Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 1289 ขั้นสุดท้าย

คริสต์มาสปี 2023 ผ่านไปอย่างเงียบสงบ

ชาวอาณานิคมในเมืองกว่างฮั่นตั้งรกรากในบ้านหลังใหม่สำเร็จ นอกจากข่าวเหมืองแร่หายากที่มีการประมาณว่ามีปริมาณกว่า 30 ล้านตัน ซึ่งสิทธิ์การทำเหมืองถูกขายให้บริษัทเหมืองในประเทศขนาดใหญ่ ข่าวเกี่ยวกับเมืองกว่างฮั่นดูซบเซาลง

เมื่อประเด็นร้อนจางหายจากความสนใจของผู้คน ชีวิตก็ดูกลับมาสู่ความปกติชั่วคราว

แต่ถึงแม้ว่าโลกกลับสู่สภาวะปกติ สำหรับชุมชนฟิสิกส์แล้วสถานการณ์กลับตรงกันข้าม

ข้อความจาก ILHCRC ดึงดูดจากความสนใจของนักฟิสิกส์จากทั่วทุกมุมโลก มันเหมือนเป็นของขวัญจากซานต้าคลอส

ศาสตราจารย์หลัวและเลขาธิการของ ILHCRC เข้าร่วมทีมวิจัยความผิดปกติของแรงโน้มถ่วงอนุภาคซี

แล้วก็สูตรคลื่นความโน้มถ่วงสำหรับอนุภาคซีก็ถูกไขโดยศาสตราจารย์เว่ยฮงจากสถาบันวิทยาศาสตร์แห่งประเทศจีนและศาสตราจารย์ด็อบริกจากมหาวิทยาลัยบรัสเซลส์

“ยอดเยี่ยมไปเลย…”

คาเฟ่ ILHCRC

ศาสตราจารย์วิทเทนนั่งอยู่ตรงตำแหน่งเดียวที่ลู่โจวและหลัวเหวินเซวียนนั่งครั้งที่แล้ว เขามองดูงานเขียนด้วยความเหลือเชื่อ

“จากมุมมองของนักคณิตศาสตร์ งานวิจัยนี้น่าตื่นเต้นพอสมควร ความเข้าใจของเขาในตรีโกณมิติพีชคณิตและโทโพโลยีทำให้ผู้คนอยากรู้…”

วิลกเซคถามว่า “อยากรู้ว่าลู่โจวช่วยพวกเขา?”

“ก็ไม่เชิง…” วิทเทนพลิกงานเขียนในมือและพูดว่า “สิ่งนี้ยังไม่ถึงมาตรฐานของลู่โจว แต่สำหรับนักวิชาการในการวิจัยฟิสิกส์ของอนุภาค ความถนัดด้านคณิตศาสตร์ค่อนข้างน่าประทับใจ ในท้ายที่สุดผมเห็นศาสตราจารย์ฟิสิกส์หลายคนเมื่อทำงานกับโมเดลคณิตศาสตร์จะลบบางตัวอักษรในบรรทัดสูตรและทำเป็นเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น”

ศาสตราจารย์วิลกเซคที่กำลังดื่มชาดำแทบสำลักชาออกมา เขาไออยู่หลายครั้งก่อนที่จะพูดขึ้น

“การเปรียบเทียบนี้อาจทำให้หลายคนไม่พอใจ…”

“ใครสนล่ะ?” วิทเทนยักไหล่ส่งๆ และพูดว่า “ผมแก่แล้ว”

ช่วงปีที่ผ่านมานี้เพื่อนเก่าของเขาเสียชีวิตกันมากขึ้นเรื่อยๆ เขาส่งอีเมลไปหาเพื่อนเก่าของเขาเป็นประจำ แต่มันไม่มีการตอบกลับมา

แม้แต่เขาเองก็เริ่มรู้สึกว่ามันยากขึ้นเรื่อยๆ ที่จะปรับตัวเข้ากับย่างก้าวปัจจุบันของการวิจัยฟิสิกส์

การสูงวัยเป็นเรื่องหลีกเลี่ยงไม่ได้

ไม่ว่าจะเป็นราชาหรือสามัญชน มันเป็นไปไม่ได้ที่จะหลีกหนีคำสาปนี้

เนื่องจากว่าการสร้างความสำเร็จใหม่ที่น่าทึ่งเป็นเรื่องยาก มีเพียงสิ่งเดียวที่วิทเทนใส่ใจคือการเห็นเรื่องน่าสนใจเกิดขึ้นในชั่วชีวิตของเขา

