Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 1425 คุณตายไปแล้ว

ถ้ายังมีใครยังสำรวจถ้ำที่ต่อ พวกเขาจะเจอยานอวกาศของเรนฮาร์ท

แน่นอนว่าลู่โจวไม่มีทางยอมให้ศาสตราจารย์ลีโอนาร์ดรู้ว่าที่นั่นมียานอวกาศจากจักรวาลเก่าซ่อนอยู่ ดังนั้นเขาจึงปฏิเสธข้อเสนอในการสำรวจซากปรักหักพัง

เขาเป็นคนที่ตามหาซากปรักหักพังนี้เมื่อนานมาแล้ว นอกเสียจากเครื่องยนต์ของยานอวกาศที่ใช้พลังงานจุดศูนย์ที่อยู่ในส่วนที่ลึกที่สุดของซากปรักหักพังแล้วก็ไม่มีอะไรคุ้มค่าให้สำรวจอีก

ก่อนที่ยานอวกาศจะได้รับการซ่อมแซม เครื่องยนต์ก็ไม่ถูกนำมาใช้งาน

ลู่โจวบอกลานายพลเรนฮาร์ทผ่านช่องทางสื่อสาร เขาสั่งให้หุ่นยนต์หนุ่มที่เสี่ยวไอส่งมาลากศพทั้งสามศพไปยังใจกลางของซากปรักหักพัง ซึ่งเป็นจุดที่เห็นได้ชัดเจนกว่า

เหตุผลหลักของเรื่องนี้คือเพื่อป้องกันไม่ให้ศาสตราจารย์ลีโอนาร์ดกลับมาที่นี่อีก

ลีโอนาร์ดคงไม่กล้าเสี่ยงที่จะจ้างทีมขุดที่ไม่รู้จักมาขุดซากปรักหักพังนี้ หากมีการว่าจ้างทีมขุดเจาะทั่วไป ศพสามศพที่ไม่สามารถอธิบายได้และบันทึกรายการที่เขาทิ้งไว้ที่ด่านศุลกากรก็เพียงพอที่จะส่งเขาขึ้นศาลและเข้าคุก

ลู่โจวเพิกเฉยสีหน้าที่เจ็บปวดของศาสตราจารย์ลีโอนาร์ด เขายังคงออกคำสั่งให้หุ่นยนต์หนุ่มนำวัตถุระเบิดออกจากแท่นขุดเจาะและติดตั้งบนเสารับน้ำหนักที่ปลายเหมือง

มันทำลายความคิดของลีโอนาร์ดในการขุดซากปรักหักพังวันอื่นๆ

ศาสตราจารย์ลีโอนาร์ดตัวสั่นเทาเพราะความโกรธ เขาชี้หน้าลู่โจวและรวบรวมความกล้าทั้งหมดก่อนที่จะอุทานออกมา

“คุณกำลังทำลายมรดกทางวัฒนธรรมอยู่นะ…”

“ผมนี่ที่เป็นมรดกทางวัฒนธรรม เพราะฉะนั้นคุณสามารถถามอะไรก็ได้ที่อยากรู้ โอเค ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ไปกันเถอะ”

ลู่โจวตบไหล่ลีโอนาร์ดเบาๆ เขาชำเลืองมองทางเดินที่อยู่เบื้องหลังเขาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะเดินออกจากเหมืองไปโดยไม่หันกลับมามองอีกเลย

ก่อนที่ยานอวกาศจะสามารถซ่อมแซมได้ ทางเลือกที่ดีที่สุดคือการทิ้งมันไว้ที่นี่

เมื่อสะสางเรื่องบนโลกเรียบร้อยแล้ว สุดท้าย เขาก็อาจจะขี่มันไปยังสถานที่ที่ไกลแสนไกลก็ได้

