Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 1273 ปัดกวาดสนามรบ
“ตัวประกันปลอดภัยดี”
“ตรวจดูศัตรูที่ยังชีวิตอยู่”
“มีอยู่สองคน…ยังหาตัวหัวหน้าไม่พบ เขาน่าจะหลบหนีไป”
“เขาไม่ได้หนีไปหรอก ผมปล่อยเขาไปเอง” หลี่เกาเหลียงแตะเบาๆ สองครั้งที่คอมพิวเตอร์ขนาดเล็กที่แขนของเขา หลี่เกาเหลียงมองไปทางทหารที่ยืนอยู่ข้างเขาและพูดว่า “เฮลิคอปเตอร์หน่วยราชการลับอังกฤษจะมาถึงใน 17 นาที เคลียร์ดาดฟ้ากันเถอะ”
การสู้รบจบลงเมื่อไม่กี่ปีก่อน
มันไม่อาจเรียกว่าการสู้รบได้ เนื่องจากมันเป็นการสังหารจากเพียงฝ่ายเดียว มีคราบเลือดเปรอะไปทั่วดาดฟ้าเรือ ทหารที่ถูกฆ่านอนกระจายเต็มพื้นที่
ถึงแม้ว่านี่เป็นเรื่องปกติของสงคราม มันก็ยังเลือดสาดและโกลาหล
โจรสลัดที่ถูกจับเป็นนักโทษถูกขังไว้ในเคบิน หลังจากหลี่เกาเหลียงสั่งให้ลูกน้องถ่ายภาพและเก็บหลักฐาน เขาเจอกัปตันเรือสินค้าและสั่งให้ลูกเรือจำนวนหนึ่งเช็ดเลือดออกจากดาดฟ้าเรือ
เนื่องจากสภาพอากาศแปรปรวน เฮลิคอปเตอร์มาถึงช้ากว่าที่คาดไว้สามนาที
หลังจากที่รอมายี่สิบนาที เฮลิคอปเตอร์สี่ลำก็บินมาถึงเรือสินค้าในที่สุด เชือกจำนวนหนึ่งถูกปล่อยมาจากบนฟ้า ไม่นานนักกลุ่มชายในชุดออกรบสีดำร่อนเชือกเหล่านี้ลงมา
แต่ถึงแม้ว่าคนกลุ่มนี้เป็นทหารพิเศษที่ฝึกฝนมาหนัก เมื่อยืนข้างชุดเกาะไซไฟ พวกเขาดูตัวเล็กนิดเดียว
ผู้บัญชาการร่างสูงของหน่วยรบพิเศษเดินไปที่ฝั่งหลี่เกาเหลียง เขาถอดหน้ากากออกแล้วพูดว่า “เดี๋ยวพวกเราจัดการต่อเอง”
หลี่เกาเหลียงเหลือบมองเขา
“นี่เป็นน่านน้ำสาธารณะ”
“พวกเราทราบดี”
จากนั้นหลี่เกาเหลียงพูดว่า “คุณอยากทำตัวสบายๆ แถวนี้ได้นะ ถ้าคุณต้องการ”
“…”
ผู้บัญชาการหน่วยรบพิเศษดูอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่เนื่องจากเขาโดนข่มขู่ เขาก็เลยเอามือขวาแตะเฮดเซ็ตและเดินหลบไปด้านข้าง เขาถามหาคำสั่งการจากเบื้องบน
หลี่เกาเหลียงไม่สนใจเขาและสั่งการทีมของตัวเองต่อไป สิ่งนี้รวมไปถึงการช่วยเหลือผู้ได้รับบาดเจ็บ ตามหานักโทษที่ยังมีชีวิตอยู่ และเก็บภาพสถานที่เกิดเหตุเป็นหลักฐาน
การต่อสู้บนดาดฟ้าเรือจบลงในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที ตัวประกันที่ถูกมัดไว้ตรงนี้ไม่เจอปัญหาร้ายแรงนอกจากที่ตื่นกลัวและรำคาญก๊าซที่ก่อกวน
หน่วยรบพิเศษอังกฤษไม่รู้ว่าต้องทำอะไรต่อ พวกเขามองหน้ากันแล้วกระดิกนิ้วเล่นระหว่างรอคำสั่ง
มีเฮลิคอปเตอร์อีกลำบินมาจากท้องฟ้า
หลี่เกาเหลียงเงยหน้ามองแล้วหรี่ตาดู
แว่นตารบซูมเข้าไปแล้วมองดูโลโก้ที่เฮลิคอปเตอร์
เฮลิคอปเตอร์ถ่ายทอดสด?
BBC?
