Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 1255 ฟิสิกส์ เลเวล 9

[ขอแสดงความยินดีด้วย โฮสต์ คุณทำภารกิจห่วงโซ่ ‘ควบคุมโลกและดวงจันทร์’ สำเร็จแล้ว]

[รายละเอียดภารกิจ: ในจักรวาลอันกว้างใหญ่และหนาวเหน็บแห่งนี้ ในที่สุดอารยธรรมมนุษยชาติก็ได้ก้าวพัฒนาในทางการบินและอวกาศเป็นครั้งแรกแล้ว ถึงแม้แต่ละก้าวเดินจะเต็มไปด้วยอุปสรรคมากมาย แต่อนาคตจะต้องสดใสอย่างแน่นอน]

[ประเมินความยากของภารกิจ: S]

[ทำภารกิจห่วงโซ่ระยะที่สามสำเร็จ รางวัลสุดท้ายจะถูกตัดสินจากการทำภารกิจย่อยสำเร็จแต่ละครั้ง…กำลังคำนวณรางวัล]

[ค่าประสบการณ์วิศวกรรมศาสตร์ +1.5 ล้านแต้ม ค่าประสบการณ์วัสดุศาสตร์ +1.2 ล้านแต้ม ค่าประสบการณ์ชีวเคมี +1 ล้านแต้ม ค่าประสบการณ์วิทยาการสารสนเทศ +1 ล้านแต้ม ค่าประสบการณ์วิทยาศาสตร์พลังงาน +1 ล้านแต้ม ค่าประสบการณ์ฟิสิกส์ +500,000 แต้ม ค่าประสบการณ์ทั่วไป +1 ล้านแต้ม ค่าทั่วไป +10,000 แต้ม…]

จู่ๆ รางวัลก็โผล่พรวดขึ้นมาเต็มไปหมด

ลู่โจวแทบจะเป็นลมเมื่อเห็นค่าประสบการณ์ยาวเหยียดที่ระบบมอบเป็นรางวัลให้เขา

นี่อาจจะเป็นรางวัลครั้งที่ใหญ่ที่สุดที่เขาเคยได้จากระบบมาก็ได้

แต่ก็นั่นแหละ นี่ก็เป็นภารกิจครั้งที่เขาใช้เวลาทำสำเร็จนานที่สุดเหมือนกัน

“ความรู้สึกอย่างกับขึ้นรถไฟเหาะแหนะ…”

ลู่โจวมองค่าประสบการณ์ที่พุ่งทะยานขึ้นสูงของเขา

เขาตกใจเมื่อเห็นว่ามันเพิ่มระดับไปมากแค่ไหน

หากไม่นับฟิสิกส์กับคณิตศาสตร์แล้ว เลเวลของเขาเพิ่มขึ้นในหมวดหมู่อื่นทุกอย่าง เลเวลของวิทยาศาสตร์พลังงานซึ่งเป็นศาสตร์ที่ครอบคลุมหลายอย่างพุ่งขึ้นมาถึง 2 เลเวล มันพุ่งจากเลเวล 4 ขึ้นมาเป็นเลเวล 6

อ้อ วิทยาการสารสนเทศก็เหมือนกัน

เจ้าศาสตร์ที่เขาเมินมันมาตลอดศาสตร์นี้ก็พุ่งขึ้นมา 2 เลเวลเช่นกัน มันเพิ่มจากเลเวล 5 มาเป็นเลเวล 7

ลู่โจวมองแถบประสบการณ์ฟิสิกส์ที่เขาต้องการค่าประสบการณ์อีก 1 ล้านแต้มถึงจะเพิ่มเลเวลได้ เขาลังเลอยู่นานกว่าจะตัดสินใจได้ เขาย้ายค่าประสบการณ์หนึ่งล้านแต้มไปลงกับฟิสิกส์ทั้งหมด

อย่างไรเขาก็เลเวลเพิ่มในหลายศาสตร์อยู่แล้ว

ออกจากระบบไปได้ เขาก็ต้องปวดหัวอยู่ดี

เพราะอย่างนั้นเทหมดหน้าตักไปเลยก็แล้วกัน

ตั้งแต่ที่เลเวลคณิตศาสตร์ของเขาเพิ่มถึงระดับสูงสุด สมองของเขาก็วิวัฒนาการไปสู่เลเวลใหม่ ลู่โจวรู้สึกว่า ครั้งนี้จะไม่เป็นเหมือนครั้งก่อน ที่เขานอนโคม่าไปสองสัปดาห์หลังทำภารกิจห่วงโซ่ฟิวชั่นที่ควบคุมได้เสร็จ

