Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 1068 ตกเป็นเป้าอีกแล้ว?

คนส่วนใหญ่คงไม่เต็มใจที่จะจ่ายเงิน 100,000 หยวน ไปกับเครื่องเล่นเกม

แต่ถ้าเงิน 100,000 หยวน สามารถซื้อ ‘โลก’ ใบใหม่ให้ได้ พวกเขาอาจจะพิจารณาที่จะซื้อมัน

แต่ว่าวิธีการที่ลู่โจวคำนวณราคานั้นไม่ถูกต้อง มันมีหลายทรัพยากรที่เขาได้มาฟรี

ยกตัวอย่างเช่น ชิปที่ใช้ในดีโมดูเลเตอร์เส้นประสาทได้รับมาจากศาสตราจารย์อู๋เทียนเฉวียน

โปรเจกต์ชิปฐานคาร์บอนได้รับเงินทุกจากเขาเพียงผู้เดียว และวัสดุคาร์บอนที่ใช้สร้างเครื่องจักรนี้ก็ถูกสั่งมาจากบริษัทจ้งซานซินฉาย

จริงๆ แล้ว มันไม่ใช่การสั่งออร์เดอร์ ทางจ้งซานให้วัสดุพวกนี้เขามาฟรี ไม่ใช่เพราะว่าลู่โจวอยากฉวยโอกาสจากซีอีโอหลิว แต่เป็นเพราะว่าซีอีโอหลิวไม่ยอมรับเงินจากลู่โจวต่างหาก

ซีอีโอหลิวพูดว่า “คุณเป็นคนที่คิดค้นวัสดุและเทคโนโลยีนี้ แล้วพวกเราจะรับเงินจากคุณได้อย่างไร? นอกจากนี้คุณยังเป็นผู้ลงทุนในบริษัทจ้งซานซินฉาย ดังนั้นไม่ต้องกังวลเรื่องเงินไม่กี่พันดอลลาร์ไปเลย”

ท้ายที่สุดลู่โจวยอมแพ้เรื่องการจ่ายเงิน

มันยังมีค่าใช้จ่ายที่มองไม่เห็น

อย่างเช่น พลังการประมวลผลมาจากคอมพิวเตอร์ควอนตัมของเขา ถ้าเขาต้องใช้ซูเปอร์คอมพิวเตอร์ทั่วไป มันจะมีค่าใช้จ่ายเพิ่มเติม

ดังนั้นการประมาณราคาที่แท้จริงน่าจะอยู่ที่ช่วง 200,000-300,000 หยวน

หลังจากที่ลู่โจวหารือกับเฉินยู่ซาน ซีอีโอของเขา ทั้งสองตัดสินใจที่จะยังไม่เปิดเผยเทคโนโลยีนี้

ท้ายที่สุดแล้วเทคโนโลยีนี้เกี่ยวข้องกับการเข้าไปถึงสมองมนุษย์

การปล่อยผลิตภัณฑ์สู่ตลาดต้องผ่านการทดสอบความปลอดภัยอย่างเข้มงวด และต้องคำนึงถึงประเด็นจริยธรรมที่อาจจะเกิดขึ้น

มันจะง่ายกว่ามากที่จะโปรโมตผลิตภัณฑ์นี้หลังจากเทคโนโลยีเติบโต

และสตาร์สกายเทคโนโลยีแตกต่างจากนิวราลินและอายมายด์ สตาร์สกายเทคโนโลยีได้รับเงินทุนจากรัฐ ดังนั้นพวกเขาไม่จำเป็นต้องพึ่งพาการคาดคะเนช่วงแรกเพื่อได้รับเงินสนับสนุน

ลู่โจวไม่เคยอยู่ในสถานการณ์ที่ขาดเงินทุนสำหรับการวิจัย เหมือนกับที่เยี่ยหนานอยากลงทุนในห้องแล็บของลู่โจว

เฉินยู่ซานพูดว่า “ฉันจะพยายามหาหนูทดลองมาให้ นายต้องการกี่คนล่ะ?”

ลู่โจวตอบว่า “อย่างน้อยสิบคน ยิ่งมากยิ่งดี แต่ถ้าเธอหาไม่ได้เลยก็ไม่เป็นไร ฉันไปถามมหาวิทยาลัยจินได้…”

มันเป็นไอเดียที่จะขอให้นักศึกษาเป็นหนูทดลองของเขา เมื่อนักศึกษาได้ยินว่าสิ่งนี้เป็นโปรเจกต์วิจัยของลู่โจวในด้านความจริงเสมือนอินเตอร์เฟสเส้นประสาท พวกนั้นคงสมัครในทันที

เขาก็ไม่ต้องกังวลกับประเด็นความปลอดภัยอะไร

ถึงแม้ว่าการใช้สมองเป็นจีพียูฟังดูรุกราน มันไม่ต่างจากการที่ใครสักคนมองดูโลกผ่านด้วยตาของตัวเอง

ในทางกลับกัน การรบกวนโดยโมดูเลเตอร์เส้นประสาทมีปริมาณที่น้อยกว่าบนสมอง

มันดีกว่าการจ้องมองหน้าจอคอมพิวเตอร์เป็นเวลานานอย่างมาก

ถ้ามันมีความเสี่ยงเข้ามาเกี่ยวข้อง ลู่โจวคงไม่ปล่อยให้เฉินยู่ซานมาทดสอบเครื่อง

แต่เฉินยู่ซานปฏิเสธไอเดียของเขาทันที

“ไม่! อย่าทำแบบนั้น ถ้าเกิดเรื่องหลุดไปถึงนักข่าวล่ะ?”