คนสองคนที่เดินอยู่ในเหมืองกำลังคุยกันขณะเดินไปตามรางแม่เหล็กโค้ง

จากคำพูดของลีโอนาร์ด ลู่โจวได้รู้ว่าเขาคือศาสตราจารย์ธรรมดาๆ ที่ทำงานอยู่ภาควิชาโบราณคดีมหาวิทยาลัยออกซฟอร์ด

แต่ที่บังเอิญคือพ่อของเขาเป็นลูกศิษย์ของศาสตราจารย์เวอร์นัล

ทุกวันนี้หลักคำสอนของศาสตราจารย์เวอร์นัลได้กลายเป็นสาขาวิชาหนึ่งของโลก แต่หลักคำสอนเรื่องแมลงสาบบนดาวอังคารกลับไม่ได้รับการยอมรับจากกระแสหลัก

ลู่โจวอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา เวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว

“โลกภายนอกตอนนี้เป็นอย่างไรเหรอ”

“เป็นอย่างไรเหรอ” ลีโอนาร์ดอึ้งกับคำถามที่ได้ยินอยู่ครู่หนึ่ง เขาเกาหัวและพูด “ถ้าคุณหมายความว่าเทียบกับศตวรรษที่ 21 ละก็ มันก็น่าจะพัฒนาขึ้นนะ”

“แค่นี้เหรอ?”

“แล้วต้องการอะไรอีก”

“ผมคิดว่าคุณจะเจาะจงได้มากกว่านี้”

ศาสตราจารย์ลีโอนาร์ดพูด “แล้วผมจะเจาะจงได้อย่างไร

ผมไม่เคยไปในช่วงเวลาของคุณสักหน่อย ถ้าคุณต้องการที่จะรู้ว่าอะไรเปลี่ยนไปบ้าง คุณก็ลองตรวจสอบและเปรียบเทียบด้วยตัวคุณเอง”

“ก็ถูกของคุณ” หลังจากคิดดูแล้ว ลู่โจวก็ถามคำถามเฉพาะเจาะจงขึ้นซึ่งเป็นสิ่งที่เขากังวลมากที่สุด “ผมเห็นองค์กรที่ชื่อกลุ่มพันธมิตรทะเลเหนือในอีเมลจากผู้ชายที่ชื่อจิม ผมอยากจะถามว่ามันคืออะไร”

“โอ้ นั่น… คุณจะคิดได้ว่าเป็นชาติรูปแบบใหม่ก็ได้นะ”

ศาสตราจารย์ลีโอนาร์ดอธิบายสั้นๆ ให้ลู่โจวฟังถึงความเปลี่ยนแปลงของสถานการณ์ระหว่างประเทศตลอดศตวรรษที่ผ่านมา

ปรากฏว่าตั้งแต่เขาตาย มรดกทางการเมืองที่เขาทิ้งไว้เบื้องหลังที่เรียกว่าสัมพันธมิตรมนุษย์ ได้ถูกรวมเข้าด้วยกันเป็นระยะเวลาหนึ่ง เพื่อป้องกันอารยธรรมนอกโลก กองกำลังป้องกันโลกได้พัฒนากองกำลังตอบโต้อย่างรวดเร็วสำหรับการปฏิบัติการวงโคจรระดับสูง

อย่างไรก็ตาม ช่วงเวลาดีๆ ก็อยู่ได้ไม่นาน

พันธมิตรทางการเมืองซึ่งถูกบังคับให้รวมกันเนื่องจากแรงกดดันจากภายนอก มีอายุแค่ 25 ปีในประวัติศาสตร์อารยธรรมมนุษย์

สัมพันธมิตรมนุษย์ประสบกับเส้นทางที่ยากลำบาก จากความสามัคคีไปสู่ความสงสัย จากนั้นจากความสงสัยไปสู่การสลายตัว

