Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 1233 เดี๋ยวจะสาธิตให้ดู

ถึงแม้การร่วมมือระหว่าง NTT กับ สำนักงานกระทรวงความบันเทิงจะสิ้นสุดลง NTT ก็ไม่ได้ถอนตัวจากโปรเจกต์แต่อย่างใด ทีมวิศวกรที่ถูกส่งมาที่ประเทศจีนก็ยังมาที่รังนกตามแผนที่วางไว้และเริ่มทำการตรวจสอบสถานที่จริงแบบออนไซต์

เจ้าหน้าที่ที่จัดงานก็ไม่ได้ห้ามวิศวกรของ NTT ไม่ให้เข้ามาในสนามกีฬาเลย

นากาโอกะ เคย์อิจิและคู่หูของเขายืนอยู่ในห้องประชุมที่อยู่ในสนามกีฬาอีกที เขามองสถานที่อันกว้างใหญ่แล้วก็รู้สึกลำพองใจขึ้นมา

สถานการณ์กำลังเข้าทางฝั่งเขาและตัวเขาเองก็มั่นใจว่าเขาจะไม่มีทางทำดีลนี้ล่มแน่ๆ

คู่หูที่ยืนอยู่ข้างหลังเขานั้นมีท่าทีใจเย็นน้อยกว่าอย่างมาก

เขามองวิศวกรของ NTT ที่กำลังสำรวจสนามกีฬาอยู่ แม้เจ้าตัวจะลังเลอยู่นิดหน่อย เขาก็พูดขึ้นมาว่า

“ถ้าเกิดว่าพวกคนจีนไม่ยอมตกลงล่ะครับ? สำหรับพวกเขาแล้วเวลาเตรียมตัวหนึ่งเดือนอาจจะไม่พอนะครับ”

นากาโอกะ เคย์อิจิหรี่ตา เขามองไปทางเจ้าหน้าที่ในสนามกีฬาที่กำลังยุ่งแล้วพูดออกมาด้วยท่าทางสบายๆ ว่า “บริษัทที่ช่วยลูกค้าแก้ปัญหาได้คือบริษัทที่ดีนะ คาวาดะคุง คิดว่าพวกเขาจะทำอย่างไรต่อล่ะ? ”

คาวาดะคิดอยู่ครู่หนึ่งก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่แน่ใจว่า

“ถ้าผมเป็นพวกเขา ผมอาจจะ…เปลี่ยนไปเลือกบริษัทที่ทำตามเงื่อนไขเวลาได้”

“ปกติเขาก็จะทำแบบนั้นนั่นแหละ แต่มันมีเรื่องก่อนหน้าที่นายลืมไป” นากาโอกะ เคย์อิจิมองเขาแล้วอธิบายว่า “ก็คือพวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นแล้วอย่างไงล่ะ”

นากาโอกะ เคย์อิจิมองคาวาดะแล้วพูดต่อ

“คาวาดะคุง เหมือนนายจะยังไม่เข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันดีพอนะ นอกจากพวกเราแล้วพวกเขาไม่มีทางเลือกที่ดีกว่าเลย ผมเชื่อว่าพวกเขาไปติดต่อบริษัทมาหลายแห่ง อย่างน้อยก็หลักสิบแล้ว แต่ตราบใดที่พวกเขายังต้องการให้ส่งอุปกรณ์ในระยะเวลาสามเดือนอยู่ก็ไม่มีบริษัทไหนบนโลกนี้ที่กล้าพอจะเซ็นสัญญาหรอก แล้วบริษัทอื่นก็ไม่มีเทคโนโลยีนี้ด้วย ถ้าพวกเราทำไม่ได้ ก็ไม่มีทางที่พวกเขาจะทำได้เหมือนกัน”

นากาโอกะ เคย์อิจิ มั่นใจเรื่องนี้มาก

NTT เป็นผู้นำทางอุตสาหกรรมในด้านเทคโนโลยีฉายภาพโฮโลแกรม ยิ่งระบบฉายภาพโฮโลแกรมสเกลใหญ่ยิ่งแล้วใหญ่

