Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 160 ผมคัดค้าน

หลังงานประชุม ทีมวิจัยของศาสตราจารย์บรูนอสจากมหาวิทยาลัยซีราคิวส์ก็อดใจประกาศชัยชนะไม่ได้ พวกเขาจึงประกาศข่าวทันที

จากกฎที่ตั้งโดย LHCb รายงานการตรวจสอบจำเป็นต้องยื่นคำร้องล่วงหน้าก่อนสามวันเพื่อให้ LHCb มีเวลาพอให้’ผู้ตรวจสอบ’เผยแพร่ข้อมูลการบรรยาย

เห็นได้ชัดว่าทีมวิจัยของศาสตราจารย์บรูนอสแอบส่งหนังสือยื่นคำร้องเมื่อสามวันก่อน และมันก็พึ่งถูกปล่อยออกมา

ดูเหมือนผลลัพธ์จะถูกกำหนดแล้ว

ชาวอเมริกันเหล่านี้เตรียมปาร์ตี้คืนนี้แล้ว

บนทางเดิน ตึกสองของ CERN…

เหยียนซินเจวี๋ยพาลู่โจวไปห้องจัดงานประชุม

ระหว่างทางเหยียนซินเจวี๋ยก็คุยกับลู่โจว

“การทดสอบกันและกันเพื่อยืนยันความถูกต้องของผลการวิเคราะห์ฟังดูดี แต่ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว CERN ไม่ยอมรับวิทยานิพนธ์สองฉบับจากหัวข้อเดียวกัน ดังนั้น CERN จะยอมรับวิทยานิพนธ์อันที่เสร็จก่อน”

ลู่โจวถาม “แล้วเราต้องบรรยายข้อสรุปไหม? ผมเกือบเสร็จแล้ว”

เขายังสามารถใช้แต้มทั่วไปเพื่อเร่งกระบวนการ

เขาแค่ต้องใช้อีกห้าสิบแต้มเท่านั้น

บัดซบ ถ้าฉันใช้แต้มทั่วไปเร็วกว่านี้ล่ะก็นะ!

เหยียนซินเจวี๋ยส่ายหัว “นายต้องยื่นคำร้องล่วงหน้าสามวัน เราเพิ่งยื่นไปเมื่อวาน มันเลยสายเกินไป”

“ขอโทษครับ”

เหยียนซินเจวี๋ยยิ้ม “ไม่เป็นไร มันไม่ใช่ความผิดของนาย มหาวิทยาลัยซีราคิวส์แข็งแกร่งมาก พวกเขามีนักคณิตศาสตร์มากกว่าเรา เห็นได้ชัดว่านายคุ้นชินกับสถานการณ์คณิตศาสตร์ของมหาวิทยาลัยจินหลิง…”

ลู่โจวกล่าว “ครับ ผมเข้าใจแล้ว”

เขาไม่มีอะไรให้พูดนัก

สาขาคณิตศาสตร์ของมหาวิทยาลัยจินหลิงกำลังเติบโต แต่มันก็เทียบกับมหาวิทยาลัยชั้นนำสิบอันดับแรกของอเมริกาไม่ได้

ที่มหาวิทยาลัยจินหลิง แม้แต่นักวิชาการคณิตศาสตร์สักคนยังไม่มี

เหยียนซินเจวี๋ยถอนหายใจแล้วตบบ่าลู่โจว “นี่เป็นเรื่องปกติ เราไม่อาจชนะได้ตลอด อย่าท้อเลย อย่างน้อยนายก็ได้สั่งสมประสบการณ์ อนาคตยังมีโอกาสอีกมากมาย ด้วยความรู้คณิตศาสตร์ของนาย ฉันรู้ว่านายคงประสบความสำเร็จในสายงานนี้”

สั่งสมประสบการณ์?