ศาสตราจารย์วิลกเซครู้สึกเศร้าเล็กน้อย เขาจิบชาดำแล้วเนียนเปลี่ยนหัวข้อพูดคุย

“แต่อย่างไรก็ตาม…ผมคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ผมคาดคิดไว้ เนื่องจากว่าลู่โจวชอบงานวิจัยของชายคนนี้ มันมีโอกาสอย่างน้อย 80% ที่จะมีการค้นพบที่น่าทึ่งอยู่เบื้องหลังสิ่งนี้”

ศาสตราจารย์วิลกเซครู้สึกว่าประโยคของเขาไม่ได้ถูกต้องเท่าไหร่ เขาคิดอยู่สักพักและพูดเสริม “เอาจริงแล้ว…90% หรือมากกว่า…”

“สิ่งที่ทำให้ผมเซอร์ไพรส์ไม่ใช่สูตรคลื่นความโน้มถ่วง ถึงแม้ว่ากระบวนการถอดสูตรแยบยล แต่ว่ามันห่างไกลจากความชวนเซอร์ไพรส์ ลืมลู่โจวไปเลย ผมเองก็ยังทำได้”

วิทเทนดันแว่นที่ดั้งจมูกในขณะที่เขาอ่านงานเขียนด้วยสีหน้าฉงนใจ

“สิ่งที่ทำให้ผมเซอร์ไพรส์จริงๆ คือสิ่งที่ลู่โจวกำลังทำอยู่…”

“ลู่โจว?” วิลกเซคมองดูเขาด้วยท่าทีแปลกๆ ในระหว่างที่ถามว่า “เขาไม่ได้วิจัยเรื่องนี้อยู่เหรอ?”

“แน่นอนว่าไม่ ผมไม่เห็นร่องรอยการคำนวณของเขาในงานวิจัยชินนี้ และชื่อของเขาไม่ได้อยู่ในรายชื่อผู้ประพันธ์ ผมเดาว่าถึงเขาไม่อยากมีชื่อในนี้ ผู้ร่วมงานกับเขาก็อยากใส่ชื่อของเขาลงไปมาก และพวกเขาคงจะทำไปโดยพลการ…”

วิทเทนดูเหมือนว่ากำลังคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นมานานแล้ว และมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าเหี่ยวย่นของเขา

“มีความเป็นไปได้เดียวที่เขาจะทิ้งงานวิจัยที่น่าสนใจแบบนี้ไว้… ”

“เขาต้องได้พบสิ่งที่น่าสนใจมากกว่า”

เมื่อเขาได้ยินคำเหล่านี้ วิลกเซคเหมือนกำลังคิดถึงอะไรบางอย่าง จู่ๆ ตาของเขาสว่างขึ้นในระหว่างที่เขาพึมพำกับตัวเอง “และถึงแม้ว่าตัวเขาเองไม่แน่ใจว่าทฤษฎีนี้ถูกต้อง…”

วิทเทนดีดนิ้วและพูดพร้อมรอยยิ้ม

“ครับ”

วิลกเซคแสยะยิ้มและพูดว่า “อืม ผมติดใจเข้าแล้ว! ผมอยากไปเยี่ยมเขาที่จินหลิงแล้วดูว่าเขากำลังวิจัยอะไรอยู่”

วิทเทนยิ้มและพูดว่า “คุณเจอเขาไม่ได้หรอก”

วิลกเซคถาม “ทำไมล่ะ?”

“จากที่ผมรู้เกี่ยวกับตัวเขา เขาจะขังตัวเองอยู่ในห้องเมื่อเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น”

วิทเทนวางถ้วยชาลงแล้วยิ้มคิดถึงอดีต จากนั้นก็พูดว่า “เขาเรียกมันว่าการปลีกวิเวก”

…

ในความเป็นจริงการคาดเดาของวิทเทนนั้นถูกต้อง

ถึงแม้ว่าลู่โจวยังไม่เริ่มปลีกวิเวก เขาก็กำลังเตรียมตัวอยู่

และหัวข้อที่เขากำลังวิจัยต่างไปจากการวิจัยของศาสตราจารย์เว่ยฮงและศาสตราจารย์ด็อบริกเหมือนที่ศาสตราจารย์วิทเทนคาดเดาไว้

สูตรคลื่นความโน้มถ่วงของอนุภาคซีเป็นผลลัพธ์ที่สมบูรณ์แบบ แต่มันถูกจัดได้ว่าเป็นแค่ขั้นแรกสำหรับการเข้าใจสาเหตุของการรบกวนความโน้มถ่วง เมื่ออนุภาคซีตกจากพื้นที่มิติสูงไปพื้นที่มิติต่ำ

ถ้าเขาทำสิ่งนี้สำเร็จมันจะเป็นผลการวิจัยที่น่าทึ่งโดยไม่ต้องสงสัย แต่มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะขุดเบาะแสทั้งหมดได้จากการวิจัยด้านนี้

