Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 1353 การประกอบในอวกาศ!

ที่หอดูดาวในแอริโซนา อเมริกาเหนือ…

ในฐานะหอดูดาวดาราศาสตร์ขนาดใหญ่ที่สร้างขึ้นหลังปี 2020 ศูนย์วิจัยทางวิทยาศาสตร์แห่งนี้มีกล้องโทรทรรศน์วิทยุที่มีความละเอียดอ่อนที่สุดในอเมริกาเหนือ ความแม่นยำของมันสามารถติดตามเศษอุกกาบาตและขยะอวกาศที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางเพียงครึ่งเมตรได้ ตราบใดที่มันอยู่ใกล้ระบบโลกและดวงจันทร์

หอดูดาวดาราศาสตร์แห่งใหม่ล่าสุดและทันสมัยที่สุดในอเมริกาเหนือ หอดูดาวดาราศาสตร์ในรัฐแอริโซนาแห่งนี้เป็นสถานที่วิจัยทางวิทยาศาสตร์สาธารณะพลเรือนที่เป็นของสมาคมดาราศาสตร์อเมริกัน เหล่าเงินทุนนั้นมาจากงบประมาณการป้องกันของเพนตากอน

เนื่องจากได้รับทุนสนับสนุนจากกองทัพ ภารกิจของหอดูดาวดาราศาสตร์แห่งนี้จึงไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนตอนแรก

ตามที่เอกสารภายในของเพนตากอน หอดูดาวดาราศาสตร์แห่งนี้มีเพียงสามสิบเปอร์เซ็นต์ของภารกิจสังเกตการณ์ที่อุทิศให้กับการค้นหาดาวเคราะห์ที่อาศัยอยู่ได้นอกระบบสุริยะ

ส่วนที่เหลืออีกนั้น ส่วนใหญ่กระจุกตัวอยู่ในวงโคจรการเคลื่อนตัวของดวงจันทร์ แน่นอนว่ามันเพื่อติดตามการกระทำของจีนในระบบโลกและดวงจันทร์

ศาสตราจารย์เรสตันยืนอยู่ข้างเครื่องชงกาแฟเงียบๆ รอให้กาแฟเสร็จ เขาขยี้คิ้วด้วยอาการปวดหัวเพื่อพยายามผ่อนคลายสมองที่ประหม่าและร้อนจัด

ประมาณหนึ่งสัปดาห์ก่อนจีนเปิดตัวองค์ประกอบแรกของโปรเจกต์ลงจอดบนดาวอังคารตามไทม์ไลน์ที่เผยแพร่สู่สาธารณชนนานาชาติ

นับตั้งแต่วันนั้น เขาและทีมสังเกตการณ์ที่เขานำก็ไม่มีวันหยุดอีกต่อไป พวกเขาอยู่ในโหมดสแตนด์บายเกือบทั้งวัน

อย่างไรก็ตามมันไม่มีหลักประกันว่าจีนจะจัดเตรียมแผนการเปิดตัวทุกรายการตามตารางเวลาที่พวกเขาเปิดเผยต่อประชาคมระหว่างประเทศ

สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ไม่มีมาก่อน

ท้ายที่สุดพวกเขาเองต้องทิ้งตารางงานนับครั้งไม่ถ้วน

ในฐานะผู้รับผิดชอบหอดูดาวทางดาราศาสตร์แห่งนี้และเป็นนักวิจัยที่กระทรวงกลาโหมจ้างงาน เขามีภารกิจเดียวเท่านั้นคือการสังเกตและติดตามทุกรายละเอียดของแผนการลงจอดบนดาวอังคารของจีนเอาไว้ เขาต้องเก็บรวบรวมข้อมูลให้ได้มากที่สุด

งานนี้ได้รับมอบหมายจากรัฐมนตรีกระทรวงกลาโหมสหรัฐเป็นการส่วนตัวในที่ประชุม

ด้วยเหตุนี้ นับตั้งแต่วินาทีที่เขาได้รับภารกิจนี้มา เขาจึงรู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่ไม่มีใครเทียบบนไหล่ของเขาได้อีก

โชคดีที่ช่วงเวลานี้กำลังจะหมดลงไปในที่สุด

ภารกิจเปิดตัวเมื่อเร็วๆ นี้เป็นการเปิดตัวครั้งที่สามในแผนการลงจอดบนดาวอังคารของจีน ซึ่งตามแผนการเปิดตัวที่พวกเขาประกาศแล้ว นี่ถือเป็นการเปิดตัวครั้งสุดท้ายแล้ว