นี่ยังไม่นับว่าตอนนี้เขานอนอยู่บนเตียงแล้วด้วย

มีเสี่ยวไอคอยดูแลอยู่ ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

ลู่โจวปลอบตัวเอง ก่อนจะรีเฟรชแถบลักษณะเฉพาะของตัวเองขึ้นมา

[

A. คณิตศาสตร์ เลเวล 10

B. ฟิสิกส์ เลเวล 9 (13,215/???)

C. ชีวเคมี เลเวล 7 (410,000/1.2 ล้าน)

D. วิศวกรรม เลเวล 7 (1 ล้าน/1.2 ล้าน)

E. วัสดุศาสตร์ เลเวล 7 (763,000/1.2 ล้าน)

F. วิทยาศาสตร์พลังงาน เลเวล 6 (500,000/600,000)

G. วิทยาการสารสนเทศ เลเวล 7 (100,000/1.2 ล้าน)

แต้มทั่วไป: 24,335 แต้ม

]

“เหลืออีกแค่เลเวลเดียว ฟิสิกส์ก็จะถึงเลเวลสูงสุดแล้วเหรอ?”

ลู่โจวมองเครื่องหมายคำถามสามตัวที่อยู่หลังแถบประสบการณ์ฟิสิกส์อยู่ครู่หนึ่ง เขายกมือขวาขึ้นมาลูบคาง หลังจากคิดอยู่พักหนึ่งเขาก็พูดตัวเอง

“ค่าประสบการณ์ที่ต้องใช้ในการเพิ่มให้เป็นเลเวล 10 ของฟิสิกส์ก็น่าจะเท่ากับตอนเพิ่มเลเวล 10 ของคณิตศาสตร์ ต้องทำภารกิจพิเศษในการเพิ่มเลเวลด้วย”

“สงสัยจังแฮะว่าจะเป็นภารกิจอะไร…”

อาจจะเป็น ‘จงทำทฤษฎีไฮเปอร์สเปซ[1]ให้สำเร็จ’ เรื่องการวาร์ปในอวกาศเหรอ?

หรือจะเป็นปริศนาที่ซ่อนอยู่ในบิ๊กแบง?

หรือขั้นตอนสุดท้ายในการรวบรวมแรงพื้นฐานในธรรมชาติ[2]ทั้งสี่ให้เป็นหนึ่งเดียว?

มันมีความเป็นไปได้หลายรูปแบบเลยทีเดียว

ยังมีปริศนาที่ยังไม่ได้รับการไขในศาสตร์ฟิสิกส์อยู่มากกว่าปริศนาที่ได้รับการไขแล้วเสียอีก มีปัญหาที่มีแค่คนบางกลุ่มเท่านั้นที่รู้ ซึ่งต่างก็มีศักยภาพจะกลายเป็นภารกิจเลเวล 10 ได้ทั้งนั้น

ทันใดนั้นลู่โจวก็จำได้ว่านอกจากรางวัลค่าประสบการณ์ที่เขาได้มาแล้ว เขายังเหมือนจะได้ไอเทมจำนวนมากที่เพิ่มมาในช่องเก็บของจากภารกิจย่อยและภารกิจหลัก

เขาเปิดช่องเก็บของและมองไอเทมที่เพิ่งมาใหม่ๆ ของเขา

เอาตรงๆ แล้ว รางวัลของเรามันค่อนข้างเยอะเลยทีเดียว

นอกจากจะมีของที่บริโภคได้อย่างยาเพิ่งพลังงาน ยาช่วยเพิ่มความจำ และไอเทมขยะหน้าตาแปลกๆ หลายอย่างแล้ว ก็ยังมีตัวอย่างไฮเทคอยู่อีก 5 อย่าง

แต่ด้วยเหตุผลหลายประการทำให้ไอเทมพวกนี้ไม่มีประโยชน์อะไรในตอนนี้ หลังจากมองผ่านๆ ลู่โจวก็เอามันกลับไปเก็บในช่องเก็บของเหมือนเดิม

ลู่โจวมองไอเทมชิ้นสุดท้ายในช่องเก็บของ รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

“น่าทึ่งมาก…”

[การ์ดภารกิจสีทอง ‘ในตำนาน’]

ของโคตรดี!

