Scholar’s Advanced Technological System ระบบปั้นอัจฉริยะ - ตอนที่ 231 เกิดไอเดีย!

มีรถมันสะดวกและปลอดภัยจริง

ลู่โจวเที่ยวในฟิลาเดลเฟียกับเฉินยู่ซานทั้งวัน พวกเขาไปดูหนัง เดินเล่นแล้วทานมื้อค่ำด้วยกัน จากนั้นลู่โจวก็ขับรถกลับพรินซ์ตัน

ลู่โจวจอดรถใกล้กับสถาบันขั้นสูง เขาฮัมเพลงเดินขึ้นห้องอย่างอารมณ์ดี

เมื่อเขาขึ้นมาชั้นสอง เขาก็เห็นโมลิน่าในชุดกีฬา ดูเหมือนเธอกำลังออกไปวิ่ง

โมลิน่ามองลู่โจวแล้วถาม “ไปเดทมาเหรอ?”

“ไปซื้อรถมา”

ลู่โจวแกว่งกุญแจรถและไม่ได้พูดอะไรมากนัก เขาเดินผ่านเธอเข้าห้องไป

เมื่อเขาเข้ามาในห้อง เขาก็โยนเสื้อคลุมและกุญแจทิ้งไว้บนโซฟา ก่อนอื่นเขาเข้าไปชงกาแฟในห้องครัว จากนั้นเขาก็ไปนั่งที่โต๊ะทำงานแล้วเตรียมทำงานต่อ

ทันใดนั้นเอง จู่ๆ ก็มีข้อความจากเสี่ยวไอเด้งขึ้นมาบนหน้าจอมือถือ

[เจ้านาย มีอีเมลใหม่!]

มันมาจากศาสตราจารย์แฟรงก์เหรอ?

ลู่โจวเปิดคอมแล้วเข้าอีเมล เขาไม่ได้เห็นแค่อีเมลเดียว แต่มันมีถึงสองอีเมลในกล่องจดหมาย

อีเมลแรกส่งมาตอนสามวันก่อน บางทีตอนที่เขายังขังตัวเองอยู่ในห้อง เขาอาจไม่เห็นการแจ้งเตือนของเสี่ยวไอ

ลู่โจวไม่รู้จักอีอีเมลของผู้ส่ง เนื่องจากเขากลัวว่าเขาจะพลาดเรื่องสำคัญไป เขาจึงเปิดอ่านอีเมลนี้ก่อน

[คุณลู่โจว ฉันเวร่า พุลยุยจากเบิร์กลีย์ ฉันมีถามจากการสนทนาครั้งก่อนของเรา ฉันขอสละเวลาอันมีค่าของคุณสักเล็กน้อยจะได้ไหม?]

พุลยุย?

อาจเป็นสกุลชาวสลาฟ?

ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงสุภาพขนาดนี้ล่ะ? ฉันไม่ได้เป็นศาสตราจารย์ชื่อดังสักหน่อย

ลู่โจวเกาหัวแกรกๆ เขาจินตนาการไม่ได้เลยว่าสาวน้อยคนนี้จะมาจากประเทศที่มีผู้ชายกล้ามโตกับหมีขั้วโลก

ไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะเป็นชาวสลาฟ…

ลู่โจวส่ายหน้าแล้วสลัดความคิดที่ไม่สำคัญทิ้งไป เขาข้ามย่อหน้าที่สรรเสริญเขาแล้วอ่านส่วนสำคัญบนอีอีเมล

[…ในวิทยานิพนธ์ที่ศาสตราจารย์เฮลฟ์ก็อตรายงานในงานประชุมสมาคมคณิตศาสตร์สหรัฐตอนกลางปี หน้าที่สาม บรรทัดที่สิบเอ็ด สูตร J(n)=∫Φ(λ)·G(λ)2·H(λ) ·e|-nλ|dλ ทำไมมันถึงสรุปได้เป็นบท 2.1?]

ลู่โจวเลิกคิ้ว

โอ้ เขารู้ว่าเธอพูดเรื่องอะไร

ไม่แปลกใจเลยที่เธอเป็นผู้ชนะเหรียญทอง IMO เธอค่อนข้างมีพรสวรรค์

เมื่อเทียบกับคำถามที่เธอถามครั้งก่อน คำถามนี้อย่างน้อยก็เกี่ยวข้องกับวิธีทรงกลม

ลู่โจวยิ้มแล้วพิมพ์ตอบ

[เพราะเราต้องจัดการช่วงด้วยวิธีทรงกลมและ…ดังนั้นเราต้องเก็บ S1(q,α)=∑e(αm3/q), C1(q,α)=∑e(αm3/q2) แล้วแทนค่าลงใน Td(n,q)=∑S1(q,αd3) ·|C1(q,αd3)|·e(-an/q)/qψ2(q)…จากนั้นเราจะได้อะไร? ลองนำไปคิดดู]

ลู่โจวตรวจสอบอีเมลซ้ำ เมื่อเขามั่นใจว่าไม่มีข้อผิดพลาด เขาก็กดส่ง

ในอีเมล เขาไม่ได้ให้คำตอบเวร่าโดยตรง เขาหวังว่าเธอจะคิดออกด้วยตนเอง

ถ้าเธออยากเรียนคณิตศาสตร์ ไม่ว่าจะเป็นทฤษฎีจำนวนหรือสาขาอื่น การคำนวณด้วยตนเองนั้นเป็นสิ่งสำคัญมาก

คณิตศาสตร์พื้นฐานนั้นสอนกันได้ แต่คณิตศาสตร์ระดับสูงต้องทำด้วยตนเอง เพราะแต่ละคนก็จะตีความต่างกัน มันไม่มีคำตอบที่เป็นมาตรฐาน

ลู่โจวจิบกาแฟแล้วรู้สึกถึงรสขมติดปลายลิ้นก่อนจะตระหนักว่าตัวเองลืมใส่น้ำตาล

เขาเดินไปเติมน้ำตาลที่ห้องครัว เมื่อเขากลับมา เขาก็พบว่าเขาได้รับคำตอบแล้ว

“เร็วขนาดนี้เชียว?”

