Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 1449 โรบอท เอ็กซ์พีเรียนซ์ ฮอลล์

ในที่สุดภาพนั้นก็ถูกปลดลง

หลังจากที่มีเหตุการณ์เช่นนั้นเกิดขึ้น เห็นได้ชัดว่าการทัวร์พิพิธภัณฑ์ไม่สามารถจะดำเนินต่อไปได้

พิพิธภัณฑ์ประกาศว่าจะปิดทำการชั่วคราวเป็นเวลา 3 วัน และจะเลื่อนการนัดหมายทั้งหมดออกไป กลุ่มเด็กนักเรียนมัธยมที่ส่งเสียงดังได้ตามคุณครูของพวกเขาออกไป หลังจากที่ขอบคุณภัณฑารักษ์คิงและไกด์นำทัวร์แล้ว พวกเขาก็ออกจากที่พักในอดีตของลู่โจว

หลังจากผู้คนออกไปแล้ว ภัณฑารักษ์คิงมองมาที่ลู่โจวและพูดด้วยท่าทางที่อึกอักว่า

“ผมขอโทษจริงๆ ครับ ภาพนั้นเป็นความประมาทของพวกเราเอง… ตอนที่เรามาสำรวจภายหลัง เราจะทำการชี้แจงให้ชัดเจน คุณคิดว่าโอเคไหมครับ?”

ลู่โจวยังรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยอยู่ในใจ แต่เขาก็รู้ว่าไม่มีทางเลือกที่ดีไปกว่านี้ ดังนั้นเขาจึงพยักหน้า

“โอเค… แต่ยังไงก็ตาม ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจอยู่เรื่องหนึ่ง”

ภัณฑารักษ์คิงพูดขึ้นทันทีว่า

“พูดมาเถอะครับ!”

“ไหนว่าคุณ… ทำวิจัยเกี่ยวกับผม แต่คุณไม่รู้ได้ยังไงว่านี่คือรูปของลูกศิษย์ผม?”

ภัณฑารักษ์คิงอดยิ้มออกมาไม่ได้

“คุณกำลังทำให้ผมลำบากใจทีเดียว ถ้าลูกศิษย์ของคุณไม่ได้เป็นนักวิชาการที่มีชื่อเสียงมากๆ คนส่วนใหญ่ก็คงจะจำไม่ได้หรอกครับว่าเธอหน้าตาเป็นยังไง บทบาทคู่หมั้นของคุณที่แสดงในประวัติศาสตร์ก็เป็นแค่ซีอีโอของบริษัทแห่งหนึ่ง แล้วในส่วนของรูปถ่ายนั้น… บางทีมันอาจจะเป็นการนำเสนอที่ผิด ไม่ว่ายังไงก็ตามสารคดีก็ส่งผลกระทบต่อคนมากมาย”

ถ้าเธอไม่ได้เป็นนักวิชาการที่มีชื่อเสียง…

หรือจะพูดอีกอย่างหนึ่งว่า เธอล้มเหลวในการสร้างชื่อของเธอไว้ในการก่อร่างวงการคณิตศาสตร์

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ลู่โจวก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียดายนิดหน่อย

ก่อนหน้าที่ตอนที่เขาอยู่บนรถไฟรางเบา เขาได้อ่านมาแล้วอย่างชัดเจนว่าที่งานประชุมคณิตศาสตร์นานาชาติจินหลิงในปี 2026 หานเมิ่งฉีได้ทำโปรเจกต์การวิจัยเรื่องจำนวนเต็มบวกคี่ของฟังก์ชันซีตาของรีมันที่เขาทิ้งไว้ให้เธอเสร็จสมบูรณ์แล้ว

ด้วยความสำเร็จในเรื่องนี้เพียงอย่างเดียวก็แทบจะมั่นใจได้เลยว่าจะได้รับเหรียญฟิลด์ประจำปี 2030

แต่ก็อีกนั่นแหละ ถึงแม้มันจะมีความแน่นอน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะรับประกันได้ว่ามันจะเกิดขึ้น และไม่ใช่ว่าผู้ได้รับเหรียญฟิลด์ทุกคนจะสามารถสร้างชื่อตัวเองให้เป็นที่รู้จักในประวัติศาสตร์ได้

แม้ว่าเขาจะรู้สึกเสียดายกับผลลัพธ์นี้ แต่มันก็เป็นเรื่องของอดีตไปแล้ว…

“ถ้าคุณมีคำขอในเรื่องอื่นๆ บอกผมได้เลยนะครับ ผมจะช่วยคุณอย่างสุดความสามารถของผมเลย!”