ลู่โจวขมวดคิ้วและคิดถึงประสบการณ์ที่ผ่านมากับการทำลายชื่อเสียงของเขาโดยสื่อ

“…เธอพูดถูก

ผู้คนเชื่อในสิ่งที่อยากจะเชื่อมากกว่าความจริง”

เฉินยู่ซานถอนหายใจใส่ลู่โจวและพูดว่า “…ฉันจะจัดการเรื่องหนูทดลองเอง”

ลู่โจวพยักหน้า

“โอเคได้”

การให้เธอจัดการเรื่องนี้จะทำให้งานง่ายขึ้นอีกเยอะ

ด้วยวิธีนี้ เขาสามารถโฟกัสที่การวิจัยได้อย่างเดียว

หลังจากเฉินยู่ซานกลับไป ลู่โจวเดินกลับไปที่ห้องแล็บใต้ดิน เขากำลังคิดถึงวิธีการพัฒนาเครื่องจักรนี้ แต่อยู่ดีๆ โทรศัพท์ของเขาสั่นขึ้น

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาดูแล้วเห็นข้อความจากเสี่ยวไอ

เสี่ยวไอ: [เจ้านาย มีใครบางคนที่อยู่ในดาร์กเว็บกำลังตรวจสอบเจ้านาย! (゚Д゚)]

“ตรวจสอบฉันเหรอ?” ลู่โจวนิ่งไปสักพักและถามว่า “ใครกัน?”

สัญชาตญาณแรกของเขาคือธีสิสของดอกเตอร์ซีดึงดูดความสนใจของคนบางกลุ่ม

แต่เขาปลีกวิเวกในสองสัปดาห์ที่ผ่านมา เขาจึงไม่ได้ให้ความสนใจกับเรื่องนี้

แผนในตอนแรกของเขาคือการหาคนที่มีประสบการณ์และความคิดเหมือนกันเพื่อทำงานด้วยกันกับเครื่องวีอาร์ แต่เขาลืมเรื่องนี้ไปตอนที่เขาเริ่มปลีกตัว

เขาไม่คาดคิดว่าจะมีใครบางคนบนดาร์กเว็บตรวจสอบหาตัวตนปลอมในโลกออนไลน์

เสี่ยวไอ: [ไม่รู้เหมือนกัน! แต่เสี่ยวไอสามารถหาคำตอบให้ได้…ให้เสี่ยวไอโต้ตอบกลับไหม?(๑•̀ᄇ•́)و✧]

ลู่โจวตอบ “โอเค…แต่อย่าเยอะเกินไปนะ”

เสี่ยวไอ: [โอเค! (///ω///)]

จากคำสั่งของลู่โจว เสี่ยวไอสามารถโจมตีได้เพื่อการป้องกันตัวเท่านั้น และได้รับอนุญาตให้แฮ็กเข้าอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ส่วนบุคคล

ถ้ามันมีหลักฐานว่าแฮ็กเกอร์ทำร้ายผู้อื่น เสี่ยวไอต้องได้การอนุญาตเพิ่มเติมจากลู่โจวเพื่อดำเนินการต่อไป

การที่ตัวตนปลอมของเขาตกเป็นเป้าหมายที่ดาร์กเว็บไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า

แต่เมื่อดูจากอีโมจิของเสี่ยวไอ…

ลู่โจวอดคิดไม่ได้ว่าเสี่ยวไอกำลังปกป้องเขาหรือแค่เล่นสนุก

…

การหาหลักฐานใช้เวลาไม่นาน

หลังจากเสี่ยวไอเจอไอพีของบัญชีที่โพสต์เงินรางวัลค่าหัว เสี่ยวไอรีบหาสิทธิ์การบริหารจัดการของคอมพิวเตอร์ส่วนตัวและเจาะเข้าเว็บแคม

ความจริงถูกเปิดเผยในไม่ช้า

ลู่โจวมองดูชายอวบหัวล้านและเกือบหลุดขำออกมา

เขาคิดว่าเอฟบีไอหรือซีไอเอเพ่งเล็งเขาอยู่ เขาไม่คาดคิดว่าจะเป็นศาสตราจารย์เครือข่ายเส้นประสาทชีววิทยา

[เจ้านาย เจ้านาย เสี่ยวไอควรลงโทษเขาไหม? เสี่ยวไอสามารถเข้ารหัสฮาร์ดไดรฟ์ของเขาได้]

ลู่โจวตอบว่า “…แค่ลบโพสต์ของเขาที่ดาร์กเว็บ”

เสี่ยวไอ: [โอ้? แค่นั้น? (oДo*)]

ลู่โจวตอบ “อืม เขาไม่ใช่คนอันตราย ไม่จำเป็นต้องไปสั่งสอนเขา”

เสี่ยวไอi: [อ่อ… โอเคเลย QAQ.]

ลู่โจวดื่มกาแฟและพูดว่า “อืม หาเรซูเม่วิชาการของเขาด้วย ฉันอยากได้แบบละเอียดแบบที่มีงานวิจัยที่เขาเคยเผยแพร่ในทศวรรษที่แล้ว รวมถึงงานประชุมวิชาการที่เขาเคยไปเข้าร่วม”

มันค่อนข้างเป็นเรื่องไร้เดียงสาสำหรับเขาที่พยายามหาตัวตนของใครสักคนโดยการเสนอบิทคอยน์หนึ่งเหรียญที่ดาร์กเว็บ

แต่ลู่โจวสงสัยว่าทำไมศาสตราจารย์คนนี้ถึงยอมจ่ายเงินหลายพันดอลลาร์เพื่อแค่หาตัวตนของเขา

……………….