Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 144 ส่งวิทยานิพนธ์

เมื่อลู่โจวคิดว่าในที่สุดเขาก็กลับมาใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยตามปกติ วิทยานิพนธ์ข้อคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่แฝดก็ถูกตีพิมพ์ลงในวารสารคณิตศาสตร์ประจำปีฉบับล่าสุด

การตีพิมพ์วิทยานิพนธ์นี้ในที่สุดก็ทำให้ความพยายามของเขาจบลง

จากนั้นไม่นานชื่อของเขาก็ออกข่าว

มันเป็นสำนักข่าวหัวกั๋วชิงเหนียนที่รายงานข่าวนี้

แค่หัวข้อก็เต็มไปด้วยข้อมูลแล้ว

[นักวิชาการหนุ่มลู่โจวได้รับรางวัล Best Young Speaker Award ที่งานประชุมทางวิชาการพรินซ์ตันและได้แก้ไขปัญหาระดับโลกข้อคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่แฝด]

มันเป็นปาฏิหาริย์ที่ผู้เขียนข่าวคิดหัวข้อได้โดดเด่นสะดุดตาแบบนี้

[นี่เป็นความสำเร็จที่โดดเด่น ตอนนี้เราพูดได้อย่างมั่นใจแล้วว่าจำนวนเฉพาะคู่แฝดมีจำนวนเป็นอนันต์ – ปิแยร์ เดอลีงย์]

นอกจากนี้ในข่าวยังพูดถึงว่าลู่โจวถูกคัดเลือกให้เป็นสมาชิกที่อายุน้อยที่สุดของโครงการหมื่นอัจฉริยะ

เมื่อรวมกับความวุ่นวายเรื่องขโมยผลงานเมื่อไม่นานมานี้ ข่าวนี้ก็ทำให้อินเทอร์เน็ตเดือดพล่านทันที

[เชี่ย โครงการหมื่นอัจฉริยะไม่ใช่ว่าต้องปริญญาเอกเป็นอย่างต่ำงั้นเหรอ?]

[แต่มีดอกเตอร์กี่คนเชียวที่สุดยอดเท่าลู่โจว?]

[คณิตศาสตร์เป็นสาขาของอัจฉริยะ…]

[ฉันหวังว่าฉันจะเข้าโครงการได้…]

[ท่านเทพแห่งการศึกษาคนนี้สุดยอดมาก!]

[พี่ลู่โค่นล้ม ‘นักศึกษาอัจฉริยะที่แข็งแกร่งที่สุด’!]

[อย่าพูดถึงดาราที่ตายแล้ว…]

ไม่เพียงแต่ในเว่ยป๋อเท่านั้น เว็บบอร์ดของมหาวิทยาลัยใหญ่ๆก็กำลังคุยเรื่องนี้เช่นกัน

ณ เว็บบอร์ดมหาวิทยาลัยเยี่ยน

[ฉันพึ่งเรียนคลาสทฤษฎีจำนวน และอาจารย์ก็พูดถึงชายคนนี้ ฉันอยากวาร์ปไปอยู่ที่นั่นดูเขาแก้ข้อคาดการณ์จริงๆ…]

[คุณสมบัตินี้เพียงอย่างเดียวก็เท่ากับปริญญาเอกแล้วมั้ง]

[ถูกต้อง แค่วิทยานิพนธ์ SCI หลักๆสองฉบับ ไม่ต้องพูดถึงผลการวิจัยก็สามารถจบปริญญาเอกในมหาวิทยาลัยในประเทศจีนได้ทุกที่แล้ว แต่เขาเด็กเกินไป เราไม่อาจส่งมอบวุฒิปริญญาเอกเหมือนแจกลูกอมใช่ไหมล่ะ?]

[อัจฉริยะ!]

[แม้แต่อัจฉริยะก็ต้องเรียนรู้ แต่เขาไม่ได้เรียนวิธีเดียวกับคุณ ฉันได้ยินว่ามหาวิทยาลัยจินหลิงทำโปรแกรมฝึกอบรมอัจฉริยะให้เขาเป็นพิเศษเพื่อให้เขาได้ปริญญาเอกคู่ภายในสามปี]

[ฉันละอิจฉาจริงๆ]

[ชายคนนี้อาจได้รับเหรียญฟิลด์ในปี 2018 ไม่มีประโยชน์ที่จะอิจฉา อัจฉริยะแบบนี้ถูกปฏิบัติเหมือนเป็นสมบัติอยู่แล้ว ถ้าคุณอัจฉา ลองเปลี่ยนจากคณิตศาสตร์การเงินไปเรียนคณิตศาสตร์บริสุทธิ์สิ ตายอย่างเดียว]

[…]

…..

นอกจากสื่อใหญ่ๆ สื่อท้องถิ่นก็เขียนข่าวเรื่องลู่โจวเช่นกัน

[ช็อก! ข้อคาดการณ์จำนวนเฉพาะคู่แฝดถูกเขาพิสูจน์!]

[เขาไปเพื่อพรีเซ้นต์ แต่เขาได้แรงบันดาลใจและทำให้โลกตกตะลึง!]