หลี่เกาเหลียงแสยะยิ้มแล้วเหลือบมองหน่วยรบพิเศษในเคบิน
นักข่าวอังกฤษพวกนี้เร็วเสียจริง
เกือบเร็วกว่าพวกหน่วยรบพิเศษเสียอีก…
…
บนเฮลิคอปเตอร์
กระแสลมรุนแรงพัดปลิวผมบลอนด์ของนักข่าว นักข่าวชายคนนี้เอียงตัวไปครึ่งหนึ่ง แล้วหรี่ตามองกล้อง เขาตะโกนสุดเสียง
“นี่คือการถ่ายทอดสดจากข่าว BBC! ”
“ตอนนี้เรากำลังอยู่บนท้องฟ้าเหนือเรือสินค้าโอเซเบิร์ก เรือสินค้าสูญเสียการติดต่อกับบริษัทเดินเรือบอลติกเมื่อสามชั่วโมงก่อน แล้วเบี่ยงเบนจากเส้นเดินเรือ โดยแล่นตรงไปทางออโรร่าโบเรลิส”
“เมื่อสองชั่วโมงก่อนมีการยืนยันจากหลายช่องว่าเรือสินค้าลำนี้ถูกโจรสลัดเข้ายึด สหราชอาณาจักร เดนมาร์ก สวีเดน และจีนได้รีบส่งหน่วยตอบสนองรวดเร็วเพื่อเข้าช่วยเหลือ… ”
“เราสามารถเห็นได้จากดาดฟ้าเรือว่าหน่วยรบพิเศษอังกฤษเพิ่งมาถึง พวกเขา…เดี๋ยวนะ การสู้รบเสร็จสิ้นแล้ว?! มันจบแล้ว? ”
“เดี๋ยวก่อนนะ…เรากำลังได้รับข้อมูลใหม่! ”
“เวรเอ๊ย! ข้อมูลจากทางการเผยว่าตอนนี้เรือสินค้าถูกควบคุมโดยทีมกองพลอากาศจีน…เดี๋ยว การสู้รบจบลงเมื่อชั่วโมงที่แล้ว?! ”
“ไม่ได้บอกว่าหน่วยพิเศษของเราออกจากฐานทัพที่ใกล้ที่สุดเหรอ? พวกเขามาถึงก่อนเราหนึ่งชั่วโมงเลยเหรอ?!”
นักข่าวอังกฤษตะโกนด้วยความเหลือเชื่อ “มันเป็นไปได้อย่างไรกัน?!”
…
ใช่ มันเป็นไปได้อย่างไร?!
นักข่าว BBC ไม่ใช่คนเดียวที่รู้สึกเหลือเชื่อ อับราฮันที่โชคดีพอที่หนีจากความตายได้ก็ไม่อาจเชื่อเรื่องทั้งหมดนี้ได้
คนพวกนี้ไม่ใช่คนแล้ว
พวกนี้เป็นเหมือนปีศาจ
อับราฮันโบกไม้โบกมือด้วยความร้อนรน เขายังว่ายน้ำอยู่ในทะเล และความกลัวในใจเขายังไม่ลดน้อยลง
ช่วงสิบปีที่ผ่านมา เขาได้เข้าสู้กับสงครามกองโจรในป่าและทะเลทรายของแอฟริกากลาง เขาเคยยึดขบวนขนส่งทรัพยาการช่วยเหลือนานาชาติและปล้นเรือตกปลานับไม่ถ้วน
แต่ถึงแม้ว่ามีประสบการณ์สู้รบมากมาย เขาไม่เคยเจอกับศัตรูแบบนี้
พวกนั้นรับมือยากกว่าหน่วยซีล
ไม่สิ เอาจริงๆ แล้ว สองสิ่งนี้เทียบกันไม่ได้
ถึงแม้ว่าหน่วยซีลได้เปรียบด้านอุปกรณ์และอาวุธ แต่เมื่ออยู่ในสถานที่ที่ถูกต้อง พวกเขาสามารถใช้ประสบการณ์กองโจรที่มีอยู่มากเพื่อต่อกรคนอเมริกันที่ยโสพวกนั้น
แต่เมื่อเจอกับปีศาจเหล่านี้…
เขาไม่มีแม้แต่ความกล้าที่จะสู้กลับ
อับราฮันมาถึงเรือตกปลาขนาดกลางในที่สุด ด้วยความช่วยเหลือจากชายผิวเข้มหลายคน เขาปืนขึ้นเรือหาปลาได้
ชายมีเคราเดินมาหาเขา แล้วกระชากคอเสื้อและจ้องมองตาเขา
“ออโรร่าโบเรลิส! เกิดอะไรขึ้นกับเรือแล้วคนบนนั้น?”
“ขอโทษ—”
ตูม!
ควันลอยขึ้นเหนือปากปืน
มาแรคเหนี่ยวไกและยิงอีกหลายครั้ง จากนั้นเขาปล่อยใบหน้าเละเทะออกแล้วเตะร่างลงทะเล
เขารู้ผลลัพธ์ของภารกิจนี้แล้ว สาเหตุที่เขาถามเป็นเพราะว่าเขาไม่อยากเชื่อมัน
เขาผิดหวังตามที่คาดไว้
ความหวังของเขาแตกสลาย
มาแรคเก็บปืนพกไป เขาหันหลังให้ลูกน้องและบอกให้พวกมันทำความสะอาดดาดฟ้าเรือ เขาตีเนียนว่ามันเป็นเรือตกปลาต่อไป
ปฏิบัติการนี้สูญเสียครั้งยิ่งใหญ่
ดูเหมือนว่าพวกเขาจะได้รับแค่เงินมัดจำ
โชคดีที่เงินมัดจำก็มีจำนวนมากพอสมควร
อย่างน้อยมันก็มากพอที่จะชดเชยความสูญเสียได้
ด้วยความคิดนี้ทำให้มาแรครู้สึกดีใจเล็กน้อย
แต่มันจะง่ายแบบนั้นเหรอ?
มาแรคไม่รู้ว่ามีคนแอบจับตาดูเขาอยู่ตลอด…