ส่วนสาเหตุของการยุบสัมพันธมิตรมนุษย์นั้น วงการวิชาการได้ให้คำอธิบายไว้มากมาย เช่นข้อเท็จจริงที่ว่าการวิจัยทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับดาวอังคารในขณะนั้นไม่พบหลักฐานเพิ่มเติมเกี่ยวกับการมีอยู่ของอารยธรรมนอกโลก และบทความของศาสตราจารย์ออเบรย์ได้เสนอคำอธิบายใหม่เกี่ยวกับการล่มสลายเดอะเกตส์ออฟเฮลล์

ไม่มีหลักฐานที่พิสูจน์ว่าอารยธรรมนอกโลกมีอยู่จริงและวางแผนการเกิดแผ่นดินไหว ในทางตรงกันข้ามกลับมีหลักฐานมากมายโผล่ขึ้นมาเรื่อยๆ ที่สงสัยว่าพฤติกรรมที่เป็นปฏิปักษ์นั้นเป็นเพียงการเตือนภัยที่ผิดพลาด…

เนื่องจากการสูญเสียศัตรู ควบคู่ไปกับการหมุนเวียนผู้นำ ความแตกต่างที่เกิดจากผลประโยชน์และความขัดแย้งของประเทศต่างๆ ทำให้องค์กรนี้ไปสู่จุดจบ

อันที่จริงผลลัพธ์ดังกล่าวแทบจะหลีกเลี่ยงไม่ได้

แม้แต่ประธานาธิบดีสหรัฐก็ไม่มีทางที่จะควบคุมสิ่งต่างๆ นี่ยังไม่รวมถึงเรื่องที่ว่าการก่อตั้งของสัมพันธมิตรมนุษย์ไม่ได้เกิดจากทักษะทางการทูตของนักการเมืองบางคน แต่เกิดขึ้นเพียงเพราะประเทศต่างๆ บนโลกต่อต้านกองกำลังนิรนาม

อย่างไรก็ตามแม้ว่าในที่สุดสัมพันธมิตรมนุษย์จะถูกยกเลิก แต่มันก็ยังส่งผลดีอยู่บ้าง

ซึ่งเป็นการสำรวจความสัมพันธ์ทางการเมืองและการทูตรูปแบบใหม่ที่แตกต่างจากพรมแดนแบบดั้งเดิมของทุกประเทศในโลก

สหภาพของภูมิภาค!

ศาสตราจารย์ลีโอนาร์ดกล่าวว่า เนื่องจากวิกฤตทางการเงินทั่วโลกในปี 2050 ระบบการเงินแบบเดิมๆ กำลังจะพังทลายลงเมื่อต้องเผชิญกับหนี้ที่ขยายตัวเพิ่มขึ้น

เพื่อรักษาเศรษฐกิจที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว สหการพาน-เอเชียน เดิมทีเป็นองค์กรความร่วมมือทางเศรษฐกิจ ได้สร้างนวัตกรรมที่โดดเด่นและแนะนำสกุลเงินดิจิทัลที่แตกต่างจากสกุลเงินดั้งเดิม

สกุลเงินนี้ออกโดยธนาคารกลางพาน-เอเชียน และมูลค่าของมันคือผลรวมของสินเชื่อของรัฐสมาชิกทั้งหมดของสหการพาน-เอเชียน ประเทศอื่นๆ ก็ทำตามกัน การรวมหนี้ การออกสกุลเงินในยุคย่อย และนโยบายเศรษฐกิจที่สนับสนุน ความสัมพันธ์ด้านการผลิตทั่วโลกได้เข้าสู่การย่างก้าวครั้งใหม่

สหภาพเศรษฐกิจเป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น

ในไม่ช้าความร่วมมือประเภทนี้ได้ขยายไปสู่วัฒนธรรม การทหาร และแม้แต่การเมืองหลายระดับ เนื่องจากประสบการณ์และความไว้วางใจซึ่งกันและกันที่ประเทศต่างๆ สะสมในช่วงของยุคสัมพันธมิตรมนุษย์