มีข่าวบนอินเทอร์เน็ตมากมาย เขากวาดสายตาดูคร่าวๆก่อนจะตัดสินใจขังตัวเองอยู่ในห้องนอนแล้วทำวิทยานิพนธ์จบการศึกษา

เขาคิดว่าถ้าเขาไปห้องสมุด คนอื่นๆรอบตัวเขาคงไม่มีสมาธิ

ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจไม่ทำให้คนอื่นรู้สึกแย่ เขาจึงเรียนในห้องตัวเองแทน

เขาวางแผนไปห้องสมุดหลังทำวิทยานิพนธ์เสร็จ เวลานี้เขายุ่งเกินกว่าจะไปทำภารกิจของระบบ

อย่างไรก็ตามตลอดสามวันมานี้เขาก็ไม่ได้อยู่แต่ในห้อง เขาไปบ้านของคุณนายหยางวันอาทิตย์เพื่อสอนหานเมิ่งฉีแก้ปัญหาคณิตศาสตร์

เขาไม่ได้ไปเพื่อเงินแล้ว แต่การไปคิดโจทย์คณิตศาสตร์ง่ายๆก็เหมือนเป็นการพักสมองมากกว่า

แน่นอนเขาไม่ปฏิเสธการขึ้นค่าจ้างของคุณนายหยาง

เหตุผลอื่นนอกจากคลายสมอง อาจเป็นความรู้สึกของการประสบความสำเร็จ

นักเรียนของเขาเปลี่ยนจากนักเรียนโง่ไปเป็นอัจฉริยะ มันเหมือนกับเธอเป็นต้นไม้ที่เขาคอยรดน้ำทุกวัน

แน่นอนนี่เป็นเพราะพรสวรรค์ของหานเมิ่งฉีเช่นกัน ถ้าเป็นคนอื่นคงไม่ก้าวหน้าได้เร็วขนาดนี้

ก่อนหน้านี้ลู่โจวคิดว่าเด็กคนนี้แพ้ทางวิทยาศาสตร์กับตรรกะ แต่ตอนนี้ดูเหมือนเขาจะคิดผิด

อย่างน้อยในหนึ่งเทอมเมิ่งฉีก็ได้ทำแบบฝึกหัดทั้งหมดแล้วตามการสอนของอาจารย์ทัน เธอผลักดันตัวเองจากคะแนนคาบเส้นจนได้ร้อยสามสิบห้าคะแนนได้ไม่ยากเลย

ถ้ามันไม่ใช่เพราะระบบ พรสวรรค์ตามธรรมชาติของตัวลู่โจวเองคงประมาณเด็กคนนี้

โดยไม่สนใจที่สื่อพูดถึง ลู่โจวมองตนเองเสมอว่าเป็นคนขยัน ไม่ใช่อัจฉริยะ

เหตุผลที่เขาเข้าเรียนมหาวิทยาลัยจินหลิงได้ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับที่เขาเป็นอัจฉริยะหรือไม่ แต่มันเป็นเพราะหยาดเหงื่อ เลือดและน้ำตา

หลังจากสอนพิเศษจบ ลู่โจวก็สวมผ้ากันเปื้อนแล้วไปทำอาหารในครัว เขาทำเนื้อผัดพริกหยวกและเต้าหู้มาโฝของโปรดของเด็กคนนี้ นี่นับเป็นรางวัลที่เด็กคนนี้สอบได้ดี

คุณนายหยางยังไม่กลับจากทำงาน ดังนั้นทั้งคู่ทานด้วยกันสองคน

ลู่โจวก็เริ่มคุยเรื่องการเรียนกับเธอ

“ผมตรวจหนังสือคณิตกับฟิสิกส์เธอแล้ว ผมจะบอกหัวข้อที่เธอต้องเรียนเพิ่ม ผมสอนเธอได้ไม่มากนัก เดือนมิถุนา เธอคงไม่ต้องการผมแล้วมั้ง”

เธอต้องเรียนรู้ด้วยตนเองและเสริมสร้างความรู้เพิ่ม

หานเมิ่งฉีกระซิบ “นายจะไปเรียนต่อต่างประเทศ?”

ลู่โจวพยักหน้าแล้วกล่าว “อาจเป็นปีหน้า มหาวิทยาลัยมีแผนส่งผมไปเรียนปริญญาเอกที่พรินซ์ตัน เพื่อให้ผมไปอยู่บนเวทีวิทยาศาสตร์ที่สูงขึ้น”

ปีหน้าเขาก็จะได้รับปริญญาโท มหาวิทยาลัยจินหลิงไม่มีอะไรสอนเขามากนัก

มันเป็นเรื่องจำเป็นที่ต้องส่งเขาไปอยู่ในเวทีการศึกษาที่สูงขึ้น

หานเมิ่งฉีดูเศร้าเล็กน้อย “โอ้ เข้าใจแล้ว แล้วนายจะกลับมาไหม?”

ลู่โจวพูดติดตลก “กลับมาสิ ผมอาจกลับมาในฐานะศาสตราจารย์”

หานเมิ่งฉีเงยหน้า “จริงๆนะ? งั้นตอนฉันเรียนมหาวิทยาลัย ฉันเป็นนักเรียนปริญญาโทของนายได้ไหม?”

คณิตศาสตร์บริสุทธิ์ไม่ใช่วิชาที่ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับมือถือ

อย่างไรก็ตาม…

ครอบครัวของเธอร่ำรวย ดังนั้นมันจึงไม่สำคัญนัก

หานเมิ่งฉีพยักหน้าอย่างกระตือรือร้น “ใช่! ฉันชอบคณิตศาสตร์บริสุทธิ์!”

“เธอแน่ใจเหรอ?”

“ฉันแน่ใจ!”

ลู่โจววางตะเกียบลง “ตกลง แต่ผมต้องบอกเธอก่อน จะมาเป็นศิษย์ผมไม่ใช่เรื่องง่าย อย่างน้อยเธอก็ต้องเข้ามหาวิทยาลัยด้วยคะแนนสี่สิบอันดับแรก”

หานเมิ่งฉีกล่าวอย่างกระตือรือร้น “ฉันจะพยายามให้ดีที่สุด!”

………………………………….