Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 1089 อนาคตที่น่าตื่นเต้น

สุดท้ายแล้วตวนซื่อฉีก็ตัดสินใจไป

เขาเรียนที่ห้องสมุดในวันอื่นของสัปดาห์ได้ มันน่าเสียดายมากๆ ที่จะปฏิเสธจดหมายเชิญนี้ไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาใช้โชคจนหมดแล้วเพื่อรับคำเชิญนี้

แน่นอนว่าเขาถูกกระตุ้นด้วยความจริงที่ว่าหลี่โม่มีส่วนร่วมในโปรเจกต์วิจัยของลู่โจวอีกด้วย

แม้ว่าเขาจะไม่เคยเปรียบเทียบตัวเองกับหลี่โม่เลย แต่การได้เห็นเด็กคนนี้มากขี้โม้ต่อหน้าเขาทุกวันก็ยากที่จะละเลยไป

เขาจะไม่ยอมแพ้เรื่องเรียน

เขารู้สึกว่าถ้าเขาเปลี่ยนสภาพแวดล้อม บางทีมันอาจจะเป็นประโยชน์ต่อตัวเขาเอง…

อีกไม่นานก็จะถึงวันเสาร์สุดท้ายของเดือนแล้ว

ตวนซื่อฉีส่งงานในชั้นเรียนก่อนกำหนดหนึ่งวัน เขากินอาหารเช้าและมุ่งหน้าไปยังสถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูง

แม้ว่าเขาจะเคยได้ยินเกี่ยวกับสถานที่ที่มีชื่อเสียงแห่งนี้มาหลายครั้งแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้มาที่นี่

หลังจากที่เขาแสดงจดหมายเชิญต่อเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ไม่นานเขาก็มาถึงศูนย์ทดลองการจำลองภาพเสมือนจริง

เมื่อเขามาถึงเขาก็ต้องตกใจกับฝูงชนตรงหน้า

นอกจากผู้ทดลองสามสิบคนที่เข้าร่วมแล้ว ยังมีนักวิจัยและเจ้าหน้าที่อีกหลายสิบคน รวมทั้งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอีกด้วย

เขาคิดว่าเขามาถึงก่อนเวลาแล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าคนจะมีคนที่มาเร็วเยอะขนาดนี้ด้วยซ้ำ

ตวนซื่อฉีมองไปที่ศูนย์ทดลองที่แออัด และวุ่นวาย เขาไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรต่อไปดี

เขาสงสัยว่าเขาควรจะขอความช่วยเหลือจากใครดี แต่ทันใดนั้นพนักงานวัยกลางคนก็เดินเข้ามาหาเขา พนักงานมองมาที่เขาแล้วมองลงไปที่รายชื่อ

“คุณคือตวนซื่อฉีใช่ไหมครับ?”

ตวนซื่อฉีพยักหน้าและพูดว่า “…ใช่ครับ”

“ผมเป็นผู้รับผิดชอบโครงการ การทดสอบรอบพิเศษกำลังจะเริ่มต้นขึ้นในอีกไม่นาน ผมจะให้คุณดูอุปกรณ์ ตามผมมาครับ”

ตวนซื่อฉี “ครับ”

อันที่จริงอุปกรณ์นี้ใช้งานง่ายมากเพราะมันใช้เพียงไม่กี่ขั้นตอนเท่านั้น

แค่นอนบนเก้าอี้ ใส่หมวกกันน็อค กดปุ่มเปิดและปิด หลังจากนั้นผู้ใช้ก็จะอยู่ในโลกเสมือนจริง

การทดสอบรอบพิเศษจะเริ่มขึ้นในอีกไม่ช้า

ตวนซื่อฉีทำตามคำแนะนำของนักวิจัยและนอนบนเก้าอี้เสมือนจริง เขาหายใจเข้าลึกๆ และพยายามทำให้กล้ามเนื้อในร่างกายผ่อนคลายลง

เขากังวลว่าจะไม่สามารถ ‘หลับ’ ในโลกเสมือนจริงได้ แต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเสียวซ่านจากกระดูกสันหลัง

เมื่อเขาพยายามจะเกาเพราะรู้สึกจั๊กจี้ที่หลังหัว ทันใดนั้นเขาก็เริ่มหมดสติไป

ราวกับว่าวิญญาณของเขาออกมาจากร่างและไปสู่อีกโลกหนึ่ง โลกที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต

เขายืนอยู่บนทางหลวงหกเลน บนถนนไม่มีรถแม้แต่คันเดียว ตึกระฟ้าแห่งอนาคตขนาดใหญ่รายล้อมรอบตัวเขา

คนอื่นๆ และหลายคนกำลังยืนอยู่ที่นี่เช่นเดียวกัน

คนที่ยืนอยู่ใกล้เขามากที่สุดคือผู้ทดสอบการทดสอบรอบพิเศษจากต่างประเทศ

สาวผมบลอนด์คนนี้ดูเหมือนยูทูบเบอร์ ดวงตาของเธอเบิกกว้างขึ้นอย่างไม่เชื่อ

เขาอดไม่ได้ที่จะมองเธอ

ทุกอย่างให้ความรู้สึกที่เหมือนกับของจริงมากๆ

เขาไม่รู้ว่าพวกนั้นสามารถจับภาพใบหน้าของพวกเขาได้อย่างไร

อ่านข้อมูลคลื่นสมองเหรอ?

การทำแผนที่ที่ใช้งานอยู่โดยใช้คำใบ้จากจิตใต้สำนึก?

