Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 1079 การนองเลือดอีกครั้ง

[การประเมินภารกิจ: 81 คะแนน]

มีแผงสีฟ้าอ่อนได้ปรากฏขึ้นพร้อมกับคำว่า ‘จบเกม’

“ไม่เลวนี่” ลู่โจวพูดกับหลี่เกาเหลียงที่เพิ่งถอดหมวกออก “60 แต้มก็คือผ่าน ส่วน 81แต้มนั้นถือว่าค่อนข้างดี”

ลู่โจวปรบมือและมองให้กำลังใจเขา

แม้ว่าจะเป็นการ ‘โกง’ นิดหน่อยที่เขาเปิดการโจมตีทางอากาศ แต่ลู่โจวก็เพิ่มความแข็งแกร่งของศัตรูด้วยเช่นกัน ดังนั้นแล้วการได้ 81 คะแนน ถือว่าดีมาก

อย่างไรก็ตามนี่เป็นคะแนนที่ดีสำหรับคนเล่นเกมแกมโกงทั่วไปๆ

สำหรับนักแข่ง อะไรที่ต่ำกว่า 100 คะแนนถือเป็นความล้มเหลว

“ยังดีไม่พอ” หลี่เกาเหลียงมองที่หมวกในมือของเขาและกล่าวว่า “ยังมีเหรียญอีกสองเหรียญที่ผมยังทำไม่สำเร็จ…ถ้าผมได้เหรียญสองเหรียญนั้นและทำให้ตัวประกันทุกคนรอด ผมน่าจะได้คะแนนเต็ม”

ขณะที่หลี่เกาเหลียงพึมพำกับตัวเอง ลู่โจวก็ปวดหัวอย่างช่วยไม่ได้

นี่มันเป็นแค่การจำลองนะ

“อืม…มันเป็นแค่วิดีโอเกมเองนะ”

“…ใช่ คุณพูดถูก มันเป็นแค่เกม มันไม่ใช่แม้แต่เกมด้วยซ้ำ มันเป็นแค่โปรแกรมฝึกซ้อมมากกว่า”

หลี่เกาเหลียงมองไปที่ลู่โจวและพูดอย่างจริงจังว่า “แต่สำหรับผมนักรบทุกคนมีชีวิตทั้งหมด! ในฐานะนายทหารอาวุโส หน้าที่ของผมคือทำให้ทุกคนกลับมามีชีวิตอีกครั้ง และถ้าผมทำไม่ได้ก็จะต้องมีคนตายในสนามรบ การไม่ได้คะแนนเต็มคือความล้มเหลว”

ลู่โจวพูดขึ้น

“มันก็แค่เกม…”

…

สุดท้ายแล้วหลี่เกาเหลียงก็ทำคะแนนได้ไม่เต็มที่

แต่ไม่ใช่เพราะลู่โจวห่วงเรื่องค่าไฟฟ้า แต่เพราะหลี่เกาเหลียงอยู่ที่นี่นานเกินไป เขาต้องกลับไปรายงานกับผู้บังคับบัญชาของเขา

ไม่ใช่ว่าเขาสามารถรายงานกับผู้บังคับบัญชาว่าเขายุ่งอยู่กับการเล่นวิดีโอเกมได้หรอกเหรอ?

ถ้าได้ก็ตลกสิ้นดี!

ในที่สุดหลี่เกาเหลียงก็ออกจากห้องทดลองไป เขาบอกลู่โจวว่าเขาจะมาที่นี่บ่อยๆ ในที่สุดเขาก็พาทีมกลับไป

วันรุ่งขึ้นหลังจากหลี่เกาเหลียงจากไป เฉินยู่ซานกลับมาจากการเดินทางไปทำธุรกิจจากเซี่ยงไฮ้ เธอมาที่สถาบันเพื่อการศึกษาขั้นสูงและถามลู่โจวว่า “นายได้คุยกับคนจากหน่วยป้องกันราชอาณาจักรไหม?”

ลู่โจว “ฉันได้คุยกับผู้อำนวยการหลี่เมื่อสองวันก่อน”

เฉินยู่ซาน “พวกเขาว่าไง?”

ลู่โจวกล่าวว่า “หน่วยป้องกันราชอาณาจักรแนะนำให้เราใช้เทคโนโลยีเสมือนจริงกับพลเรือน ฉันค้นหาเอกสารด้านนี้อยู่ บริษัทต่างๆ เช่น อายมายด์และนิวรัลลิงก์ ทั้งสองก็กำลังค้นคว้าเกี่ยวกับเรื่องนี้เช่นกัน ไม่น่าแปลกใจที่ผู้อำนวยการหลี่ดูรีบร้อนขนาดนั้น”

ทั้งสองบริษัทเป็นบริษัทอเมริกันที่ใช้เส้นทางเทคนิคต่างกันโดยสิ้นเชิง

ตัวอย่างเช่น อายมายด์และบริษัทชีวสารสนเทศชื่อ EMOTIV กำลังทำงานร่วมกับเฟซบุ๊กเพื่อพัฒนาอุปกรณ์เสมือนจริงที่ไม่ลุกล้ำ ซึ่งหมายความว่าพวกเขาจะใช้เทคโนโลยีการตรวจจับภายนอก เช่น การตรวจคลื่นไฟฟ้าสมองเพื่อเชื่อมต่อกับโลกเสมือนจริง