อย่างน้อยก็ไม่ใช่ระยะสั้น

ในทางกลับกันลู่โจวพบสิ่งอื่นในด้านนี้ที่ทำให้เขาสนใจ จากเหตุนี้เขาได้เปลี่ยนความสนใจจากการวิจัยการรบกวนสนามโน้มถ่วงอนุภาคซีชั่วคราว

แต่การค้นพบนี้อาจจะพิสดารมากกว่า

ตัวเขาเองก็ไม่มั่นใจว่าการคาดเดานี้ถูกต้องหรือไม่

แต่ความรู้สึกไม่แน่นอนจุดประกายความกระหายรู้ ซึ่งจับใจจิตวิญญาณที่โหยหาวิทยาศาสตร์

อย่างน้อยเขาควรลองดู

ถึงแม้ว่ามันจะมีโอกาสแค่หนึ่งเปอร์เซ็นต์ แต่มันก็ยังมีโอกาส!

“ผมอาจจะต้องอยู่ที่บ้านสักพัก…ระหว่างนี้ผมจะไม่สามารถติดต่อคุณได้”

ระหว่างการวิดีโอคอลล์

ลู่โจวมองดูภาพโฮโลแกรมของเฉินยู่ซานต่อหน้าเขา เขานิ่งเงียบไปสักพัก

เขาลังเลอยู่นานก่อนที่จะโทรหาเธอ

ถึงเขารู้ว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนทนได้ที่แฟนหนุ่มไม่ตอบข้อความเป็นเวลานาน แม้ว่ามันมีเหตุผลที่เข้าท่า ฝั่งแฟนสาวจะคิดว่ามันเป็น ‘ความผิดเธอ’

แต่หลังจากที่เธอได้ฟัง รีแอคชั่นของเฉินยู่ซานเกินความคาดหมายของลู่โจว

เธอยิ้มให้แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสบายๆ “ปลีกวิเวก?”

“อะไรนะ? เธอรู้ได้อย่างไร?”

“ก็ฉันเป็นแฟนนาย ฉันรู้จักนายดี” เฉินยู่ซานอดไม่ได้ที่จะพูดแซว “แล้วก็นายทำฉันกลัว ทำไมนายจริงจังแบบนี้…ฉันคิดว่าคุณจะเลิกกับฉันเสียอีก”

“ไม่มีทาง!”

“ใครจะไปรู้? ถ้าเกิดมีสาวที่เด็กกว่าฉันไล่จับนายอยู่ล่ะ? ฉันเองก็ไม่ได้อยู่ข้างนายตลอดนะ นายมีแฟนคลับเยอะมาก…ทุกครั้งที่คุณโพสต์ที่เว่ยป๋อ ก็มักจะมีสาวๆ หลายคนอยากได้ลูกของนาย…”

ถึงตอนแรกเธอจะพูดเล่น เธอแอบรู้สึกอายเล็กน้อยในตอนจบ

ส่วนลู่โจวที่อยู่ปลายสายรู้สึกอึ้ง

อยากได้ลูกของฉัน?

แฟนคลับโรคจิตขนาดนี้เลย?

เอิ่ม…

โอเคเลย

ลู่โจวคิดว่าเขาหล่อเหลาขนาดไหน

“โอเค โอเค ฉันจะไม่แซวนายแล้ว”

เฉินยู่ซานมองดูลู่โจวที่อยากอธิบายแต่ไม่รู้ว่าจะพูดออกมาอย่างไร เฉินยู่ซานยิ้มให้ชายที่ดูงุนงง

เธอพูดด้วยเสียงอ่อน

“อย่าลืมดูแลตัวเองด้วย ถึงแม้ว่างานวิจัยนี้น่าสนใจ แต่ก็กินและนอนตรงเวลาด้วย”

เมื่อลู่โจวมองดูแฟนสาวที่เข้าใจและคิดถึงหัวอกคนอื่น เขารู้สึกซึ้งใจจนเขาแทบพูดไม่ออก

เขากลืนน้ำลาย

ในที่สุดเขาพูดออกมาว่า “อืม เธอด้วยนะ!”

หลังจากวางสาย ลู่โจวที่ยังนั่งอยู่ที่โต๊ะก็สูดหายใจเข้าลึก เขาเพ่งความสนใจทั้งหมดไปที่กระดาษร่างที่อยู่บนโต๊ะเพื่อปรับให้อารมณ์เย็นลง

“นี่น่าจะเป็นขั้นสุดท้าย…”

ลู่โจวค่อยๆ เข้าสู่สภาวะสมองไหลลื่น เขาเอื้อมมือไปหยิบปากกาบนโต๊ะ

“ขั้นสุดท้ายก่อนเป็นหนึ่งในฟิสิกส์…”

ถึงฟิสิกส์เลเวล 10

แค่คิดถึงมันทำให้ใจเขาแทบเต้นออกมาจากอก