ดังนั้นเมื่อเรื่องนี้จบลง งานของพวกเขาก็จะเสร็จไปชั่วครู่

“สตาร์ไลท์เข้าสู่วงโคจรพ้องคาบโลกสำเร็จแล้ว”

“ส่วนประกอบชุดที่สามถูกปล่อยออกจากห้องเก็บสัมภาระ…”

“การกู้คืนประสบความสำเร็จ สะพานนกกางเขนกำลังเร่งการเปลี่ยนแปลงวงโคจรของมัน”

“วงโคจรเปลี่ยนแปลงสำเร็จ สะพานนกกางเขนเคลื่อนเข้าสู่วงโคจรการถ่ายขนย้ายทางดวงจันทร์ได้สำเร็จ!”

การรายงานชุดๆ ค่อยๆมาทีละฉบับ

ศาสตราจารย์เรสตันยืนอยู่ในห้องควบคุมกำลังฟังอย่างเงียบๆ

แม้ว่านี่จะไม่ใช่ข่าวดีสำหรับอุตสาหกรรมการบินและอวกาศของอเมริกา แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้เขาก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย

ทั้งหมดนี้จบลงแล้ว…

ผู้ช่วยของเขาเดินเข้ามาจากห้องควบคุม

“ศาสตราจารย์เรสตัน”

ศาสตราจารย์เรสตันหันไปมองผู้ช่วยของเขาแล้วถามว่า “ว่าไง มีอะไรเหรอ?”

“ศาสตราจารย์ฟิลเกอเธ่ส่งใบสมัครไปยังองค์การนาซ่า เขาจะเยี่ยมชมหอดูดาวของเราวันมะรืนนี้”

ศาสตราจารย์เรสตันขมวดคิ้วเมื่อได้ยินชื่อที่ไม่คุ้นเคยนี้

“ศาสตราจารย์ฟิลเกอเธ่?”

ผู้ช่วยเห็นความสับสนในสายตาของเจ้านาย ดังนั้นเขาจึงอธิบายทันทีว่า “เขาเป็นศาสตราจารย์ที่สถาบันเทคโนโลยีแมซซาชูเซตส์เช่นเดียวกับวิศวกรผู้มีชื่อเสียงของนาซา และเป็นผู้รับผิดชอบโปรเจกต์สถานีอวกาศโคจรรอบดวงจันทร์ ไม่นานมานี้เขาเพิ่งจะได้ประกาศกับสื่อว่าโครงการลงจอดบนดาวอังคารของคนจีนมีวาระที่จะล้มเหลวและพวกเขาไม่ได้เตรียมการเพียงพอสำหรับการลงจอดบนดาวอังคาร…”

ผู้ช่วยหยุดครู่หนึ่ง เขายักไหล่

“บางทีหลังจากที่เห็นว่าแผนของคนจีนดำเนินไปอย่างราบรื่นจนถึงตอนนี้ เขาอาจจะรู้สึกกระสับกระส่ายอยู่บ้าง”

ใครจะสนว่าเขาจะกระสับกระส่ายหรือไม่ล่ะ?

ศาสตราจารย์เรสตันมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

เขาทำหน้าเย้ยหยันอยู่เบื้องหลังรอยยิ้มนี้

เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ถ้าเขาสนใจก็ให้เขามา

“แต่ผมไม่คิดว่ามันสมเหตุสมผลเท่าไหร่นะ”

หลังจากนั้นก็เขาวางถ้วยกาแฟเปล่าลงบนโต๊ะ เดินผ่านผู้ช่วยของเขา และเดินออกจากห้องควบคุมไป…”

…

ในวันที่สามที่สะพานนกกางเขนประสบความสำเร็จในการเข้าควบคุมส่วนประกอบของการลงจอดบนดาวอังคาร ศาสตราจารย์ฟิลเกอเธ่ก็ได้มาถึงหอดูดาวดาราศาสตร์ในรัฐแอริโซนาตามกำหนด

ศาสตราจารย์อายุหกสิบเศษก้าวเข้าไปในหอดูดาวทางดาราศาสตร์และเห็นศาสตราจารย์เรสตันเดินเข้ามาหาเขา ก่อนที่เรสตันจะทักทายได้ เขาถามทันทีว่า “สถานการณ์เป็นไงบ้าง?”

“แผนการเปิดตัวของพวกเขาอยู่ที่ขั้นตอนไหนแล้ว?

“มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?”

