Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 1063 เทคโนโลยีมูลค่าหนึ่งหมื่นห้าพัน

แสงอาทิตย์ยามเช้าส่องผ่านใบโอ๊คนอกหน้าต่างในขณะที่ปุยเมฆสีขาวลอยสูงบนท้องฟ้าสีน้ำเงิน

ลู่โจววางปากกาลงและนั่งเอนหลังที่เก้าอี้ เขาสูดอากาศยามเช้าจนเต็มปอดและยืดตัวอย่างสบายๆ

“เสร็จสักที”

เขาอ่านหนังสือและงานวิจัยทั้งหมดเสร็จแล้ว

หนังสือสามสิบเจ็ดเล่ม รวมกับงานวิจัย 87 ชิ้นในด้านชีววิทยาและวิทยาการสารสนเทศ เขาใช้ยาความทรงจำที่เหลือสามสิบเม็ดเกือบทั้งหมดไป

ถึงแม้ว่าเขาอาจจะไม่เข้าใจเนื้อหาที่ระดับแนวคิด แต่อย่างน้อยทุกอย่างก็ถูกใส่เข้าไปในสมองเขาแล้ว

หลังจากนั้นขั้นตอนต่อไปคือการใช้แต้มทั่วไปของระบบเพื่อ ‘สังเคราะห์’ ข้อมูลใหม่ของเขา

ลู่โจวยืดคอและลุกขึ้นจากเก้าอี้ เขาเดินผิวปากระหว่างที่เขาเดินไปอาบน้ำที่ห้องน้ำ

เมื่อเขาออกมาจากห้องน้ำ โดรนของเสี่ยวไอได้เตรียมไข่ออมเล็ต ขนมปังปิ้ง และนมให้เขาแล้ว โดรนส่งอาหารไปที่โต๊ะของเขา

เนื่องจากว่าลู่โจวปลีกวิเวกในช่วงไม่กี่วันนี้ เขาจึงไม่จำเป็นต้องออกจากบ้าน และเขาก็ไม่อยากรบกวนหวังเผิงให้นำอาหารเช้ามาให้

ลู่โจวรับประทานอาหารเช้าอย่างเงียบๆ ที่โต๊ะกินข้าว ตอนนี้ข่าวเช้าน่าจะดำเนินอยู่ เขาจึงเปิดทีวีและเริ่มดู

เขารู้สึกตกใจเล็กน้อยที่ได้ยินข่าว

“…ฉันไม่รู้เลยว่ามีหลายเรื่องเกิดขึ้นในเดือนนี้” ลู่โจวพูดขึ้นหลังจากได้ยินข่าวรถไฟครึ่งชั่วโมงจากเซี่ยงไฮ้ไปจินหลิง

ตอนนี้เราอยู่ในอนาคตจริงๆ มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นทุกวัน

เขาปลีกวิเวกเพียงแค่หนึ่งเดือน แต่เขารู้สึกว่าเขาตามโลกไม่ทันแล้วจริงๆ

ลู่โจวยิ้มแล้วส่ายหน้า เขาใช้ผ้าเช็ดปากและลุกขึ้นจากเก้าอี้

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาหวังเผิง

อีกฝ่ายรับสายอย่างรวดเร็ว

หวังเผิงพูดห้วน

“ไปไหนครับ?”

“สถาบันเพื่อการศึกษาขั้นสูง”

“โอเคครับ ผมจะไปถึงในห้านาที”

…

ชั้นใต้ดินชั้นที่สามของสถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูง

ลู่โจวเปิดประตูเดินเข้าไปในห้องแล็บใต้ดินส่วนตัว เขาเดินไปที่คอมพิวเตอร์ควอนตัมสีดำแล้วนั่งลง เขาหลับตาแล้วสูดลมหายใจเข้าลึก

เขาใช้เวลาหนึ่งนาทีในการจัดการความคิดตัวเอง เขาคิดไปถึงหนังสือและงานวิจัยที่เขาอ่าน เขาจินตนาการและนึกภาพเครือข่ายเส้นประสาท สัญญาณเส้นประสาท การกล้ำสัญญาณเส้นประสาท และเรื่องอื่นๆ เขาได้คิดปัญหาทั้งหมดในหัวและขอความช่วยเหลือจากระบบ

[แต้มทั่วไปที่ต้องการ: 15,000 แต้ม]

[ยืนยันการสั่งซื้อ?]

สิ่งนี้ราคาแพงยิ่งกว่าฟิวชั่นที่ควบคุมได้

ไม่ใช่แค่นั้น มันเป็นราคาหลังที่เขาอัปเดทศาสตร์ความรู้

ลู่โจวมองดูตัวเลขที่น่ากลัวในขณะที่เขาคลิกปุ่ม ‘ยืนยัน’

ทันทีที่เขาแตะปุ่ม กล่องข้อความเปลี่ยนเป็นลูกบอลสีฟ้า ซึ่งค่อยๆ ลอยมาหาเขา

ยิ่งลูกบอลสีฟ้าใกล้เขาเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกอุ่นมากขึ้นเท่านั้น เขาสามารถรู้สึกได้ถึงความอุ่นที่แผ่จากสันหลังแล้วเคลื่อนไปถึงสมองของเขา