ขณะที่ลู่โจวมองภัณฑารักษ์คิง เขาก็อดที่จะสงสัยไม่ได้

เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนี้ดูระแวดระวังในตอนที่เขาเห็นฉันครั้งแรก แล้วทำไมจู่ๆ ตอนนี้เขาถึงดูเอาใจใส่นักล่ะ?

ถึงแม้ลู่โจวจะไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้ทัศนคติของผู้ชายคนนี้เปลี่ยนไปแบบ 180 องศา แต่ก็ดูเหมือนว่าเขาจะเชื่อในความจริงที่ว่าเขาคือนักวิชาการลู่ ดังนั้นลู่โจวจึงไม่ได้พูดอะไรออกไปมากนัก

อย่างไรก็ตามความเห็นของเขาก็ไม่ได้สลักสำคัญอะไรกับลู่โจว

เป้าหมายหลักของเขาในการมาที่บ้านในวันนี้ก็คือการค้นหากุญแจ แต่น่าเสียดายที่เขาต้องกลับไปแบบมือเปล่า

เขาเดินไปทั่วบ้านแต่ก็ไม่พบอะไรที่ดูมีค่าเลย

ดูเหมือนว่าเขาจะต้องไปดูที่อื่นแล้ว

“ไม่ต้องหรอก” ลู่โจวมองไปยังดวงอาทิตย์ที่ค่อยๆ โผล่ขึ้นมาจากขอบฟ้าในระยะไกลขณะที่พูดขึ้นว่า “ตอนนี้ก็สายแล้ว ผมมีบางอย่างต้องทำ ผมต้องไปแล้วล่ะ”

“รักษาตัวด้วยนะครับ” ภัณฑารักษ์คิงกล่าวพร้อมกับยิ้ม ทันใดนั้นเขาก็นึกอะไรบางอย่างออกแล้วก็รีบพูดเสริมขึ้นมาว่า “อ้อ อีกอย่างครับ ผมรบกวนขอข้อมูลติดต่อของคุณไว้ได้ไหมครับ? คุณมีบัญชีชุมชนเสมือนจริงใช่ไหมครับ?”

“ผมเพิ่งลงทะเบียนเมื่อวานนี้ ถ้าคุณต้องการ คุณแอดผมมาก็ได้นะ”

ลู่โจวจัดการหน้าต่างโฮโลแกรมบนข้อมือของเขา เขาใช้นิ้วชี้ลากการ์ดโฮโลแกรมขนาดเท่ากับนามบัตรมาจากหน้าจอแล้วโยนมันไปไว้ตรงหน้าภัณฑารักษ์คิง

ภัณฑารักษ์คิงรับการ์ดมาแล้วแอดลู่โจวไว้ในสมุดที่อยู่ของเขา

เขายังพูดต่อไปพร้อมกับยิ้มอย่างสนอกสนใจ “ผมจะติดต่อคุณไปนะครับ!”

“ถ้ามีอะไรที่ผมไม่เข้าใจ ผมจะถามคุณไปนะครับ!”

“ได้เลย” ลู่โจวพูดไปอย่างเรื่อยๆ หลังจากปิดหน้าจอโฮโลแกรมว่า “ตราบใดที่มันไม่ใช่คำถามที่น่าเบื่อนะ”

หลังจากบอกลาภัณฑารักษ์คิง ลู่โจวก็ไม่ได้อยู่ที่นี่ต่อนานนัก หลังจากเดินเล่นรอบสุดท้ายเขาก็ออกจากจุดชมวิวท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมนี้ไป

