Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 1167 การผ่าตัดตา

[ขอแสดงความยินดี โฮสต์ สำหรับการสำเร็จภารกิจ]

[ภารกิจ: สำรวจทรัพย์สมบัติ

[รายละเอียด: มนุษย์เป็นคนใจแคบ แม้แต่คนที่เคยปีนถึงจุดสูงสุดของยอดเขาก็ยังต้องการปัญญาของผู้อื่นเพื่อตามหาสิ่งที่พวกเขามองข้าม

[ข้อกำหนด: รวบรวมอัฐิของศาสตราจารย์ก็อตเท็นดิ๊ก

[รางวัล: ตั๋วชิงโชคหนึ่งใบ บัตรประสบการณ์สุ่ม ความทรงจำวอยด์บี 2(ใช้แล้ว)]

หลังจากที่ลู่โจวพูดคุยกับผู้สังเกตการณ์เสร็จเขาก็เข้าสู่พื้นที่ระบบ จากนั้นภารกิจสำเร็จเด้งขึ้นทันทีที่เขาเข้าพื้นที่ระบบ

อย่างที่คิดไว้ แค่ได้สมุดมายังไม่เพียงพอ เขาต้องปลดล็อกความลับทั้งหมดเพื่อทำภารกิจให้สำเร็จ

ในที่สุดเขาก็สามารถเชื่อมต่อเบาะแสที่มีเข้าด้วยกันได้

ถ้าทุกอย่างที่ผู้สังเกตการณ์พูดเป็นเรื่องจริง นั่นก็แปลว่าระบบก็น่าจะมาจากวอยด์ในมิติพิเศษ มันก็เหมือนอารยธรรมวอยด์ อารยธรรมนี้ไม่เพียงแค่เข้มแข็งและน่ากลัวแต่ยังเก่าแก่ ประวัติศาสตร์ของพวกเขายาวนานกว่าอายุของจักรวาลใหม่และสามารถแกะรอยไปถึงจักรวาลเก่าที่เกิดขึ้นก่อนบิ๊กแบง

ส่วนคาลาเนียนเอ็มไพร์ พวกเขาคือหนึ่งในอารยธรรมที่มีในจักรวาลเก่า ซึ่งไม่มีร่องรอยของการมีอยู่ของพวกเขาในจักรวาลใหม่เลย ยกเว้นอนุสรณ์ทางเทคโนโลยี

“ฉันไม่ได้หมุนตั๋วชิงโชคมานานแล้วนะ”

ลู่โจวมองไปที่ปุ่มตั๋วชิงโชคข้างๆ คะแนนทั่วไปของเขา เขาดูคิดถึงอะไรบางอย่าง

ฉันได้ตั๋วชิงโชคครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่กัน

มันนานจนเขาจะไม่ได้แล้ว

วงล้อสุ่มเริ่มหมุน

ลู่โจวเอื้อมมือไปแตะปุ่มอีกครั้ง วงล้อหมุนอยู่ไม่กี่ครั้งเพราะแรงเฉื่อยก่อนที่จะหยุด

[ขอแสดงความยินดีด้วย โฮสต์ คุณได้รับรางวัลแซมเปิ้ล

[รางวัลที่ได้รับ: เครื่องฉายภาพระบบสวมใส่ได้]

สร้อยคอสีเงินอยู่ด้านในกล่องรายการของเขา

ลู่โจวมองที่รายละเอียดในรายการของเขาและลูบคางตัวเอง

ระบบการฉายภาพโฮโลแกรมที่สวมใส่ได้บนใบหน้า

เอิ่มมม..