“ในความคิดของผม โปรแกรมลงจอดบนดาวอังคารทั้งหมดเต็มไปด้วยสัญญาณที่ไม่ปกติทั้งนั้น คุณหมายถึงอันไหนล่ะ?” ศาสตราจารย์เรสตันยักไหล่ขณะที่เขาถูกระดมยิงด้วยคำถาม เขากล่าวว่า “แผนงานของพวกเขาไปได้ไกลแค่ไหน ผมคิดว่าน่าจะอยู่ในขั้นตอนสุดท้ายของการเตรียมการแล้ว”

ฟิลเกอเธ่มองไปที่นักวิจัยรุ่นเยาว์ที่อยู่ข้างหน้าเขาด้วยท่าทางแข็งทื่อ เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ลำบาก

“… ขั้นตอนสุดท้ายเหรอ?”

“ครับ” ศาสตราจารย์เรสตันพยักหน้าและกล่าวว่า “ประมาณครึ่งชั่วโมงที่แล้วชาวจีนได้ส่งส่วนประกอบชุดสุดท้ายไปยังปราสาทจันทราได้สำเร็จแล้วตามกำหนดการเดิมเป๊ะ เราคิดว่าพวกเขาอาจปรับเวลาเปิดตัวชั่วคราวเพื่อหลีกเลี่ยงกิจกรรมการสืบสวนของเรา แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่สนใจการสอดรู้สอดเห็นของเราเลยสักนิด ไม่แต่ทำตามแผนได้เท่านั้น แต่ยัง…”

ศาสตราจารย์ฟิลเกอเธ่กล่าวว่า “แต่ยัง?”

รอยยิ้มที่ขมขื่นและหมดหนทางปรากฏขึ้นบนใบหน้าของศาสตราจารย์เรสตัน

“… แต่ราวกับว่าพวกเขาจงใจต้องการให้เราสังเกตพวกเขาเอง”

ศาสตราจารย์ฟิลเกอเธ่ตกอยู่ในความเงียบ เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

ครึ่งเดือนที่ผ่านมาเขามั่นใจว่าการประกาศแผนการลงจอดบนดาวอังคารของจีนเป็นการยั่วยุนาซาและใช้มันเพื่อเริ่มต้นการแข่งขันอวกาศรอบใหม่เพื่อบรรลุเป้าหมายทางการเมืองเท่านั้น และหากพวกเขาเปิดตัวตามไทม์ไลน์ที่เร่งรีบขนาดนี้จริงๆ แผนการที่ยังเสร็จก็จะล้มเหลว

แต่ดูเหมือนว่าทั้งหมดนี้เป็นจินตนาการของเขาเอง

พวกเขาไม่ได้มีเจตนาแม้แต่จะหลบซ่อน ราวกับว่าพวกเขาไม่ได้สนใจคู่ต่อสู้เลยด้วยซ้ำไป

ศาสตราจารย์เรสตันมองไปยังศาสตราจารย์เฒ่าผู้เงียบงัน จู่ๆ เขาก็พูดขึ้นมาว่า

“หยุดพูดที่ทางเดินเถอะ คุณอยู่ที่นี่แล้วก็เข้าไปข้างในดีกว่า

“ถ้าผมจำไม่ผิดพวกเขาคงคิดหาวิธีที่จะประกอบชิ้นส่วนเหล่านั้นเป็นยานอาณานิคมแล้วส่งไปที่ดาวอังคารนะ”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงล้อเล่น บรรยากาศที่จริงจังรอบตัวเขาผ่อนคลายลงเล็กน้อยเพราะเรื่องตลกของเขา

ทุกคนรู้ว่าการประกอบยานอวกาศที่มีน้ำหนักหลายร้อยตันในวงโคจรของดวงจันทร์เป็นเรื่องยากมากๆ มันเป็นสิ่งที่ทุกคนในอุตสาหกรรมการบินและอวกาศรู้

การประกอบทั้งสามส่วนเป็นยานอวกาศบนปราสาทจันทรานั้นคล้ายกับการใช้เอเคสี่สิบเจ็ด และยิงไปที่เป้าเป้าหมายที่อยู่ห่างออกไปหลายร้อยเมตร

มันไม่มีระบบไดนามิกอิสระ และวงโคจรของมันถูกปรับอย่างต่อเนื่องตามกล้องซีซีดีและระบบการวัดการมองเห็นแบบไดนามิกบนยานอวกาศ หากไม่ระวังให้ดีล่ะก็ส่วนประกอบเหล่านี้อาจชนกันและกลายเป็นขยะอวกาศได้

