Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 1185 แม้แต่ 2,000 ก็ไม่ใช่ปัญหา

ณ กระทรวงป้องกันราชอาณาจักร

ภายในออฟฟิศของผู้อำนวยการ

ชายหนวดขาวเปิดประตูออฟฟิศและเดินเข้ามาด้านใน

“ผู้เฒ่าหลี่! ผมอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น! “

ผู้อำนวยการหลี่ยังคงใจเย็น แต่เสียงนั้นทำให้ผู้ช่วยกลัว

คนทั่วไปส่วนใหญ่คงไม่มีใครกล้าพูดกับเลขากระทรวงป้องกันราชอาณาจักรแบบนี้ แต่นักวิชาการเสวี่ยไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป

ลืมเรื่องกระทรวงป้องกันราชอาณาจักรไปได้แล้ว แม้แต่คนใหญ่คนโตของกระทรวงอุตสาหกรรมและเทคโนโลยีสารสนเทศยังต้องแสดงความเคารพต่อชายสูงวัยคนนี้

ตอนที่ผู้อำนวยการหลี่เห็นนักวิชาการเสวี่ยตรงหน้าประตู เขาดูเหมือนจะรู้สาเหตุที่นักวิชาการเสวี่ยมาที่นี่ เขายิ้ม วางปากกาในมือ และพูดขึ้นมา

“ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่ล่ะ เข้ามานั่งสิครับ…เสี่ยวโจว คุณไปเตรียมชามาให้นักวิชาการเสวี่ยและพิมพ์เอกสารนี้มา 50 ชุดแล้วไปส่งให้ผู้อำนวยการหลิว”

“ได้ครับ!”

เสี่ยวโจวเทชาร้อนให้นักวิชาการเสวี่ยทันที หลังจากนั้นเขาหยิบเอกสารจากโต๊ะของผู้อำนวยการหลี่ และออกจากออฟฟิศ

“อะไรนะ?” นักวิชาการเสวี่ยพูดขณะหยิบถ้วยชาที่อยู่บนโต๊ะ เขาจิบชาและพูดด้วยความโมโห “คุณกำลังถามผมว่าทำไมผมถึงมาที่นี่เหรอ ผมจะมาที่นี่เพราะอะไรได้อีกล่ะ”

ก่อนที่ผู้อำนวยการหลี่จะตอบโต้ นักวิชาการเสวี่ยเริ่มยิงคำพูดราวกับปืนกล

“คุณคือคนที่ต้องการพัฒนาอัลกอริทึมการเข้ารหัสควอนตัม! แต่ตอนนี้คุณกลับยกเลิกโปรเจกต์ ผู้เชี่ยวชาญวิทยาการเข้ารหัสลับกว่าครึ่งมาที่ปักกิ่งกันแล้วและงานของเราก็เพิ่งจะเริ่มต้น แต่ตอนนี้คุณกลับไม่ต้องการเราแล้วอย่างนั้นเหรอ ล้อกันเล่นหรือเปล่า”

ผู้อำนวยการหลี่รู้สึกละอายเล็กน้อย นักวิชาการเสวี่ยพูดถูก แต่มันก็ไม่ใช่ความผิดของเขาเสียหมด

“สถานการณ์นี้มันซับซ้อนครับ”

“หมายความว่าอย่างไรที่ว่าซับซ้อน ผมเตือนคุณแล้วไม่ใช่เหรอว่าแม้แต่คอมพิวเตอร์ควอนตัมที่ก้าวล้ำที่สุดก็ทำได้แค่ 100 คิวบิต คอมพิวเตอร์ควอนตัม 1,000 คิวบิตเป็นเรื่องเพ้อฝัน”

ในสายตาของนักวิชาการเสวี่ยมันเป็นโปรเจกต์วิจัยที่ไร้สาระที่เสนอโดยคนธรรมดา เขาเกลียดที่คนใหญ่คนโตเข้ามาแทรกแซงงานวิจัยวิทยาศาสตร์ของเขา มันเป็นการสิ้นเปลืองทรัพยากรในการวิจัย