ด้วยความสัตย์จริง การมาเยี่ยมที่พักในอดีตของเขาทำให้รู้สึกประหลาดจริงๆ

จุดสังเกตต่างๆ บนถนนเต็มไปด้วยเรื่องราวของเขา อย่างหนึ่งที่อยู่ทางซ้ายคือข้าวหน้าเนื้อบาร์บีคิวของโปรดของศาสตราจารย์ลู่ อีกอย่างทางด้านขวาเป็นการพูดถึงว่าศาสตราจารย์ลู่หลบมาพักผ่อนที่นี่บ่อยแค่ไหน อนุสาวรีย์ที่อยู่ตรงกลางมีคำพูดของศาสตราจารย์ลู่ รวมทั้งเกร็ดประวัติที่น่าสนใจ

แม้แต่ลู่โจวเองยังไม่รู้เลยว่าชีวิตของเขานั้นสมบูรณ์และมีสีสันมาก รอยเท้าของเขาอยู่ในทุกหนแห่ง…

หลังจากที่ก้าวออกมาจากประตูของจุดชมวิว ลู่โจวสังเกตว่าผู้คนข้างๆ เขากำลังมองมาที่เขา ลู่โจวผู้ซึ่งไม่อยากให้คนแปลกหน้าเข้ามาทัก ได้หยิบสร้อยคอออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วสวมมันที่คออีกครั้ง

แต่เมื่อเขายกนิ้วชี้ขึ้นและแตะที่สร้อยคอสองครั้ง มันกลับไม่มีการตอบสนอง

“แบตเตอรี่มันหมดเหรอเนี่ย?”

ลู่โจวพยายามอยู่พักหนึ่งแต่ก็ไม่บรรลุผลเลย ดังนั้นเขาจึงต้องเก็บมันไป

จะว่าไปแล้วดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่ได้ชาร์จมันเลย นับเป็นปาฏิหาริย์ที่มันใช้งานได้นานมากทีเดียว เขาวางแผนจะชาร์จมันหลังจากที่เขากลับไปที่บ้านแล้ว

เมื่อลู่โจวอยู่บนรถโดยสารประจำทางที่กำลังลงจากภูเขา เขาก็รู้สึกว่าผู้คนที่อยู่ข้างๆ เขากำลังมองมาที่เขา

เขาถอนใจอยู่ในใจ และสวมแว่นตา AR ที่ดั้งจมูกแล้วเปิดแผนที่เมือง

หมวกป้องกันที่หุ่นยนต์ใช้… นี่มันเหมือนกับเคสโทรศัพท์หรือเปล่า?

ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปที่โรบอท เอ็กซ์พีเรียนซ์ ฮอลล์

ลู่โจวเจอโรบอท เอ็กซ์พีเรียนซ์ ฮอลล์ ที่อยู่ใกล้ที่สุดแล้ว เขาตั้งจุดหมายปลายทางบนระบบนำทางในโลกจริง จากนั้นก็หลับตาแล้วสงบจิตใจ

หลังจากการต่อรถสองครั้งตลอดทาง ในที่สุดลู่โจวก็มาถึงโรบอท เอ็กซ์พีเรียนซ์ ฮอลล์ ที่อยู่ตรงริมถนนวงแหวนที่ 3

โรบอท เอ็กซ์พีเรียนซ์ ฮอลล์ ไม่ได้ใหญ่มากนัก จากด้านนอกดูน่าจะมีพื้นที่ประมาณ 100 หรือ 200 ตารางเมตร ด้านหลังหน้าต่างร้านสองร้านที่หันเข้าหาถนน มีหุ่นยนต์ชายและหญิงยืนอยู่ด้านใน

คนเดินเท้าซึ่งเดินผ่านไปมาเป็นครั้งคราวต่างหยุดและมองดูที่หน้าต่างร้านด้วยความสนใจ แต่หลังจากได้เห็นราคา คนส่วนใหญ่ก็เดินจากไปอย่างรวดเร็ว

ในยุคนี้ซึ่งเทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ถูกใช้อย่างแพร่หลาย อุปกรณ์เครื่องใช้สำหรับบ้านอัจฉริยะมีการผสมผสานเข้ากับชีวิตประจำวันของผู้คนในทุกด้าน อย่างไรก็ตาม หุ่นยนต์ซึ่งเป็นสมบัติเฉพาะของบุคคลคนหนึ่งยังคงเป็นสิ่งที่ฟุ่มเฟือย

