Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 1392 ปัญหาใหญ่

ณ สถาบันวิทยาศาสตร์แห่งประเทศจีน

ในสถาบันคณิตศาสตร์

ผู้อำนวยการไต้หัวหงนั่งอ่านเอกสารอยู่ที่โต๊ะ เขาหรี่ตาและพูดขณะลูบหนวดของตัวเอง

“สุดยอด ยอดเยี่ยมไปเลย! ”

ปฏิกิริยาของเขาแตกต่างจากศาสตราจารย์ฟาลติ้งส์

หลังจากที่ได้เห็นข้อคาดการณ์ ABC ปฏิกิริยาของผู้อำนวยการไต้ค่อนข้างสงบนิ่ง เขาใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำในการอ่านเอกสารตั้งแต่ต้นจนจบ

นักวิชาการเซี่ยงหัวหนานที่นั่งตรงโซฟา ทนฟังไม่ได้อีกแล้ว เขาอดบ่นออกมาไม่ได้

“พวกคุณพูดถึงเรื่องอะไรกัน”

ผู้อำนวยการไต้วางกระดาษลงและพูดพร้อมรอยยิ้ม

“แน่นอนว่าต้องเป็นเรื่องบทความของนักวิชาการลู่สิ จะมีเรื่องอะไรอีกล่ะ”

นักวิชาการเซี่ยง “…”

แม้ว่าเขาอยากจะพูดว่า “อย่างไรเสียคุณก็ไม่เข้าใจอยู่แล้ว แล้วมันยอดเยี่ยมตรงไหนกัน” เขาพยายามจะไม่พูดออกไปและเปลี่ยนเรื่อง

“เมื่อนานมาแล้วผมบอกคุณแล้วว่าอย่าเพิ่งแย่งตัวคนเก่งๆ มา ผมบอกให้คุณรอดูสถานการณ์ที่มหาวิทยาลัยจินหลิง แต่สุดท้ายคุณก็ไม่ฟังผม แล้วดูสิว่าเกิดอะไรขึ้น นักวิชาการลู่และทีมของเขาแก้ปัญหานี้ด้วยตัวเองไปแล้ว แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับศาสตราจารย์ทฤษฎีจำนวนจีนที่คุณแย่งชิงมาจากต่างประเทศล่ะครับ”

“ไหนๆ ผมก็ได้ตัวพวกเขามาแล้ว ผมก็ต้องเก็บพวกเขาไว้ จะทำอะไรได้อีกล่ะ” ผู้อำนวยการไต้เป็นคนใจกว้าง เขาไม่ได้รู้สึกพ่ายแพ้แต่อย่างใด เขาพูดพร้อมรอยยิ้ม “ใช่ว่าผมจะไล่พวกเขาออกได้ที่ไหนกัน อีกอย่างเงินที่ใช้ในการดึงตัวคนก็มาจากกองทุนพิเศษที่จัดสรรมาจากกระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มันไม่มีผลกับทรัพยากรจากโปรเจกต์อื่นหรอกครับ แล้วถ้ามันกลายเป็นการลงทุนที่ดีล่ะ ไม่มีใครรู้หรอกนะครับว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

นักวิชาการเซี่ยงหัวหนานอดบ่นออกไปไม่ได้

“คุณนี่เป็นตาแก่ที่ชอบตามใจดีนะ”

“คุณหมายความว่าอย่างไรที่ว่าตามใจ”

แน่นอนว่าสถานการณ์แบบนี้ค่อนข้างน่าเวทนา

เพราะสุดท้ายใครก็ตามที่พิสูจน์ข้อคาดการณ์ ABC จะได้รับเงินทุนเพื่อวิจัยทางวิทยาศาสตร์จำนวน 100 ล้านหยวนต่อปี

เงินจำนวน 100 ล้านหยวนไม่ได้มอบให้กับสถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์โดยตรง แต่มอบให้กับคนที่แก้ปัญหานั้น ดังนั้นเงินก้อนนั้นจะไม่ได้โอนเข้าบัญชีศาสตราจารย์โดยตรง

พูดง่ายๆ ก็คือมันจะถูกจ่ายเข้าบัญชีพิเศษของมหาวิทยาลัยหรือสถาบันวิจัยเพื่อเป็นทุนวิจัยก่อนแล้วจึงจ่ายคืนเป็นชุดๆ

เป็นเรื่องปกติในสถาบันการศึกษาสำหรับมหาวิทยาลัยที่จะดึงค่าธรรมเนียมการจัดการจากส่วนนี้ สัดส่วนของเงินก็พิจารณาจากปัจจัยหลายประการ เช่น กฎการจัดการที่ออกโดยหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง จำนวนศาสตราจารย์ ขนาดของเงินทุน ลักษณะของปัญหา เป็นต้น โดยเฉลี่ยก็อยู่ที่ 5% ถึง 10% แต่ 40% ไม่ใช่เรื่องแปลกในประเทศจีน

แล้วทำไมมหาวิทยาลัยหลักๆ จึงชอบแข่งขันกันเพื่อนักวิชาการล่ะ

หนึ่งในเหตุผลตรงๆ ก็คือเงิน!