ไอเทมทุกอย่างที่เขามีรวมกันยังมีค่าไม่เท่าการ์ดใบนี้เลย

การ์ดสีทองนวลลอยอยู่ใจกลางช่องเก็บของอย่างนิ่งๆ

มันเป็นเหมือนกับคบเพลิงที่ส่องสว่างหนทางไปสู่อนาคต

“ท่าทางกุญแจสำคัญในการปลดล็อกฟิสิกส์เลเวล 10 น่าจะซ่อนอยู่ในการ์ดใบนี้นี่แหละ”

ลู่โจวมองการ์ดสีทองนวลอย่างละเอียดถี่ถ้วน เขาไม่ลังเลอะไรทั้งนั้น ยื่นมือออกไปแล้วกดที่การ์ดใบนั้นเลย

วินาทีที่ปลายนิ้วของเขาแตะโดนการ์ด มันก็เรืองแสงสีทองนวลออกมา การ์ดเปลี่ยนเป็นประกายแสงเล็กๆ จำนวนนับไม่ถ้วน

กล่องข้อความโปร่งแสงสีทองนวลก่อตัวขึ้นมาจากประกายแสงเหล่านั้น

พอลู่โจวอ่านสิ่งที่อยู่ในกล่องข้อความ ใบหน้าของเขาก็จริงจังขึ้นมา

[ภารกิจ: มองให้ไกลออกไป]

[รายละเอียดภารกิจ: ถึงแม้อนาคตจะฟังดูห่างไกล แต่การเดินทางเพิ่งจะเริ่มขึ้นเท่านั้น]

[ความต้องการ: สร้างทฤษฎีฟิสิกส์อันยิ่งใหญ่ให้สำเร็จ]

[รางวัล:???]

น่าสนใจนี่นา…

แปลว่าไม่ใช่แค่รางวัลภารกิจอย่างเดียวสินะ

แต่ตัวภารกิจเองก็ยังเป็นปริศนาด้วย

…

ณ ตึกนาซา

ชายสูงวัยนั่งอยู่ในออฟฟิศของรัฐมนตรี

ดวงตาอันเหนื่อยล้าของเขาจ้องตรงไปที่เอกสารชิ้นที่อยู่บนโต๊ะ

มันเป็นรายงานจากสถานีอวกาศนานาชาติ

เมื่อสองชั่วโมงก่อนระบบสังเกตการณ์ยานอวกาศอันล่าสุดของพวกเขาที่ติดตั้งอยู่ที่สถานีอวกาศนานาชาติได้ประสบความสำเร็จในการล็อกเป้าหมายสังเกตการณ์เป็นสะพานนกกางเขน 3 ซึ่งกำลังโคจรอยู่ในวงโคจรขนย้ายของดวงจันทร์

ผลลัพธ์ที่ได้ไม่ใช่เรื่องดีเลย…

สำหรับสหรัฐอเมริกา

ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามแผนแล้วล่ะก็ สะพานนกกางเขน 3 จะเปลี่ยนจากวงโคจรขนย้ายของดวงจันทร์ไปเป็นวงโคจร 48 ชั่วโมงในวันพรุ่งนี้ได้สำเร็จ

อย่างน้อยที่สุดก็ใช้เวลา 12 ชั่วโมง และอย่างมากที่สุดคือ 24 ชั่วโมง หลังจากนั้นยานส่งพัสดุที่บินมาจากดวงจันทร์ก็จะเข้าสู่ชั้นบรรยากาศโลกได้อย่างราบรื่นไร้อุปสรรค