หรือหมวกกันน็อคอาจติดตั้งเครื่องสแกนไว้ด้วย?

ตวนซื่อฉีสัมผัสแก้มของเขา และสัมผัสได้ถึงความรู้สึกตื่นเต้น

ครั้งสุดท้ายที่เขารู้สึกแบบนี้คืองานเซี่ยงไฮ้เอ็กซ์โป

ย้อนกลับไปตอนที่เขายังอยู่ชั้นประถม เขาได้ไปงานเอ็กซ์โปกับพ่อของเขา ที่บูธแห่งหนึ่งของบริษัท พ่อและเขาใช้อุปกรณ์สแกนระบบประสาทแบบสวมศีรษะเพื่อควบคุมรถของเล่น

เขาประหลาดใจมากในตอนนั้น และทุกสิ่งที่เขารู้เกี่ยวกับโลกได้เปลี่ยนไปแล้ว

ผ่านมากว่าทศวรรษ ตอนนี้เขาก็รู้สึกแบบเดียวกันกับตอนนั้นเลยไม่ผิด

ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเทคโนโลยีขั้นสูงจะมาได้ไกลขนาดนี้

“…มันบ้าไปแล้ว”

…

ตอนนี้เป็นเวลาแปดนาฬิกาในตอนกลางคืน ในที่สุดเขาก็กลับมาที่หอพักหลังจากที่เหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน

งานของพวกเขาง่ายมากๆ พนักงานมอบหมายงานให้พวกเขาทำในสภาพแวดล้อมที่ขึ้นอยู่กับอาชีพในชีวิตจริงของพวกเขา

ตัวอย่างเช่น เขาเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย เขาจึงมีสภาพแวดล้อมสองแบบที่ต้องทำ หนึ่งคือห้องสมุด สองคือห้องเรียน งานของเขาในโลกเสมือนจริงคือการฟังการบรรยายวิชาคณิตศาสตร์ในห้องเรียนและใช้เวลาช่วงบ่ายที่ห้องสมุด

ประสบการณ์นี้ทำให้เขาต้องการมากกว่าเดิม

เขาแค่มาที่การทดสอบรอบพิเศษนี้เพื่อหนีจากการเรียนเท่านั้น แต่ในท้ายที่สุดเขาก็ยังใช้เวลาอยู่ในห้องสมุด

การทดสอบครั้งต่อไปมีกำหนดในวันเสาร์หน้า

เนื่องจากอุปกรณ์ทดสอบมีจำกัด ทางสถาบันจินหลิงเพื่อการศึกษาขั้นสูงจึงแจ้งว่าผู้ทดสอบรอบพิเศษของจีนนั้นจะได้รับการจัดสรรให้เข้าร่วมช่วงสุดสัปดาห์

และครั้งหน้าจะได้สัมผัสความรู้สึกใหม่ๆ

ตวนซื่อฉีกำลังนอนอยู่บนเตียงของเขาและเลื่อนดูโทรศัพท์ไปเรื่อย เขานึกย้อนกลับไปถึงสิ่งที่เขาเจอเมื่อตอนกลางวัน และถอนหายใจออกมา

“มันสุดยอดจริงๆ…”

แม้ว่าเขาจะทดสอบแค่เกมการจำลองภาพเสมือนจริงที่เรียบง่าย แต่ในใจของเขาแล้ว นั่นมันไม่ใช่เกมเลย

การช้อปปิ้ง ความบันเทิง การเงิน บริการสาธารณะ แม้แต่การศึกษา การทหาร การเมือง และสิ่งอื่นๆ มีอยู่ในโลกเสมือนจริง

นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น

สำหรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต…

เขามองดูดวงดาวนอกหน้าต่างและมองไปข้างหน้าถึงอนาคต

เขาเปิดเว่ยป๋อและพิมพ์คอมเมนท์ของเขา เขาแนบรูปถ่ายสองสามรูปที่เขาถ่ายเมื่อเช้านี้และโพสต์

เขาประหลาดใจที่เห็นว่าเขาเริ่มมีผู้ติดตามและกดไลก์มันมากขึ้น

หลี่โม่ที่กำลังเรียนอย่างหนักที่โต๊ะทำงานของเขาได้เอนหลังพิงเก้าอี้แล้วปิดไฟ จากนั้นเขาก็ปีนขึ้นไปบนเตียงตัวเอง

นับตั้งแต่เขาเข้าร่วมโปรเจกต์วิจัยของนักวิชาการลู่ เมื่อสองสัปดาห์ก่อน ขาก็ได้ศึกษาอย่างต่อเนื่องไม่หยุด เขามักจะอยู่ที่โต๊ะทำงานหรือไม่ก็ห้องสมุด

ตวนซื่อฉีได้ยินเสียงจิ้งหรีดร้องจากนอกหน้าต่างขณะที่เขาเสียบสายชาร์จโทรศัพท์และหลับตา

หอพัก 201 กำลังหลับใหล

ขณะที่ผู้คนส่วนใหญ่ในเมืองนี้กำลังหลับใหลนั้น ลู่โจวกำลังหาวขณะที่เขาเริ่มอัปโหลดบทความแรกเกี่ยวกับโปรเจกต์ใหม่ของเขา ซึ่งก็คือการวิจัยเกี่ยวกับทฤษฎีแรงจูงใจตลอดทั้งทางที่กลับห้องพักที่จงซานอินเตอร์เนชั่นแนล

ในทางกลับกันผู้คนต่างคลั่งไคล้การทดสอบเบต้าแบบปิดครั้งแรกของเทคโนโลยีเสมือนจริงมากกว่า…

…………………………….