“รอดูไปแล้วกัน เดี๋ยวสุดท้ายพวกเขาก็จะยอมยืดระยะเวลาจัดส่งอุปกรณ์เอง เหมือนกับที่พวกเขายอมตกลงรับราคาของเขานี่แหละ พวกเราสามารถให้บริการเพิ่มเติมกับพวกเขาได้ อย่างการช่วยพวกเขาหาทีมแบบจำลองที่สามารถทำแบบจำลองและออกแบบโฮโลแกรมได้สำเร็จภายในหนึ่งเดือน

หรือถ้าพวกเขายอมแค่ให้คนจีนด้วยกันมาทำโปรดักชันโชว์แล้วล่ะก็ พวกเราก็ช่วยให้พวกเขาได้ติดต่อกับคนที่โตเกียวสเตเดียมได้ เสร็จแล้วก็ให้พวกคนจีนชินกับอุปกรณ์ไป”

นากาโอกะ เคย์อิจิยิ้ม

“แน่นอนว่า ผมอยากให้พวกเขาเลือกทางเลือกแรกมากกว่า”

“เพราะทางเลือกหลังต้องใช้เงินเยอะแน่ๆ …”

นากาโอกะ เคย์อิจิกำลังจินตนาการภาพผู้อำนวยการโอวมาขอร้องเขา และภาพเขาจะแกล้งทำเป็นฮึดฮัดไม่เต็มใจแต่ก็ยอมตกลงกับอีกฝ่าย ในอีกมุมหนึ่งวิศวกร NTT กำลังยุ่งอยู่กับการทำงานที่รังนก พวกเขาใช้อุปกรณ์ของพวกเขาเก็บข้อมูลสนามกีฬา

งานส่วนนี้เป็นส่วนที่สำคัญมาก

เพราะสิ่งที่พวกเขาอยากจะทำให้สำเร็จไม่ได้มีแค่เวทีเท่านั้น แต่เป็นสนามกีฬาขนาดใหญ่ที่มีพื้นที่ภายในมากกว่า 200,000 ตารางเมตร จุดวางโปรเจกเตอร์จะต้องแม่นยำอย่างถึงที่สุด

แม้แต่ความผิดพลาดเพียง 1 เซนติเมตรก็อาจจะทำให้ภาพแตกและการเคลื่อนไหวเบลอไปได้

เจ้าหน้าที่ของสำนักงานกระทรวงความบันเทิงกำลังยืนสแตนด์บายมองกลุ่มวิศวกรจาก NTT ชี้นิ้วไปทางอุปกรณ์ไฮเทคในสนามกีฬา

ทันใดนั้นเองก็มีเสียงเอะอะโวยวายดังมาจากหน้าทางเข้าสนามกีฬา

เจ้าหน้าที่สำนักงานสองคนที่ทางเข้าหันไปมอง พวกเขาเห็นชายในชุดหมีสีฟ้าเดินตามกลุ่มคนในชุดสูทและรองเท้าหนังมา ชายในชุดหมีคนนั้นเดินมาพร้อมกับถือกระเป๋าลากสีเงินมาด้วย

“คนนั้นมาจากหน่วยงานไหนกันนะ?”

“หมายถึงใครล่ะ?”

“ก็คนที่ใส่ชุดหมีสีฟ้าที่ถือกระเป๋าใส่เครื่องมือไง…อ้าว ฉิ*หาย คนที่เดินข้างๆ นั่นเลขานุการอู๋นี่หว่า คนคนนั้นต้องเป็นคนสำคัญแน่ๆ ”

“นี่ว่าผมเคยเห็นเครื่องแบบนี้ที่ไหนมาก่อนนะ…เดี๋ยวนะ โลโก้ที่กระเป๋าใส่เครื่องมือมันดูคุ้นๆ …” เจ้าหน้าที่หนุ่มคนหนึ่งทัก เขาหรี่ตาและพยายามนึกให้ออกว่าตัวเองไปเห็นโลโก้นี้จากที่ไหน

“ดูคุ้นๆ เหรอ?”