ในที่สุดแนวความคิดดั้งเดิมในเรื่องของพรมแดนก็ถูกลดทอนลงและแทนที่ด้วยพรมแดนรูปแบบใหม่ตามแนวคิดดั้งเดิมของอธิปไตย

“มุมมองกระแสหลักในแวดวงวิชาการในปัจจุบันเชื่อว่าแนวคิดอำนาจอธิปไตยแบบกระจายอำนาจที่เสนอโดยศาสตราจารย์แองกัส ดีตัน เป็นพื้นฐานทางทฤษฎีสำหรับพันธมิตรทางการเมืองข้ามภูมิภาค ส่วนของศาสตราจารย์ลู่ ผมหมายถึงระบบไฟฟ้าข้ามภูมิภาคที่คุณส่งเสริม วางเงื่อนไขที่สำคัญสำหรับการก่อตั้งพันธมิตรทางการเมืองข้ามภูมิภาคกลุ่มแรกนั่นก็คือสหการพาน-เอเชียน”

“อย่างไรก็ตาม แม้ว่าข้อโต้แย้งนี้จะเป็นกระแสหลัก แต่ก็มีเสียงที่ไม่เห็นด้วยอยู่เสมอ แม้ว่าโดยพื้นฐานแล้วเค้าโครงของสหการพาน-เอเชียนจะสอดคล้องกับเค้าโครงของระบบไฟฟ้าข้ามภูมิภาคช่วงแรก แต่หลักฐานเพิ่มเติมเพื่อระบุว่าทั้งสองอย่างนี้มีความสัมพันธ์ที่สอดคล้องกันหรือไม่ก็เป็นสิ่งที่จำเป็น”

“จนถึงตอนนี้การวิจัยเชิงลึกที่สุดในสาขานี้เกิดขึ้นในหมู่คนที่เห็นด้วยกับแองกัส ผมเป็นนักโบราณคดี ผมเข้าใจแค่ประวัติศาสตร์สมัยใหม่เท่านั้น ถ้าหากคุณสนใจ ทางที่ดีควรปรึกษาผู้เชี่ยวชาญเถอะนะครับ”

ลู่โจวเพิ่งจะคุยเรื่องนี้กับผู้อำนวยการหลี่ เขาคิดไม่ถึงเลยว่ามันจะส่งผลอนาคตหลายปีต่อมามากขนาดนี้ เขาอดที่จะถอนหายใจออกมาไม่ได้

ถ้าลู่โจวจำไม่ผิด ดูเหมือนเขาเคยทะเลาะกับแองกัส ดีตันเกี่ยวกับสังคมวิทยาแห่งอนาคตด้วย

เมื่อเห็นว่าลู่โจวไม่มีสมาธิ ศาสตราจารย์ลีโอนาร์ดขมวดคิ้วและถามด้วยความสงสัย “นี่คุณยังฟังอยู่หรือเปล่า”

“ครับ” หลังจากที่ได้สติแล้ว ลู่โจวก็เหลือบมองศาสตราจารย์ลีโอนาร์ดที่อยู่ข้า เขายิ้มแล้วพูด “ผมเพิ่งนึกถึงเพื่อนเก่าและผมก็รู้สึกคิดถึงนิดหน่อย พอพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา แองกัสมาที่ประเทศจีนเพื่อหารือเกี่ยวกับทฤษฎีของเขา แต่ผมกลับปฏิเสธเขา หลังจากนั้นเขาก็เขียนหนังสือสังคมวิทยาแห่งอนาคต ผมคิดไม่ถึงเลยนะว่า 100 ปีต่อมา หนังสือของเขาจะได้รับความนิยมมากขนาดนี้ ผมสงสัยจังว่าเขายังได้รับค่าลิขสิทธิ์อยู่หรือเปล่า”

ลีโอนาร์ด “…”

