Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 1360 ยุติการแข่งขัน

ณ ทำเนียบขาว

มันเป็นฉากที่วุ่นวายตั้งแต่เช้าตรู่

ต้องขอบคุณคนจีน นักข่าวที่ยืนกราน ตัวแทนองค์กรพลเรือน และสมาชิกสภานิติบัญญัติได้ทำให้สิ่งต่างๆ ยากขึ้นสำหรับพวกเขาในตอนนี้ ราวกับว่ามันจะแก้ปัญหาได้

อย่างไรก็ตามนี่ไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ทำเนียบขาวเป็นทุกข์

เพราะหลังจากเสร็จสิ้นกลยุทธ์การรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจโลกและดวงจันทร์แล้ว บนพื้นฐานของปราสาทจันทราและการจัดตั้งเขตเศรษฐกิจพิเศษก่วงฮั่นแล้ว พวกเขานั้นถูกทิ้งไว้เบื้องหลังโดยสิ้นเชิง

ก่อนหน้านี้พวกเขาสามารถแข่งขันกับจีนในด้านการบินและอวกาศได้ แต่ตอนนี้จีนได้พัฒนาจนถึงจุดที่พวกเขาไม่มีอำนาจในการสู้แล้ว

พูดง่ายๆ คือเนื่องจากเทคโนโลยีฟิวชั่นที่ควบคุมได้และเทคโนโลยีการขับเคลื่อนด้วยพลาสม่า ห้องที่มีอากาศหายใจที่เหลือสำหรับจรวดเคมีจึงมีขนาดเล็กมาก พวกเขาไม่ได้แพ้ในกลยุทธ์ พวกเขาแค่ติดอยู่กับคอขวดของเทคโนโลยี

แต่อย่างไรก็ตามการสูญเสียก็คือการสูญเสียอยู่ดี

ทุกคนเห็นได้ว่าพวกเขาไม่สามารถดำเนินการต่อการแข่งขันในการแข่งขันอวกาศนี้ได้ สิ่งสำคัญที่สุดตอนนี้ไม่ใช่วิธีที่จะชนะ แต่จะจบให้สวยอย่างไรต่างหาก

“ข่าวล่าสุดจากองค์การอวกาศแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน… พวกเขาได้ประกาศแผนงานโปรเจกต์การล่าอาณานิคมบนดาวอังคารไปยังสหประชาชาติและองค์การอวกาศนานาชาติ โดยมีเป้าหมายที่จะสร้างการตั้งถิ่นฐานถาวรสองร้อยคนบนดาวอังคารภายในห้าปี มันจะใช้สำหรับกิจกรรมการวิจัยทางวิทยาศาสตร์และการสำรวจ”

“นอกจากนี้ ตามข้อมูลล่าสุดจากหอดูดาวแอริโซนา ยานอาณานิคมซูฟูได้ออกจากระบบโลกและดวงจันทร์เรียบร้อยแล้วและยังคงดำเนินการตามวิถีปัจจุบัน มันจะถึงวงโคจรของดาวอังคารอย่างเร็วที่สุดในวันที่สิบสี่”

ประธานาธิบดีฟังรายงานที่ไม่รู้จบจากลูกน้องของเขา เขานั่งอยู่หลังโต๊ะ ใช้นิ้วชี้และนิ้วหัวแม่มือถูคิ้วจนเจ็บ

นับตั้งแต่เข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดี เขาได้สูญเสียการนอนเพื่อประเทศของเขามานับไม่ถ้วน

ในบรรดาประธานาธิบดีหลายคนในประวัติศาสตร์ของสหรัฐอเมริกา ไม่มีประธานาธิบดีคนใดที่เครียดเท่าเขาอีกแล้ว

ถ้ามีก็คงเป็นประธานาธิบดีคนต่อไปอย่างแน่นอน

“ตั้งสติให้ดี… นอกจากรอข่าวจากสถานีอวกาศโคจรรอบดวงจันทร์แล้ว เรายังทำอะไรไม่ได้ในตอนนี้”

หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ ผู้อำนวยการคาร์สันซึ่งยืนอยู่ในสำนักงานมีสีหน้าลำบากใจ เขาแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินเขาและมองไปด้านข้างแทน

เขากังวลเกี่ยวกับทัศนคติเชิงลบของประธานาธิบดี รัฐมนตรีต่างประเทศก็ขมวดคิ้วและกล่าวว่า “มันไม่ควรทำอะไรเลย เมื่อพิจารณาจากความคิดเห็นของประชาชนในปัจจุบัน ประชาชนแสดงความไม่พอใจต่อความเฉยเมยของเราไปแล้ว ผมกังวลว่ามันจะดำเนินต่อไป…”

ประธานาธิบดีพูดอย่างไม่อดทน “คุณมีความคิดดีๆ บ้างไหม?”

“ผมบอกไม่ได้ว่าเป็นความคิดที่ดี แต่… ผมคิดว่าอย่างน้อยมันน่าจะเป็นยาได้”

“โอ้ จริงเหรอ?”

“แม้ว่าชาวอเมริกันจำนวนมากไม่เต็มใจที่จะยอมรับ แต่ในความเป็นจริงนั้นเราได้แพ้การแข่งขันไปแล้วครับ” รัฐมนตรีต่างประเทศเหลือบมองผู้อำนวยการคาร์สันและกล่าวว่า “สถานีวิจัยวิทยาศาสตร์ทางจันทรคติและเครื่องชนอนุภาคของ ILHCRC ได้รับการสนับสนุนจากชุมชนวิชาการระดับนานาชาติ เป็นไปไม่ได้ที่เราจะชะลอการพัฒนาเศรษฐกิจผ่านการแข่งขันในอวกาศไป”

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง รัฐมนตรีต่างประเทศกล่าวต่อว่า “เราไม่สามารถทำต่อไปอย่างเฉยเมยเช่นนี้ได้”

“ข้อเสนอแนะของผมคือการยุติการแข่งขันที่ไร้ความหมายนี้โดยเร็วที่สุดเพื่อให้ความสัมพันธ์ของเราสามารถกลับสู่สภาวะปกติให้ได้ หากเราไม่สามารถเอาชนะพวกเขาได้ เราก็ควรเข้าร่วมกับพวกเขาแทน”

ทั้งออฟฟิศเงียบกริบตามกัน

แม้ว่านี่จะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด แต่ความกล้าหาญที่จำเป็นในการตัดสินใจเลือกนั้นอยู่นอกเหนือความสามารถของนักการเมืองส่วนใหญ่

บางทีมันอาจเป็นการตัดสินใจที่ผิดที่ตั้งแต่เริ่มการแข่งขันครั้งนี้เลยก็ได้

แต่ตอนนี้มันสายเกินไปแล้ว

บางคนต้องยืนขึ้นและเหยียบเบรกเพื่อรถไฟที่ประมาทคันนี้

หลังจากเงียบอยู่นาน ในที่สุดประธานก็ถอนหายใจและพูดช้าๆ

“คุณพูดถูก

“ถึงเวลาที่จะจบทุกอย่างแล้ว”

เมื่อผู้อำนวยการคาร์สันได้ยินประธานาธิบดีพูดคำเหล่านั้น เขาก็รู้สึกเหมือนได้กลับไปเป็นวัยรุ่นในทันที

แต่ไม่ว่าจะในกรณีใดๆ คาร์สันก็โล่งใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้

ก่อนที่จะมาที่นี่สิ่งที่เขากังวลมากที่สุดคือประธานาธิบดีจะแข่งขันอย่างดื้อรั้นและดำเนินการตามแผนการลงจอดบนดาวอังคารโดยไม่สนอะไร ปัญหาทั้งหมดจะถูกโยนลงบนเขาแน่นอน