มันเป็นความรู้สึกที่ดีที่ได้รับทุนวิจัยทางวิทยาศาสตร์จำนวนหนึ่งร้อยล้านหยวน

แม้จะรวมค่าธรรมเนียมการจัดการ 5% ถึง10% แล้ว เงินจำนวนนี้เพียงพอที่จะสนับสนุนโครงการย่อยภายใต้โครงการขนาดใหญ่ เช่นเดียวกับโครงการนักวิชาการฉางเจียง

ผู้อำนวยการไต้รู้สึกเจ็บปวดตอนที่นึกถึงเรื่องนี้

หากไม่ใช่เพราะลู่โจว สถาบันวิทยาศาสตร์แห่งประเทศจีนที่แย่งชิงคนเก่งๆ จากพรินซ์ตันและเอกอล นอร์มาล ซูเพริเยอจะเป็นที่ที่มีแนวโน้มในการแก้ข้อคาดการณ์ ABC มากที่สุดในประเทศจีนไปแล้ว

ไม่ว่าความเป็นไปได้จะมีน้อยขนาดไหน แต่มันก็ยังสูงกว่าสถาบันอื่นอยู่ดี

แม้ว่าพายชิ้นนี้จะโดนแย่งไปแล้ว แต่พวกเขาก็ยังมีโอกาสอื่นๆ อีกในอนาคต

สุดท้ายพวกเขาก็ยังมีโอกาสที่จะสื่อสารกับอารยธรรมนอกโลก จากที่เห็นว่าพวกเขาหลงใหลข้อคาดการณ์ ABC ขนาดนี้ พวกเขาก็น่าจะหลงใหลในคณิตศาสตร์

ผู้อำนวยการไต้ไม่ใช่คนเดียวที่คิดถึงเรื่องนี้ สถาบันวิจัยคณิตศาสตร์ส่วนใหญ่ในประเทศจีนก็มีความคิดที่คล้ายกัน

บางทีสักวันในอนาคตทฤษฎีจำนวนอาจจะกลายเป็นสะพานมิตรภาพแรกระหว่างอารยธรรมมนุษย์และอารยธรรมจากนอกโลกก็เป็นได้…

…

ลู่โจวพอจะรู้อยู่แล้วว่าข้อพิสูจน์ข้อคาดการณ์ ABC จะส่งผลกระทบต่อวงการคณิตศาสตร์ก่อนที่เขาจะอัปโหลดเอกสาร

อย่างไรก็ตามแม้ว่าเขาจะพิจารณาหลายสิ่งหลายอย่าง แต่เขาก็ยังประเมินขนาดของสึนามิต่ำเกินไป

รวมไปถึงขนาดของพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบ!

ตอนที่เสี่ยวไอบอกเขาว่าเว็บไซต์ arXiv ล่มในวันที่บทความของเขาถูกอัปโหลด ลู่โจวก็ยิ่งตกตะลึงยิ่งกว่าเดิม

ดูเหมือนว่าคนทั้งโลกมองว่าข้อคาดการณ์ ABC เป็นกุญแจสำคัญในการเปิดประตูสู่การสื่อสารกับอารยธรรมนอกโลก

รัฐบาลจากประเทศต่างๆ ถึงกับเรียกประชุมสมัชชาแห่งสหประชาชาติเพื่อเจรจาเกี่ยวกับการจัดตั้งพันธมิตรทางการเมืองแบบหลวมๆ เช่น สมาพันธ์มนุษย์ หรือสหพันธ์โลก เพื่อแสวงหาจุดยืนที่เป็นเอกภาพในประเด็นต่างประเทศและศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศที่เป็นความสนใจของมวลมนุษยชาติ

แต่มีเพียงลู่โจวเท่านั้นที่รู้เรื่องอารยธรรมนอกโลก บางทีมันอาจจะมีอยู่จริงที่มุมไหนสักมุมของจักรวาล แต่อย่างน้อยตอนนี้ทุกอย่างเป็นเพียงแค่ภาพมายา

กุญแจในมือเขาไม่ได้น่าประทับใจอย่างที่หลายคนคิด มันเปิดได้เพียงกล่องสมบัติที่ได้จากอารยธรรมวอยด์เท่านั้น

คงน่าผิดหวังน่าดูถ้าสิ่งที่อยู่ในกล่องสมบัตินั้นมีเพียงยาชูกำลังไม่กี่พันหลอดหรือกองโลหะผสม