กระแสนี้ค่อยๆ อุ่นและรุนแรงขึ้น

ลู่โจวรู้สึกถึงความร้อนในสมองของเขา เขากำหมัดและกัดฟันแน่นในขณะที่เริ่มมีเหงื่อไหลมาจากหน้าผาก

ถ้าเป็นเมื่อไม่กี่ปีก่อน เขาอาจจะเป็นลมไป

แต่ตอนนี้เขาอดทนกับความเจ็บปวดได้มากขึ้น

ผ่านไปสักพัก ความร้อนค่อยๆ หายไป

ลู่โจวลืมตาขึ้นและสูดลมหายใจเข้าลึก

มันผ่านไปแค่สิบนาที แต่เขากลับรู้สึกเหมือนสิบปี

เขาสังเกตเห็นว่าเสื้อยืดของเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อ

“มันจบสักที”

ลู่โจวสูดลมหายใจเข้าลึกและเริ่มค้นหาความรู้จากระบบที่ฝังอยู่ในสมองของเขา

มันเป็นประสบการณ์ที่ค่อนข้างมหัศจรรย์

ทุกอย่างเกี่ยวกับเทคโนโลยีอินเตอร์เฟสเส้นประสาทถูกจารึกไว้ในสมองของเขา

มันเหมือนกับว่ามีคนควักสมองเขาออกมาและใส่ความทรงจำเข้าไป ทุกอย่างรู้สึกไม่คุ้นเคยแต่มันกลับชัดแจ้ง

ลู่โจวใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงในการทบทวนความรู้ที่เพิ่งได้มา สายตาของลู่โจวเหมือนว่านึกอะไรบางอย่างออก

“เข้าใจแล้ว…

ไม่แปลกใจว่าทำไมมันถึงราคาแพง”

เทคโนโลยีความจริงเสมือนเต็มรูปแบบเป็นเหมือนปริศนา มันไม่ใช่แค่สิ่งเดียว แต่มันเป็นเศษเสี้ยวของหลายเทคโนโลยีที่ต่างกันนับไม่ถ้วน

ยกตัวอย่างเช่น หนึ่งในเศษเสี้ยวคือโมเด็มสำหรับสัญญาณประสาท

แค่โมเด็มนี้ก็ใช้เวลาหลายปีในการวิจัย

ชุดของขาเทียมโลหะผสมไทเทเนียมของหลี่เกาเหลียงสามารถนับได้ว่าเป็นการประยุกต์ของเทคโนโลยีนี้ โมดูเลชันของสัญญาณประสาทถูกแปลงเป็นสัญญาณไฟฟ้าสำหรับมอเตอร์ขาเทียมซึ่งทำให้เคลื่อนไหวอย่างซับซ้อนได้

เนื่องจากสถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูงเกี่ยวข้องกับการวิจัยด้านนี้ ทำให้ลู่โจวมีความรู้อยู่บ้างในด้านนี้

จากนั้นมันมีปัญหาชุดอื่นๆ อีก อย่างเช่น การจำลองสัญญาณภาพ การได้ยิน การได้กลิ่น และการจำลองด้านสรีรวิทยาโดยไม่มีผลข้างเคียง เทคโนโลยีพวกนี้เป็นการวิจัยที่ล้ำที่สุดในด้านประสาทวิทยาศาสตร์และชีวเคมี ถึงแม้ว่าการวิจัยดำเนินไปนานกว่า 30 ปี แต่มันก็มีความคืบหน้าเพียงเล็กน้อย

ระบบได้จัดหาคำตอบโดยสมบูรณ์สำหรับเทคโนโลยีพวกนี้

โดยสรุปแล้วมีพิมพ์เขียวในมือเขาและวิธีการใช้งานนั้นขึ้นอยู่กับตัวเขาทั้งหมด

เมื่อนึกสิ่งนี้ได้ ลู่โจวมีประกายความตื่นเต้นในแววตาของเขา

ตอนนี้เขาเพียงแค่ต้องเปลี่ยนพิมพ์เขียวเป็นความจริง!

ลู่โจวบันทึกความรู้ใหม่นี้ในฐานข้อมูลของเสี่ยวไอโดยไม่ลังเล

ทันใดนั้นก็มีกล่องข้อความปรากฏขึ้นที่มุมขวาล่างของหน้าจอ

เสี่ยวไอ: [เจ้านาย หลังของเจ้านายเปียกชุ่มแล้ว เจ้านายอยากได้เสื้อผ้าใหม่ไหม? (๑°⌓°๑)]

ลู่โจวหยุดพิมพ์แล้วคิดอยู่สักพักก่อนที่จะพยักหน้า

“อืม เอาเสื้อผ้าชุดใหม่มาหน่อย”

โดรนที่นอนอยู่บนโต๊ะเริ่มบิน ผ่านไปไม่นานมันก็บินนำเสื้อผ้าชุดใหม่มาจากห้องเก็บของที่อยู่ติดกัน

“ขอบคุณนะ”

เสี่ยวไอ: [ยินดีจ้า เอ่อ เจ้านาย อยากให้เสี่ยวไอช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าไหม? (///ω///)]

ลู่โจวมองดูแขนหุ่นยนต์ข้างเขาและตอบว่า

“…ไม่ดีกว่า ขอบคุณ”

……………………….