ฉันเปลี่ยนหน้าตาของตัวเองได้เหรอ

แต่ฉันหล่อเกินไป ฉันไม่ต้องการมันหรอก

เก็บเอาไว้ก่อนก็แล้วกัน อาจจะมีประโยชน์เข้าสักวัน

ลู่โจวละสายตาจากสร้อยคอ เขาเอื้อมมือออกไปจิ้มบนบัตรประสบการณ์สุ่มบนรายการ นิ้วชี้ของเขาจิ้มบัตร จากนั้นบัตรก็กลายเป็นอนุภาคสีทองและกระจายไปทั่วในอากาศ

[ยินดีด้วย โฮสต์ คุณได้รับคะแนนประสบการณ์ฟิสิกส์ 500,000 คะแนน! ]

คะแนนประสบการณ์จำนวนครึ่งล้านก็ดีไม่น้อย อย่างน้อยๆ ก็ยังดีกว่ารอบที่แล้ว

ลู่โจวมองช่องการพัฒนาทางร่างกายของเขาเลื่อนไปที่ระดับหก เขาพยักหน้าด้วยความพอใจและปิดแถบลักษณะเฉพาะ

ครั้งนี้ระบบไม่ได้ให้บัตรภารกิจกับเขา

ภารกิจห่วงโซ่ ‘ควบคุมโลกและจันทรา’ กินเวลามาสองปีแล้ว และมันเกิดขึ้นพร้อมๆ กับที่ ILHCRC ได้สู้อย่างเต็มที่

สำหรับภารกิจต่อไป…

ฉันจะทำภารกิจควบคุมโลกและจันทราให้เสร็จก่อน

…

ลู่โจวออกจากพื้นที่ระบบ

หลังจากที่เขาลุกจากเก้าอี้ VR โดรนก็บินมาใกล้ๆ เขา

[เจ้านายโอเคไหม]

“ฉันไม่เป็นไร ฉันแค่ต้องพักสักเล็กน้อย” ลู่โจวพูดขณะที่มองแว่นในมือ เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะถาม “เธอเห็นความทรงจำหรือเปล่า

เสี่ยวไอ [เห็นค่ะ! 0.0]

ลู่โจว “มันทำให้เธอนึกถึงอะไรบ้างไหม”

โดรนที่บินตรงหน้าเขาเริ่มส่ายไปมา

หลังจากนั้นสักพักข้อความก็เด้งขึ้นบนหน้าจอ

เสี่ยวไอ [เสี่ยวไอไม่มีข้อมูลที่ตรงกันฐานข้อมูล แต่เสี่ยวไอรู้สึกว่ามีหลายอย่างที่คล้ายกัน]

คล้ายกันเหรอ

เหมือนเดจาวูเหรอ

แล้วปัญญาประดิษฐ์มีเดจาวูด้วยเหรอ

ถ้าผู้สังเกตการณ์มาที่นี่เพื่อตอบคำถามฉัน

แต่ลู่โจวนึกขึ้นมาได้ว่าผู้สังเกตการณ์อาจจะบอกเขาว่ามันเกี่ยวข้องกับความจริงของจักรวาลหรือเขาควรค้นหาด้วยตัวเอง

“ดีจังเลย…” ลู่โจวมองไปที่หมวกและถอนหายใจ เขาพูด “สิ่งมีชีวิตในมิติที่สูงกว่าไปที่อารยธรรมที่ต่ำกว่า พวกเขาน่าจะรู้สึกเหมือนเป็นพระเจ้า”

เสี่ยวไอ [เจ้านาย? 0.0]

“เปล่า ฉันก็แค่อิจฉา”

ลู่โจวกระโดดจากเก้าอี้ VR และเดินไปใกล้ๆ เศษซากหมายเลข 3 เขาเอื้อมมือออกไปแตะเครื่องจักรกลพังๆ

เขาถอนหายใจและพูด “ขอให้ไปสู่สุคตินะ”

“เรื่องราวของคุณแพร่ไปทั่วจากจักรวาลเก่าไปจนถึงจักรวาลใหม่”

“เราจะสานต่อเอง ผู้คนจะจำได้ว่าครั้งหนึ่งเคยมีชาวคาลาเนียนอยู่”

จู่ๆ โดรนที่เสี่ยวไอควบคุมก็ส่ายไปมาตรงหน้าเขา

[เจ้านายคะ เสี่ยวไอควรคำนวณต่อไหมคะ ดูเหมือนว่าตัวเลขพวกนี้จะไม่มีความหมายนะคะ…]