เท่าที่ดูจากวิธีที่ระบบทำให้เขาเสียรางวัลไป ทุกอย่างก็ดูจะเป็นไปได้

ยิ่งหวังมากเท่าไหร่ก็จะยิ่งผิดหวังมากเท่านั้น

ลู่โจวหวังเพียงอย่างเดียวนั่นก็คือการเดินทางไปดาวอังคารของเขาจะไม่ส่งผลเสียต่อการพัฒนาอารยธรรมมนุษย์ในอนาคต

ตัวอย่างเช่นสมาพันธ์มนุษย์หรือองค์กรสมาพันธ์โลก

ทุกครั้งที่ผู้อำนวยการหลี่ถามเขาว่าชื่อไหนดีกว่ากัน ลู่โจวรู้สึกเป็นกังวล

เขาจำเป็นต้องยิ้มและคิดคำโกหกขึ้นมา

ท้ายที่สุดแล้วหากไม่ใช่เพราะข้อมูลภายในที่มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ เรื่องนี้เป็นเหตุการณ์ที่น่ายินดีสำหรับการเฉลิมฉลองสากล ถ้าเขาไม่แสร้งว่ามีความสุขกับมัน มันก็คงยากที่จะอธิบายในอนาคต

นอกจากผลกระทบที่รุนแรงนี้แล้ว ก็ยังมีผลพวงเล็กๆ น้อยๆ ที่เกิดขึ้นอีกด้วย

ตัวอย่างเช่น จากรายงานของเสี่ยวไอพบว่าเนื่องจากเซิร์ฟเวอร์ arXiv ล่ม ซึ่งทำให้จำนวนการเข้าชมเว็บไซต์ LSPM ที่เชื่อมโยงกับวิทยานิพนธ์ในหน้าแรกของเขาจึงได้รับการเข้าชมจำนวนมากในทันที

จำนวนการเข้าชมรายวันโดยเฉลี่ยเกินหนึ่งล้านครั้ง โดยมีโพสต์สนทนาหลายหมื่นรายการ หน้าอภิปรายชั่วคราวนี้กลายเป็นเวทีแลกเปลี่ยนทางวิชาการที่ใหญ่ที่สุดในโลก

ลู่โจวไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้

หลังจากพิจารณาอยู่สักพัก ในที่สุดเขาก็ยอมรับคำแนะนำของเสี่ยวไอและอนุญาตให้อัปเกรดเว็บไซต์และเปิดหมวดหมู่ย่อยได้หลายหมวด

เหตุผลหนึ่งคือการมอบพื้นที่สำหรับแฟนคลับคณิตศาสตร์ในหารือกัน และยังเป็นพื้นที่สำหรับนักวิชาการในการถกเถียงเกี่ยวกับปัญหาทางวิชาการ

เพราะสุดท้ายความตั้งใจดั้งเดิมของลู่โจวในการสร้างเพจนี้ก็เพื่อให้ทุกคนในวงการคณิตศาสตร์ได้มีโอกาสตรวจสอบต้นฉบับไปพร้อมๆ กัน

รวมไปถึงมอบโอกาสให้พวกเขาได้พัฒนาบทความด้วย…

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว วันเดินทางใกล้เข้ามาทุกที

หลังจากการประชุมและการอภิปรายอยู่หลายครั้ง ในที่สุดกำหนดการการเปิดตัวก็ดำเนินการสำเร็จ

คลื่นลูกที่สองของผู้อพยพที่อพยพมายังเขตเศรษฐกิจพิเศษก่วงฮั่นจะออกเดินทางในกลางเดือนพฤษภาคม

ในเวลาเดียวกันทีมสำรวจทางวิทยาศาสตร์บนดาวอังคารก็จะตามเที่ยวบินนี้ไปยังปราสาทจันทรา จุดที่พวกเขาจะหยุดชั่วคราว แล้วจากนั้นจึงย้ายไปยังเรืออาณานิคมลำใหม่เพื่อไปยังดาวอังคาร

แม้ว่าเขาจะรู้สึกปวดหัวกับการอภิปรายครั้งที่สองที่กำลังจะเริ่มขึ้น แต่ลู่โจวก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว เขาทำได้เพียงก้าวไปทีละขั้นเท่านั้น

แต่ตอนที่เขากำลังจะเตรียมตัวเดินทางไปดาวอังคารกลับมีบางอย่างที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น

ลู่โจวไม่เคยคิดว่าชูลทซ์ที่เพิ่งกลับไปเยอรมันจะถูกส่งตัวมายังจินหลิง

ยิ่งไปกว่านั้นผู้อำนวยการหลี่ก็มากับเขาด้วย…