ผู้อำนวยการหลี่กระแอมและพูด “นั่นไม่ใช่เหตุผลในการยกเลิกโปรเจกต์ โปรเจกต์ไม่ได้ถูกยกเลิกเสียทีเดียว เราก็แค่กำลังปรับเปลี่ยนกลยุทธ์…”

นักวิชาการเสวี่ยพูด “แล้วทำไมคุณถึงทำแบบนี้”

“เพราะมีคนอื่นที่สามารถแก้ปัญหานี้ได้แล้ว”

ออฟฟิศเงียบไป

นักวิชาการเสวี่ยอึ้งไป เขาใช้เวลาอยู่สักพักกว่าจะกลับมามีสติอีกครั้ง

“แก้เหรอ แล้วปัญหาที่ถูกแก้คืออะไร”

“แน่นอนว่ามันคืออัลกอริทึมการเข้ารหัสควอนตัม…”

“เป็นไปไม่ได้!”

ดวงตาของนักวิชาการเสวี่ยเบิกกว้างอย่างเหลือเชื่อ เขาคิดว่าผู้อำนวยการหลี่โกหกเขา เขาโกรธยิ่งกว่าเดิม “ผู้เชี่ยวชาญด้านวิทยาการเข้ารหัสลับอยู่ที่นี่ที่ปักกิ่งกับผม และคุณกำลังบอกว่ามีคนแก้ปัญหานี้ได้แล้วเหรอ”

หลังจากทำงานยาวนานหนึ่งอาทิตย์ งานวิจัยของพวกเขายังไม่คืบหน้าเลยด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้กลับมีคนมาบอกเขาว่าปัญหานี้ถูกแก้ไปแล้ว มีคนที่สามารถหาอัลกอริทึมได้แล้วเหรอ

เขาไม่เคยได้ยินอะไรที่ไร้สาระขนาดนี้มาก่อน

ผู้อำนวยการหลี่ถอนหายใจและพูด “ไหนๆ คุณก็อยู่ที่นี่แล้ว ผมอยากจะคุยเรื่องนี้กับคุณ”

เขาเปิดลิ้นชักและนำแผ่นซีดีที่บรรจุข้อมูลพิเศษออกมา

นักวิชาการเสวี่ยขมวดคิ้วขณะที่ผู้อำนวยการหลี่พูดต่อ

“อัลกอริทึมการเข้ารหัสควอนตัมอยู่ที่นี่…แน่นอนว่ามันต้องอยู่ในออฟฟิศนี้เท่านั้น จะเอาออกไปไม่ได้ แต่ผมสามารถสาธิตให้คุณดูจากคอมพิวเตอร์ของผมได้”

นักวิชาการเสวี่ยพ่นลมหายใจและพูด “ผมไม่ได้โง่นะ”

ผู้อำนวยการหลี่ยิ้มและพูด “ผมรู้ ผมก็แค่คนธรรมดา เราต้องปรึกษากับผู้เชี่ยวชาญอย่างคุณ นี่คือเหตุผลที่ผมอยากให้คุณดูสิ่งนี้ ดูว่ามันสามารถป้องกันการโจมตีจากคอมพิวเตอร์ควอนตัม 1,000 คิวบิตได้จริงๆ …”

เขาใส่แผ่นซีดีเข้าไปในโน้ตบุ๊ค

ผู้อำนวยการหลี่หมุนหน้าจอไปทางนักวิชาการเสวี่ยในขณะที่แผ่นซีดีเริ่มหมุน

นักวิชาการเสวี่ยดื่มชาขนหมดและยืนขึ้นจากโซฟา เขาเดินไปที่โต๊ะผู้อำนวยการหลี่และนั่งลงที่เก้าอี้

เขาใช้เมาส์กดไปที่ไฟล์บนแผ่นซีดี นักวิชาการเสวี่ยเห็นรหัสอัลกอริทึมการเข้ารหัสบนหน้าจอ