ลู่โจวไอและพูดต่อ “อีกนัยหนึ่งก็คือจีนถูกเรียกว่าสหการพาน-เอเชียน และอาณาเขตนั้นเทียบเท่ากับเอเชียตะวันออกและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ทั้งหมดเลยเหรอ ถ้าอย่างนั้นกลุ่มพันธมิตรทะเลเหนือก็เป็นพันธมิตรที่ก่อตั้งโดยสหราชอาณาจักรและประเทศต่างๆ บนชายฝั่งทางเหนือของทะเลบอลติกเหรอ”

ลีโอนาร์ดถอนหายใจ “คำจำกัดความที่เที่ยงตรงขนาดนั้นไม่ค่อยถูกต้องเท่าไหร่นัก แต่การที่จะเข้าใจแบบนั้นก็ไม่ได้มีอะไรผิด”

“แล้วสถานการณ์ที่ดาวอังคารเป็นอย่างไรบ้างเหรอ เท่าที่ดูจากน้ำเสียงของคุณแล้ว ที่นี่ดูพิเศษนะครับ”

“สถานการณ์บนดาวอังคารซับซ้อนมาก มีอาณานิคมอย่างเมืองเทียนกงที่ได้รับการจัดการโดยตรงโดยสหการพาน-เอเชียนหรือ นิวยอร์กซึ่งดำเนินการโดยบริษัทต่างๆ เช่น อเมริกาเหนือ ระบบต่างๆ มีทั้งข้อดีและข้อเสียในตัวเอง เหตุผลของเรื่องทั้งหมดนี้คือระยะทางจากที่นี่ไปยังโลกนั้นไกลเกินไป

“มันจะใช้เวลาสองนาทีสำหรับลำแสงในการเดินทางจากโลกมาที่นี่ ไม่มีการสื่อสารแบบเรียลไทม์กับโลก และมีปัญหาทางประวัติศาสตร์บางอย่างที่ส่งผลต่อระบบศาล ซึ่งแตกต่างจากประเทศอื่นๆ ในโลก หากโลกเป็นโลกที่มีอารยธรรม นี่ก็คือดินแดนป่าเถื่อนที่เต็มไปด้วยโอกาส คุณเข้าใจใช่มั้ยว่าผมหมายความว่าอะไร”

ลู่โจวพยักหน้า

แม้ว่าเขารู้สึกว่าสิ่งที่เขารู้เป็นเพียงส่วนเล็กๆ แต่ก็ดีกว่าความสับสนที่เขารู้สึกตอนที่ตื่นขึ้นครั้งแรก

จู่ๆ ลู่โจวก็รู้สึกเหมือนเตะอะไรบางอย่าง เขาจึงละสายตาไปที่เท้าของตัวเอง

มีปืนไรเฟิลพังๆ ตั้งอยู่บนพื้น

เขารู้สึกคุ้นกับสิ่งที่เห็น หลังจากจ้องมองอยู่ครู่หนึ่ง ลู่โจวก็นึกออกทันที

แต่มีใครบางคนที่เร็วกว่าเขาและเรียกชื่อของสิ่งนั้น

“ปืนไรเฟิลจู่โจม QBZ-20 อุปกรณ์มาตรฐานกองพลทหารทางอากาศของวงโคจรแรกของโลก!”

“ทำไมมันถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะครับ ทำไมบริษัทฮิดเดลล์ มายนิ่งถึงไม่ค้นพบโบราณวัตถุทางวัฒนธรรมที่สำคัญขนาดนี้”

ศาสตราจารย์ลีโอนาร์ดกำลังจะเอื้อมหยิบปืนไรเฟิลพังๆ ด้วยความตื่นเต้นในสายตาของเขา แต่ลู่โจวกลับหยิบมันขึ้นมาก่อน

“ปืนไรเฟิลเฮลล์ไฟร์”

