดเสร็จเรียบร้อย งานประชุมคณิตศาสตร์นานาชาติได้จบสิ้นในที่สุด

ข่าวที่งานประชุมคณิตศาสตร์นานาชาติครั้งต่อไปจะจัดขึ้นที่จินหลิงแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วในวีแชท เว่ยป๋อ และฟอรั่มมหาวิทยาลัยหลายแห่ง

สำหรับประชาชนทั่วไปมันไม่ใช่เรื่องพิเศษอะไร แต่สำหรับคนในวงการคณิตศาสตร์แล้วสิ่งนี้น่าตื่นเต้นมากกว่าตอนที่จีนจัดงานโอลิมปิกในปี 2008 เสียอีก!

ผู้เล่นใหม่กำลังเข้าร่วมโลกคณิตศาสตร์นานาชาติ โดยได้เข้าร่วมกับประเทศอย่างอเมริกาและยุโรป

คนบางส่วนตื่นเต้นมากจนนอนหลับไม่ลง…

เที่ยวบินจากเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กไปปักกิ่ง

ลู่โจวนั่งเอนหลังตรงที่นั่งและหาว

ลู่โจวกำลังนั่งเครื่องบินที่สูงบนฟ้าหลายกิโลเมตรโดยไม่รู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น ซึ่งต่างกับคนพวกนี้ที่อยู่ทั้งคืนเพื่อฉลองการประกาศสถานที่งานประชุม ICM ปี 2026

เครื่องบินลงจอด

ลู่โจวเข้าผ่านทางเข้าสนามบินพิเศษและเดินไปที่ห้องน้ำแล้วดื่มยาเสริมพลังงานจากพื้นที่ระบบ

เขาถูกตาแล้วรู้สึกมีพลัง เขาเก็บขวดเปล่าใส่กระเป๋ากางเกงและล้างหน้าที่อ่าง

มียาเสริมพลังงานเหลืออยู่ไม่กี่ขวด มันใช้เวลานานมากขึ้นเรื่อยๆ เพื่อทำภารกิจให้สำเร็จ ซึ่งหมายถึงรางวัลที่น้อยลง เขาต้องใช้ไอเท็มจากระบบอย่างประหยัด

หลังจากที่ล้างหน้าเสร็จลู่โจวกำลังจะออกจากห้องน้ำ แต่จู่ๆ พ่อของเขาโทรมาหา

ลู่โจวรับโทรศัพท์และพูดในระหว่างที่เดินออกจากห้องน้ำ

“สวัสดีครับ พ่อ มีอะไรเหรอ?”

“ไม่มีอะไรมากหรอก พ่อเห็นลูกในทีวี…ลูกไปรัสเซียตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมลูกไม่บอกพวกเราล่ะ?”

ถึงพ่อของเขาได้ติดตามข่าวอย่างใกล้ชิด สถานีข่าวได้พูดถึงลู่โจวตลอดในไม่กี่วันที่ผ่านมา เรื่องนี้จึงพลาดได้ยาก

ลู่โจวฟังที่พ่อบ่นและไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรไป

มันไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากโทรหาครอบครัว แต่มันเป็นเพราะว่าก่อนที่เขาจะไปเซนต์ปีเตอร์สเบิร์กเขาต้องฝึกความปลอดภัยทางการทหารและเตรียมการรายงานหนึ่งชั่วโมงของเขา แล้วดันมีเหตุเกิดขึ้นที่เซนต์ปีเตอร์สเบิร์กอีก…

“ผมไปมาแค่หนึ่งสัปดาห์ครับ ไปงานประชุมมา ผมเลยคิดว่าไม่จำเป็นต้องบอกพ่อ…”

“หมายความว่าอย่างไร! ลูกได้รางวัล…ใหญ่ขนาดนี้ ทำไมถึงไม่บอกกับพวกเรา?”

ลู่โจวอยากบอกว่ารางวัลที่เขาได้มามีเกียรติน้อยกว่าเหรียญฟิลด์อย่างมาก

แต่เขาเข้าใจว่าทำไมพ่อของเขาถึงอารมณ์เสีย อย่างไรเสียเขาไม่ได้โทรหาครอบครัวเลย

ลู่โจวถอนหายใจและเห็นด้วยกับที่พ่อของเขาพูด

“โอเคครับ ครั้งต่อไปผมจะไม่ลืมโทรหาที่บ้าน”

มันได้ผลตามที่คาดไว้ ผู้เฒ่าลู่ลืมไปสนิทว่าเกิดอะไรขึ้นและเริ่มพูดคุยเรื่องอื่น

“อ่อ พ่อได้ยินว่าผู้เฒ่าอู๋จากที่ทำงานบอกว่ามีว็อดก้าดีๆ อยู่เยอะในรัสเซีย อย่าลืมซื้อมาให้พ่อบ้างนะ พ่ออยากรู้ว่ามันมีรสชาติเป็นอย่างไรบ้าง”

ลู่โจวพูดว่า “…พ่อซื้อว็อดก้าที่ซูเปอร์มาร์เก็ตไม่ได้เหรอ?”