พูดตรงๆ ก็คือมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะพัฒนาอัลกอริทึมการเข้ารหัสให้แข็งแกร่งและปลอดภัยมากกว่าที่แตกต่างจากโพรโทคอล BB84 โดยเฉพาะในเวลาสั้นๆ

เขารู้นักวิชาการจีนแทบทุกคนที่ทำงานในสายนี้

ถ้าแม้แต่ทีมวิจัยของเขาเองยังทำไม่ได้ เขาก็ไม่เชื่อว่าคนอื่นจะทำได้

เว้นเสียแต่ว่า พวกเขาได้รับความช่วยเหลือจากต่างชาติ

แต่เพราะเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความมั่นคงแห่งชาติ ความน่าจะเป็นในการใช้บริการทีมวิจัยต่างชาติให้ทำอัลกอริทึมการเข้ารหัสแก้จึงเป็นศูนย์

นักวิชาการเสวี่ยชำเลืองมองรหัส

ในขณะที่เขาเลื่อนเมาส์ไปเรื่อยๆ สีหน้าของเขาก็ค่อยๆ เปลี่ยนไป

แม้การเปลี่ยนแปลงจะเป็นไปอย่างค่อยเป็นค่อยไป แต่มันชัดเจนในสายตาของผู้อำนวยการหลี่

ในที่สุดชายสูงวัยจอมดื้อพูดขึ้น

“ใครเป็นคนทำ”

“ผมบอกคุณไม่ได้” ผู้อำนวยการหลี่พูด เขากระแอมและพูด “มันเป็นความลับสุดยอด หวังว่าคุณจะเข้าใจนะครับ”

ออฟฟิศเงียบลง

นักวิชาการเสวี่ยละสายตาของหน้าจอและสบตากับผู้อำนวยการหลี่ เขาถามด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง “นักวิชาการลู่เหรอ”

นั่นคือความเป็นไปได้เดียว…

ผู้อำนวยการหลี่ไม่ได้ตอบ เขาแสดงสีหน้าที่ว่างเปล่า

บางครั้ง สีหน้าที่ว่างเปล่าก็เป็นคำตอบหนึ่ง

นักวิชาการเสวี่ยหันหัว เขายังคงอ่านรหัสลับต่อด้วยสีหน้าที่ประหลาดใจ

ดูเหมือนว่าเขาเพิ่งสัมผัสกับปาฏิหาริย์ เขาพึมพำกับตัวเอง “แปลว่าเป็นเขานี่เอง ไม่แปลกใจเลย”

ไม่แปลกใจที่โปรเจกต์นี้ถูกยกเลิก

อัลกอริทึมแบบนี้ ก็ไม่เหลืองานอะไรให้เราทำแล้ว

น่าอายอะไรขนาดนี้ คน 20 คนแพ้คนแค่คนเดียว

เขามีสีหน้าที่ขมขื่น

ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าทำไมจึงมีคนพูดว่าการทำงานในแขนงเดียวกับนักวิชาการลู่เป็นเรื่องน่าหงุดหงิด

เขาไม่เพียงแค่หงุดหงิด แต่เขาเริ่มไม่มั่นใจกับทุกอย่างเกี่ยวกับชีวิตของเขา เขาแทบจะรู้สึกไร้ความหมาย

บางทีมันคงจะดีเสียกว่าถ้าฉันไม่รู้เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังการยกเลิกในครั้งนี้…

จากที่เห็นว่านักวิชาการเสวี่ยไม่ได้พูดอะไรอยู่สักพัก ผู้อำนวยการหลี่เริ่มเป็นกังวลขณะที่พูด

“อย่านั่งเฉยๆ บอกผมว่าสิครับว่าอัลกอริทึมเป็นอย่างไรบ้าง”

นักวิชาการเสวี่ยพูด

“มันแข็งแกร่ง”

“หมายความว่าอย่างไรที่ว่าแข็งแกร่ง”

“หมายความว่า ลืม 1,000 คิวบิตไปได้เลย…”

นักวิชาการเสวี่ยกลืนน้ำลายและพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา “แม้แต่ 2,000 คิวบิตก็ไม่ใช่ปัญหา…”

……………………