ลู่โจววางกาแฟลงบนโต๊ะแล้วเปิดอีเมล

เนื้อหามีบรรทัดเดียวเท่านั้น

[…คุณจะได้อนุกรม δd(n)=∑Td(n,q) การลู่เข้าสัมบูรณ์?]

ลู่โจวยิ้มมุมปาก เขาพยักหน้าอย่างพึงพอใจ

เด็กคนนี้คู่ควรแก่การสั่งสอน!

เป็นไปตามคาด เธอเป็นนักศึกษาที่มีศักยภาพ

แม้ประสบการณ์เธอจะต่ำ แต่ความสามารถในการเข้าใจและความรู้สึกไวต่อตัวเลขนั้นสูงมาก

ถ้าเขาเป็นศาสตราจารย์ของเบิร์กลีย์ เขาก็ไม่รังเกียจที่จะเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของเธอ

ลู่โจวยิ้มแล้วเขียนคำตอบ

[ถูกต้อง]

ไม่ถึงนาที เขาก็ได้คำตอบ

[ขอบคุณค่ะ]

โอ้ เธอสุภาพมาก

ลู่โจวปิดอีเมลแล้วดูสูตรคำนวณที่เขาทำบนคอม เขากำลังจะลบเอกสาร แต่แล้วจู่ๆเขาก็จ้องมองสูตรคำนวณแล้วเข้าสู่ห้วงภวังค์

Td(n,q)=∑S1(q,αd3)·|C1(q,αd3)|·e(-an/q)/qψ2(q)…

อนุกรม δd(n)=∑Td(n,q) เป็นการลู่เข้าสัมบูรณ์…

จากตรงนี้ ฉันสามารถใช้วิธีทรงกลมแล้วแก้ส่วน (2.1)

จู่ๆ ลู่โจวก็ตระหนักอะไรบางอย่าง เขารีบเปิดไฟล์คอมพิวเตอร์แล้วหาวิทยานิพนธ์ของเฮลฟ์ก็อตที่ส่งไปงานประชุมสมาคมคณิตศาสตร์สหรัฐ เขาดูบรรทัดที่สามหน้าที่สิบเอ็ดแล้วเริ่มอ่าน

นาฬิกาบนผนังเดินอย่างช้าๆ และมันก็ผ่านไปครึ่งชั่วโมงโดยที่เขาไม่รู้ตัว

ทันใดนั้นลู่โจวก็เข้าใจบางอย่าง เขารีบหยิบปากกาแล้วเขียนบนกระดาษ

เฮลฟ์ก็อตเป็นปรมาจารย์วิธีทรงกลมอย่างไม่ต้องสงสัย เป็นเช่นเดียวกับเฉินจิ่งรุ่นที่เป็นปรมาจารย์วิธีตะแกรง

อย่างไรก็ตามแม้แต่ตัวเฮลฟ์ก็อตเองก็คาดไม่ถึงว่าวิธีทรงกลมใช้แก้ข้อคาดการณ์ของก็อลท์บัคได้ ลู่โจวก็ไม่คิดเลยว่าเขาจะหาวิธีเป็นไปได้ชนะปรมาจารย์ได้

อย่างไรก็ตามเมื่อเขาตรวจสอบวิทยานิพนธ์ เขาก็พบรายละเอียดที่เขาไม่เคยสังเกตเห็นมาก่อน

วิทยานิพนธ์ของผู้อาวุโสท่านนี้ยาวมาก ลู่โจวไม่ได้ตรวจสอบอย่างรอบคอบ ถ้าไม่ใช่เพราะเวร่า ลู่โจวคงไม่ได้สังเกตเห็นรายละเอียดนี้

ลู่โจวมีความสุขกับเซอร์ไพรส์ที่คาดไม่ถึงนี้

แม้การค้นพบนี้จะไม่สามารถแก้ข้อคาดการณ์ของก็อลท์บัค แต่มันจะทำให้เครื่องมือเขาสมบูรณ์!

มันอาจทำให้เขาใช้วิธีสร้างองค์ประกอบกรุปกับข้อคาดการณ์ของก็อลท์บัคได้…

…อาจจะ?

ปากกาเขาช้าลงจนหยุดเขียนในที่สุด

เมื่อลู่โจวดูกระดาษสี่แผ่นตรงหน้า เขาก็เขียนต่อไม่ได้ เขาวางปากกาลงและเกาหัวแกรกๆ

ความคิดเขาขาดช่วงไป

ฉันเกือบแล้วเชียว!

นาฬิกายังคงเดินต่อไป ท้องฟ้านอกหน้าต่างก็ค่อยๆมืดลง

ลู่โจวมองหน้าจอคอมพิวเตอร์

ทันใดนั้นเองเขาก็ตระหนักว่าเขายังมีอีเมลไม่ได้อ่านอีกฉบับ

เขาลุกขึ้นยืนทันที

ในใจเขา เขากำลังขอโทษศาสตราจารย์แฟรงก์ เพราะเขาเกือบลืมอีเมลท่านไปแล้ว

อีเมลสั้นมาก

มีเพียงบรรทัดเดียวเท่านั้น

[เกี่ยวกับสัญญาณ 750 GeV ฉันต้องคุยกับเธอต่อหน้า…เธอว่างเมื่อไหร่?]

……………………………..