เจ้าหน้าที่ที่แก่กว่าเหลือบตามอง เห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อเรื่องที่ชายหนุ่มพูดขึ้นมา

แต่ทันใดนั้นดวงตาของเจ้าหน้าที่หนุ่มก็เบิกกว้าง เขาพูดขึ้นมาอย่างตื่นเต้น

“ผมจำได้แล้ว สตาร์สกายเทคโนโลยี! มันเป็นโลโก้ที่ปรากฏอยู่บนระบบแฟนธอมของสตาร์สกายเทคโนโลยี!”

“สตาร์สกายเทคโนโลยีเหรอ? แล้วคนจากสตาร์สกายเทคโนโลยีมาทำอะไรที่นี่ล่ะ? ”

พอมองเข้าไปใกล้ๆ โลโก้บนกระเป๋าเครื่องมือก็ดูคุ้นจริงๆ นั่นแหละ แต่เจ้าหน้าที่ที่ยืนอยู่ตรงนั้นก็ไม่เข้าใจว่าคนของสตาร์สกายเทคโนโลยีมาทำอะไรที่นี่

นากาโอกะ เคย์อิจิก็ไม่ต่างจากทั้งสองคน เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมคนจากสตาร์สกายเทคโนโลยีถึงมาที่สนามกีฬา

ในท้องของเขากำลังปั่นป่วน เขาเดินตรงไปข้างหน้าและคว้าแขนคนจากสำนักงานกระทรวงความบันเทิงมาซักถาม

“คนจากสตาร์สกายเทคโนโลยีมาทำอะไรที่นี่?”

เจ้าหน้าที่คนนั้นก็สับสนเช่นกัน เพราะมันไม่มีเหตุผลอันใดที่สตาร์สกายเทคโนโลยีต้องมาอยู่ที่นี่

แต่เขาก็ยังตอบกลับไปอย่างสุภาพว่า

“สนามกีฬารังนกของเราเปิดเป็นสาธารณะอยู่แล้วครับ ต่อให้ตอนนี้มันปิด พวกเขาก็ยังเข้ามาได้ตราบใดที่มีใบขออนุญาตอย่างถูกต้องตามกฎหมาย…ทำไมพวกเขาถึงจะเข้ามาที่นี่ไม่ได้ล่ะครับ? ”

วิศวกรในชุดหมีสีฟ้าที่หน้าทางเข้าสนามกีฬาได้รับการทักทายอย่างอบอุ่นจากเลขานุการอู๋ เลขานุการอู๋พูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า

“วิศวกรหวัง คุณจะเริ่มวัดค่าเลยหรือเปล่าครับ? หรือจะให้ผมไปหาคนมาช่วยคุณไหม?”

“ไม่เป็นไรครับ หาวิธีไม่ให้คนอื่นมาขวางทางผมก็พอ”

วิศวกรจากสตาร์สกายเทคโนโลยีส่ายหัว เขาวางกระเป๋าเครื่องมือบนพื้นแล้วเปิดมันออก

มีโดรนลำหนึ่งอยู่ในกล่อง

เมื่อเห็นว่าวิศวกรหวังจากสตาร์สกายเทคโนโลยีกำลังจะเริ่มงาน เลขานุการอู๋ก็รีบดึงตัวเจ้าหน้าที่สำนักงานคนหนึ่งมาข้างๆ ตัวแล้วถามว่า “คนพวกนั้นมาทำอะไรที่นี่? เอาพวกเขาออกไปซะ”

เจ้าหน้าที่คนนั้นรู้สึกช็อก เขาพูดเสียงสั่นว่า “แต่…คนพวกนั้นเป็นคนจาก NTT นะครับ”

“ผมไม่สนว่าพวกเขาจะมาจาก NTT หรือ TNT ไล่พวกเขาออกไปซะ”

พออู๋หยวนหางได้ยินชื่อ NTT อีกรอบ ใจของเขาก็รุ่มร้อนไปด้วยความไฟแห่งความโกรธ

ขอบคุณพระเจ้าที่พวกเรายังไม่ได้เซ็นสัญญานรกแตกนั่น! ถ้าพวกเราซื้ออุปกรณ์กากๆ นั่นในราคาห้าหมื่นล้านเยนแล้วล่ะก็ คนอื่นคงหัวเราะเยาะพวกเราตาย