จู่ๆ ลู่โจวก็รู้สึกไม่พอใจ

งานวิจัยวิทยาศาสตร์ของเขาโดนคนอื่นขโมยไปแล้ว

เขาสงสัยว่าระบบจะประเมินภารกิจของเขาออกมายังไง

มีคนมากมายที่อยู่ในห้องจัดประชุม ไม่ใช่แค่’ผู้ตรวจสอบ’จาก LHCb เท่านั้น แต่มีนักวิจัยคนอื่นที่มาฟังด้วยเช่นกัน

แม้ว่า CERN จะเป็นสถาบันวิจัย แต่มันก็มีการบรรยายมากมาย ไม่ว่ามันจะเป็นฟิสิกส์หรือฮาร์ดแวร์และซอฟต์แวร์คอมพิวเตอร์ การบรรยายที่นี่ก็เป็นระดับโลก

ผู้คนที่ทำงานที่นี่มักมีกันสามบทบาท พวกเขาเป็นทั้งนักวิจัย ศาสตราจารย์และนักเรียนในเวลาเดียวกัน

เมื่อลู่โจวเข้ามาในห้อง เขาก็เห็นศาสตราจารย์หรูเสินเจียนกำลังคุยกับผู้อาวุโสท่านหนึ่ง

ผู้อาวุโสท่านนั้นเปี่ยมไปด้วยเสียงหัวเราะ เสียงของเขาดังจนลู่โจวได้ยินแต่ไกล

“ความสามารถในการวิจัยของมหาวิทยาลัยจินหลิงนั้นน่าประทับใจ ฉันมีความสุขมากที่ได้ทำงานกับคุณ ฉันหวังว่าคุณจะสามารถเผยแพร่รายงานโดยเร็วที่สุด ผลลัพธ์ของเรายังคงขึ้นอยู่กับรายงานของคุณ”

เขาพูดด้วยสำเนียงอเมริกันมาตรฐาน ที่เขาจะสื่อก็คือคุณแข็งแกร่งมาก แต่เขาแข็งแกร่งกว่า สุดท้ายก็ไม่ลืมล้อว่างานวิจัยของคุณเป็นแค่การยืนยันความถูกต้องของงานวิจัยของเรา

อย่างไรก็ตามศาสตราจารย์หรูเสินเจียนยังมีทัศนคติที่ดี ดังนั้นเขาจึงยิ้ม

เหยียนซินเจวี๋ยชี้ไปที่ศาสตราจารย์คนนั้นแล้วกระซิบบอกลู่โจว “นั่นคือศาสตราจารย์บรูนอสจากสาขาฟิสิกส์เชิงทฤษฎีของมหาวิทยาลัยซีราคิวส์ เขาศึกษาด้านควอนตัมโครโมไดนามิกส์”

ลู่โจวกระดากใจเล็กน้อยที่จะไปเผชิญหน้ากับคณบดีหลู่ ท้ายที่สุดแล้วคณบดีก็คาดหวังในตัวเขาอย่างสูง แต่เขาดันทำตามที่คาดหวังไม่ได้

“เราควรไปหาไหม?”

เหยียนซินเจวี๋ยดูนาฬิกาแล้วกล่าว “ไปสิ มันจะเริ่มแล้ว”

…

มีคนมากมายที่อยู่ในห้องประชุม เกือบสองในสามของที่นั่งเต็มหมด

ลู่โจวนั่งข้างศาสตราจารย์หรูเสินเจียน เขาคิดว่าศาสตราจารย์คงพูดอะไรบางอย่างที่แพ้ แต่ศาสตราจารย์กลับบอกให้เขาสนใจกับการบรรยายเพื่อเรียนรู้จากคนอื่น

นอกจากซาบซึ้ง ลู่โจวก็อดละอายใจไม่ได้ เขาไม่รู้จะพูดอะไร

ผู้ชมส่วนใหญ่เข้ามาในห้องประชุมแล้ว บรรยากาศในห้องก็ค่อยๆสงบลง

โปรเจคเตอร์เปิดอยู่ และพาวเวอร์พอยนต์ก็กำลังถูกฉายบนผ้าใบสีขาวเทา

ลู่โจวหยิบสำเนาวิทยานิพนธ์จากเจ้าหน้าที่ เขาไม่อยากให้ศาสตราจารย์ผิดหวัง เขาหยิบปากกาจากกระเป๋าแล้วรอการพรีเซนต์เริ่มอย่างอดทน

นักศึกษาสาวปริญญาเอกอายุราวสามสิบยืนอยู่บนโพเดียม เธอสวมชุดนักธุรกิจ

ผู้พรีเซนต์ชื่อเคอเรลล่า เธออาจเป็นศิษย์ของศาสตราจารย์บรูนอส

การมีนักศึกษาเป็นผู้พรีเซนต์ไม่ได้หาได้ยากอะไร ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็จำเป็นต้องฝึกทักษะการพรีเซนต์

ถ้าฝ่ายศาสตราจารย์หรูเสินเจียนทำรายงานเสร็จก่อน คนพรีเซนต์ก็อาจเป็นลู่โจวเหมือนกัน

ลู่โจวนั่งอยู่ในห้องประชุมรอให้การพรีเซนต์เริ่ม ทันใดนั้นเขาก็คิดว่า ถ้าเกิดเหตุผลที่พวกเขาส่งสาวสวยมาพรีเซนต์เพื่อเอาคะแนนพิศวาสจากผู้ตัดสินล่ะ?