โดยทั่วไปแล้ว ยิ่งมีคุณภาพดีขึ้น ยิ่งมีระดับความฉลาดสูงขึ้น ยิ่งใช้วัสดุที่เหมือนจริงมากขึ้น ราคาก็จะยิ่งแพงขึ้น ทั้งหมดนี้ยังรวมถึงค่าใช้จ่ายต่างๆ อย่างเช่น ค่าบริการในการดูแลรักษา ค่าซ่อมแซม ค่าประกัน และอื่นๆ ราคาของหุ่นยนต์ตัวหนึ่งไม่ได้ถูกไปกว่าการเป็นเจ้าของรถคันหนึ่งเลย

“สวัสดีค่ะ ต้องการให้ช่วยอะไรไหมคะ?”

ลู่โจวซึ่งกำลังยืนอยู่ตรงหน้าต่างร้านได้มองเข้าไปยังด้านข้าง เขาเห็นเด็กหญิงคนหนึ่งสวมหมวกเบสบอลกำลังมองมาที่เขาพร้อมกับยิ้มหวาน

“ผมแค่อยากจะดูอะไรหน่อยน่ะ… คุณเป็นพนักงานในร้านนี้เหรอ?”

เด็กหญิงกำลังจะอ้าปากพูดและกำลังจะตอบคำถาม แต่ก็มีเสียงหนึ่งลอยมาจากด้านข้างขัดจังหวะเธอเสียก่อน

“หุ่นยนต์อเนกประสงค์ เอ-101 ราคาอยู่ที่ 100,000 เครดิต! ลดราคา 10% สำหรับค่าติดตั้ง” ชายหนุ่มที่ดูอ่อนกว่ายิ้มให้ลู่โจว จากนั้นก็มองไปที่หุ่นยนต์ที่อยู่ข้างเขา “ผมจะดูแลแขกท่านนี้เอง”

“ขอโทษค่ะ รับทราบค่ะ”

หุ่นยนต์เด็กหญิงพยักหน้าอย่างสุภาพ จากนั้นก็หมุนตัวกลับแล้วเดินจากไป

ลู่โจวทำสีหน้าประหลาดใจ

“ผมไม่ได้สังเกตเลยว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นหุ่นยนต์”

“นั่นเป็นเรื่องปกติครับ เราได้เอาแท็กรหัสบนคอของเธอออกไปด้วยเหตุผลเรื่องรูปลักษณ์ครับ” ผู้ชายคนนั้นพูดต่อไปด้วยรอยยิ้มที่มั่นใจว่า “ความแม่นยำสูงเป็นคุณสมบัติหลักของผลิตภัณฑ์ของฮิปโปแคมปัส กรุ๊ป ของเราครับ เรามีอัลกอริทึม AI ที่ล้ำยุคที่สุดและฮาร์ดแวร์ที่ก้าวหน้าที่สุดที่สามารถมอบประสบการณ์อันสมบูรณ์แบบแก่ลูกค้าได้”

“คุณลู่โจว คุณอยากรับเป็นตัวไหนครับ? หรือหน้าที่อะไรที่คุณอยากให้มันทำในชีวิตของคุณ? เรามีบริการตกแต่งด้วยนะครับ คุณสามารถออกแบบแบบของคุณด้วยการใช้ซอฟต์แวร์การสร้างแบบมืออาชีพ รวมทั้งฟังก์ชันต่างๆ ที่คุณต้องการ”

“คุณรู้จักผมด้วยเหรอ?”