ลู่โจวคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูด “เริ่มจากตัวเลขหลัก 5.67 ล้านล้านของ n และหยุดที่หลัก 157.5 ล้านล้าน”

เสี่ยวไอ [โอเค โอเค (@[ป้องกันอีเมล];)]

แม้แต่คอมพิวเตอร์ควอนตัมเอง การประมวลผลข้อมูลจำนวนมหาศาลก็ต้องใช้เวลาสักพักเหมือนกัน แต่มันไม่ได้ใช้เวลานานขนาดนั้น เพียงแค่ไม่กี่วันก็เสร็จแล้ว

ลู่โจวนึกถึงสิ่งที่ผู้สังเกตการณ์บอกเขา เขารู้สึกว่าประวัติศาสตร์ยาวนาน 150 คุ้มค่าต่อการค้นพบ

แม้ว่าเขาอาจไม่มีเวลาขุดคุ้ยข้อมูล แต่เขาไม่จำเป็นต้องทำเรื่องนี้คนเดียว

เพราะเสี่ยวไอ นั่นทำให้เขาสามารถเข้าถึงผู้เล่นเกมช่างสงสัยหลายคน

…

ศาสตราจารย์เอ็ดดิงตันพูดถึงทฤษฎีในปี 1929 ว่าถ้ามีลิงมากมายพิมพ์ดีดละก็ ในที่สุดพวกเขาจะพิมพ์หนังสือทั้งหมดที่อยู่ในพิพิธภัณฑ์อังกฤษได้

มันคือทฤษฎีลิงกดพิมพ์ดีดที่โด่งดัง

มันมีจำนวนอตรรกยะที่ไม่สิ้นสุดมากมาย ซึ่งก็หมายความถึงจำนวนอนันต์ของจำนวนอตรรกยะที่ไม่ซ้ำ

ดังนั้นในทางทฤษฎีแล้ว ถ้ามีคนต้องการถอดรหัสข้อมูลโดยใช้สัญลักษณ์ทางคณิตศาสตร์ ไม่ว่าจะเป็นรหัสเลขฐานสอง ฐานแปด หรือฐานสิบหก พวกเขาก็สามารถหาจำนวนอตรรกยะที่ตรงกับข้อมูลที่พวกเขาอยากถอดรหัส

มันฟังดูง่ายก็จริง แต่มันค่อนข้างยากเพราะมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหาจำนวนอตรรกยะนี้

อย่างน้อยมันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะใช้วิธีการทางคณิตศาสตร์ของมนุษย์

ถ้ามีใครทำได้จริงในทางทฤษฎีแม้แต่ข้อมูลจำนวนมาก อย่างเช่น ทางช้างเผือก ก็สามารถย่อให้เป็นจำนวนอตรรกยะได้ แน่นอนว่าเราจะต้องกำหนดตัวเลขเริ่มต้นและตัวเลขสุดท้ายของจำนวนนั้น

ลู่โจวกลับไปที่บ้านของเขาที่จงซาน อินเตอร์เนชั่นแนลและเขียนประสบการณ์ความทรงจำวอยด์ของเขาลงในสมุด

หลังจากที่เขียนบันทึกเหล่านั้น ลู่โจวกำลังจะปิดสมุด แต่จู่ๆ เขาก็นึกอะไรออก เขาเปิดหนังสือที่หน้าปกเขียนว่านิยายวิทยาศาสตร์

ถ้ามีใครเกิดเห็นหนังสือนี้ขึ้นอาจจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นได้

นักวิทยาศาสตร์ดังๆ ส่วนใหญ่เคยตกเป็นเป้าหมายของข่าวลืออย่าง จิตผิดปกติ หรือทิ้งวิทยาศาสตร์เพื่อการวิจัยด้านเทววิทยา

ไม่ว่าพวกเขาจะทุกทรมานจากอาการป่วยทางจิตจริงหรือไม่ ลู่โจวก็ไม่อยากให้ชื่อเสียงของเขาพังเพราะสมุดเพียงเล่มเดียว

เขาอยากให้คนรู้ว่าเขาเป็นพวกวัตถุนิยม

…………………