Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 1145 วันตรุษจีนที่แสนจะยุ่ง

ตรุษจีนปี 2023 มาถึงเร็วกว่าทุกครั้ง

วันหยุดในช่วงเทศกาลตรุษจีนจะมีช่วงใกล้ๆ สิ้นเดือนมกราคม

คืนก่อนวันตรุษจีนผ่านไป อาคารวิจัยฟิสิกส์มหาวิทยาลัยจินหลิงก็เริ่มดูว่างเปล่า

นักวิชาการหรูเสินเจียนนั่งในออฟฟิศของเขา เขากำลังอ่านนิตยสารวิชาการในมือขณะที่ดื่มชาร้อนที่เพิ่งชงเสร็จใหม่ๆ

หลังจากที่เปิดดูคร่าวๆ เขาเห็นหัวเรื่อง

[นักวิชาการจีนเดินทางออกจากเซี่ยงไฮ้ ILHCRC ปิดตัวลง! จุดสูงสุดพิเศษ 750 จิกะอิเล็กตรอนโวลต์ล้มเหลว! อนาคตของฟิสิกส์จะไปทางไหน]

หลังจากที่นักวิชาการหรูเห็นหัวข้อ เขาก็อดหัวเราะเบาะๆ ไม่ได้

“สื่อนี่ไร้สาระจริงๆ ก็นี่มันวันหยุด เราก็ต้องปิดสิ”

ชายสูงวัยที่นั่งอยู่บนโซฟายิ้ม

“ผู้เฒ่าหรู นี่มันวันหยุด คุณจะกังวลอะไรในเมื่อไหร่คุณจะเกษียณล่ะครับ”

คนที่นั่งตรงข้ามนักวิชาการหรูคือนักวิชาการหลิวกวงจาวจากแผนกฟิสิกส์มหาวิทยาลัยจินหลิง แต่สาขางานวิจัยของนักวิชาการหลิวไม่ใช่ฟิสิกส์ของอนุภาค แต่เป็นสสารฟิสิกส์ควบแน่น งานวิจัยของเขาจะเน้นไปที่คลัสเตอร์ของอะตอม ระบบควอนตัมมิติต่ำและนาโนเทคโนโลยี

ศาสตราจารย์สูงวัยทั้งสองคนเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน แม้ว่างานวิจัยของพวกเขาจะอยู่คนละสาขา แต่พวกเขาก็มีมิตรภาพที่ดีต่อกัน

ผู้เฒ่าหรูยิ้มและโบกมือ

“ยังหรอก ผมยังทำงานได้อีก 10 ปี”

นักวิชาการหลิวยิ้มและพูด “จริงเหรอ แต่คุณแก่ขึ้นเรื่อยๆ นะ”

นักวิชาการหรูยิ้มและพูด “เราอยู่บนดาวเคราะห์นี้แค่ไม่กี่สิบปีเท่านั้น ทำไมผมต้องเสียเวลาด้วย ไม่ต้องห่วง ผมรู้ว่าผมทำอะไรได้”

“ผมไม่ได้เป็นห่วงหรอก คุณแค่ดูเหนื่อยๆ ” นักวิชาการหลิวถอนหายใจและพูด “แล้วโปรเจกต์ 750 จิกะอิเล็กตรอนโวลต์เป็นอย่างไรบ้าง ผมได้ยินมาว่ามันไม่ค่อยดีเลยนี่นา”

นักวิชาการหรู “เราเพิ่งจะทำการทดลองไปแค่สี่ครั้งเอง แน่นอนอยู่แล้วว่ามันจะออกมาได้ไม่ดี ช้าๆ ได้พร้าเล่มงาม ไม่ต้องห่วง ผมมั่นใจในโปรเจกต์งานวิจัยนี้”

“ผมก็แค่ถาม เพราะผมไม่ค่อยรู้เรื่องฟิสิกส์ของอนุภาคเท่าไหร่นัก” นักวิชาการหลิวยิ้มและจิบชาก่อนจะพูด “ชานี่ดีทีเดียวนะคุณได้มาจากไหนเหรอ”