หลังจากที่ได้ยินชายคนนี้เรียกชื่อเขาออกมาตรงๆ ลู่โจวก็ถึงกับตะลึงไป

คนมากมายสงสัยในตัวตนของเขา และนี่เป็นครั้งแรกที่มีใครคนหนึ่งจำเขาได้แบบนี้

“คุณลู่โจว สหการพาน-เอเชียนทั้งหมดและโลกต่างก็ทราบถึงความสำเร็จของคุณบนไฟลท์เอ็น-177 คุณได้เสียสละเพื่อโลก ใครกันจะจำคุณไม่ได้?” ชายคนนั้นแสร้งยิ้มแบบธุรกิจแล้วยื่นมือขวาออกมาก่อนจะพูดอย่างสุภาพว่า “ผมขอแนะนำตัวเอง หวังเหวินเฟิง ครับ พนักงานแนะนำการขาย”

“ลู่โจวครับ” ลู่โจวจับมือทักทายแล้วพูดว่า “อันที่จริงผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อซื้อหุ่นยนต์หรอก ผมอยากจะมาดูว่าที่นี่มีอุปกรณ์เสริมอะไรขายหรือเปล่า”

ผู้ชายที่ชื่อหวังเหวินเฟิงผงะไปชั่วครู่ รอยยิ้มแบบมืออาชีพของเขายังปรากฏอยู่บนใบหน้าไม่เปลี่ยนเลยระหว่างที่เขาถามต่อว่า “ผมขอถามได้ไหมว่าเป็นอุปกรณ์เสริมอะไรครับ? คุณสามารถแจ้งความต้องการของคุณกับผมได้เลยครับ”

ลู่โจวตอบว่า “สไตล์ของหุ่นยนต์ของผมออกจะ…พิเศษสักหน่อย ผมก็เลยอยากให้มันดูน่าเจริญหูเจริญตามากขึ้นโดยที่ไม่กระทบกับฟังก์ชันของเขา”

ลู่โจวอยากจะอธิบายว่าหุ่นยนต์ของเขาดูน่ากลัวเกินไปและอยากดูว่ามีอุปกรณ์เสริมชิ้นไหนที่จะสามารถปรับปรุงรูปลักษณ์ของหุ่นยนต์ได้

พนักงานแนะนำการขายดูเหมือนจะเข้าใจเจตนาของลู่โจว เขาดึงลู่โจวมายังด้านข้างแล้วถามว่า “มันปรับปรุงแล้วเหรอครับ?”

ลู่โจวพยักหน้า

“ทำนองนั้น”

“อาจจะไม่มีอุปกรณ์เสริมประเภทที่คุณต้องการในร้านปกติ แต่ผมสามารถแนะนำร้านให้คุณได้”

ลู่โจวเลิกคิ้วแล้วมองที่เขาอย่างหวาดระแวง

“มันยากลำบากไปหรือเปล่าครับ? จริงๆ ผมแค่อยากจะ—”

“แบบทุกแบบมีข้อกำหนดที่แตกต่างกัน การเจลเบรคเป็นสิ่งผิดกฎหมาย การเจลเบรคสำหรับ AI ก็เช่นกัน อย่างไรก็ตาม การใช้ส่วนบุคคลอยู่ในพื้นที่สีเทา ไม่ต้องห่วงครับ” พนักงานแนะนำการขายตบบ่าลู่โจวและยิ้มกว้าง จากนั้นใช้นิ้วของเขาเคลื่อนย้ายนามบัตรโฮโลแกรมที่มีข้อมูลการนำทางมาให้ลู่โจว เขาพูดว่า “คุณสามารถหาร้านได้ตามที่อยู่นี้ อย่างไรก็ตาม โดยปกติแล้วร้านประเภทนี้จะไม่รับลูกค้าแปลกหน้า ให้คุณบอกเจ้าของร้านว่าผมแนะนำคุณมาหรือแค่โชว์นามบัตรนี้กับเขา”

แม้ว่าลู่โจวจะรู้สึกระแวง แต่หลังจากได้เห็นที่ตั้งของที่อยู่ซึ่งอยู่ไม่ไกล เขาก็เก็บนามบัตรไว้แล้วพยักหน้า

“เอาล่ะ งั้นก็… ขอบคุณนะครับ”

“ด้วยความยินดีครับ ผมขอให้วันนี้เป็นวันที่ดีของคุณในการค้นพบความสุขใหม่ๆ จากเรื่องเล็กน้อยของชีวิต”

พนักงานแนะนำการขายตบที่บ่าของลู่โจว หลังจากทิ้งรอยยิ้มแบบมีเลศนัยเอาไว้เขาก็หันไปต้อนรับแขกคนอื่นๆ