ลู่โจวอดไม่ได้ที่จะแสดงออกถึงคิดถึงในสายตาของเขา

“มันคือมรดกทางวัฒนธรรมที่สำคัญ” ศาสตราจารย์ลีโอนาร์ดกระซิบ “คุณเก็บไว้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอกครับ ให้มืออาชีพอย่างผมดีกว่า ผมรับประกันด้วยชื่อเสียงทางวิชาการของผมเลยว่าจะส่งมอบสิ่งนี้ไปที่พิพิธภัณฑ์”

“ไม่ ผมนี่แหละที่เป็นมรดกทางวัฒนธรรม ผมจะเป็นคนตัดสินใจเองว่าจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้ นอกจากนี้แล้วสิ่งนี้ก็เป็นของเพื่อนเก่าผม ผมจะนำมันกลับไปที่บ้านเกิดของเขา”

ฉันสงสัยว่าจังว่าเขาจะรอดจากภัยพิบัติหรือเปล่านะ

นี่มันก็ผ่านไปร้อยปีแล้ว

เขาควรจะมีชีวิตที่มีความสุขและมั่นคง…

ลู่โจวอดไม่ได้ที่จะแสดงความรู้สึกเศร้าในดวงตา

แต่ศาสตราจารย์ลีโอนาร์ดที่ยืนอยู่ข้างๆ เขา กลับไม่รู้สึกถึงความโศกเศร้านั้นเลย เขาแค่ต้องการดุด่าลู่โจว

ให้ตายสิ!

ทำไมนายถึงมีสิทธิ์ตัดสินใจล่ะ

“ก็ได้ อยากจะทำอะไรก็ทำเลยครับ” ศาสตราจารย์ลีโอนาร์ดพูดพร้อมกับถอนหายใจ เขายักไหล่แล้วพูดว่า “ผมก็แค่หวังว่าคุณจะไม่ขายมัน มันน่าจะมีค่ามากเลยนะ ถ้ามันเข้าสู่ตลาดมืด มันจะไม่ได้รับการดูแล นักสะสมจะจ่ายเงินเป็นจำนวนมากเพื่อสิ่งนี้”

ขายเหรอ

ลู่โจวยิ้มเบาๆ แต่ก็ไม่ได้อธิบายอะไร

เงินเป็นแค่เพียงของนอกกายเท่านั้น ด้วยความรู้ในหัวของเขา เขาจำเป็นต้องกังวลเลยด้วยซ้ำว่าตัวเองจะหมดตัว

หลังจากเดินออกจากเหมืองที่ทอดยาวออกไป คนทั้งสองและหุ่นยนต์ก็ตรงไปที่รถสำรวจดาวอังคารและปลดล็อกรถ

ลู่โจวเปิดประตูรถและปีนขึ้นรถสำรวจอย่างง่ายดาย ศาสตราจารย์ลีโอนาร์ดขึ้นรถตามหลังเขาไป และแสดงสีหน้าแปลกๆ

“คุณดูไม่แปลกใจเลยนะครับ”

ลู่โจวมองเขาด้วยสีหน้าแปลกๆ

“แปลกใจเรื่องอะไรเหรอครับ”

“มนุษย์แช่แข็งส่วนใหญ่ที่ตื่นจากการหลับใหลมักจะประหลาดใจ แล้วสนุกกับชีวิตใหม่จนกว่าพวกเขาจะปรับตัวเข้ากับชีวิตใหม่ได้และรู้สึกท้อแท้กับปัญหาที่แท้จริง”

ลู่โจว “มีคนอื่นๆ อีกเหรอครับ”

“หลายคนนะ นอกจากผู้ป่วยระยะสุดท้ายแล้ว ยังมีบางคนที่เข้าพักตัวเยือกแข็งด้วยความสมัครใจ ส่วนใหญ่จะมาจากกลางศตวรรษที่ 21 ช่วงเวลานั้นดูวุ่นวายมากๆ อยู่สักพัก และหลายคนเลือกที่จะเป็นมนุษย์แช่แข็ง”

“โอ้ จริงเหรอ?”