“ผมไม่ได้ซื้อมาเองหรอก นักศึกษาให้ผมมา” นักวิชาการหรูพูดอย่างภาคภูมิใจ “ผมคงดื่มไม่หมดอยู่แล้ว คุณเอากลับบ้านไปบ้างก็ได้นะ แต่อย่าเอาไปหมดล่ะ”

“ตาแก่นี่ ชอบอวดอยู่เรื่อยเลยนะ” ผู้เฒ่าหรูวางถ้วยชาและยืนขึ้น เขาถอนหายใจและพูด “ถ้าผมสามารถผลิตนักศึกษาที่โดดเด่นได้สักสองสามคนเหมือนคุณ ผมก็คงเกษียณเร็ว”

หลังจากที่ผู้เฒ่าหรูได้ยินเพื่อนบ่น เขาก็หัวเราะออกมา

“ฮ่าฮ่า! ลืมไปได้เหรอ บางทีอาจจะหลังความตายก็ได้”

…

[M2π=(Mμ+Md)/2Fπ1&;lt;0|ΨΨ’|&;gt:…]

[…]

ด้านในบ้านที่จงซาน อินเตอร์เนชั่นแนล

ลู่โจวนั่งอยู่ในห้องทำงานของเขา เขามองไปที่กองพิมพ์เขียวและกระดาษร่าง และจมดิ่งไปกับห้วงความคิดของตัวเอง

ตรุษจีนเพิ่งจะผ่านพ้นไปหมาดๆ ลู่โจวเพิ่งจะทานเกี๊ยวที่แม่ของเขาทำและกำลังจะเริ่มทำงานอีกครั้ง ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากพัก แต่มีคนมากมายที่ต้องพึ่งพาเขา เขาจะมัวเสียเวลาไม่ได้

โดยปกติแล้วไม่ว่าจะเป็นโปรเจกต์วิจัยอะไรก็ตาม เขาจะพยายามรีบทำโปรเจกต์วิจัยนั้นให้เสร็จก่อนเทศกาลตรุษจีน เขาไม่อยากให้งานของเขามีผลกระทบต่อชีวิตเขา

แต่ปีนี้นับว่าโชคร้าย เครื่องชนอนุภาคแฮดรอนบนดวงใช้เวลานานกว่าจะเสร็จ และวันหยุดปีนี้ก็มาเร็วกว่าทุกปี

โชคดีที่ครอบครัวของเขาเห็นใจ

แม้แต่พ่อเองก็แทบจะไม่บ่นบนโต๊ะอาหาร ส่วนเสี่ยวถงก็ยุ่งอยู่กับการเรียนของเธอ เธอก็เลยไม่ได้ว่าอะไรเขา

ลู่โจวสูดอากาศที่อบอุ่นเข้าไปและลุกขึ้นจากเก้าอี้ เขาเดินไปเปิดหน้าต่าง

ลมที่หนาวเหน็บพัดผ่านหน้าเขาทำให้สมองที่รุ่มร้อนของเขาเย็นลง ราวกับว่าลมได้พัดความอิดโรยและความเหนื่อยล้าออกไป

ขณะที่โดรนของเสี่ยวไอบินมาที่เขา ข้อความปรากฏขึ้นมาตรงหน้าจอ

เสี่ยวไอ [เจ้านายไม่หนาวเหรอ 0.0]

ลู่โจวส่ายหัวและพูด “ฉันไม่หนาว”

จริงๆ แล้วมันร้อนเกินไป จนทำให้เขารู้สึกวิงเวียน มากจนเขาแทบจะจดจ่อไม่ได้

เสี่ยวไอ [เจ้านายคะเจ้านาย อยากให้เสี่ยวไอทำกาแฟมาให้ไหม (๑•̀ᄇ•́)]

ลู่โจวพยักหน้า

“ขอบคุณนะ”

เสี่ยวไอ [โอเค มาแล้วค่ะ (*≧▽≦)]