ผู้เฒ่าลู่ตอบ “มันไม่เหมือนกัน! ซื้อมาจากรัสเซียมันดูแท้มากว่า!”

ลู่โจว “…”

มันเป็นแค่แอลกอฮอล์ผสมหน้าไม่ใช่เหรอ? มันจะต่างกันอย่างไรล่ะ?

ลู่โจวถอนหายใจแล้วพูดว่า

“ผมเพิ่งลงจากเครื่อง ผมกลับมาถึงจีนแล้ว…ผมอาจจะซื้อของที่ร้านค้าปลอดภาษีให้นะ”

ผู้เฒ่าลู่พูดตอบ “โอ้ จริงเหรอ? พ่อเพิ่งเห็นลูกในข่าว ลูกกลับมาแล้วเหรอ? ช่างมันเถอะ ไว้พ่อไปซื้อมันที่ซูเปอร์มาร์เก็ต”

ลู่โจวตอบ “โอเคครับ…”

ผู้เฒ่าลู่ถามต่อ “เอ้อ พ่ออยากจะถามว่าลูกสบายดีไหม?”

ลู่โจวนิ่งไปครู่หนึ่งและพูดตอบไปว่า

“…ผมสบายดี ไม่ต้องเป็นห่วง”

ผู้เฒ่าลู่พูดว่า “พ่อไม่ได้เป็นห่วง พ่อรู้ว่าลูกดูแลตัวเองได้ พ่อยังไม่สามารถเข้าใจปัญหาที่ลูกมีได้เลย”

ลู่โจวยิ้มประหม่า

เขาตัดสินใจที่จะทำตัวถ่อมตน

“มันก็แค่ปัญหาวิชาการ ยังไง ผมก็ทำงานในสายนี้ แต่เมื่อมันเป็นเรื่องการตก—”

“โอเค พอแล้ว”

พ่อของเขาพูดด้วยน้ำเสียงสะเทือนอารมณ์

“พ่อไม่สนว่าลูกอยากฟังหรือเปล่า แต่พ่อจะต้องพูด มันไม่มีคนที่สมบูรณ์แบบในโลกใบนี้ แม้แต่นักคณิตศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ยังฉี่รดกางเกง คำนวณเลขผิดพลาด—”

“เฮ้! พ่อ นั่นมันตัวอย่างอะไรเนี่ย…พ่ออยากจะบอกอะไรกันแน่?”

ลู่โจวรู้สึกสะดุ้ง

ขอบคุณพระเจ้าที่เขาไม่ได้เปิดลำโพง!

แต่ผู้เฒ่าลู่ดูไม่สนใจ

“…พ่อแค่อยากบอกว่าไม่ว่าลูกจะตัดสินใจอะไร ความเห็นของคนอื่นมันไม่สำคัญ ตราบใดที่ลูกคิดว่ามันเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง ลูกจะไม่เสียใจภายหลัง

การใส่ใจความเห็นของคนอื่นมันมีประโยชน์อะไรล่ะ?”

สายโทรศัพท์เงียบไป

ผ่านไปสักพัก ลู่โจวยิ้มขึ้นมากะทันหัน

“โอเคครับ”

“ดีมาก!” ผู้เฒ่าลู่พูดขึ้นทันทีว่า “จะว่าไปแล้ว ลูกได้พิสูจน์สมมติฐานของรีมันน์ได้จริงๆ ใช่ไหม?”

ลู่โจวตอบ “พ่อรู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ?”

ผู้เฒ่าลู่พูดตอบ “พ่อได้ยินว่าหลังจากลูกไขสมมติฐานของรีมันน์ได้ พาสเวิร์ดธนาคารก็ไม่ปลอดภัยอีกต่อไป! พ่อกำลังคุยกับแม่ว่าจะถอนเงินออกจากธนาคาร ลูกมีเงินเก็บเหมือนกันถูกไหม? ลูกควรถอนออกไปอย่างน้อยครึ่งหนึ่ง”

ลู่โจวตอบ “…มันอาจจะทำยากเล็กน้อย”

เวรเอ๊ย!

ใครเป็นคนแพร่ข่าวลือบ้าๆ นี้!

ฉันจะตามหาไอ้งั่งคนนั้นและตบหน้าสักฉาด!

……………………….