นิวรัลลิงก์ก่อตั้งโดยอีลอน มัสก์ เขาทุ่มเทให้กับการพัฒนาอุปกรณ์ ‘การปลูกถ่ายสมอง’ แม้ว่าการใส่นาโนอิเล็กโทรดเข้าไปในสมองจะฟังดูอันตราย แต่ดูเหมือนว่าพวกมันได้สร้างความก้าวหน้าให้กับลิง

ฝ่ายบริหารของรัฐเพื่อการป้องกันราชอาณาจักรต้องการให้พวกเขาเผยแพร่เทคโนโลยีสู่สาธารณะโดยเร็วที่สุดก่อนที่ชาวอเมริกันจะปล่อยเทคโนโลยีของพวกเขา

หากเทคโนโลยีการจำลองภาพเสมือนจริงได้กลายเป็นส่วนสำคัญของกิจกรรมทางสังคมของมนุษย์ได้ก็เป็นการดีที่จะนำไปสู่เทรนด์อย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าลู่โจวจะเข้าใจว่าทำไมหน่วยงานของรัฐเพื่อการป้องกันราชอาณาจักรรู้สึกเช่นนี้ แต่เขาก็ไม่เห็นด้วย

แม้ว่านิวรัลลิงก์จะมีความคืบหน้าในการวิจัยแล้วบ้าง แต่ก็ยังห่างไกลจากการบรรลุความเป็นจริงเสมือนในระดับเดียวกัน

เฉินยู่ซานมองไปที่ลู่โจวและพูดติดตลกว่า “ดูเหมือนว่าสตาร์สกายเทคโนโลยีจะมีการนองเลือดบนวอลสตรีทแล้วล่ะ”

“การนองเลือดเหรอ ฟังดูรุนแรงจัง” ลู่โจวกล่าว “ฉันเสียสละไปเยอะมากเพื่อสร้างเทคโนโลยีนี้”

เฉินยู่ซาน “…โอ้ นายทำขนาดนั้นเลยเหรอ?”

ลู่โจวพยักหน้าและกล่าวว่า “แน่นอน”

คะแนนหนึ่งหมื่นห้าพันไม่ใช่การเสียสละเล็กน้อยๆ

ไม่ต้องพูดถึงเวลาที่ใช้ในการเรียนรู้วิทยาการสารสนเทศ

แต่ถึงแม้ว่าจะเสียไปมากแต่ผลตอบแทนก็ยิ่งใหญ่เช่นกัน

ถ้าไม่ใช่สำหรับโปรเจกต์ที่น่าสนใจแบบนี้ เขาคงไม่ต้องใช้เวลาไปกับการเรียนรู้วิทยาการสารสนเทศและชีววิทยา

“โปรเจกต์วิจัยนี้น่าจะจบแล้วใช่ไหม? ฉันเดาว่านายคงไม่สนใจด้านธุรกิจ…” เฉินยู่ซานถามอย่างสงสัย “แล้วตอนนี้ล่ะ? นายจะทำอะไรต่อไป?”

“น่าจะไปต่อจากที่ฉันทำค้างไว้” ลู่โจวกล่าว “ฉันผัดวันประกันพรุ่งกับทฤษฎีการรวมแรงครั้งใหญ่มานานมากแล้ว หลังจากที่แก้สมมติฐานของรีมันน์ได้แล้ว ฉันก็ควรจะทำเรื่องนั้นก่อน”

เหตุผลที่เขาตัดสินใจค้นคว้าเกี่ยวกับการจำลองภาพเสมือนจริงไม่ใช่เพราะคะแนนที่เขาเก็บแต่เป็นเพราะเขาได้รับแรงบันดาลใจจากการเปิดตัวผลิตภัณฑ์ชิปซีรีส์ดรากอน

เมื่อโครงการวิจัยนี้เสร็จสิ้นแล้ว เขาก็ได้วางแผนที่จะหยุดงานสักสองสามวัน จากนั้นค่อยเริ่มทำงานเกี่ยวกับการรวมพีชคณิตและเรขาคณิตให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

แต่เขายังต้องไปเยี่ยมคนคนหนึ่งก่อน

เมื่อเห็นว่าลู่โจวทำตัวชิล เฉินยู่ซานก็กล่าวว่า “เป็นไปได้ไหม…”

เธอรู้ว่าลู่โจวมีความสามารถ

แต่การรวมคณิตศาสตร์…

ลู่โจวตอบว่า “แน่นอนว่าไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนสามารถทำได้…”

ลู่โจวหยุดครู่หนึ่งแล้วมองไปที่มือขวาตัวเอง

เขานึกถึงตอนยืนอยู่หน้ากระดานไวท์บอร์ดและเขียนคำตอบของสมมติฐานของรีมันน์

เขาสามารถได้ยินแม้กระทั่งเสียงเสียดแหลมที่ดังขึ้นตอนเขาเขียนไวท์บอร์ดจนทำให้ใครหลายคนต้องเสียวฟัน

“แต่หลังจากที่พิสูจน์มติฐานของรีมันน์ได้แล้ว ฉันรู้สึกเหมือนใกล้จะถึงเส้นชัยแล้วอย่างไหนอย่างนั้น”

…………………………