และนั่นก็จะเป็นความก้าวหน้าครั้งใหญ่ในประวัติศาสตร์การพัฒนาทางการบินและอวกาศ

มันจะกลายเป็นสัญลักษณ์ เป็นเหรียญรางวัล

สัญลักษณ์นี้จะแทนความรุ่งโรจน์ของประเทศที่กุมพลังทางการบินและอวกาศประเทศหนึ่ง

และยังแทนความถดถอยของประเทศที่กุมพลังทางการบินและอวกาศอีกประเทศด้วย…

คาร์สันพร้อมพนันว่าพวกคนจีนต้องเตรียมพิธีต้อนรับอันยิ่งใหญ่ให้กับของขวัญที่มาจากพื้นที่ที่ห่างไป 300,000 กิโลเมตรแน่ๆ

จากประสบการณ์ที่เขาพบเจอมาแล้ว บอกได้เลยว่าพวกคนจีนชอบพิธีการมาก

ผู้อำนวยการคาร์สันเบือนหน้าหนีจากรายงานบนโต๊ะ เขาเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ออฟฟิศในห้อง สายตามองขึ้นไปบนเพดาน แล้วพูดกับตัวเองว่า

“บางทีฉันน่าจะเกษียณไปตั้งแต่สองปีก่อนนะ”

ผู้ช่วยของเขาที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของผู้อำนวยการมีท่าทีลังเลอยู่เล็กๆ ก่อนจะพยายามพูดเกลี้ยกล่อมอีกฝ่ายว่า

“ท่านแน่ใจแล้วเหรอครับ…ว่าท่านอยากจะทิ้งงานตัวเอง? ตอนนี้ท่านได้เป็นหัวหน้านะครับ”

“พอตึกมันเริ่มสั่น แค่รถแบ็กโฮน่ะช่วยซ่อมไม่ได้หรอก การพัฒนาในอุตสาหกรรมการบินและอวกาศมันย่ำอยู่กับที่มานานเกินไปแล้ว…” ผู้อำนวยการคาร์สันเงียบไปชั่วขณะ เขาถอนหายใจแล้วพูดออกมาว่า “แต่ก็ยังมีทางอื่นอยู่”

ในช่วงปลายศตวรรษที่แล้ว พวกเขาสูญเสียคู่แข่งที่แข็งแกร่งไป

ในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา การสำรวจดวงจันทร์ของพวกเขาก็ไม่ได้มีความคืบหน้าอะไรขึ้นมามากเลย อันที่จริงต้องบอกว่าพวกเขาพัฒนาถดถอยลงด้วยซ้ำ กว่าพวกเขาจะกลับไปทำตามแผนเรื่องดวงจันทร์ของพวกเขาก็ปี 2018 ที่พวกเขาพยายามจะทวงคืนอำนาจ

แต่ก็เหมือนกับที่เขาบอกกับผู้ช่วยไปเมื่อกี้…

กว่าพวกเขาจะรู้ตัวว่าปัญหาอยู่ตรงไหน มันก็สายเกินไปเสียแล้ว

ไม่มีใครคาดคิดว่าประเทศจีนจู่ๆ จะพลิกมามีอำนาจขึ้นมา

ไม่มีใครคาดคิดว่าพวกเขาจะมีความทะเยอทะยานในด้านการบินและอวกาศ

หลังจากนิ่งไปพักใหญ่ผู้ช่วยก็ถามขึ้นมา

“พวกเราจะทำอย่างไรดีครับ? ”

“ไม่มีวิธีแก้ปัญหาแล้ว มีแต่การประนีประนอมเท่านั้น” ผู้อำนวยการคาร์สันถอนหายใจ เขาโน้มตัวไปทางข้างหน้าโต๊ะแล้วยืนขึ้น

“จองตั๋วเครื่องบินให้ทีสิ”

“จะไปไหนเหรอครับ? ”

“ปักกิ่งน่ะ”

…………………………

[1] มาจากภาพยนตร์ไซไฟเรื่อง สตาร์เทรค (Star Trek) เป็นพื้นที่ที่ยานอวกาศสามารถทำความเร็วได้เหนือกว่ามิติที่มีอยู่คือ อวกาศจริง (real space)

[2] มีอีกชื่อหนึ่งว่า อนันตกิริยาพื้นฐาน มีด้วยกัน 4 ชนิดคือ แรงโน้มถ่วง แรงแม่เหล็กไฟฟ้า แรงนิวเคลียร์อย่างเข้ม และแรงนิวเคลียร์อย่างอ่อน