นากาโอกะ เคย์อิจิพาตัวคาวาดะกับเจ้าหน้าที่ NTT อีกสองคนมาด้วยกัน เขามองไปทางวิศวกรที่กำลังเอาโดรนออกมาจากกระเป๋าเครื่องมือ นากาโอกะ เคย์อิจิถามว่า “คุณทำอะไรน่ะ? ”

“พวกเรากำลังสำรวจและวางแผนผังสนามกีฬาอยู่ คุณกำลังรบกวนการทำงานของพวกเรานะ ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่จะให้ของเล่นมาบินว่อน”

“งานสำรวจเหรอ? ” วิศวกรจากสตาร์สกายเทคโนโลยีเหลือบมองเจ้าหน้าที่จาก NTT จากนั้นก็มองไปที่เลขานุการอู๋ เขาพูดด้วยสีหน้าแปลกๆ ว่า “นี่มันอะไรกันเนี่ย?”

“ขอโทษด้วยครับ วิศวกรหวัง พวกเราอาจจะมีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อย…” อู๋หยวนหางมองไปทางนากาโอกะ เคย์อิจิ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที เขาพูดขึ้นว่า “พวกเราไม่ได้ทำงานร่วมกันพวกคุณต่อแล้ว ใช่ไหมครับ? รีบเก็บข้าวของแล้วก็เอาทั้งอุปกรณ์ทั้งคนของคุณออกไป ไม่ต้องมารบกวนงานของเราอีก! ”

“คุณหมายความว่าไงที่ว่าพวกเราไม่ได้ทำงานร่วมกัน ผม…” นากาโอกะ เคย์อิจิมองเลขานุการอู๋ด้วยความไม่เชื่อ เขาอ้าปากกว้าง และเหงื่อก็เริ่มหยดจากหน้าผาก

นี่มัน…

ไม่ใช่สิ่งที่เขาคิดว่าจะเกิดขึ้นเลย…

เขาคิดว่าผู้อำนวยการโอวจะต้องมาเกาะขาขอร้องเขาแล้ว แต่ตอนนี้เจ้าเลขานุการไร้ตัวตนนี่กลับมาทำท่าทำทางใส่เขาแบบนี้

เขาเข้าใจได้ในทันทีว่าสถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไร เขาหันไปมองวิศวกรที่กำลังง่วนอยู่กับการเซ็ตเครื่องโดรน จากนั้นก็หันไปมองเลขานุการอู๋แล้วถามว่า “นี่เป็นการเฉลิมฉลองวันชาติของคุณนะ คุณจะปล่อยให้คนที่ไม่มีประสบการณ์ในสายงานมาจัดการเรื่องนี้จริงๆ เหรอ?”

วิศวกรจากสตาร์สกายเทคโนโลยีมองเขาแล้วยิ้มมุมปาก

“คุณมีข้อสงสัยในเทคโนโลยีของพวกเราเหรอ?”

นากาโอกะ เคย์อิจิเชิดหน้า ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยหยิ่งผยองเมื่อเขาพูดขึ้นว่า “ยังต้องถามอีกเหรอครับ? คุณเคยมีโปรเจกต์ที่ทำสำเร็จสักอันด้วยเหรอ? นี่เป็นสนามกีฬาพื้นที่ 200,000 ตารางเมตรนะ จะมีคน 80,000 คนมาชมการเฉลิมฉลองครั้งนี้แบบสดๆ ถ้ามีอะไรผิดพลาดขึ้นมาล่ะก็ คนดูจะรู้สึกไม่พอใจเพิ่มเป็นทวีคูณแน่ๆ ภาพลักษณ์ของชาติคุณจะถูกทำลาย…”

“คุณอยากเห็นความสำเร็จอย่างนั้นเหรอครับ?”

วิศวกรจากสตาร์สกายเทคโนโลยียิ้ม

“ถ้าอย่างนั้นในฐานะตัวแทนของบริษัทผม เดี๋ยวผมจะสาธิตให้ดู”