หลังจากนั้นไม่นาน กลิ่นหอมของกาแฟก็ลอยเข้ามาในห้องทำงาน

ลู่โจวหยิบกาแฟมาจากเสี่ยวไอไปดื่ม เขารู้สึกมีพลังหลังจากที่ปิดกระจก เขานั่งลงที่โต๊ะและมองไปที่กระดาษร่างที่ยังเขียนไม่เสร็จ เขาค่อยๆ จมลงไปในห้วงความคิด

ด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง เขารู้สึกว่าสมองของเขาปลอดโปร่งขึ้นหลังจากได้พัก

“ดูเหมือนว่าฉันคงต้องพักบ่อยๆ แล้ว”

ลู่โจวสัมผัสได้ถึงความอุ่นของกาแฟในมือ เขายิ้มและหยิบปากกาบนโต๊ะ

หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพัก เขาเขียนบนกระดาษ

เขาทำการวิจัยจุดสูงสุดเฉพาะ 750 จิกะอิเล็กตรอนโวลต์มาสักพักแล้ว เขามีการคาดเดาและข้อคาดการณ์นับไม่ถ้วน

แต่เขาไม่รู้สึกถึงความยากของโปรเจกต์นี้จนกระทั่งตอนที่เขาเปิดใช้งานเครื่องชนอนุภาคบนดวงจันทร์

สัญญาณมันเหมือนกับผีที่บินเข้าออกสเปกตรัมพลังงาน เขาเริ่มสงสัยว่าอาจจะมีการแทรกแซงของมนุษย์ต่างดาวในการทดลองของเขา

เพราะเหตุผลอะไรบางอย่าง จู่ๆ ปากกาก็ปรากฏขึ้นในหัวของลู่โจว

ถ้าจะให้พูดชัดๆ คือมันคือปากกาที่อยู่ด้านในตึกสภาเอ็มไพร์ เป็นเล่มที่ศาสตราจารย์เลนกำไว้แน่น

ลู่โจวหยุดเขียนและจ้องไปที่การคำนวณบนกระดาษ เขาขมวดคิ้วและจู่ๆ ก็บ่นพึมพำกับตัวเอง

“… บางทีมันอาจจะเกี่ยวข้องกับไฮเปอร์สเปซ”

ที่ไม่สามารถมองเห็นได้ในโลกสามมิติ…หรือมีแค่ส่วนเดียวเท่านั้นที่มองเห็นได้ แล้วส่วนไหนบ้างที่ไม่สามารถมองเห็นได้

ถ้าเขาเดาถูก เวลาและปริภูมิจะต้องบิดเบือน ในขณะที่ส่วนที่สัญญาณส่วนที่มองไม่เห็นจะหลบซ่อนอยู่ในปริภูมิที่ไม่สมบูรณ์

มันเหมือนเป็นประตูบานใหม่ที่เปิดในหัวของเขา ความคิดของเขาไม่เคยชัดเจนขนาดนี้มาก่อน

หัวปากกาสั่นสะเทือนในขณะที่เขารู้สึกถึงคลื่นแห่งความตื่นเต้นในหัวใจ

เขามีความรู้สึกว่า…

การค้นพบครั้งนี้จะต้องวิเศษเกินกว่าที่เขาคิดไว้แน่ๆ

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ดวงอาทิตย์นอกหน้าต่างๆ ค่อยๆ เลือนลับไป

ลู่โจววางปากกาและมองไปที่กองกระดาษตรงหน้า เขาแสยะยิ้ม

“ในที่สุดฉันก็ทำเสร็จก่อนวันที่กำหนด”

แล้วเขาก็มองปฏิทินที่ตั้งอยู่ตรงมุมโต๊ะ

การทดลองรอบที่สองกำลังจะเริ่มขึ้นในอีกสองวัน

ไม่กี่ชั่วโมงที่แล้ว เขายังเป็นกังวลอยู่เลยว่าจะทำไม่ทันเวลา

แต่ตอนนี้เขาตั้งหน้าตั้งตารอที่จะทำการทดลองมากกว่าทุกครั้ง

……………..