“คุณยังไม่ได้ตอบคำถามผมเลยนะ”

“ผมไม่มีอะไรจะตอบ ตอนที่ผมขับรถสำรวจบนดาวอังคาร พ่อของคุณยังไม่เกิดด้วยซ้ำ เทคโนโลยีส่วนใหญ่ที่คุณเห็น ผมก็เคยเห็นมาแล้วในห้องทดลอง”

ลู่โจวมองไปที่อินเตอร์เฟสการทำงานที่ว่างเปล่าบนรถสำรวจ จู่ๆ เขาก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

“ผมไม่เห็นอะไรเลย แล้วผมจะขับมันได้ยังไง แล้วอุปกรณ์นำทางล่ะครับ”

ศาสตราจารย์ลีโอนาร์ดกระแอมเบาๆ

“ปุ่มข้างพวงมาลัยคือสวิตช์ของอินเตอร์เฟสการควบคุมแบบโฮโลแกรม หากคุณมีแว่น AR คุณสามารถเข้าสู่โหมดการนำทางแบบเรียลไทม์ได้ เอาจริงๆ นะถ้าคุณไม่รู้วิธีขับ ผมขับเองก็ได้”

“แล้วทำไมคุณถึงไม่บอกว่าขับได้”

ลู่โจวมองดูศาสตราจารย์ลีโอนาร์ดอย่างพูดไม่ออกและสละที่นั่งคนขับให้เขา

ลีโอนาร์ดจับพวงมาลัยและสตาร์ตรถอย่างชำนาญ เขาเห็นสีหน้าที่ไม่เป็นธรรมชาติของลู่โจวผ่านกระจก

ราวกับลู่โจวกำลังกลั้นความเจ็บปวดอะไรบางอย่างอยู่

“ผลจากการแช่แข็งเหรอครับ”

ความรู้สึกเย็นยังคงพุ่งทะลักมาจากด้านหลัง ความเจ็บปวดพุ่งเข้าใส่ไขกระดูกและลามไปทั่วหลอดเลือด

ลู่โจวสูดลมหายใจเข้าและรอจนกระทั่งความเจ็บนั้นจางหายไปเล็กน้อยก่อนที่จะพูดขึ้น

“มันคืออะไรเหรอ”

“โรคที่พบได้ทั่วไปในมนุษย์แช่แข็ง เนื่องจากเทคโนโลยีการแช่เย็นในช่วงแรกนั้นค่อนข้างหยาบ ถ้าผมจำไม่ผิด ดูเหมือนว่าคุณจะถูกฉีดแบคทีเรียที่หยุดการเจริญเติบโตเข้าร่างกายโดยตรงนะ”

ลู่โจวถามว่า “หืม?”

ลีโอนาร์ดมองดูลู่โจวและพูด “ประมาณกลางศตวรรษที่ 21 หลังจากที่เราค้นพบผลข้างเคียงจากมนุษย์น้ำแข็งที่ตื่นขึ้นคนแรก เราก็หยุดทำแบบนั้น ผมเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ผมได้ยินมาว่าสารสกัดแบคทีเรียที่หยุดการเจริญเติบโตที่ได้รับการปรับปรุงแล้วถูกฉีดเข้าไปในตู้สำหรับหลับชั่วคราวอย่างต่อเนื่อง”

ลู่โจวขมวดคิ้วและถามว่า “แล้วมันได้ผลไหม”

“แน่นอนว่ามันได้ผลและปลอดภัยกว่า ราคาจะแพงกว่านิดหน่อย แต่ก็ไม่มากจนเกินไป”

ศาสตราจารย์ลีโอนาร์ดถอนหายใจและพูด “ผมแนะนำให้คุณไปเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลบนโลก แม้ว่ามันจะไม่ใช่โรคที่ร้ายแรงอะไร แต่ถ้าคุณยังฝืนตัวเองอยู่แบบนี้ คุณก็อาจจะเจ็บปวดสองครั้งต่อวันก็ได้”