หากสิ่งนี้เกิดขึ้นมันจะเป็นหายนะสำหรับสหรัฐอเมริกาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

โชคดีที่ประธานาธิบดียังคงมีเหตุผล และยังไม่สายเกินไปที่จะเหยียบเบรกเอาไว้

“เราต้องการโอกาสในการซ่อมแซมความสัมพันธ์ทางการเมืองของเราก่อน มันเป็นสิ่งที่ยอมรับของคนทั้งสองประเทศและยังเปิดโอกาสให้เราก้าวลงจากตำแหน่งไป”

เมื่อตัดสินใจได้แล้วก็ไม่มีอะไรต้องลังเลอีกต่อไป

ท่านประธานาธิบดีแสดงสีหน้ามั่นใจขึ้นอีกครั้ง

รัฐมนตรีต่างประเทศพอใจที่เห็นว่าเจ้านายของเขาเลือกถูกแล้ว เขาพยักหน้าด้วยท่าทางผ่อนคลายและพูด

“ใช่ เราต้องการโอกาส รางวัลจากกลุ่มสมาคมการวิจัยวัสดุนานาชาติ นี่เป็นโอกาสที่ดี น่าเสียดายที่ลู่โจวปฏิเสธไป”

หลังจากหยุดพูดไปครู่หนึ่งเขาก็พูดต่อ “อย่างไรก็ตามแม้ว่าตัวลู่โจวจะมาไม่ได้ แต่ผมได้ยินมาว่านักเรียนของเขากำลังจะไปบอสตันในเดือนเมษายนเพื่อเข้าร่วมการประชุมของสมาคมวิจัยวัสดุระหว่างประเทศแทนเขาในการประชุม และเธอจะรายงานในเอกสารของลู่โจวแทน”

ประธานาธิบดีขมวดคิ้วและกล่าวว่า “การที่นักวิชาการที่ประสบความสำเร็จมีนักเรียนจำนวนมากก็เป็นเรื่องปกติ”

“แต่มักจะมีคนพิเศษอยู่เสมอเนี่ยน่ะสิ เช่น หานเมิ่งฉี” รัฐมนตรีต่างประเทศยิ้มอย่างมั่นใจ เขากล่าวต่อ “ตามข้อมูลที่เราตรวจสอบ เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของเฉินยู่ซาน และคุณเฉินยู่ซานก็เป็นคนที่หมั้นหมายกับลู่โจวเมื่อไม่นานมานี้ ตามวัฒนธรรมของจีนแล้วนักวิชาการลู่ตอนนี้เป็นพี่เขยของหานเมิ่งฉี”

ประธานาธิบดีมองดูรัฐมนตรีต่างประเทศอย่างประหลาดและลังเล

“เราไม่สามารถ… มอบรางวัลสหภาพประจำปีให้เธอได้นะ”

“ไม่อยู่แล้วครับ! กลุ่มสมาคมการวิจัยวัสดุนานาชาติไม่มีวันทำเรื่องไร้สาระเช่นนี้ แต่… สามารถหาสิ่งทดแทนได้ เช่น การตั้งรางวัลสำหรับเธอโดยเฉพาะ เช่น รางวัลนักวิชาการรุ่นเยาว์ระดับนานาชาติ”

รัฐมนตรีต่างประเทศเผยรอยยิ้มบนใบหน้าและพูดต่อด้วยน้ำเสียงมั่นใจ “จากนั้นเราสามารถใช้โอกาสนี้เชิญเธอและผู้ชนะคนอื่นๆ ไปรับประทานอาหารค่ำที่ทำเนียบขาว ซึ่งเอกอัครราชทูตจีนเองก็จะอยู่ที่นั่น”

“และถ้าหากฝ่ายจีนต้องการซ่อมแซมความสัมพันธ์กับเรา”

“ทุกอย่างก็จะง่ายขึ้น”