เขามีแนวโน้มที่จะเชื่อว่าจริงๆ แล้วยานของปราสาทจันทราเป็นยานอวกาศที่มีขนาดเล็กกว่าเล็กน้อยและประกอบอย่างสมบูรณ์ ซึ่งถูกส่งไปยังปราสาทจันทราเพื่อเติมเชื้อเพลิงแล้วในระหว่างการเปิดตัวส่วนประกอบแรก

ภารกิจเปิดตัวสองภารกิจถัดไปคือการส่งอุปกรณ์ช่วยชีวิตไปที่นั่น มันจะถูกบรรทุกโดยยานอวกาศอื่นและเปิดตัวเป็นชุดไปยังวงโคจรของดาวอังคารเพื่อนำไปใช้ต่อ

อย่างไรก็ตามในขณะที่เขากำลังคิด จุดสีขาวสามจุดที่ลอยอยู่รอบๆ ปราสาทจันทราบนหน้าจอเรดาร์ในห้องบัญชาการค่อยๆ เข้ามาใกล้กันมากขึ้น ราวกับว่าพวกมันอยู่ภายใต้แรงบางอย่าง

ศาสตราจารย์เรสตันเพิ่งพาศาสตราจารย์ฟิลเกอเธ่เข้ามาในห้องควบคุมตอนที่เขาสังเกตเห็นสถานการณ์ที่ไม่ปกติบนหน้าจอเรดาร์และขมวดคิ้วเข้าหากัน

ตอนแรกเขาคิดว่ามันเป็นปัญหากับอาร์เรย์ของกล้องโทรทรรศน์

แต่ไม่นานเขาก็ตระหนักว่าสิ่งนี้เป็นไปไม่ได้ วิศวกรที่รับผิดชอบในการยกเครื่องอุปกรณ์เมื่อเช้านี้ได้ดำเนินการบำรุงรักษาอาร์เรย์กล้องโทรทรรศน์วิทยุไปแล้ว

ศาสตราจารย์ฟิลเกอเธ่ซึ่งยืนอยู่ข้างเขาได้เห็นความผิดปกติบนเรดาร์เช่นกัน เขาพึมพำกับตัวเอง “… พวกเขากำลังทำอะไรกันอยู่นะ?”

“ผมก็ไม่รู้…” ศาสตราจารย์เรสตันตระหนักถึงความร้ายแรงของปัญหา เขามองไปที่ผู้ช่วยของเขาทันทีและถามว่า “เราจะขออนุญาตใช้ดาวเทียมสังเกตการณ์ด้วยแสงของยูนิเวิร์ส-2 ได้ไหม?”

ดาวเทียมสำรวจด้วยแสงยูนิเวิร์ส-2 เป็นดาวเทียมสำรวจอวกาศที่นาซา มอบหมายให้สเปซเอ็กซ์เปิดตัวในปี 2022 มันใช้เลนส์ความละเอียดสูงในการถ่ายภาพดาวเคราะห์ในระบบสุริยะ

แน่นอนว่าดาวเทียมดวงนี้และหอดูดาวดาราศาสตร์แอริโซนานั้นเน้นไปที่การสังเกตดวงจันทร์เป็นหลัก

หากพูดอย่างแม่นยำก็คือเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ของการกระทำนี้มุ่งเน้นไปที่นักบินอวกาศชาวจีนบนดวงจันทร์ก็ไม่ผิด

“ไม่เป็นไรครับ…เดี๋ยวผมจะไปถามให้”

ผู้ช่วยรีบวิ่งออกจากห้องควบคุม

เขาไปไม่นานจากนั้นเขาก็รีบวิ่งกลับมา

“นาซาอนุมัติแล้วครับ!”

ศาสตราจารย์เรสตันกล่าวทันทีโดยไม่ลังเลว่า “เชื่อมต่อกับดาวเทียมออปติคอลยูนิเวิร์ส-2! โฟกัสไปที่ปราสาทจันทรา!”

ห่างออกไปหลายพันกิโลเมตร ดาวเทียมทรงกระบอกเริ่มปรับมุมกล้องอย่างละเอียด โดยล็อกเลนส์ไว้ที่ดวงจันทร์

เมื่อกล้องถูกเล็งไปที่นั่น ในที่สุดทุกคนในห้องควบคุมก็ต้องตะลึงกับภาพที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา

พวกเขากำลังประกอบยานอวกาศจริงๆ เหรอ?!

อะไรวะเนี่ย?