“เราจะกลับไปที่โลกแล้ว” เมื่อลู่โจวได้ยินว่าความเจ็บปวดของเขาจะเกิดขึ้นถึงสองครั้งต่อวัน จู่ๆ เขาก็ไม่อยากรออีกต่อไป เขาดูแผนที่นำทางบนอินเตอร์เฟสโฮโลแกรมและถามทันที “ผมจะกลับไปได้อย่างไร”

“แม้ว่าเมืองเทียนกงจะอยู่ใกล้กว่า แต่ผมแนะนำให้เราไปไกลกว่านี้อีกหน่อยและออกจากนิวลอนดอนแทน”

ลู่โจวขมวดคิ้วและถาม “ทำไมเหรอครับ”

“เพราะคุณไม่ได้อยู่ในระบบ” ศาสตราจารย์ลีโอนาร์ดพูดต่อ “ทุกคนคิดว่าคุณตายไปแล้ว ถ้าผมไม่ได้เห็นว่าคุณคลานออกมาจากโลงศพ ผมเองก็คงคิดแบบนั้นเหมือนกัน นิวลอนดอนเป็นมิตรกับผู้ลักลอบเข้าเมืองมากกว่า และการผ่านด่านกงสุลก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ด้วย”

ลู่โจวพูด “คนหลายๆ คนก็น่าจะจำหน้าผมได้นะ ผมสามารถให้ตรวจดีเอ็นเอได้นะถ้าจำเป็น”

“ขอร้องเถอะ นี่มันศตวรรษที่ 22 แล้วนะครับ” ศาสตราจารย์ลีโอนาร์ดถอนหายใจ “หากต้องการจริงๆ เราสามารถเปลี่ยนลักษณะใบหน้าเป็นฟาโรห์และอ้างสิทธิ์ครอบครองทั้งอียิปต์ก็ยังได้ การตรวจดีเอ็นเอก็เป็นวิธีที่ดีนะ แต่ที่นี่มันดาวอังคาร แล้วการส่งข้อความไปโลกก็ใช้เวลาเพียงแค่สองนาทีเท่านั้น คุณคาดหวังว่าจะได้จดทะเบียนที่นี่ แล้วกลับบ้านของตัวเองที่ตอนนี้กลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวสาธารณะแล้วเนี่ยนะ ผมแนะนำให้คุณเก็บตัวก่อนดีกว่า”

ลู่โจวอ้าปากกว้างแต่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

ใครหลายคนมักจะพูดติดตลกว่าบ้านหลังโตของเขาจะกลายเป็นอนุสรณ์สถานทางประวัติศาสตร์ในอนาคต พวกนั้นบอกเขาไม่ให้ทิ้งข้าวของที่ไม่จำเป็น หรือบางทีเขาสามารถขายมันในฐานะของโบราณในอนาคตได้

และตอนนี้

พวกเขาก็พูดถูก

แล้วฉันควรจะไปอยู่ส่วนไหนของโลกล่ะ

จู่ๆ หุ่นยนต์หนุ่มที่นั่งอยู่ด้านหลังก็ยื่นบัตรให้เขา มันพูดในช่องทางสื่อสาร

“ตัวตนใหม่ครับ

“เจ้านาย

“ใช้มันกลับบ้าน”

ลู่โจวมองหุ่นยนต์หนุ่มที่นั่งอยู่ตรงเบาะหลังและบัตรในมือของมัน การแสดงออกทางสีหน้าของลู่โจวค่อยๆ แปลกขึ้น

เขาคิดว่ามันจะพูดไม่ได้เสียอีก

ลู่โจวเอื้อมมือออกไปและหยิบบัตร เขาพลิกดูและเหลือบมองดู

ตอนที่เขาเห็นชื่อที่อยู่บนบัตร เขาแทบสำลักน้ำลายตัวเองโดยที่ไม่ทันตั้งตัว

ลู่ไอนี่มันเป็นใคร