แต่พอมาคิดอีกที ผู้ตัดสินต่างเป็นชายชรา พวกเขาอาจไม่สนใจหญิงสาวก็ได้

เดี๋ยวนะ…

เป็นชายชราทุกคนเลยงั้นเหรอ?

จู่ๆ ลู่โจวก็นึกถึงข่าวซุบซิบฟิสิกส์บางอย่าง สีหน้าเขาค่อนข้างซับซ้อน

เคอเรลล่ายืนอยู่ตรงหน้าผ้าใบที่ฉายภาพโปรเจคเตอร์ด้วยสีหน้าราบเรียบ เธอกระแอมแล้วกล่าว “งั้น เรามาเริ่มกันเลย…”

การพรีเซนต์พาวเวอร์พอยนต์ก็เริ่มขึ้น

บรรยากาศของผู้พรีเซนต์ดูแข็งแกร่ง เมื่อรวมกับรูปโฉมที่สดใส เธอก็ควบคุมการพรีเซนต์ได้อย่างง่ายดาย รูปแบบรายงานที่เรียบง่ายและชัดเจนก็ดึงดูดความสนใจของผู้ชม

อย่างไรก็ตามความสนใจของลู่โจวไม่ได้อยู่ที่พาวเวอร์พอยนต์ แต่อยู่ที่วิทยานิพนธ์ในมือ

เขาเริ่มอ่านตั้งแต่หน้าสุดท้ายของวิทยานิพนธ์

แม้ว่าข้อสรุปจะไม่มีปัญหา แต่ข้อมูลที่ระบุในหน้ากระดาษทำให้ความรู้สึกที่ไวต่อตัวเลขของเขาสัมผัสถึงอะไรบางอย่าง

ฉันรู้สึกเหมือน…

มีบางอย่างไม่ถูกต้อง?

จู่ๆลู่โจวก็ตื่นตัว สีหน้าเขาดูจริงจังขึ้นเรื่อยๆ…

…

บนเวที…

หลังผ่านไปสามสิบนาที รายงานก็จบลง

เคอเรลล่าดันกรอบแว่น เธอถามคำถามที่เตรียมไว้ล่วงหน้าโดยสีหน้าไม่เปลี่ยน

“คุณมีคำถามอื่นอีกไหม?”

ไม่มีผู้ชมคนไหนที่ถามอะไร

คนส่วนใหญ่รวมถึงเจ้าหน้าที่ LHCb ทั้งสองที่รับผิดชอบตรวจสอบรายงานต่างกำลังจ้องมองวิทยานิพนธ์ในมือ ทุกคนกำลังตรวจสอบวิทยานิพนธ์

ตามเหยียนซินเจวี๋ยกล่าว การค้นพบเพนตาควาร์กได้รับการยืนยันแล้ว ไอ้งานตรวจสอบขั้นสุดท้ายก็แค่การสร้างผลลัพธ์การวิจัยวิทยาศาสตร์เพิ่มและมอบเงินทุนแก่ประเทศสมาชิกเพิ่ม

ข้อสรุปถูกต้องเก้าสิบเก้าจุดเก้าเปอร์เซ็นต์จะมีอะไรผิดพลาดไปได้เหรอ?

มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย

กระบวนการคิดของผู้พรีเซนต์ก็ถูกต้องสมบูรณ์ตั้งแต่แวบแรก มันไม่มีอะไรผิดเลย

เคอเรลล่ายิ้มมุมปาก เธอกำลังเดินลงจากเวที แต่แล้วจู่ๆ ก็มีผู้ชมคนหนึ่งยกมือขึ้น

“ผมมีคำถาม”

“คุณช่วยอธิบายรายละเอียดในหน้าที่สี่บรรทัดที่สามสิบหกได้ไหม?”

………………………………..